زمینه و هدف: اطلاعات موجود در مورد علت‏شناسی وزوز ذهنی راضی‏کننده نیست. یکی از فرضیات در مورد علت ایجاد وزوز در افراد با شنوایی هنجار که طی دهۀ اخیر مورد توجه فراوانی قرار گرفته است اختلال در سیستم وابران شنوایی به‏ویژه مسیر زیتونی حلزونی میانی است، هدف از این مطالعه بررسی احتمال درگیری سیستم وابران شنوایی در افراد مبتلا به وزوز مزمن که شنوایی هنجار داشتند و بررسی رایطۀ شدت وزوز با میزان مهار بود.

روش بررسی: این پژوهش روی ۲۰ فرد بزرگسال مبتلا به وزوز و دارای شنوایی هنجار در محدودۀ سنی ۲۰ تا ۴۵ سال و ۲۰ فرد هنجار با شرایط سنی و جنسیتی مشابه در کلینیک شنوایی‏شناسی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. برای هر فرد آزمون گسیل صوتی گذرا در غیاب و در حضور نویز سفید با شدت ۵۵ و ۶۵ دسی‏بل انجام شد.

یافته‏ها: تفاوت معنی‎داری بین میانگین دامنۀ گسیل صوتی مهار شده در گوش افراد هنجار و مبتلا به وزوز وجود داشت(۰۰۱/۰=p) اما بین شدت وزوز و میزان مهار گسیل صوتی گذرا در هر دو حالت ارائۀ نویز دگرسویی(۳/۰=p) و در غیاب آن(۶/۰=p) همبستگی وجود نداشت.

نتیجه‏گیری: طبق نتایج پژوهش حاضر دامنۀ گسیل صوتی گذرا با ارائۀ نویز دگرسویی در گروه هنجار به میزان قابل توجهی کاهش یافت در حالیکه در افراد مبتلا به وزوز این کاهش بسیار کمتر بود.

زمینه و هدف: یکی از عوامل غیرپاتولوژیک دخیل در ثبت گسیل‏های صوتی گوش، وضعیت بدن است. در پژوهش حاضر، تأثیر وضعیت خوابیده به پهلو بر ویژگی‏های گسیل‏های صوتی برانگیختۀ گذرای گوش و فرضیات موجود بررسی شد.

روش بررسی: مطالعۀ مقطعی مقایسه‏ای روی ۴۲ فرد بزرگسال در محدودۀ سنی ۲۵- ۱۸ سال انجام شد. نتایج آزمون گسیل‏های صوتی برانگیختۀ گذرای گوش به‏منظور مقایسۀ سطح پاسخ کلی، درصد تکرار پذیری کلی، نسبت سیگنال به نویز و زمان آزمایش در وضعیت‏های نشسته، طاقباز و خوابیده به پهلو به‏صورت همان‏طرفی و دگرطرفی ثبت و تحلیل شد.

یافته‏ها: وضعیت بدن تأثیر معنی‏داری بر سطح پاسخ کلی، درصد تکرار پذیری کلی و مدت زمان آزمایش داشت(۰۱/۰≥p) در حالی که این تأثیر در نسبت سیگنال به نویز تنها در فرکانس ۱۰۰۰ هرتز مشاهده شد(۰۰۱/۰≥p) بیشترین میزان سطح پاسخ کلی و کمترین مدت زمان آزمایش در وضعیت خوابیده به پهلو به‏صورت دگرطرفی مشاهده شد(۰۵/۰≥p).

نتیجه‏گیری: با توجه به یافته‏های به‏دست آمده به نظر می‏رسد وضعیت خوابیده به پهلو به‏صورت دگرطرفی بهترین وضعیت برای کسب پاسخ‏های برانگیخته گذرای گوش محسوب شود. نتایج این پژوهش تا حدودی مؤید بخشی از فرضیۀ تغییرات فشار داخل جمجمه‏ای که در آن تغییر وضعیت بدن منجر به افزایش فشار داخل حلزونی می‏شود، است هرچند تناقضاتی در این میان مشاهده می‏شود.

زمینه و هدف: وجود عوامل خطر و مطالبات صوتی متفاوت در آموزگاران به‌عنوان بزرگ‌ترین کاربران حرفه‌‌ای صوت سبب بروز شکایت‌های صوتی متفاوت می‌شود. با توجه به ماهیت چندبعدی‌ صوت، هدف از این مطالعه ارزیابی اکوستیک و ادراکی صوت آموزگاران و مقایسۀ نتایج آن بین آموزگاران با شکایت‌های صوتی کم و زیاد بود.

