---

بررسی حاضر با هدف ساخت و ارزشیابی فهرست های 25 واژه ای تک هجایی متوازن واجی همراه پاسخ بسته جهت آزمون بازشناسی گفتار کودکان 4 تا 6 ساله فارسی زبان در دو مرحله انجام شده است. مرحله نخست ساخت آزمون و مرحله دوم ارزشیابی آن است. در مرحله اول جهت طراحی آزمون معیارهای واتسن (1957) مد نظر قرار گرفت و چهار فهرست 25 واژه ای از واژه های تک هجایی ساخته شد. این فهرست ها از نظر واجی متوازن و دارای پاسخ سه گزینه ای به شکل تصویر بودند و در یکی از استودیوهای سیمای جمهوری اسلامی ایران روی نوار مغناطیسی ضبط شدند. در مرحله ارزشیابی، آزمون روی 33 کودک طبیعی که به طور تصادفی از مهد کودک های شهر تهران انتخاب شده بودند، اجرا گردید. براساس نتایج بدست آمده، آزمون ساخته شده در این مطالعه پایا و از نظر توازن واجی و همسانی فهرست ها به لحاظ دشواری معنای واژه ها معتبر است. اعتبار این آزمون از نظر آشنا بودن واژه ها به دلیل رعایت توازن واجی، عدم دسترسی به گنجینه واژه های حقیقی کودکان 4 تا 6 ساله، لزوم تصویر پذیری واژه ها و وجود دو واژه تصویر پذیر مشابه دیگر در واژگان این کودکان اندکی کاهش نشان می دهد. برای رفع این مشکل از شیوه نشان دادن تصاویر به کودک پیش از شروع آزمون استفاده می شود.

---

بررسی تمایز شنوایی در کودکان و نقش آن در کسب مهارت های زبانی بدون شک برای متخصصین اهمیت زیادی دارد. تمایز شنوایی و ارتباط آن با اختلالات تولید نیز یکی از موضوعات مورد علاقه پژوهشگران می باشد. از آنجا که کودکان تا قبل از 6 سالگی نمی توانند گفتار شنیده شده را به واج ها تجزیه کنند ولی متوجه تفاوت آواها با یکدیگر در واحدهای بزرگتر مانند هجاها می شوند، می توان نتیجه گرفت ارتباط تنگاتنگی بین رشد دستگاه عصبی مرکزی و مهارت های زبانی وجود دارد. دستگاه عصبی مرکزی اطلاعات را از مدالیته های حسی دریافت می کند، داده های بدست آمده از این راه نقش بسیار مهمی در پردازش زبان ایفا می کند. اما اگر یکی از این حواس نقش خود را به عنوان رساننده اطلاعات به سیستم مرکزی اعصاب از دست دهد، مغز در پردازش اطلاعات و به ویژه اطلاعات پایه ای گفتار و زبان چه واکنشی از خود نشان می دهد؟ فرض این که محرومیت از بینایی از همان اوان طفولیت موجب افزایش تمایز شنوایی کودکان می گردد، انگیزه انجام این پژوهش بوده است. متغیرهای این تحقیق تمیز شنوایی و اختلال تولید عملکردی به عنوان متغیر وابسته و بینایی به عنوان متغیر مستقل می باشند. روش مورد استفاده در این پژوهش به عنوان یک پژوهش پایه ای-کاربردی، روش سنجش تحلیلی است. این پژوهش در سال 1377 در دو دبستان عادی آموزش و پرورش و تمامی دبستان های نابینایان شهر تهران انجام گرفته است. جامعه مورد مطالعه، دانش آموزان کلاس اول و مجموعا 5 دانش آموز بینا و 20 دانش آموز نابینا بوده است. نابینایان جز نابینایی هیچ معلولیت دیگری که در کسب مهارت های زبانی نقش دارد، نداشته اند. برای بررسی وضعیت توان تمایز شنوایی این دانش آموزان از آزمون تکمیل شده وپمن شامل 100 زوج واژه که توسط دستگاه پخش برای کودکان ارائه گردید و برای ارزیابی اختلال تولید عملکردی از تست فونتیک استفاده شده است. برخی یافته های پژوهش به شرح زیر می باشد: 1) بین میانگین توان تمایز شنوایی دانش آموزان نابینا و دانش آموزان بینا تفاوت معنی دار وجود دارد (نابینایان بهتر هستند). 2) بین میانگین توان تمایز شنوایی دانش آموزان دختر بینا و نابینا تفاوت معنی دار وجود دارد. 3) بین میانگین توان تمایز شنوایی دانش آموزان پسر بینا و نابینا تفاوت معنی دار وجود ندارد. 4) بین میانگین توان تمایز شنوایی دانش آموزان بینایی که مبتلا به اختلال تولید هستند و دانش آموزانی که مبتلا به اختلال تولید نیستند، تفاوت معنی دار وجود دارد. با این که جمعیت مورد مطالعه محدود می باشد ولی با استفاده از نتایج این پژوهش و پژوهش های دیگر می توان نتیجه گرفت در نابینایان، مناطق گسترده تری از مغز شامل مناطق ارتباطی که در شرایط عادی به حس بینایی اختصاص دارند، در تمایز شنوایی شرکت می کنند. براین اساس می توان در کودکان مبتلا به اختلال تولید عملکردی از محرومیت موقت بینایی برای تسریع درمان و نتیجه بخشی بیشتر آن استفاده کرد. نتیجه مهم دیگر این که در ناشنوایان نیز می توان چنین فرض کرد که کورتکس شنوایی در فعالیت های بینایی شرکت فعال دارد.

