---

زمینه و هدف: عوامل پرخطر از جمله آسفکسی، مننژیت، نوع زایمان و غیره موجب کاهش شنوایی در نوزادان و متعاقب آن تأخیر در رشد گفتار و زبان، مشکلات عاطفی و تحصیلی می‌باشد. هدف از این پژوهش بررسی شیوع کاهش شنوایی در نوزادان بستری در بخش مراقبت‌های ویژه (NICU) و تعیین ارتباط آن با عوامل پرخطر بوده است.
روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر روی234 نوزاد بستری در NICU بیمارستان‏های امام رضا و قائم مشهد در تابستان82 انجام شد. اطلاعات براساس پرونده‌های پزشکی و پرسش از والدین جمع‌آوری شد. آزمون گسیل های صوتی گوش برای همه نوزادان انجام شد. در مواردی که پاسخ گسیل‏های صوتی گوش مشکوک به نظر می‌رسید آزمون مجدد به عمل آمد و در صورت لزوم در مرحله دوم ادیومتری پاسخ های برانگیخته شنوایی ساقه مغز نیز انجام شد. سرانجام یافته‌ها تحت آنالیز آماری قرار گرفت.
یافته‌ها: 11 بیمار (7/4%) دچار کاهش شنوایی  بودند (شامل 9 پسر و 2 دختر) به‌صورت: یک نفر کاهش شنوایی ملایم،2 نفر ملایم تا متوسط،2 نفر متوسط تا شدید و یک نفر شدید تا عمیق، یک نفرغیرقابل تعیین (به‌علت عدم همکاری خانواده) و4 نفر نوروپاتی شنوایی. کاهش‌شنوایی درگروه با آپگار دقیقه پنج 5 شیوع بیشتری داشت (18%) و اختلاف آماری معنی‌دار با گروه با آپگار دقیقه‌پنج <5 نشان می‌داد. همچنین کاهش شنوایی در گروه دچار یرقان نیازمند تعویض خون، کاهش بیشتری نشان داد (7/22%) که اختلاف آماری آن با گروه بدون یرقان معنی‌دار بود. سایر عوامل پرخطر شناخته شده در این مطالعه اختلاف آماری معنی‌داری نشان ندادند.
نتیجه گیری: در این بررسی مشخص شد که شیوع کاهش شنوایی در نوزادان بستری در NICU بالاتر از جمعیت عادی است و این کاهش شنوایی در آپگار دقیقه پنج 5£ و بیماران مبتلا به یرقان نیازمند تعویض خون اختلاف آماری معنی‌داری با گروه با آپگار دقیقه پنج <5 و بیماران بدون یرقان دارد و لازم است برنامه غربالگری جامعی برای تشخیص به موقع و مداخله درمانی در این گروه مد نظر قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: وزوز گوش به معنای شنیدن صدا بدون وجود محرک خارجی می باشد وشیوعی از  3 تا 30 در صد دارد. علت این پدیده  در بسیاری از موارد ناشناخته است . این علامت به دو شکل ضرباندار وغیر ضرباندار تقسیم می شود. شکل غیر ضرباندار شایع تر بوده و بطور انحصاری ذهنی می باشد. از جمله علل مؤثرسندرم منییر، نورینوم آکوستیک، اتوتوکسیک، صدای شدید محیطی، وغیره می باشد، در مورد شدت، فرکانس، جهت، شکل، و نیز چکونگی تأثیر این بیماری بر زندگی فرد، تاکنون مطالعات فراوانی انجام شده است. هدف از این مطالعه بررسی ویژگی های وزوز ذهنی با علت نا شناخته می‏باشد.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی روی 36 بیمار ( 23مرد، 13زن ) با میانگین سنی1/53 سال، دچار وزوز گوش از نوع ذهنی در حد فاصل سال‏های 82 تا1384 که به مؤسسه شنوایی سنجی پژواک در شهر مشهد مراحعه نموده اند صورت گرفت. متغیرهای مورد بررسی جنس، سن، شدت، فرکانس، شکل و نمای شنوایی فرد بوده اند. همچنین چگونگی تأثیر وزوز بر شکل زندگی فرد توسط پرسشنامه ارزیابی وزوز 52 پرسش در 6 محور بررسی شد.
یافته‏ها: وزوز گوش در64 در صد موارد یکطرفه با شیوع بیشتردرسمت راست،  با میانگین  زیر و بمی 03/7 کیلو هرتز و شدت 8/3 دسی بل SPL بوده است. امتیاز بازشناسی گفتار در تمام بیماران در سطح هنجار بوده ولی افت شنوایی حسی- عصبی در فرکانس 4000 به بالا مشهود بوده است. بالاترین نمره (3/60) در پرسشنامه مربوط به محور تأثیر وزوز در زندگی روزمره و پایین ترین (3/39) مربوط به محور خواب بوده است. نمره کلی پرسشنامه ارزیابی وزوز معادل 4/52 بود.
نتیجه‏گیری: وزوز گوش غیر ضرباندار ذهنی علتی متغیر و سازوکاری همچنان ناشناخته دارد. در برخی موارد، حتی بدون سابقه ای از بیماری خاص و درافراد دارای شنوایی هنجار نیز دیده می شود. بیشترین  اثر این پدیده تداخل در شکل زندگی روزمره فرد (در مقایسه با خواب، شنوایی، یا شکایات بدنی ) می باشد ، درمان قطعی این علامت هنوز شناخته نشده است و مطالعه بیشتر در روشن ساختن فیزیوپاتولوژی آن که می تواند به درمانی مطمئن تر بیانجامد مورد نیاز است.

