---

به منظور بررسی توانایی تشخیص گفتار در حضور نویز، آزمون تشخیص گفتار در حضور نویز در گروهی از کودکان دبستانی مبتلا به اوتیت میانی همراه با افیوژن در سه نسبت سیگنال به نویز 5+، 0 و 5- دسی بل مورد مطالعه قرار گرفت. در این بررسی 60 دختر و پسر دبستانی مبتلا به اوتیت میانی همراه با افیوژن (گروه مورد) و 30 دختر و پسر دبستانی دارای شنوایی هنجار (گروه شاهد) در محدوده سنی 9-7 سال شرکت داشتند (جمعا 180 گوش). متوسط سنی در گروه مورد 8.05 سال و در گروه شاهد 8.25 سال بود. برای کودکان هر دو گروه مورد و شاهد، آزمون تشخیص گفتار در سکوت و در حضرت نویز در سه نسبت سیگنال به نویز انجام شد. نویز مورد استفاده، نویز گفتاری بود که به صورت همان طرفی ارائه شد. نتایج بدست آمده وجود تفاوت معنادار میان کودکان گروه مورد و گروه شاهد را در هر سه نسبت سیگنال به نویز، نشان داد.

---

توهم از نظر پدیده‏شناسی، توهمات بارزترین نوع دریافت غلط هستند. در اینجا به چهار تعریف از توهم می‏پردازیم 1) دریافت کردن بدون آنکه موضوعی در کار باشد. (اسکوئیرول، 1838)2) توهمات شایان (hallucination proper) دریافتهای غلطی هستند که به هیچ‏وجه تحریف دریافت‏های واقعی نبوده، ولی خود را به‏صورت موضوع کاملاً جدیدی نشان می‏دهند و همزمان با دریافت‏های واقعی و در کنار آن اتفاق می‏افتند.(یاسپرس، 1962)3) توهم یک دریافت برون‏تنی بوده که مطابق با یک موضوع واقعی نیست.(اسماتیز،1956)4) از نظر اسلید (1976) سه ملاک برای تعریف عملیاتی توهم لازم است الف) تجربه‏ای شبیه دریافت در غیاب یک محرک خارجی ب) تجربه‏ای شبیه دریافت که کاملاً بدون میل فرد و خود به خود اتفاق افتاده و به راحتی توسط دریافت کننده قابل کنترل نیست.

---

هدف: برای بررسی مهارت آگاهی واج شناختی کودکان آسیب دیده شنوایی در مقایسه با کودکان عادی پژوهشی صورت گرفت که در این مقاله به بررسی مهارت تشخیص قافیه و تقطیع کلمه به هجا در این کودکان پرداخته شده است.
مواد و روش ها: کودکان مورد مطالعه 320 نفر بودند که نیمی دارای شنوایی سالم و نیم دیگر مبتلا به افت شنوایی مادرزادی بودند که در گوش بهتر بالاتر از 70 دسی بل افت شنوایی داشتند و از هر پایه تحصیلی اول تا چهارم، 20 دختر و 20 پسر، انتخاب شدند. کودکان آزمون تصویری مربوط به تشخیص قافیه و تعیین هجاهای کلمه را اجرا کردند.
یافته ها: 1) امتیاز آزمودنی های آسیب دیده شنوایی در آزمون تشخیص قافیه و تعیین هجاهای کلمات در مقایسه با کودکان عادی پایین تر است. 2) کودکان آسیب دیده شنوایی، در اجرای آزمون مربوط به قافیه، در مقایسه با فعالیت تقطیع کلمه به هجا، مهارت بیشتری دارند، در حالی که آزمودنی های عادی در تقطیع کلمه به هجا در مقایسه با شناخت قافیه مهارت بیشتری دارند.
بحث: شنوایی از عوامل مهم در آگاهی واج شناختی افراد است و آموزش رسمی در مدارس خاص ناشنوایان، نقص شنوایی کودکان مبتلا به افت شنوایی را برای رشد مهارت های واج شناختی جبران نمی کند.

---

هدف: بررسی وضعیت شنوایی دانش آموزان نابینای آموزشگاه های نابینایان پسران شهر تهران.
مواد و روش ها: این پژوهش سنجشی توصیفی بر روی 320 دانش آموز نابینا در سال تحصیلی 80-1379 که تحت پوشش سازمان آموزش و پرورش کودکان استثنایی قرار داشتند صورت گرفت.
یافته ها: 20.94 درصد از دانش آموزان مورد بررسی دچار افت شنوایی در یک گوش (7.19 درصد) یا هر دو گوش (13.75 درصد) بودند به عبارتی میزان افت دو طرفه بیشتر از یکطرفه بود، این اختلاف از نظر آماری نیز معنی دار بدست آمد (P=0.007). علاوه بر این، 5.94 درصد از دانش آموزان دارای سرومن متراکم (بدون افت شنوایی) بودند. در بررسی انواع کم شنوایی در 640 گوش مورد مطالعه، 15.16 درصد کم شنوایی حسی-عصبی، 1.56 درصد کم شنوایی انتقالی و 0.62 درصد کم شنوایی آمیخته مشاهده گردید. نکته قابل توجه این بود که فراوانی کم شنوایی حسی-عصبی در این افراد حدود 10 برابر کم شنوایی انتقالی بود. کم شنوایی عمدتا در حد ملایم و متوسط بود و شکل ادیوگرام نیز بیشتر از نوع نزولی (HTL) بود. با توجه به معاینات و ارزیابی های صورت گرفته، 8.13 درصد از دانش آموزان مورد بررسی، نیازمند اقدامات درمانی، 15.31 درصد نیازمند خدمات توانبخشی و 3.44 درصد نیز نیازمند اقدامات توام درمانی و توانبخشی بودند. درصد آگاهی والدین، مربیان و خود دانش آموزان مبتلا به مساله کم شنوایی به ترتیب 20.9، 22.39 و 26.87 درصد بود. نسبت فامیلی والدین با کم شنوایی حسی-عصبی ارتباط معنی داری دارد.
بحث: اختلالات شنوایی در دانش آموزان نابینا نسبت به دانش آموزان بینا شیوع بیشتری دارد و غالبا از نوع حسی-عصبی است. از این رو شناسایی آنها از طریق غربال گری بویژه در فرکانهای بالا و پیگیری های درمانی و توانبخشی آنها حایز اهمیت می باشد.