---

در این پژوهش ابتدا مشخصت فرکانس و دامنه تشدید گوش خارجی در نمونه های دارای شنوایی هنجار و تمپانوگرام نوع A ارزیابی شد. سپس با مشخصات فرکانس و دامنه تشدید افراد دارای تمپانوگرام نوع B که نشانه ابتلا به اوتیت میانی همراه با ترشح بود مقایسه گردید. 120 گوش به طور مساوی مربوط به 60 دختر و پسر 7 تا 9 ساله دارای تمپانونگرام نوع A بود و 60 نمونه دیگر به 38 پسر دارای تمپانوگرام نوع B در سنین 7 تا 9 سال تعلق داشت. فرکانس و دامنه تشدید گوش خارجی در 180 گوش طی دو مرتبه آزمون اولیه و آزمون مجدد ارزیابی گردید. با مقایسه میانگین دامنه تشدید گروه پسران دارای تمپانوگرام نوع A با پسران دارای تمپانوگرام نوع B، مشخص شد میزان این متغیر در گروه اخیر 6.9 دسی بل SPL بیشتر است که این اختلاف از نظر آماری معنی دار است (P<0.01). البته تفاوت میانگین فرکانس دو گروه نیز از نظر آماری معنی دار بود. بررسی نتایج آزمون اولیه آزمون مجدد نشان داد که آزمون تکرار پذیر و دارای قابلیت بالاست. به این ترتیب ارزیابی دامنه فرکانس تشدید گوش خارجی در موارد ویژه، روش جایگزینی خوبی برای تمپانومتری به منظور ردیابی مایع در گوش میانی می باشد.

---

بعضی از محققین لکنت را اختلال در الگوی زمان بندی عناصر آوایی می دانند. تغییرات زمانی در هر مهارت حرکتی گفتار از اهمیت ویژه ای برخوردار است. توالی حرکات تولیدی در گفتار طبیعی بزرگسالان تحت کنترل ظریفی قرارداشته و معمولا دارای فواصل زمانی بسیار کوتاهی رد حد کمتر از 10 ثانیه است. در افراد مبتلا به لکنت ویژگی های زمانی گفتار نظیر آستانه واکی (VOT یا فاصله زمانی بین رهش اندام های تولیدی و شروع ارتعاش تار آواها) تحت کنترل ظریف نیست و موجب گفتار ناروان می شود. در این تحقیق تحلیلی-توصیفی مقطعی VOTs افراد لکنتی (30 مرد و 7 زن) در هجاهای اول و سوم 18 کلمه که با همخوان ها بی واک /PTK/ و واکدار /bdg/ شروع می شد، اندازه گیری شدند. آزمون های آماری مورد استفاده عبارت بودند از: آزمون تی مستقل و زوج، آزمون ضریب همبستگی، آزمون اندازه گیری های مکرر و آزمون مقایسه ها چند گانه. نتایج این پژوهش عبارتست از: لکنتی ها دارای VOT طولانی تری نسبت به غیر لکنتی ها هستند که نشانه عدم هماهنگی بین سیستم های تنفسی، آوایی و تولیدی آنها است. لکنتی ها VOT طولانی تری در هجای اول نسبت به هجای سوم دارند یعنی در هجای اول بیش از سایر هجاها دچار مشکل می شوند. VOT نامناسب شدید یک عامل فیزیولوژیک اولیه در بروز لکنت در کودکان باشد چرا که ارتباط معنی داری بین VOT و طول مدت ابتلا به لکنت وجود نداشت. در افراد طبیعی میزان VOT از همخوان های لبی به لثوی و کامی بدون توجه به جایگاه بلکه تحت تاثیر میزان فشار اندام های تولیدی افزایش می یابد. در افراد طبیعی میزان VOT همخوان های مورد مطالعه تحت تاثیر واکه های مجاور از /a/ به /O/ و /u/ با توجه به میزان افراشتگی زبان افزایش می یابد.

