33 نتیجه برای نوع مطالعه: ترجمه شده
فرزاد موبدشاهی،
دوره 2، شماره 1 - ( 1-1372 )
چکیده
مبحث حاضر به بررسی تکامل آزمونهای شنوایی از ابتدا تا به امروز می پردازد. بر طبق نظر اُلسن1)آگاهی از تاریخچه آزمونهای شنوایی یک موضوع پیش پا افتاده نیست بلکه، یک ادیولوژیست باید نسبت به آن آگاهی کامل داشته و خود را در جریان پیشرفت آن قرار دهد، تا بدین وسیله معلومات و مهارت کافی برای کاربرد و استفاده از تکنولوژی پیشرفته امروز را به دست آورد.قدیمی ترین تاریخچه ای که در این مبحث عنوان می گردد مربوط به اوائل قرن شانزدهم می باشد ولی باید توجه داشت که قبل از این تاریخ نیز در زمینه صوت، شنوایی و موضوعات وابسته به آن مطالعاتی صورت گرفته است که نباید ذکر نقش محققین مربوطه را نادیده انگاشت.
هما زرینکوب،
دوره 2، شماره 1 - ( 1-1372 )
چکیده
این مطالعه در ادامه مطالعه سالهای 1982-1980 میباشد که بروز عوامل مخاطرهآمیز1 و الگوهای تشخیصی و توانبخشی2 در گروهی از شیرخواران مبتلا به اختلال شنوایی را در یک مرکز شهری مورد بررسی قرار میدهد. یافتههای فعلی که از مطالعات سالهای 1988-1983 بهدست آمده نشان میدهد که فقط یک سوم شیر خوارانی که اختلال شنوایی دارند را میتوان از طریق برنامههای بیماریابی شنوایی شناسی3 در مراکز مراقبت ویژه نوزادی ((NICU4 مشخص نمود. اگرچه سن تشخیص در بخش مراقبتهای ویژه زودتر از گروهی است که در شیرخوارگاه کودکان سالم ((WBN5 میباشند، سن ثبت نام در برنامه والد-شیرخوار6 برای هر دو گروه NICU وWBN حدود 20 ماهگی میباشد.در طی هشت سالی که این مطالعات با این دو بررسی صورت گرفته مشخص میشود: سن کودکانی که اختلال شنوایی داشته و در برنامه توانبخشی ثبت نام کردهاند یک سال یا بیشتر از سنی است که در سال 1982 توسط کمیته مشترک شنوایی شیرخوار7 (حدود 6 ماه بهعنوان سن ایدهآل) توصیه شده است.
مهرناز کریمی،
دوره 2، شماره 1 - ( 1-1372 )
چکیده
چگونگی عملکرد پروتز کاشت حلزون1ـ صوت توسط میکروفن دریافت میشود. این میکروفن غالباً در سمعک پشت گوشی قرار گرفته است.2ـ صوت توسط سیمی از میکروفن به بخش پردازنده گفتار هدایت میشود.3ـ قسمت پردازندۀ گفتار عناصر صوتی را که بیشترین استفاده جهت درک گفتار را دارند،انتخاب و کدبندی میکند.4ـ کدهای الکتریکی از طریق سیم نازکی به حلقۀ انتقالدهنده فرستاده میشود.5ـ حلقۀ انتقالدهنده که حلقهای به قطر تقریبی mm34 و با پوشش پلاستیکی است، کدها را به بخش گیرنده-تحریککننده منتقل میسازد.6ـ بخش گیرنده-تحریککننده کدها را به سیگنالهای الکتریکی تبدیل و در طول نوار الکترودها منتقل مینماید.7ـ سیگنالهای الکتریکی به نوار باریک الکترودها فرستاده میشود. نوار الکترودها که از باندهای الکتریکی کوچک و باریکی تشکیل شده است، سیگنالها را در طول حلزون به فیبرهای عصب شنوایی منتقل میکند. هر الکترود بهگونهای برنامهریزی شده است که به صورت مجزا سیگنالهایی را که از نظر بلندی (loudness) و تیزی (pitch) متفاوتند، دریافت دارد.8ـ فیبرهای عصب شنوایی توسط الکترودها تحریک میشوند و پیام به مغز میرود.9ـ مغز سیگنالها را دریافت کرده و تفسیر میکند و در این زمان است که شخص احساسی از صوت را تجربه مینماید.
فریبا اسلامبول نساج،
دوره 2، شماره 1 - ( 1-1372 )
چکیده
افت شنوایی ناگهانی، افتی است که در سه فرکانس مجاور، حداقل 30 دسی بل افت در محدوده زمانی کمتر از 72 ساعت ایجاد کند. شیوع تقریبی این افت در سال، 10 مورد از هر 100000 نفر، و در ایالات متحده سالانه بالغ بر 25000 مورد می باشد. جمعیتی که از این افت متاثر می شوند، شامل مردها، زن ها، افراد پیر و جوان با متوسط سنی 43 سال در شروع بیماری، است.