---

هدف: تعیین شیوع انواع کاهش شنوایی و عوامل مرتبط با آن در مراجعین به کلینیک شنوایی شناسی بیمارستان بوعلی تهران
مواد و روشها : این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی به صورت مقطعی در کلینیک شنوایی شناسی بیمارستان بوعلی تهران از مهر 1379 تا مهر 1380روی 6020 گوش مربوط به 3010 مراجعه کننده (1651 مرد و 1359 زن) انجام شده است.
یافته ها: بیشترین علت مراجعه افراد مورد بررسی کاهش شنوایی (5/20%) می‌باشد. نوع کاهش شنوایی در 1319 گوش (9/21%) حسی ـ عصبی ، در 1059 گوش (6/17%) انتقالی و در 234 گوش (9/3%) آمیخته است. میزان کاهش شنوایی در هر دو گوش راست و چپ افراد مورد مطالعه بیشتر درحد ملایم (14%) است. تفاوت های مشاهده شده در میانگین آستانه های شنوایی میان دو جنس از نظر آماری معنی دار نیست (05/0P>) در حالیکه تفاوت های مشاهده شده در میانگین آستانه های شنوایی در گروه های سنی مختلف از نظر آماری معنی دار است (05/0P<) بیشترین شکل ادیوگرام ملاحظه شده شکل صاف (1/55%) است. نمای 2333 گوش (8/38%) در اتوسکوپی دارای حالتهای ناهنجار است. تمپانوگرام های ناهنجار در (2/37%) موارد مشاهده گردید که بیشترین مورد مربوط به نوع B(9/15%) است. به طور کلی 2/2% از افراد مورد بررسی سابقه استفاده از سمعک را داشته اند که بیشترین نوع سمعک استفاده شده از نوع پشت گوشی (5/1%) است. 2/6% از افراد با توجه به نوع و میزان کم شنوایی شان نیاز به خدمات توانبخشی داشتند.
بحث: نتایج حاصله تنها در این پژوهش معتبر بوده و تعمیم آن نیازمند پژوهشهای گسترده تری است.

---

هدف : مقایسه عملکرد سمعکهای آنالوگ و دیجیتال در کاهش ناتوانی ناشی از نقص شنوایی در افراد مبتلا به کم شنوایی حسی ـ عصبی متوسط تا شدید
مواد و روشها: این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی روی دو گروه افراد مبتلا به کم شنوایی حسی ـ عصبی متوسط تا شدید استفاده کننده از سمعکهای آنالوگ (20 نفر) و گروه افراد استفاده از سمعکهای دیجیتال (21 نفر) در کلینیک های شنوایی چند شرکت وارد کننده سمعک طی سال تحصیلی 82-1381 انجام شد. در این بررسی پس از اطمینان از سلامت گوش میانی و نبود مشکلات روانشناختی پرسشنامه APHAB به منظور تعیین سودمندی حاصل از سمعک ، دو مرتبه ، یکبار پیش از تجویز سمعک و سپس 2 ماه پس از استفاده از آن تکمیل گردید.
یافته ها : متوسط امتیاز کلی پرسشنامه APHAB در گروه افراد استفاده کننده از سمعکهای آنالوگ پیش از استفاده از سمعک 420/6 + 215/52 و پس از استفاده از سمعک 443/3 + 300/31 و در گروه افراد استفاده کننده از سمعکهای دیجیتال پیش از استفاده از سمعک 028/9 + 952/54 و پس از استفاده از سمعک 916/10+ 321/26 بود. مقایسه امتیاز کلی پرسشنامه APHAB پیش و پس از استفاده از سمعکهای آنالوگ تفاوت معناداری را نشان داد (001/0P<) در مقایسه امتیاز کلی پرسشنامه APHAB پیش و پس از استفاده از سمعکهای دیجیتال نیز تفاوت معناداری مشاهده شد (0001/0P<) ، ولی مقایسه امتیاز کلی پرسشنامه APHAB پس از استفاده از سمعکهای آنالوگ و دیجیتال تفاوت معناداری را نشان نداد (058/0=p) ، همچنین جنسیت ، سن ، شغل ، میزان تحصیلات ، میزان کم شنوایی و شیوه استفاده از سمعک تأثیری بر نتایج پرسشنامه APHAB پیش و پس از استفاده از سمعکهای آنالوگ یا دیجیتال نداشت.
الگوی کم شنوایی بر نتایج زیر مجموعه آزاردهندگی صدا قبل و بعد از استفاده از سمعکهای آنالوگ مؤثر بود (008/0=p) و تجربه استفاده از سمعک و مدت زمان استفاده از سمعک بر نتایج زیر مجموعه آزاردهندگی صدا قبل و بعد از استفاده از سمعکهای دیجیتال تأثیر داشت (043/0=p) و (024/0=p). اما هر سه مورد فوق بر متوسط امتیاز کلی و متوسط امتیاز سه زیر مجموعه سهولت ارتباط ، بازآوایی و نویز زمینه تأثیری نداشتند.
بحث : سمعکهای دیجیتال در مقایسه با آنالوگ سودمندی قابل توجهی در حیطه بازآوایی و نویز زمینه برای افراد مبتلا به آسیب شنوایی حسی ـ عصبی دارند. از سوی دیگر عدم سودمندی قابل توجه در حیطه سهولت ارتباط و آزاردهندگی صدا می‌تواند ناشی از تأثیر انتظارات ، عوامل روانشناختی ، شخصیتی و زندگی افراد باشد.