---

این پژوهش با هدف ساخت و ارزشیابی فهرست های 25 واژه ای تک هجایی متوازن واجی برای بزرگسالان فارسی زبان در دو مرحله صورت گرفته است. در مرحله ساخت، به منظور اجرای معیار توازن واجی در فهرست ها، بسامد وقوع هر یک از 29 واج زبان فارسی (شامل 6 واکه و 23 همخوان) در گفتار بزرگسالان تعیین شد که نشان دهنده وجود اختلاف معنی دار بین برخی واج ها بود. پس از استخراج کلیه واژه های تک هجایی موجود در 4 جلد اصلی فرهنگ فارسی معین و صرفنظر کردن از واژه های دشوار (با توجه به معیار ساخت آزمون ها) با قضاوت 5 فرد بزرگسال دارای دیپلم، واژه های مناسب موجود در گنجینه واژگان افراد بزرگسال انتخاب شدند. این واژه ها با توجه به معیار توازن واجی در فهرست های 25 واژه ای گنجانده شدند. بدین ترتیب 12 فهرست 25 واژه ای شامل 5 فهرست با الگوی هجایی CVC، 4 فهرست با الگوی CVCC و 3 فهرست به صورت ترکیبی (CVC و CVCC) ساخته شدند. فهرست های متوازن شده در استودیوی صدابرداری با صدای یک گوینده ضبط گردید. در مرحله ارزشیابی، برای هنجاریابی آزمون 60 نفر (30 زن و 30 مرد) دارای شنوایی طبیعی در محدوده سنی 25-18 سال به صورت تصادفی مورد ارزیابی با فهرست های ساخته شده قرار گرفتند. نتایج و یافته های این پژوهش عبارتند از: 1) همه افراد طبیعی با استفاده از تمام فهرست ها، 100-92% امتیاز را در راحت ترین سطح بلندی ارائه آزمون بدست آوردند. 2) بین امتیازهای بدست آمده از تمام فهرست ها در آزمون نخستین و آزمون دوباره اختلاف معنی داری مشاهده نمی شود (P>0.05) و 3) بین امتیازهای بدست آمده از 12 فهرست اختلاف معنی داری وجود ندارد (P>0.05) و 4) بین امتیازهای بدست آمده از 12 فهرست برحسب جنس اختلاف معنی داری وجود ندارد (P>0.05). با توجه به نحوه ساخت و نتایج حاصل از آن، آزمون بازشناسی گفتار بزرگسالان پایا و از نظر توازن واجی و همسانی فهرست ها از نظر دشواری معنای واژه ها معتبر است و برای ارزیابی بازشناسی گفتار بزرگسالان فارسی زبان کارایی دارد

---

به منظور بررسی آستانه شنوایی فرکانس های بالا (10 تا 20 کیلو هرتز) در کودکان دبستانی ممتاز در حوزه سنی 13-7 سال، با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی 102 نفر (6 گوش در خلال تحقیق حذف شد) دانش آموز دبستانی ممتاز شامل 51 پسر و 51 دختر هنجار (آستانه شنوایی فرکانس های 250 تا 8000 هرتز <15 دسی بل HL و تمپانومتری هنجار) با دستگاه ادیومتر بلتون 2000 و استفاده از گوشی های Sennheiser HD250 (کالیبره شده با کوپلر 6 سی سی B&K) مورد پژوهش قرار گرفتند. نتیجه این بررسی با نتایچ پژوهشگران دیگر همسان و مشخص گردید بین آزمون اولیه و مجدد، بین آستانه های شنوایی گوش راست با گوش چپ (جز فرکانس 14 کیلوهرتز) و بین آستانه های شنوایی پسران و دختران (به استثنای فرکانس های 16 و 20 کیلو هرتز گوش راست و 10 کیلو هرتز گوش چپ در آزمون مجدد) در این فرکانس ها تفاوت معنی داری از نظر آماری مشاهده نگردید (P>0.05). اختلاف آستانه شنوایی در این فرکانس ها در خلال دو مرحله آزمون اولیه و مجدد 99.74 درصد گوش ها بین 10-0± دسی بل SPL بوده، لذا از نظر بالینی قابل قبول و پاپا می باشد. تحقیقات بعدی را می توان حول کاهش تفاوت های بین فردی، "اعتبار". بررسی اثرات داروهای اتوتوکیسک و نویز روی گروه های سنی گوناگون انجام داد.