روش بررسی: در این مطالعۀ مقطعی‏ـ‏مقایسه ‌ ای، ۶۰ آموزگار زن به‌صورت نمونۀ دردسترس از دبیرستان‌های دخترانه شهرستان ساری انتخاب و براساس امتیاز شکایت صوتی به دو گروه شکایت صوتی کم و زیاد تقسیم شدند. پرسش‏نامۀ خودارزیابی صوت در انتهای روز کاری توسط آموزگاران تکمیل شد. همچنین صدای آموزگاران در انتهای روز کاری در تکالیف کشش واکه، خواندن متن و گفتار محاوره‌ای ضبط و ارزیابی ادراکی با نیمرخ GRBAS توسط دو گفتاردرمانگر و ارزیابی اکوستیک با نرم‌افزار Praat روی شاخص‌های فرکانس پایه، شدت، آشفتگی فرکانس و آشفتگی شدت انجام شد. نتایج ارزیابی‌های اکوستیک و ادراکی بین دو گروه آموزگاران مقایسه شد.

یافته‌ها: فقط نتایج خودارزیابی صوت بین آموزگاران با شکایت‌های صوتی کم و زیاد تفاوت معنی‏دار داشت(p<۰/۰۵) اما نتایج ارزیابی اکوستیک و شنیداری‏ـ‏ادراکی بین دو گروه تفاوت معنی‏داری نشان نداد.

نتیجه‌گیری: با وجود شیوع بالای مشکلات صوت در آموزگاران، نمود آن برحسب میزان شکایات و شیوه‌های ارزیابی متفاوت است. با توجه به این‌که آموزگاران با شکایات صوتی زیاد تنها در ارزیابی‌های مراجع‌محور انحرافات معنی‏دار بیشتری را نسبت به گروه با شکایات کم نشان دادند احتمالاً علت این امر ادراک متفاوت دو گروه از ویژگی‌های صوتی خودشان ‌است. این نتایج از توجه به خودارزیابی‌ها در فرآیند بالینی مشکلات صوت حمایت می‏کند.

زمینه و هدف: تراکم فرکانسی غیرخطی، قابلیت جدیدی در سمعک‏ها است که با فشردن محدودۀ فرکانسی بالاتر از یک فرکانس جداساز و انتقال آنها به فرکانس‏های پایین‏تر، شنودپذیری فرکانس‏های بالا را بهبود می‏بخشد. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر این ویژگی بر مهارت‏های شنوایی کودکان سه و چهار سالۀ کم‏شنوای عمیق بود.

روش بررسی: در این مطالعه مشاهده‏ای از نوع توصیفی تحلیلی، ۲۲ کودک سه و چهار ساله با نمونه‏گیری غیرتصادفی از بین نمونه‏های در دسترس انتخاب شده و به دو گروه ۱۱ نفره دارای سمعک‏های مجهز به تراکم فرکانسی و سمعک‏های فاقد این ویژگی تقسیم شدند. مجریان تحقیق نقشی در تقسیم گروه‏ها و تجویز سمعک‏ها نداشتند. برای بررسی سطح مهارت‏های شنوایی دو گروه از آزمون توانا (جاراللهی، ۲۰۰۹) استفاده شد. داده‏ها با استفاده از آزمون آماری t مستقل با سطح اطمینان ۹۵ درصد تحلیل شد.

یافته‏ها: میانگین امتیازهای کل آزمون توانا در کودکان دارای سمعک‏های مجهز به تراکم فرکانسی غیرخطی از میانگین کودکان دارای سمعک‏های فاقد این ویژگی بیشتر بود(p<۰/۰۰۱). میانگین امتیاز هر یک از زیرآزمون‏های کشف(p=۰/۰۱۰)، تمایزگذاری(p=۰/۰۳۹)، شناسایی(p=۰/۰۰۵) و درک(p=۰/۰۲۲)، در گروه دارای سمعک‌های مجهز به تراکم فرکانسی از گروه دوم بیشتر بود.

نتیجه‏گیری: استفاده از سمعک‏های مجهز به تراکم فرکانسی در کودکان سه و چهار سالۀ کم‏شنوای عمیق، سطح مهارت‏های شنوایی آنها را در هر یک از سطوح و نیز سطح کلی مهارت شنوایی افزایش می‌دهد.