احمدرضا ناظری،
دوره 2، شماره 1 - ( 1-1372 )
چکیده
جسم پینه ای یکی از رابط های چهارگانه مغزی است که دو نیمکره مغز را به هم متصل می کند. در این مقاله به عملکردهای اختصاصی هر نیمکره و نقش کورپوس کالوزوم در تحقق عملکردهای گوناگون شناختی. که ماحصل تداخل عمل بین دو نیمکره هستند، اشاره می شود. قطع کورپوس کالوزوم می تواند بر فرآیندهای شنیداری تاثیر بگذارد. در این مقاله برخی از نتایج شنیداری بدست آمده از افراد دوپاره مخ ذکر شده است.
نوراله آقا ابراهیمی،
دوره 2، شماره 1 - ( 1-1372 )
چکیده
یکی از زمینه های مطالعاتی ادیولوژی که دارای رشد سریع بوده، نروشیمی سیستم شنوایی است. بسیاری از پیشرفت های نوین نه تنها برای محققین شنوایی پایه، بلکه برای کسانی که در زمینه های بالینی فعالیت دارند نیز نکاتی را دربرداشته است. این مقاله برآنست تا در زمینه نروشیمی شنوایی، براساس آخرین پیشرفت های حاصله، مقدماتی را مطرح سازد. البته بیشترین توجهات، به مطالعاتی معطوف بوده که بنظر می رسد، در آینده ارزش های بالینی و رایج تری خواهند یافت.
رحیم قنبری،
دوره 2، شماره 1 - ( 1-1372 )
چکیده
این گزارش تشریح وضعیت یک زن سفیدپوست 33 ساله است، که دچار سانحه تصادف با وسیله نقلیه موتوری شده. قبل از حادثه، بیمار از سلامتی کامل برخوردار بوده و سابقه صدمات سر، ضایعات نورولوژیک، مشکلات اتولوژیک و سرگیجه نداشته است. سانحه بههنگام رانندگی روی داده و بیمار در مورد بیهوشی بعد از تصادف مطمئن نیست اما بهخاطر میآورد که احساس گیجی شدید و سردرگمی داشته، و قادر به تشخیص موقعیت خود نبوده است. وی با وجود استفاده از کمربند ایمنی دچار صدمه در ناحیه پیشانی شده است.بلافاصله بعد از حادثه احساس وجود درد در گردن داشته، و بعد از مراجعه به بیمارستان و انجام رادیوگرافی بهطور سرپایی، مرخص گردید.روز بعد بیمار با شکایت مجدد از گیجی، عدم تعادل، تهوع و درد گردن به اورژانس بیمارستان مراجعه نموده و با انجام رادیوگرافیهای بیشتر از بیمارستان مرخص میشود؛ با این توصیه که به متخصص ارتوپدی مراجعه کند. پس از مراجعه به متخصص ارتوپدی برای انجام کشش و ارزیابی بیشتر در بیمارستان بستری میشود.
عبدالحمید حسین نیا،
دوره 2، شماره 1 - ( 1-1372 )
چکیده
درمان بیمارانی که از بیماری منییر Meniere's Disease)) رنج میبرند هنوز در هالهای از ابهام بر جای مانده است. حتی میتوان گفت برنامۀ درمانی موفقی که بسیاری از متخصصین گوش و حلق و بینی مدعی آن هستند، در واقع رژیم گیج کنندهای بیش نیست. وجود انواع و اقسام درمانهای پیشنهادی در این زمینه دلالت بر آن دارد که حصول نتیجۀ درمانی مطمئن در این جمعیت آزرده، کاری بس دشوار است.در سال 1977 نیکولاس توروک (Nicholas Torok) 834 مقاله را که طی مدت 25 سال دربارۀ درمان بیماری منییر به رشتۀ تحریر درآمده بود، مرور نموده و به جمعبندی نتایج درمانی مشابه با هم-بدون توجه به آنچه که در رژیم درمانی منظور شده بود-پرداخت. میزان بهبود 60 تا 80 درصد موارد بود. چنین تصور میشد که 20 تا 30 درصد بیماران بهبود یافتهاند و در 10 تا 25 درصد موارد بهبودی مشاهده نگردید. او در جمعبندی خود بدین نتیجه رسید که: «در حالیکه درمان بیمار حائز اهمیت زیادی است اما ماهیت خاص درمان رابطهای اندک با کسب نتیجۀ درمان دارد». او ضمن نتیجهگیری از فقدان رابطهای منطقی در بسیاری از درمانهای پیشنهادی، از این عقیده که بیماران مبتلا از آثار غیراختصاصی یا دارونمای درمان تأثیر پذیرفتهاند جانبداری نمود.