---

این بررسی در مورد افراد دچار کم شنوایی ناشی از نویز و ضربه صوتی انجام گرفته و طی آن شدتی که حداکثر دامنه رفلکس را ایجاد می کند، در دو گروه اندازه گیری شده است. سیگنال آزمایشی، تون خالص 1 کیلو هرتز است که به مدت 1 ثانیه ارائه گردیده است. همه افراد مورد مطالعه مرد و در محدوده سنی 20 تا 40 سال بودند. نتیجه بررسی نشان می دهد دامنه رفلکس اکوستیک در فرکانس 1 کیلو هرتز در افراد مورد مطالعه مبتلا به کم شنوایی ناشی از نویز، نسبت به افراد مبتلا به کم شنوایی ضربه صوتی کمتر است.

---

AI (شاخص درک گفتار) اندازه گیری میزان نمادهای گفتاری قابل شنیدن با مقدار صفر تا یک است. AI شاخص کارآمدی برای ارزیابی معلولیت شنوایی و اندازه گیری سودمندی بالقوه استفاده از سمعک بوده، مطالعات مختلف حاکی از توانایی آن در پیش بینی میزان مشکل درک گفتار افراد کم شنوا است. بررسی حاضر که روی 40 فرد دارای شنوای طبیعی و 40 فرد کم شنوای حسی-عصبی با میانگین افت شنوایی 40 تا 70 دسی بل HL در محدوده سنی 25 تا 65 سال در دو جنس صورت گرفت، در نظر دارد توانایی AI را برای پیش بینی عملکرد تشخیص گفتار بدون سمعک و با سمعک، در سکوت مورد مطالعه قرار دهد. برای محاسبه AI از روش کلینیکی پاولوویک (1988) و برای آزمون تشخیص گفتار از فهرست های 25 تایی واژه های تک هجایی استاندارد استفاده شد. تنظیم و تطبیق سمعک به روش گوش واقعی، با اندازه گیری بهره الحاقی صورت گرفت. نتایج نشان داد، AI قادر است نتیجه آزمون تشخیص گفتار بدون سمعک و با سمعک را به خوبی پیش بینی کند (P<0.05) و مقادیر آن از سن و جنس متاثر نمی شود (P>0.05). همچنین تکرار اندازه گیری بهره الحاقی و آزمون تشخیص گفتار مبین اعتبار بالای امتیازات AI با سمعک و تشخیص گفتار بود (P>0.05)

---

انتخاب سمعک درکودکان امری پیچیده بوده و نیازمند روش های ابجکتیو می باشد. Kiessling یک روش آبجکتیو را با استفاده از پاسخ های شنوایی ساقه مغز (ABR) مطرح نموده است. در مطالعه ای که از آذرماه 1376 تا خرداد 1377 روی 38 گوش از 27 فرد مذکر 8 تا 40 ساله دارای شنوایی طبیعی یا افت شنوایی حسی-عصبی حداکثر تا 70 دسی بل مراجعه کننده به کلینیک شنوایی شناسی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران صورت گرفت بهره ای را که روش Kiessling معین می نماید با روش های فرمولی R-NAL و POGO II و Lybarger که نیازمند همکاری بیمار می باشند، مقایسه گردید و همبستگی خوبی بین روش Kiessling و روش های ذکر شده در تعیین بهره در کم شنوایی ها در تمامی محدوده فرکانسی (Flat) و محدوده فرکانسی پایین (Low) مشاهده گردید و همبستگی ضعیفی در محدوده فرکانسی بالا (High) وجود داشت. بنابراین می توان روش Kiessling برای کودکان و افراد سخت آزمون و چند معلولیتی که توانایی همکاری برای روش های سابجکتیو را ندارند، بکار برد.

---

بررسی پاسخ‏های برانگیخته شنوایی ساقه مغز ABR با تحریکات الکتریکی EABR در افراد ناشنوایی که کاشت حلزون شده اند، زمینه شناخت دقیقی را از پاسخ دهی سیستم عصبی شنوایی به تحریکات الکتریکی و کارآیی کاشت حلزون فراهم می کند. در این پژوهش نتایج EABR در 30 فرد کاشت حلزون شده با پروتز 22 کاناله نوکلئوس در مرکز کاشت حلزون موسسه توسعه دانش و پژوهش ایران مورد بررسی و با ABR افراد طبیعی مورد مقایسه قرار گرفته است. محدوده سنی افراد، 33-3 سال بود. نتایج عبارتند از: 1) پاسخ های برانگیخته شنوایی ساقه مغز با تحریکات الکتریکی (EABR) در افراد کاشت حلزون شده قابل ایجاد و ثبت است. 2) زمان تاخیر مطلق امواج EABR یک تا یک و نیم میلی ثانیه کوتاه تر از زمان تاخیر مطلق امواج ABR است (P<0.05) و 3) زمان تاخیر مطلق موج V در EABR با شدت تحریک الکتریکی رابطه معکوس دارد (P<0.05) و 4) زمان تاخیر بین قله III-V در EABR تفاوت معنی داری با ABR ندارد (P>0.05).