زمینه و هدف: ارزیابی شنیداری‏ـ‏ادراکی یک روش اصلی در شناسایی اختلال صوت و سنجش میزان پیشرفت درمان است. با این وجود، مطالعات داخلی معدودی به موضوع ارزیابی شنیداری‏ـ‏ادراکی صوت پرداخته‌اند. هدف مطالعۀ حاضر تدوین، بررسی روایی نسخۀ فارسی نیمرخ ارزیابی توافقی شنیداری‏ـ‏ادراکی صو ت (اتشا) و پایایی ارزیاب‌ها با استفاده از این نیمرخ بود.

روش بررسی: روایی محتوایی کیفی نیمرخ با استفاده از آرای ۹ آسیب‌شناس گفتار و زبان متخصص در زمینۀ صوت و اختلالات آن و یک زبان‌شناس از طریق پرسش‏نامه به‌دست آمد. برای بررسی پایایی، نمونه‏های صوتی ۴۰ بزرگسال ۲۰ تا ۴۵ ساله دچار اختلال صوت با منشأ عصب‌زاد و اختلال عملکردی با و بدون ضایعه فیزیکی در حنجره و ۱۰ بزرگسال با همان محدودۀ سنی دارای صوت بهنجار ضبط شد. نمونه‏های صوتی حاوی کشش واکه و خواندن شش جمله نیمرخ اتشا بود. پایایی درونی با استفاده از آلفای کرونباخ و پایایی ارزیاب‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون محاسبه شد.

یافته‏ها: نتایج حاصل از روایی محتوایی کیفی منجر به تدوین یک نیمرخ توافقی برای ارزیابی شنیداری ادراکی صوت شد. ثبات درونی نیمرخ براساس ضریب آلفای کرونباخ ۹۵/۰ بود. زمانی‏که نمره‌دهی نیمرخ دوبار توسط یک نفر انجام شد، ضریب همبستگی پیرسون بین ۸۶/۰ برای شدت کلی اختلال تا ۴۲/۰ برای زیروبمی بود(p<۰/۰۵). هنگامی‏که ارزیابی‌کنندگان دو فرد متفاوت بودند، ضریب همبستگی پیرسون بین ۸۵/۰ برای شدت کلی اختلال تا ۳۲/۰ برای زیروبمی بود(p<۰/۰۵).

نتیجه‏گیری: اتشا یک نیمرخ روا و پایا برای ارزیابی شنیداری‏ـ‏ادراکی صوت در بزرگسالان در زبان فارسی است.

زمینه و هدف: برنامه‏های جامع غربالگری شنوایی نوزادان با استفاده از گسیل‏های صوتی برانگیخته گذرا کاربرد گسترده‏ای دارند. هدف از مطالعه حاضر مقایسۀ وی‍‍ژگی‏های این آزمون در نوزادان تازه متولد در بازه‏های زمانی مختلف بود.

روش بررسی: در این مطالعه مقطعی که در بیمارستان تأمین اجتماعی زاهدان انجام شد، ۵۴ نوزاد به‏هنگام سالم در ۱۲، ۲۴، ۳۶، ۴۸ ساعتی و یک هفتگی با گسیل‏های صوتی گذرا غربالگری شدند. سطح ارجاع و گذر، مدت زمان آزمایش، تعداد دفعات تکرار برای رسیدن به جواب قطعی و سطح همکاری والدین مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته‏ها: سطح ارجاع با افزایش سن روندی رو به کاهش داشت . بیشترین کاهش مربوط به فاصلۀ سنی ۱۲ تا ۲۴ ساعتی بود (گوش چپ(p=۰/۰۱۲) گوش راست(p=۰/۰۵۷). تکرار آزمایش فقط در ساعت ۱۲ عمر نوزادان توانست سطح ارجاع را به میزان قابل توجهی کاهش دهد (گوش راست p<۰/۰۰۱ و گوش چپ p=۰/۰۰۱). مدت زمان آزمایش با افزایش سن نوزادان با کاهشی قابل توجه از ۷۵ ثانیه در ۱۲ ساعت اول تولد به ۲۱ ثانیه در ۲۴ ساعت رسید. میانۀ مدت زمان انجام آزمایش در ۳۶، ۴۸ ساعتی و یک هفتگی تولد به‏ترتیب ۱۳، ۴/۸ و ۳/۱۴ ثانیه بود. از والدین ۵۴ نوزادی که قرار بود یک هفته بعد مراجعه کنند، ۵ نفر مراجعه کردند.

نتیجه‏گیری: در این مطالعه تأثیر افزایش سن و تکرار آزمایش بر کاهش سطح ارجاع تأیید شد، اما در مجموع سطح ارجاع بالا در ساعات اولیۀ پس از تولد و همکاری ضعیف والدین، از مهم‏ترین موانع انجام طرح جامع غربالگری شنوایی نوزادان در زاهدان بود.