لیلا جلیلوند کریمی،
دوره 2، شماره 1 - ( 1-1372 )
چکیده
مشکلات گرچه مطالعات کلینیکی و پژوهشی از روش تجویز سمعک انتخابی1 برای بیماران دارای افت شنوایی ملایم تا متوسط حمایت میکند اما لزوماً در بیماران دارای افت شنوایی شدید تا عمیق نمیتوان از این روش استفاده کرد. برای مثال به اطلاعات ادیومتریکی که در تصویر 5 نشان داده شده توجه کنید. برای این بیمار میزان تقویتی معادل یک دوم کمشنوایی باز هم قادر نخواهم بود که طیف گفتار تقویت شده را قابل شنیدن کند. بنابراین مشکل ما در وحلۀ اول کمبود اطلاعاتی است در رابطه با اینکه چه میزان بهره لازمست تا دریافت گفتار را به حد مطلوب برساند ضمناً در بیمارانی با افت شنوایی زیاد چه مقدار بهره قابل قبول است.
فرنوش جاراللهی،
دوره 2، شماره 1 - ( 1-1372 )
چکیده
مطالعات بالینی و تجربی در طول ده سال گذشته ثابت کردهاند که بیماری «با واسطۀ ایمنی»1 میتواند گوش خارج، میانی و یا داخلی را درگیر کند. اختلال عملکرد2 خودایمنی3 گوش داخلی میتواند ناشی از بیماری عمومی بدن (Systemic) یا بیماری موضعی (Local) باشد. فعلاً بیماریزائی4 خودایمنی و آنتی ژن یا آنتی ژنهای مسئول گوش داخلی آن، شناخته نشدهاند. روشهای بالینی، نتایج بررسی آزمایشگاهی و واکنش درمانی، اغلب از یک الگوی ثابت پیروی میکند، اما در بعضی موارد ممکن است به شدت متفاوت باشند. درمان تجربی بیماری خودایمنی گوش داخلی، نتایج اولیۀ دلگرم کنندهای را ارائه داده است اما به بررسیهای بیشتر برای فهم بهتر اختلالات خودایمنی نیاز است.
ربابه تقوی،
دوره 2، شماره 1 - ( 1-1372 )
چکیده
آگاه کردن والدین از وجود یک بیماری یا معلولیت برگشتناپذیر در مورد کودکانشان، برای دستاندرکاران حرفۀ پزشکی کار بسیار مشکلی است. بهمنظور آنکه والدین وپزشک بتوانند به نحو سازندهای با عواقب شدید روانی ناشی از این امر، از قبیل ناامیدی و اندوه برخورد نمایند، داشتن تصویر واضحی از عکس العملهای مشخص در مواجهه با چنین ضربههای روانی حائز اهمیت است.برخورد با مسئله، احساسات متضادی را در ارتباط با زمان بارداری مادر، تولد کودک و تشخیص معلولیت در بر گرفته و مجموعۀ این احساسات روند برخورد والدین با مسئله را شکل میدهد. واکنشهای معمولی که دیده میشوند شامل: انکار مسئله، جدا نگاه داشتن کودک از جمع و محیط، احساساتی که مجموعاً ناتوانی را به فرد القاء میکنند (عجز و درماندگی)، پرسش راجع به دلایل ناشنوایی، بازگشت به مذهب، سرزنش پزشک، احساس گناه، از این دکتر به آن دکتر مراجعه کردن، افسردگی و ... میباشد.برخورد سازندۀ والدین با این مسئله، فقط زمانی امکانپذیر است که آنها برگشتناپذیر بودن معلولیت را پذیرفته و با فهم علل و عوارض آن را تفسیر وتوجیه نمایند.گذشته از همۀ این موارد والدین باید بدانند چه چیزی در انتظار فرزند آنهاست، اگر آموزش و توانبخشی کودک به درستی برنامهریزی نشود، مشکلاتی به مراتب بیشتر از ناشنوایی به همراه خواهد داشت. علت اصلی مسئله، تأکید غلط بر ایجاد ارتباط از راه دهان و استفاده از یک کانال حسی است که به قیمت فدا کردن راه مناسبتر یعنی استفاده از روش تخصصی «ارتباط کلی»1 میباشد. بنابر این مشورت با والدین و استفاده از روش ارتباط کلی، نوید بخشترین برنامه برای موفقیت کودکان ناشنوا بهمنظور دستیابی به تواناییهای بالقوه آنها میباشد.