---

زمینه: شوانوم صورتی تومور نادری است که از هر بخش عصب می تواند منشاء گیرد. علائم احتمالی آن عبارتند از: ضعف جزیی یا کامل صورت، کاهش شنوایی، مشاهده توده ای در گوش، اتوره، از دست دادن حس چشایی و به ندرت درد و گاه کاملاً بدون علامت. برای تشخیص باید تاریخچه گیری دقیق، ارزیابی نورواتولوژیک، معاینه و بویژه سی تی اسکن یا MRI به عمل آید. تنها روش درمان، جراحی است هر چند که تعیین زمان مناسب عمل در صورت سلامت عملکرد عصب دشوار است.
مورد: در این مقاله ، دختری 19 ساله که با کلیه علایم یاد شده در سمت راست صورت غیر از مشکل حس چشایی مراجعه کرده بود معرفی شده است. با معاینه و انجام آزمایش های ادیومتری و رادیولوژی وجود شوانوم صورتی محرز گردید. بیمار تحت عمل جراحی قرار گرفت. در پی گیری های بعدی عملکرد عصب صورتی تا حد زیادی بهبود یافته بود.
نتیجه گیری: نیاز به ارزیابی دقیق بیماران دارای تابلوی بالینی فلج بلز لازم به تأکید نیست. در صورتی که علیرغم منفی بودن نتایج کماکان شک وجود داشته باشد حتی ممکن است لازم باشد جراحی تجسسی عصب به منظور تشخیص صورت گیرد.

---

هدف: این پژوهش با هدف بررسی میزان استاندارد دیادوکوکاینتیک در بین دانش آموزان مقطع ابتدایی در سه منطقه 3، 8، 19 شهر تهران انجام شده است.
مواد و روش ها: جامعه مورد مطالعه در این تحقیق دآنش آموزان مقطع ابتدایی سه منطقه آموزشی 3و8و19 بودند که از میان آنها 1997 دانش آموز (980 نفر دختر و 1017 نفر پسر ) به طور تصادفی انتخاب گردیدند. دانش آموزان باید در مدت 5 ثانیه هجا های /pa/ ، /ta/ ، /ka/ و /pa ta ka/ را به صورت سریع تولیدمی نمودند و همچنین باید تعداد ثابت هجا های مشخص را جهت تعیین زمان اجرای آن به صورت سریع تولید نمایدکه در این مطالعه دانش آموزان باید 15 دفعه هر یک از هجا های فوق را تولید می کردند تا زمان آنها ثبت گردد.
یافته ها: میانگین تعداد و زمان تکرار هجا ها بر حسب سن اختلاف معنی داری یافتند. تفاوت میانگین های برخی هجاها بر حسب جنس معنی دار بود.
نتیجه گیری: با افزایش سن توانایی میانگین تعداد تکرار هجا ها افزایش می یابد و میانگین زمان تکرار هجا ها کاهش می یابد. به طور کلی به نظر می رسد میانگین زمان تکرار در پسران کمتر از دختران باشد.

---

هدف: بررسی حد افتراق فرکانسی در نوازندگان سازهای زهی
مواد و روشها: این مطالعه مورد ـ شاهد بر روی 15 نوازنده سازهای زهی (30 گوش) با سابقه نوازندگی بیشتر از 10 سال و 15 فرد با شنوایی هنجار (30 گوش) انجام گرفت.جامعه مورد پژوهش از جنس مذکر و در محدوده سنی 30-20 سال بودند. نمونه ها تحت اتوسکوپی ، ادیومتری ایمیتانس و ادیومتری صوت خالص قرار گرفتند. سپس آزمون حد افتراق فرکانسی در محدوده فرکانس ها ی 8000-250 هرتز و در سطح dBSL 40 انجام شد.
یافته‏‏‏ ها: در این پژوهش حد افتراق فرکانسی افراد نوازنده نسبت به گروه شاهدکمتر بود و اختلاف بین دو گروه معنادار می باشد.
نتیجه گیری: براساس یافته های حاصله احتمالاً افتراق فرکانسی بهتر و ظریفتر در نوازندگان بدلیل آموزش، تمرین و آشنایی با نت ها می باشد.