---

زمینه و هدف: اکثر افراد مشکلات و عوامل استرس‎زایی چون بیکاری، بیماری و غیره را در زندگی تجربه می‎کنند اما اینکه افراد مختلف چگونه با این شرایط استرس‎زا مقابله می‎کنند از فردی به فرد دیگر متفاوت است. طبق پژوهش‏های صورت گرفته استفاده از راهبردهای مقابله‎ای مؤثر در کاهش استرس و تنش افراد تأثیر به‎سزایی دارد. اثربخشی روش مقابله با استرس در دانش‎آموزان کم‎شنوا هدف پژوهش حاضر بود.
روش بررسی: این پژوهش از نوع نیمه‏تجربی با طرح پیش‎آزمون‏ـ‏پس‎آزمون با گروه شاهد است. 40 دانش‎آموز کم‌شنوای در حد40 تا 120 دسی‏بل در مدارس ویژۀ شهر ساری مقاطع راهنمایی و دبیرستان، در سال تحصیلی 90-89 به روش نمونه‎گیری داوطلبانه در دسترس با گمارش تصادفی در گروه‏ها انتخاب شدند و به‏صورت تصادفی در دو گروه 20 نفره، مورد و شاهد، قرار گرفتند. ابزار اندازه‎گیری آزمون سلامت عمومی 28 سؤالی Goldberg بود. گروه مورد به‏مدت هشت جلسه دو ساعته تحت آموزش روش‏های مقابله با استرس مبتنی بر فنون شناختی‏ـ‏رفتاری قرار گرفتند. برای آنالیز داده‏ها از شاخص‏های آماری میانگین، انحراف معیار و تحلیل آنالیز واریانس دوطرفه استفاده شد.
یافته‏‏ها: بین امتیازهای پیش‏آزمون‏ـ‏پس‏آزمون در خرده‏مقیاس علائم جسمانی، اضطراب و بی‏خوابی، کارکرد اجتماعی و افسردگی تفاوت معنی‏داری دیده شد(p<0/05). به‌طوری که سلامت عمومی گروه مورد پس از خاتمۀ جلسات درمانی، بیشتر از گروه شاهد بود.
نتیجه‎گیری: راهبردهای مقابلۀ استرس مبتنی بر نظریۀ شناختی‏ـ‏رفتاری باعث افزایش سلامت عمومی افراد آسیب‏دیدۀ‏ شنوایی می‎شد بنابراین لازم است آموزش کنترل استرس به‎‏عنوان یک مداخلۀ مناسب گسترش یابد.