---

هدف: غربالگری شنوایی نوزادان به عنوان یکی از بهترین روش های شناخت زود هنگام اختلال شنوایی و در پی آن اقدام به موقع برای پیشگیری از عوارض آن و در صورت امکان و نیاز، انجام توانبخشی مناسب.
مواد و روش‏ها: پژوهش حاضر روی 175 نوزاد 7-0 روزه (گرو اول 112 مورد با تاریخچه سلامت و گروه دوم 638 مورد با سابقه خانوادگی در رده پر خطر¹) در بیمارستان‏های میرزا کوچک خان، بهارلو، و شهید اکبر آبادی تهران انجام شده است. صدا سازهای مورد استفاده طبل (برای تولید فرکانس‏های پایین) و رسیور (فرکانس‏های بالا) با شدت dBSPL 95-90 بوده‏اند و پاسخ مطلوب رفلکس پلکی گوشی (APR)، استارتل، توقف حرکات بود.

یافته‏ها: از گروه اول 51% APR، 10% رفلکس استارتل، 22% هر دو رفلکس را نشان دادند و 17% هیچ پاسخی نداشتند. از گروه دوم 47% APR، 24% رفلکس استارتل و 11% هر دو رفلکس را داشتند و 18% بدون پاسخ بودند.
بحث و نتیجه گیری: از کل نمونه های مورد مطالعه (175 نوزاد) 14 نفر (8 دختر و 6 پسر) هیچ پاسخی نداشتند

---

در مطالعه روی 36 فرد دارای شنوایی هنجار در محدوده سنی 18 تا 25 سال برای بررسی تغییر موقت آستانه شنوایی از طریق انتشارات صوتی برانگیخته گذرا از گوش (TEOAEs) مشاهده گرید که نویز می تواند آستانه های تن خالص و دامنه های TEOAEs را تحت تاثیر قرار دهد. زمانی که حلزون گوش، در اثر نویز آسیب می بیند، در مقایسه دو آزمون ادیومتری تن خالص و آزمون TEOAEs، بنظر می رسد که آزمون TEOAE مناسب تر باشد. زیرا این آزمون عینی بوده و تحت تاثیر توجه و هوشیاری فرد آزمایش شونده قرار نمی گیرد و در افراد سخت آزمون نیز قابل ارزیابی است. همچنین، از دقت و سرعت بالایی برخوردار بوده و در یک محیط ساکت، بدون نیاز به اتاق اکوستیک، قابل اجرا می باشد.

---

هدف: تعیین توزیع فراوانی اختلالات شنوایی و بررسی آماری استفاده از سمعک در بیماران مراجعه کننده به بخش ادیومتری مرکز آموزشی درمانی بو علی سینا در سال 1377.
مواد و روش‏ها: این پژوهش سنجشی ـ توصیفی بوده و بیش از 2053 مراجعه کننده (1234 مرد و 819 زن) که پس از معاینه توسط پزشک برای آزمایش شنوایی به بخش ادیومتری معرفی گردیدند. برای کلیه مراجعه شوندگان به این بخش تاریخچه گیری و اتوسکوپی، آزمایشات معمول شنوایی (ادیومتری صوت خالص و ادیومتری ایمیتانس و گفتاری) انجام شده است. یافته های حاصل به کمک جداول و نمودارهای فراوانی تبیین گردیده و ارتباط سن و جنس در انواع کم شنوایی و تعداد افراد نیازمند به سمعک در بیماران کم شنوا بررسی گردیده است.
یافته‏ها: نتایج این پژوهش مؤید آن است که میزان آسیب شنوایی در جامعه مورد بررسی 56 درصد از کل مراجعین و افراد دارای شنوایی طبیعی 44 درصد بوده اند. 60 درصد از کل مراجعین مرد و 40 درصد کل مراجعین زن بوده اند. از نظر نوع کاهش شنوایی: 44 درصد افراد به کاهش شنوایی حسی ـ عصبی و 6/35 درصد به کاهش شنوایی انتقالی و 2/8 درصد به کاهش شنوایی مختلط مبتلا بودند.
از کل بیماران مورد مطالعه برای‌‌ نفر (83 زن و 121 مرد) سمعک با توجه به نیاز آنها، تجویز شده است که فقط 20 زن و 32 مرد سمعک تهیه نموده و در حال استفاده از آن هستند.
نتیجه‏گیری: کاهش شنوایی حسی ـ عصبی در نمونه های مورد مطالعه از فراوانی قابل توجه تری برخوردار است. این تحقیق نشان می دهد که هرچه سن بالاتر باشد پذیرش سمعک بیشتر است (85 درصد از استفاده کنندگان سمعک بالای 49 سال داشتند). میزان شیوع مراجعین کم شنوا در مردان بیشتر از زنان است (60 به 40). تنها 25 درصد از بیماران کم شنوا از سمعک استفاده می کنند.