---

هدف: هدف این مطالعه بررسی ویژگی های کام نگاری همخوان های زبانی- کامی فارسی است. تا کنون تحقیقی در زبان فارسی انجام نگرفته است، از این رو، تحقیق اخیر با هدف مشخص نمودن الگوهای طبیعی تماس زبان به کام و تعیین تغییر پذیری درون فردی تولید همخوان های زبانی- کامی فارسی، طراحی گشته است.
مواد و روش ها: در این تحقیق، 16 همخوان زبانی - کامی فارسی مورد بررسی قرار گرفتند. برای هر همخوان چهل نمونه‌ هجایی (از چهار فرد مورد بررسی) بدست آمد. این همخوان ها در قالب هجاهای (CVCV) و با واکه باز /a/ ادا شدند. ابتدا برای هر همخوان الگوی حداکثر تماس انتخاب شد. سپس از روی این الگو، الگوی نماینده هر فرد بدست آمد. از روی این الگو ها نیز الگوی نماینده کل بدست آمد که همان الگوی تماس کلی می باشد.
یافته ها: در این بررسی الگوهای متفاوت تماس در همخوان های مختلف مشخص شد. همچنین نشان داده شد همخوان های مختلف از لحاظ شاخص تغییر‌پذیری، مقادیر مختلفی داشتند، بطوریکه همخوان های /l/,/ſ/,/n/ بیشترین میزان تغییر‌پذیری را به خود اختصاص دادند و همخوان های انسدادی و سایشی نیز کمترین میزان تغییر‌پذیری را بدست آوردند.
نتیجه گیری: همخوانهای مختلف فارسی، الگوهای تماس مختلفی دارند و این نتایج با مطالعات مشابه در زبان های خارجی همگونی بسیاری دارد.

---

هدف: هدف از این پژوهش مقایسه زمان نهفتگی موج V در ABR از طریق انتقال هوایی و انتقال استخوانی بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 34 جوان (17 زن، 17 مرد) با شنوایی طبیعی تحت آزمون ABR از طریق انتقال هوایی و استخوانی قرار گرفتند. سپس زمان نهفتگی حاصله از دو روش با یکدیگر مقایسه شد.
یافته ها: زمان نهفتگی موج V در ABR با استفاده از مرتعش کننده استخوانی حدود 5/0 میلی ثانیه بیشتر از ABR با استفاده از گوشی بود که با کاهش شدت این تفاوت کمتر می شود. زمان نهفتگی موج V در هر دو طریق انتقال هوایی و استخوانی در زنان کمتر از مردان بود.
نتیجه گیری: به نظر می رسد که مقایسه زمان نهفتگی موج V پاسخهای برانگیخته شنوایی با استفاده از گوشی و با استفاده از مرتعش کننده استخوانی همانند ادیومتری رفتاری می تواند در تخمین حدّت حسی عصبی کودکان سخت آزمون یا مبتلا به آترزی بویژه نوزادان مفید باشد.

---

زمینه و هدف: حساسیت شنوایی برای نوازندگان از اهمیت بسیاری برخوردار است. زیرا موسیقی بلند می تواند سبب کاهش شنوایی شود. هدف از این مطالعه تأثیر موسیقی بر نتایج ادیومتری تن خالص و آزمونهای گسیلهای صوتی گذرای گوش و گسیلهای صوتی حاصل اعوجاج گوش در نوازندگان سازهای زهی بوده است.
روش بررسی : این مطالعه مورد ـ شاهد روی 15 نوازنده سازهای زهی یعنی30 گوش با سابقه نوازندگی بیشتر از 10 سال و 15 فرد با شنوایی هنجار (30 گوش) در کلینیک شنوایی شناسی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گرفت. جامعه مورد بررسی از جنس مذکر و در محدوده سنی30-20 سال بودند. نمونه ها تحت اتوسکپی، ادیومتری ایمیتانس و ادیومتری تن خالص در محدوده فرکانسی 16000-250 هرتز قرار گرفتند. سپس آزمون گسیلهای صوتی گذرای گوش و گسیلهای صوتی حاصل اعوجاج گوش در هر دو گروه مورد - شاهد انجام شد. 
یافته ها: در ادیومتری تن خالص، تفاوت معنی داری بین دوگروه درآستانه های فرکانس‏ها ی مورد آزمایش مشاهده نشد.
درآزمون گسیلهای صوتی گذرای گوش، تفاوت معنی داری بین دوگروه درپاسخ کلی ودامنه های گسیلهای صوتی گذرای گوش در فرکانس‏ها ی مورد آزمایش دیده شد. در آزمون گسیلهای صوتی حاصل اعوجاج گوش ، تفاوت معنی‌داری بین دو گروه در دامنه گسیلهای صوتی حاصل اعوجاج گوش بر حسب زوج فرکانس‏ها ی f₁ و f₂  مشاهده نشد.
نتیجه گیری : نوازندگی می‌تواند گسیلهای صوتی گذرای گوش را تحت تأثیر قرار دهد در حالیکه بر نتایج ادیومتری تن خالص و آزمون گسیلهای صوتی حاصل اعوجاج گوش تأثیری ندارد. بنابراین آزمون گسیلهای صوتی گذرای گوش می‌تواند در برنامه های حفاظت شنوایی و برای ردیابی ضایعه حلزونی متعاقب مواجهه با نویز ناشی از نوازندگی مفید واقع شود.

