صندلی نوسانگر بر مبنای (Rotatory chair) بارانی ساخته شده، اما معایب آن را ندارد. این معایب عبارتند از: عادت‏پذیری سیستم وستیبولر بعد از چند بار تکرار یکنواخت آزمایش و نیز ناخوشایند بودن آزمایش و عکس العمل‏های نوروژتاتیو شدید در شتاب‏های بالای تحریک، به‏علاوه صندلی نوسانگر، اطلاعات متعددی از عملکرد سیستم وستیبول محیطی و مرکزی می‏دهد که توسط تست بارانی امکان‏پذیر نیست.تکنیک آزمایش به این صورت است که صندلی در سطح افق حول محور عمودی، حرکات نوسانی به صورت رفت برگشت با شتاب‏های مختلف انجام می‏دهد. این تست را مانند آستانه‏گیری ادیومتری می‏توان با روش (descending, ascending) انجام داد در روش (ascending) صندلی از شتاب صفر و سکون حرکت کرده و شتاب تا حد معینی رفته رفته افزایش می‏یابد در شیوۀ (descending) بالعکس از شتاب معین آغاز به حرکت کرده و به تدریج از شتاب و لذا سرعت و دامنۀ حرکت صندلی کاسته شده تا متوقف گردد.در شکل (1)، منحنی بالایی نمودار حرکت صندلی است، که به شکل سینوسی تحلیل‏رونده بوده ودر هر لحظه می‏توان با استفاده از منحنی حرکت صندلی شتاب حرکت را معین نمود.اولین استفاده‏ای که از این تست می‏شود اندازه‏گیری آستانه تحریک سیستم وستیبولر است، که در اشخاص عادی o/sec² 2-1 می‏باشد. لازم به ذکر است که بر خلاف شیوۀ آستانه‏گیری شنوایی، در آستانه‏گیری وستیبولر متد (ascending) آستانۀ پایین‏تری ارائه می‏دهد.