---

هدف: این مطالعه با هدف تعیین وضعیت شنوایی مبتلایان به تالاسمی تحت درمان با دسفرال مراجعه کننده به دو مرکز تالاسمی قدس قزوین و مرکز طبی کودکان تهران صورت گرفته است.
مواد و روش ها: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی مقطعی بوده و در طی آن 195 فرد مبتلا به تالاسمی (30-3 سال) در دو مرکز شنوایی شناسی قدس قزوین و مجتمع بیمارستان امام خمینی (ره) تهران تحت معاینات کامل اتولوژیک به همراه ادیومتری صوت خالص و ایمیتانس ادیومتری قرار گرفتند.
یافته‏ها: از مجموع 195 بیمار مورد بررسی 43.1% دچار انواع افت شنوایی بودند که این افت در 16% موارد افت انتقالی و در 4.6% موارد حسی-عصبی بود. 22.5% از مبتلایان افت شنوایی فرکانس های بالا داشتند که این افت در 12% آنها می توانست به تاثیر دسفرال مربوط باشد. همچنین در این مطالعه بین سن شروع دسفرال و همچنین سطح فریتین مبتلایان و بروز افت شنوایی فرکانس های بالا ارتباط معنی داری مشاهده نشد. ولی ارتباط معنی داری بین دوز مصرف روزانه و مدت مصرف دسفرال و بروز افت شنوایی فرکانس های بالا مشاهده گردید (P<0.05). انجام این بررسی به تفکیک مراحل مراجعه مبتلایان نیز یافته های مشابهی را نشان داد.
نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که با توجه به وجود انواع کاهش شنوایی در این مبتلایان و هم چنین بعلت احتمال ایجاد افت شنوایی فرکانس های بالا در بیماران تحت درمان با دسفرال، انجام معاینات اتولوژیک و آزمایشات دوره ای شنوایی به منظور پیشگیری از بروز ضایعات شنوایی دایمی در آنها ضروری می باشد

---

این پژوهش به دلیل اهمیت مساله زبان و ارتباط آن با ضایعات مختلف مغزی خصوصا، ضایعات نیمکره چپ مغز که می تواند موجب پدید آمدن اختلال گفتاری متناسب با عمق و وسعت ضایعه گردد از اهمیت فراوانی برخوردار است. مطالعات بالینی و تجربی مختلفی نشان داده که اسامی و افعال می توانند به طور مستقل در نتیجه ضایعات مغزی مختلف دچار از هم گسیختگی شوند. اختلال شایع در نام بردن فعالیت ها (تولید افعال) معمولا در بیماران زبان پریش ناروان همراه با ضایعات لوب پیشانی گزارش شده است. در صورتی که اختلال انتخابی، در نام بردن اشیاء (تولید اسامی) معمولا در بیماران آنومیک که در آنها ضایعه، لوب گیجگاهی و نواحی خلفی را آسیب رسانده مشاهده شده است. این پژوهش از نوع بنیادی است و به روش توصیفی تحلیلی انجام شده است. داده های این پژوهش از طریق ارزیابی علائم آفازی هر بیمار با آزمون فارسی آفازی (پارادی، نیلی پور، پری بخت 1989) و تجزیه و تحلیل گفتار پیوسته وی پس از آزمون حاصل شده است. جامعه مورد مطالعه بیماران زبان پریش فارسی زبان در مراکز گفتار درمانی شهر تهران بودند. نمونه گیری به شیوه کاملا انتخابی و بیماران دارای ضایعات نیمکره چپ قشر مخ که در اثر CVA (منحصرا ضایعه عروقی) دچار زبان پریشی شده اند و دارای ویژگی های همگن می باشند. افراد بزرگسال، باسواد، راست دست، فارسی زبان، بدون ریسک فاکتورهایی مانند نیکوتین، الکل، نقرس، دیابت، مواد مخدر و هر گونه بیماری افسردگی از نوع درون زا ... بودند. تعداد بیماران 20 نفر و سن آنها بین 33 تا 76 سال است. یافته های توصیفی و تحلیلی بدست آمده از این پژوهش نشان می دهد بین توانایی بکارگیری اسم و ضایعه نیمکره چپ مغز ارتباط معناداری وجود دارد، بین توانایی بکارگیری فعل و ضایعه نیمکره چپ مغز نیز ارتباط معناداری وجود دارد. با وجود محدودیت این پژوهش و عدم امکان تعمیم آن، در مورد اهمیت این مسئله و وجود آسیب پذیری اسم و فعل و جایگاه آسیب مغزی نمی توان به سادگی گذشت