---

زمینه و هدف: عوامل پرخطر از جمله آسفکسی، مننژیت، نوع زایمان و غیره موجب کاهش شنوایی در نوزادان و متعاقب آن تأخیر در رشد گفتار و زبان، مشکلات عاطفی و تحصیلی می‌باشد. هدف از این پژوهش بررسی شیوع کاهش شنوایی در نوزادان بستری در بخش مراقبت‌های ویژه (NICU) و تعیین ارتباط آن با عوامل پرخطر بوده است.
روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر روی234 نوزاد بستری در NICU بیمارستان‏های امام رضا و قائم مشهد در تابستان82 انجام شد. اطلاعات براساس پرونده‌های پزشکی و پرسش از والدین جمع‌آوری شد. آزمون گسیل های صوتی گوش برای همه نوزادان انجام شد. در مواردی که پاسخ گسیل‏های صوتی گوش مشکوک به نظر می‌رسید آزمون مجدد به عمل آمد و در صورت لزوم در مرحله دوم ادیومتری پاسخ های برانگیخته شنوایی ساقه مغز نیز انجام شد. سرانجام یافته‌ها تحت آنالیز آماری قرار گرفت.
یافته‌ها: 11 بیمار (7/4%) دچار کاهش شنوایی  بودند (شامل 9 پسر و 2 دختر) به‌صورت: یک نفر کاهش شنوایی ملایم،2 نفر ملایم تا متوسط،2 نفر متوسط تا شدید و یک نفر شدید تا عمیق، یک نفرغیرقابل تعیین (به‌علت عدم همکاری خانواده) و4 نفر نوروپاتی شنوایی. کاهش‌شنوایی درگروه با آپگار دقیقه پنج 5 شیوع بیشتری داشت (18%) و اختلاف آماری معنی‌دار با گروه با آپگار دقیقه‌پنج <5 نشان می‌داد. همچنین کاهش شنوایی در گروه دچار یرقان نیازمند تعویض خون، کاهش بیشتری نشان داد (7/22%) که اختلاف آماری آن با گروه بدون یرقان معنی‌دار بود. سایر عوامل پرخطر شناخته شده در این مطالعه اختلاف آماری معنی‌داری نشان ندادند.
نتیجه گیری: در این بررسی مشخص شد که شیوع کاهش شنوایی در نوزادان بستری در NICU بالاتر از جمعیت عادی است و این کاهش شنوایی در آپگار دقیقه پنج 5£ و بیماران مبتلا به یرقان نیازمند تعویض خون اختلاف آماری معنی‌داری با گروه با آپگار دقیقه پنج <5 و بیماران بدون یرقان دارد و لازم است برنامه غربالگری جامعی برای تشخیص به موقع و مداخله درمانی در این گروه مد نظر قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: تمپانومتری استاندارد در ارزیابی انواع ناهنجاری‏های گوش میانی ارزشمند است. لیکن در تشخیص پاتولوژی های مؤثر بر زنجیره استخوانی کارآمد نیست. این نقص با بهره گیری از تمپانومتری چند فرکانسی مرتفع می‌گردد. هدف از این مطالعه بررسی نقش تمپانومتری چند فرکانسی در تشخیص مشکلات مزمن گوش میانی است.
روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر روی 60 بیمار انجام شد. در هر بیمار یکی از گوش ها انتخاب شد (60 گوش) و بیماران براساس نوع پاتولوژی گوش میانی به چهار گروه کم شنوایی انتقالی ناشی از پاتولوژی مزمن غیرچرکی گوش میانی (التهاب گوش میانی چسبنده ، التهاب گوش میانی مترشحه، آتلکتازی و درون‏کشیدگی جیبی شکل پرده تمپان) تقسیم شدند. نتایج بالینی با یافته های عمل جراحی پارامترهای استاتیک ادمیتانس، فرکانس رزونانس و زاویه فازی از آزمایش تمپانومتری چند فرکانسی استخراج و مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.
یافته ها: بین فرکانس رزونانس و زاویه فازی چهار گروه اختلاف معنی داری وجود داشت. بین زاویه فازی و فرکانس رزونانس هیچ گونه رابطه آماری وجود نداشت.
نتیجه گیری: به نظر می‌رسد مهمترین پارامتر آزمایش تمپانومتری چند فرکانسی در تشخیص چهار گروه، فرکانس رزونانس است.

---

زمینه و هدف: بیلی روبین بالا یکی از بیماریهای شایع دوران نوزادی است و تقریباً در 60 درصد نوزادان کامل و 80 درصد نوزادان نارس دیده می‌شود و زمانی که غلظت بیلی روبین غیرمستقیم سرم خون بسیار بالا رود کم شنوایی مهمترین پیامد آن است. هدف از این مطالعه بررسی میزان تأثیر بیلی روبین بالا بر شنوایی نوزادان با استفاده از پاسخ‌های برانگیخته شنوایی ساقه مغز و گسیلهای صوتی گذرای گوش می‌باشد.
روش بررسی : در این مطالعه 33 نوزاد و شیرخوار مبتلا به بیلی روبین بالا (بالای 20میلی گرم در هر دسی لیتر) در محدوده سنی بدو تولد تا 2 سال مورد ارزیابی قرار گرفتند. این بررسی مقطعی با نمونه گیری به طریق آسان انجام شد و مراجعه کنندگان به کلینیک شنوایی شناسی دانشکده علوم توانبخشی تحت ارزیابی شنوایی با دو آزمون پاسخ های برانگیخته شنوایی ساقه مغز و گسیل های صوتی گذرای گوش قرار گرفتند.
یافته ‏ها: نتایج نشان داد که 21 درصد از بیماران مبتلا به کاهش شنوایی شدید تا عمیق بودند و 9 درصد نیز مبتلا به کاهش شنوایی ملایم تا متوسط بودند. در ضمن 15 درصد از کل بیماران هیچ گونه پاسخ گسیل های صوتی گذرای گوش یا پاسخ های برانگیخته شنوایی ساقه مغز نداشتند که مؤید ضایعه حلزونی و یا وراء حلزونی بود‌در‌حالی که 15 درصد ‌دیگر ‌تنها در آزمون پاسخهای برانگیخته شنوایی ناهنجاری داشتند که نشان از نوروپاتی شنوایی بود.
نتیجه‏ گیری: نتایج حاصل از مطالعه نشان می‌دهد که ارزیابی شنوایی بیماران مبتلا به بیلی روبین بالا به وسیله پاسخ گسیل‏های صوتی گذرای گوش محدودیت ‌دارند و ‌برای ‌شناسایی ‌کم‌شنوایی باید‌ از‌ هر ‌دو ‌آزمون پاسخ‏های برانگیخته شنوایی ساقه مغز و پاسخ گسیل های صوتی گذرای گوش سود ‌جست.

---

زمینه و هدف: نوروپاتی شنوایی با استفاده از پاسخهای ناهنجار شنوایی و حفظ گسیل‏های صوتی گوش و پتانسیل‏های میکروفنی حلزون قابل تشخیص است. مطالعه حاضر با هدف بررسی یافته های مربوط به پتانسیل‏ها ی برانگیخته شنوایی و سایر آزمونهای تشخیصی روی شش بیمار مشکوک به نوروپاتی شنوایی که دچار مشکل در تمایز گفتار بودند، صورت گرفته است.
روش بررسی: در مطالعه مقطعی حاضر، شش بیمار مشکوک به نوروپاتی شنوایی در سنین مختلف مورد ارزیابی‏های کامل ادیولوژیک و الکتروفیزیولوژیک قرار گرفتند. آزمونهای مرسوم ادیومتریک شامل ادیومتری تن خالص، ارزیابی تمایز گفتار و ادیومتری ایمیتانس به همراه الکتروکوکلئوگرافی، گسیلهای صوتی گوش، ادیومتری پاسخهای برانگیخته زودرس، میان رس و دیررس شنوایی در تمامی افراد مورد مطالعه انجام شد.
یافته‏ ها: نتایج حاصل از آزمونهای ادیومتری رفتاری، کم‏شنوایی متوسط تا عمیق را در آستانه‏های شنوایی با تن خالص نشان داد. امتیازات تمایز گفتار این بیماران بسیار ضعیف بود و با آستانه های تن خالص آنها همخوانی نداشت. تمامی افراد مورد مطالعه دارای تمپانوگرام هنجار بودند ولی رفلکس آکوستیک آنها نا هنجار بود. پتانسیل‏های میکروفنی حلزونی همراه با دامنه گسیلهای صوتی گوش در محدوده هنجار بودند ولی مهار دگرسویی گسیلهای صوتی گوش وجود نداشت. پاسخ‏های برانگیخته شنوایی ساقه مغز بطور دو طرفه در تمامی بیماران مورد مطالعه ناهنجار بود یا وجود نداشت. در کلیه افراد مورد مطالعه پاسخ‏های میان رس شنوایی تمایز داده نشد. ولی پاسخ های شنوایی دیررس در چهار بیمار ثبت شد.
نتیجه‏ گیری: هر شش بیمار مورد بررسی در این مطالعه، نمونه هایی از نوروپاتی شنوایی می‌باشند. در این بررسی، پاسخ‏های دیررس شنوایی علیرغم ورودی ناهنجار از مراکز پائین تر سیستم شنوایی مرکزی حفظ شده‌اند که بیان کننده تفاوتهای موجود در پتانسیل های برانگیخته شنوایی مرتبط با همزمانی عصبی مورد نیاز می‌باشند . این یافته‏ها بیان می‌کند که قشر شنوایی مغز می‌تواند در تنظیم ارائه سیگنال های معیوب در مراحل ابتدایی در طول مسیرهای شنوایی نقش داشته باشند.