---

به منظور بررسی توانایی تشخیص گفتار در حضور نویز، آزمون تشخیص گفتار در حضور نویز در گروهی از کودکان دبستانی مبتلا به اوتیت میانی همراه با افیوژن در سه نسبت سیگنال به نویز 5+، 0 و 5- دسی بل مورد مطالعه قرار گرفت. در این بررسی 60 دختر و پسر دبستانی مبتلا به اوتیت میانی همراه با افیوژن (گروه مورد) و 30 دختر و پسر دبستانی دارای شنوایی هنجار (گروه شاهد) در محدوده سنی 9-7 سال شرکت داشتند (جمعا 180 گوش). متوسط سنی در گروه مورد 8.05 سال و در گروه شاهد 8.25 سال بود. برای کودکان هر دو گروه مورد و شاهد، آزمون تشخیص گفتار در سکوت و در حضرت نویز در سه نسبت سیگنال به نویز انجام شد. نویز مورد استفاده، نویز گفتاری بود که به صورت همان طرفی ارائه شد. نتایج بدست آمده وجود تفاوت معنادار میان کودکان گروه مورد و گروه شاهد را در هر سه نسبت سیگنال به نویز، نشان داد.

---

هدف: ساخت آزمونی برای اندزاه گیری آستانه شنوایی کودکان 2 تا 5 ساله که دارای دقت لازم در اندازه گیری آستانه شنوایی خالص باشد
روش پژوهش: توصیفی ـ تحلیلی مکان: بیمارستان پارس تهران ویژگی های گروه مورد پژوهش: 45 کودک 5-2 سال (22 دختر، 23 پسر زمان پژوهش : سال تحصیلی 1378-1377
اصلی ترین یافته ها:ساخت آزمون ¹ FNST و بررسی مقایسه ای نتایج حاصله با ² PTA چنین نتیجه می دهد که:1) محدوده سنی 3-2 سال: در این محدوده سنی دقت آزمون PTA (7/86%) از آزمون FNST (66%) بیشتر است.2) محدوده سنی 5-3 سال: ویژگی و خطای مثبت آزمون FNST و PTA کاملاً مشابه هم می باشد، ولی به خاطر اینکه امکان خطای مثبت کاذب در روش پاسخ دهی آزمون PTA از FNST بیشتر است، در این محدوده سنی دقت آزمون FNST از آزمون PTA بیشتر می باشد.ارزیابی زمان انجام آزمون FNST و PTA اختلاف معنی داری را نشان نمی دهد. همین طور بررسی شکل منحنی ادیومتریک دو آزمون FNST و PTA شباهت کلی را نمایان می سازد.

---

هدف: این پژوهش بررسی وضعیت شنوایی مبتلایان به بیماری MS قطعی می باشد. نتایج بدست آمده می تواند جهت تایید تشخیصی بیماری و افزایش آگاهی از جنبه های مختلف این بیماری و اقدامات درمانی و توانبخشی در جامعه مبتلایان موثر و مفید باشد.
مواد و روش ها: این پژوهش به صورت سنجشی تحلیلی در زمستان 1379 بر روی 40 نفر از مبتلایان قطعی صورت گرفت که از بین مراجعین به کلینیک MS بیمارستان شهداء تجریش در محدوده سنی 20 تا 45 سال انتخاب شده بودند و هیچگونه سابقه مشکلات اتولوژیک نیز نداشتند. در این پژوهش نتایج آزمون های شنوایی رایج (ART و SDS و SRT و PTA) و آزمون ABR بیماران MS با نتایج حاصله از گروه شاهد یا مقادیر استاندارد در کلینیک شنوایی دانشکده توانبخشی علوم پزشکی ایران مقایسه شدند.
نتایج: در این بررسی میانگین آستانه های شنوایی تون خالص بیماران MS در محدوده های فرکانسی پایین، میانه و بالا در مقایسه با گروه شاهد از نظر آماری تفاوت معنی داری را نشان داد (P<0.05). در آزمون آستانه رفلکس صوتی نیز تفاوت معنی داری بین میانگین این آستانه ها در دو گروه دیده شد. در آزمون های گفتاری تفاوت معنی داری در نتایج بدست آمده از دو گروه مشاهده نشد (P>0.05). در آزمون ABR فقط از نظر زمان نهفتگی مطلق موج V و زمان نهفتگی فواصل بین موجی III-V و I-V تفاوت آماری معنی داری بین دو گره دیده شد. بین میانگین فرکانس های میانه و طولانی شدن زمان نهفتگی مطلق موج V ارتباط معنی داری وجود دارد اما ارتباط بین SDS و ABR و نیز ART و ABR معنی دار نیست.
بحث: نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان می دهند که آزمون های ART و PTA و برخی از پارامترهای آزمون ABR می تواند به عنوان یک روش تکمیلی جهت تایید تشخیص بیماری MS در کنار سایر روش های مرسوم (مثل MRI و بررسی VEP و CSF و SEP) و توام با آنها بکار گرفته شوند.