---

زمینه و هدف: بر پایۀ بررسی‏های گذشته، کاهش شنوایی منجر به نقص هماهنگی عضلات وساختارهای اساسی درگیر در تکالیف زمانبندی حرکتی گفتار می شود و در فراگیری صداهای گفتار تأثیر منفی می گذارد. از این رو، هدف از انجام این پژوهش، مقایسۀ توانایی انجام حرکات تکراری و متناوب (دیادوکوکینزیس) دهانی توسط دانش آموزان پسر سالم و دانش آموزان دچار کم شنوایی است.
روش بررسی: این مطالعه روی 61 دانش‌آموز دبیرستانی پسر 18-15 ساله انجام شد که 46 نفر از آنها دچار افت شنوایی متوسط ـ شدید، شدید و عمیق بوده، و 15 نفر آنها شنوایی هنجار داشته اند. مدت زمان صرف شده برای انجام تکالیف دیادوکوکینزیس دهانی، با نرم افزار تحلیل‌گر گفتاری Dr. Speech نسخه‏ی چهارم سنجیده شد. سپس داده‏ها توسط نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‏ها: گروه دارای شنوایی هنجار تمام تکالیف دیادوکوکینزیس را نسبت به گروه دارای کاهش شنوایی سریع‏تر انجام داده‏اند غیر از گروه مبتلا به کم شنوایی متوسط ـ شدید، که در بیشتر تکالیف تفاوت معنی‏داری نداشتند. در بین گروه مبتلا به کم شنوایی نیز عملکرد گروه دچار افت شنوایی عمیق با دو گروه دیگر تفاوت معنی‏داری داشت.
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش همانند بیشتر تحقیقات مشابه، حاکی از وجود مشکل در زمانبندی‏های حرکتی گفتار در افراد دچار کاهش شنوایی است. در مجموع تفاوت‏ها نشان می‌دهند اختلالات موجود در زمانبندی‏های حرکتی گفتار با درجات مختلف کاهش شنوایی همسو می‌باشند.

---

زمینه و هدف: اجرای آزمون های پردازش مرکزی شنوایی، به دلیل فراوانی مشکلاتی که ممکن است پردازش مرکزی شنوایی را دچار اختلال نماید، ضروری است. آزمون های رفتاری از جمله آزمون شناسایی جملات ساختگی، به دلیل محدودیت های آزمون‏های الکتروفیزیولوژیک و به دلیل ساختار خود آزمون که سبب تحریک ساقه و قشر مغز می‏شود، از جایگاه ویژه ای برخوردار است. هدف این بررسی، ساخت آزمون به زبان فارسی و ارزشیابی مقدماتی آن است.
روش بررسی: نخست، آزمون جملات ساختگی به زبان فارسی تهیه شد، سپس روی لوح فشرده ضبط شد، پس از آن روی 60 نفر از افراد دارای شنوایی هنجار 35-20 ساله مراجعه کننده به دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران بمدت سه ماه مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته‏ها: بین مقادیر امتیازات کسب شده در آزمون طراحی شده به زبان فارسی با مقادیر امتیازات نمونه انگلیسی آزمون تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین، مقایسه‏ی امتیازات آزمون بین زنان و مردان نیز تفاوت معنی داری را نشان نداد.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج بدست آمده از این پژوهش،  این آزمون با آزمون انگلیسی شباهت دارد و می تواند در ارزیابی پردازش شنوایی مرکزی مورد استفاده قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: از آنجا که علت شناسی لکنت نخستین و اساسی ترین قدم در راه درمان این اختلال محسوب می شود و نیز به علت تحقیقات اندک انجام گرفته در راستای تعیین  ارتباط لکنت با ساختارهای زبانشناختی در زبان فارسی ،  مطالعه حاضر با هدف مقایسه ی نوع کلمات ناروان در زبان فارسی در کودکان و بزرگسالان مبتلا به لکنت تلاشی است در راستای پاسخگویی به برخی از ابهامات بی شماری که هنوز پیرامون لکنت وجود دارد.
روش بررسی: جامعه­ی مورد بررسی در این تحقیق 50 فرد مبتلا به لکنت مراجعه کننده به مراکز درمانی و آموزشی خصوصی و دولتی شهر کرج در قالب 5 گروه سنی 10 نفره 6-3 ساله، 9-7 ساله، 12-10 ساله، 16-13 ساله و 17 سال به بالا می باشد. کوچکترین فرد این جامعه 3 سال و بزرگترین فرد 32 سال سن داشت و 42 نفر از این افراد مذکر بودند. ابتلای این افراد به لکنت توسط 2 آسیب شناس گفتار و زبان تأیید گردید و از هر فرد دست کم 5 دقیقه گفتار خودانگیخته ضبط گردید. بافت‏های مختلفی که کلمات عملکردی و معنایی در کنار هم قرار می گرفتند مانند کلمه عملکردی-معنایی و کلمه عملکردی ـ عملکردی ـ برنامه معنایی تعیین گردید و درصد ناروانی‏های موجود در آنها بر حسب نوع کلمات مشخص شد. سپس این داده ها توسط آزمون‏های کروسکال والیس و من‏ویتنی مورد بررسی قرار گرفتند.  
یافته‏ها : نتایج نشان می­دهند که نوع کلمات لکنت شده در بافت کلمه‏ی عملکردی-عملکردی-معنایی در کودکان زیر 13 سال اغلب کلمه عملکردی اول است، در حالیکه با افزایش سن از میزان ناروانی روی کلمه عملکردی اول کاسته می شود و لکنت روی کلمه معنایی و دومین کلمه عملکردی افزایش می یابد. نوع کلمات با لکنت بیان شده در بافت کلمه عملکردی-معنایی نیز در کودکان زیر 13 سال غالباً کلمات عملکردی است، در حالیکه با افزایش سن از میزان لکنت روی این کلمات کاسته شده و بر ناروانی روی کلمات معنایی افزوده می‏شود.  یافته ها همچنین حاکی از وجود اختلاف معنی دار  بین گروه سنی پنجم و سایر گروه­های سنی در درصد لکنت روی کلمه عملکردی دوم در بافت کلمه عملکردی-عملکردی-معنایی است. همچنین نوع کلمه با لکنت بیان شده در بافت کلمه عملکردی ـ معنایی  در هر دو گروه کلمات عملکردی و معنایی تفاوت معنی داری را بین گروه سنی اول با سایر گروهها نشان می‏دهد.
نتیجه‏گیری: می­توان چنین نتیجه گرفت که افراد فارسی زبان مبتلا به لکنت، درگروههای سنی مختلف، الگوهای ناروانی متفاوتی را نشان می‏دهند کودکان مبتلا به لکنت غالباً روی کلمات عملکردی دچار ناروانی هستند و با افزایش سن تغییری در ناروانی­ها در جهت افزایش لکنت روی کلمات معنایی پدید می آید. از آنجا که بروز همزمان لکنت هم روی کلمه عملکردی و هم معنایی در بافت­های کلمه عملکردی ـ معنایی و کلمه عملکردی ـ عملکردی ـ معنایی در همه گروه­های سنی نادر است ، این مورد تأییدی است بر این نظر که ناروانی روی کلمه‏ی عملکردی در کودکان مبتلا به لکنت به منظور کسب زمان کافی جهت تکمیل برنامه ریزی زبانی کلمه معنایی متعاقب آن صورت می گیرد. این یافته ها بر اساس فرضیه EXPLAN به دست آمده است وبا مدل EXPLANکه این یافته ها را توجیه می کند، با نتایج بدست آمده در زبان انگلیسی ، اسپانیایی و آلمانی همسویی دارد.

---

زمینه و هدف: وزوز گوش به معنای شنیدن صدا بدون وجود محرک خارجی می باشد وشیوعی از  3 تا 30 در صد دارد. علت این پدیده  در بسیاری از موارد ناشناخته است . این علامت به دو شکل ضرباندار وغیر ضرباندار تقسیم می شود. شکل غیر ضرباندار شایع تر بوده و بطور انحصاری ذهنی می باشد. از جمله علل مؤثرسندرم منییر، نورینوم آکوستیک، اتوتوکسیک، صدای شدید محیطی، وغیره می باشد، در مورد شدت، فرکانس، جهت، شکل، و نیز چکونگی تأثیر این بیماری بر زندگی فرد، تاکنون مطالعات فراوانی انجام شده است. هدف از این مطالعه بررسی ویژگی های وزوز ذهنی با علت نا شناخته می‏باشد.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی روی 36 بیمار ( 23مرد، 13زن ) با میانگین سنی1/53 سال، دچار وزوز گوش از نوع ذهنی در حد فاصل سال‏های 82 تا1384 که به مؤسسه شنوایی سنجی پژواک در شهر مشهد مراحعه نموده اند صورت گرفت. متغیرهای مورد بررسی جنس، سن، شدت، فرکانس، شکل و نمای شنوایی فرد بوده اند. همچنین چگونگی تأثیر وزوز بر شکل زندگی فرد توسط پرسشنامه ارزیابی وزوز 52 پرسش در 6 محور بررسی شد.
یافته‏ها: وزوز گوش در64 در صد موارد یکطرفه با شیوع بیشتردرسمت راست،  با میانگین  زیر و بمی 03/7 کیلو هرتز و شدت 8/3 دسی بل SPL بوده است. امتیاز بازشناسی گفتار در تمام بیماران در سطح هنجار بوده ولی افت شنوایی حسی- عصبی در فرکانس 4000 به بالا مشهود بوده است. بالاترین نمره (3/60) در پرسشنامه مربوط به محور تأثیر وزوز در زندگی روزمره و پایین ترین (3/39) مربوط به محور خواب بوده است. نمره کلی پرسشنامه ارزیابی وزوز معادل 4/52 بود.
نتیجه‏گیری: وزوز گوش غیر ضرباندار ذهنی علتی متغیر و سازوکاری همچنان ناشناخته دارد. در برخی موارد، حتی بدون سابقه ای از بیماری خاص و درافراد دارای شنوایی هنجار نیز دیده می شود. بیشترین  اثر این پدیده تداخل در شکل زندگی روزمره فرد (در مقایسه با خواب، شنوایی، یا شکایات بدنی ) می باشد ، درمان قطعی این علامت هنوز شناخته نشده است و مطالعه بیشتر در روشن ساختن فیزیوپاتولوژی آن که می تواند به درمانی مطمئن تر بیانجامد مورد نیاز است.