---

هدف: برای بررسی مهارت آگاهی واج شناختی کودکان آسیب دیده شنوایی در مقایسه با کودکان عادی پژوهشی صورت گرفت که در این مقاله به بررسی مهارت تشخیص قافیه و تقطیع کلمه به هجا در این کودکان پرداخته شده است.
مواد و روش ها: کودکان مورد مطالعه 320 نفر بودند که نیمی دارای شنوایی سالم و نیم دیگر مبتلا به افت شنوایی مادرزادی بودند که در گوش بهتر بالاتر از 70 دسی بل افت شنوایی داشتند و از هر پایه تحصیلی اول تا چهارم، 20 دختر و 20 پسر، انتخاب شدند. کودکان آزمون تصویری مربوط به تشخیص قافیه و تعیین هجاهای کلمه را اجرا کردند.
یافته ها: 1) امتیاز آزمودنی های آسیب دیده شنوایی در آزمون تشخیص قافیه و تعیین هجاهای کلمات در مقایسه با کودکان عادی پایین تر است. 2) کودکان آسیب دیده شنوایی، در اجرای آزمون مربوط به قافیه، در مقایسه با فعالیت تقطیع کلمه به هجا، مهارت بیشتری دارند، در حالی که آزمودنی های عادی در تقطیع کلمه به هجا در مقایسه با شناخت قافیه مهارت بیشتری دارند.
بحث: شنوایی از عوامل مهم در آگاهی واج شناختی افراد است و آموزش رسمی در مدارس خاص ناشنوایان، نقص شنوایی کودکان مبتلا به افت شنوایی را برای رشد مهارت های واج شناختی جبران نمی کند.

---

هدف: بررسی وضعیت شنوایی دانش آموزان نابینای آموزشگاه های نابینایان پسران شهر تهران.
مواد و روش ها: این پژوهش سنجشی توصیفی بر روی 320 دانش آموز نابینا در سال تحصیلی 80-1379 که تحت پوشش سازمان آموزش و پرورش کودکان استثنایی قرار داشتند صورت گرفت.
یافته ها: 20.94 درصد از دانش آموزان مورد بررسی دچار افت شنوایی در یک گوش (7.19 درصد) یا هر دو گوش (13.75 درصد) بودند به عبارتی میزان افت دو طرفه بیشتر از یکطرفه بود، این اختلاف از نظر آماری نیز معنی دار بدست آمد (P=0.007). علاوه بر این، 5.94 درصد از دانش آموزان دارای سرومن متراکم (بدون افت شنوایی) بودند. در بررسی انواع کم شنوایی در 640 گوش مورد مطالعه، 15.16 درصد کم شنوایی حسی-عصبی، 1.56 درصد کم شنوایی انتقالی و 0.62 درصد کم شنوایی آمیخته مشاهده گردید. نکته قابل توجه این بود که فراوانی کم شنوایی حسی-عصبی در این افراد حدود 10 برابر کم شنوایی انتقالی بود. کم شنوایی عمدتا در حد ملایم و متوسط بود و شکل ادیوگرام نیز بیشتر از نوع نزولی (HTL) بود. با توجه به معاینات و ارزیابی های صورت گرفته، 8.13 درصد از دانش آموزان مورد بررسی، نیازمند اقدامات درمانی، 15.31 درصد نیازمند خدمات توانبخشی و 3.44 درصد نیز نیازمند اقدامات توام درمانی و توانبخشی بودند. درصد آگاهی والدین، مربیان و خود دانش آموزان مبتلا به مساله کم شنوایی به ترتیب 20.9، 22.39 و 26.87 درصد بود. نسبت فامیلی والدین با کم شنوایی حسی-عصبی ارتباط معنی داری دارد.
بحث: اختلالات شنوایی در دانش آموزان نابینا نسبت به دانش آموزان بینا شیوع بیشتری دارد و غالبا از نوع حسی-عصبی است. از این رو شناسایی آنها از طریق غربال گری بویژه در فرکانهای بالا و پیگیری های درمانی و توانبخشی آنها حایز اهمیت می باشد.