جمیله فتاحی، منصوره عادل قهرمان،
دوره 4، شماره 1 - ( 2-1375 )
چکیده
ویژگی های بینایی و درک شنوایی وزوز سابجکتیو ناشی از نگاه خیره در دو فرد بزرگسال بررسی شده است. این وزوز غیر معمول حدود 4 تا 6 هفته پس از جراحی اعصاب و خارج ساختن کامل ضایعه فضاگیر زاویه پلی مخچه ای رخ داده است و شنوایی گوش تحت عمل از بین رفته است. وزوز ناشی از نگاه خیره هر دو بیمار از نوع صوت خالص بود و تا هنگامی که جهت افقی یا عمودی نگاه تغییر نمی کرد زیر و بمی و بلندی آن ثابت می ماند. وقتی سر در وضعیت خنثی است و جهت نگاه به سمت روبروست وزوز شنیده نمی شود. نتایج و تفسیر بررسی های چشمی و میدان دید، صوت خالص، صدورات خودبخود گوش، ارزیابی سایکو فیزیکی دقیق بلندی و زیر و بمی مورد بحث قرار گرفته اند.
قاسم محمدخانی،
دوره 4، شماره 1 - ( 2-1375 )
چکیده
به منظور بررسی عملکرد ملانین گوش داخلی، کم شنوایی موقت ناشی از صدا (TTS) در افراد چشم آبی یا قهوه ای مورد مطالعه قرار گرفت. 68 نوجوان ذکور دارای شنوایی طبیعی در این مطالعه شرکت داشتند. آستانه شنوایی قبل و بعد از قرار گرفتن در معرض نویز توسط ادیومتر کامپیوتری در محدوده فرکانسی 8-0.8 کیلو هرتز بدست آمد. در این مطالعه نویزی با پهنای فرکانسی 1665 تا 2335 هرتز و فرکانس مرکزی 2 کیلو هرتز در شدت 105dbspl بمدت 10 دقیقه مورد استفاده قرار گرفت اختلاف معنی داری (قابل توجهی). بین متوسط TTS افراد در محدوده فرکانسی 8-2 کیلوهرتز مشاهده شد، بطوریکه افراد چشم قهوه ای کمترین TTS و افراد چشم آبی بیشترین TTS را داشتند.
الهه شجاعی چاغروند،
دوره 4، شماره 1 - ( 2-1375 )
چکیده
یکی از بیماری های سیستم عصبی، اسکلروز متعدد است در سراسر جهان تقریبا دو میلیون نفر به آن مبتلا هستند. وسعت این بیماری در حدی است که می تواند تمامی سیستم های حسی و حرکتی و از جمله سیستم شنوایی را درگیر نماید. این درگیری با درجات متفاوتی، بخش های مختلف قسمت مرکزی سیستم شنوایی را گرفتار می کند. با توجه به این امر، بررسی های ادیولوژیک می توانند در تشخیص MS مفید واقع شوند. تظاهرات ادیولوژیک در MS گسترده ای وسع داشته و الگوی مشخص در آن انتظار نمی رود. مقاله حاضر به بررسی اجمالی این تظاهرات می پردازد.
نعمتاله روحبخش،
دوره 5، شماره 1 - ( 2-1377 )
چکیده
توصیف دقیق ویژگی ها غیر زبانی (اطلاعات خانوادگی، تحصیلی، بهداشتی، ...) و مهارت های زبانی آسیب دیدگان شنوایی، دست اندرکاران آموزش و توان بخشی این افراد را در محدود یا برطرف کردن کاستی ها و ناتوانی های ایشان یاری می رساند. در تحقیق حاضر 75 دانش آموز کم شنوای دبستان های ناشنوایان تهران، با میانگین افت شنوایی 55 تا 70 دسی بل در گوش بهتر، مورد مطالعه قرار گرفتند. طیف سنی این افراد 8 تا 16 سال و میانگین سن ایشان 11.04 بود. 27 متغیر غیر زبانی از طریق تکمیل پرسشنامه و 32 متغیر دستور زبانی از راه گردآوری نمونه گفتار خودانگیخته آزمودنی ها، بررسی شد. میانگین طول گفته در این افراد 2.763 واژه برآورد شد. از مجموع گفته های آزمودنی ها، 29% از آنها گفته درست بود. همچنین تنها 16.3% از فعل های آنها صحیح صرف شده بود. از شایع ترین اشکالات سطح جمله و فعل، حذف نابجای عناصر دستوری، اشکال فعل از نظر زمان و عدم مطابقت فعل و فاعل بود. در این تحقیق بین برخی متغیرهای غیر زبانی مانند: پایه تحصیلی، سابقه تحصیل در مدرسه عادی و میزان کاربرد سمعک و تعداد گفته های درست آزمودنی ها رابطه معناداری بدست آمده است
گیتا موللی،
دوره 8، شماره 1 - ( 2-1379 )
چکیده
کم شنوایی حتی زمانی که محدود به یک گوش باشد، برای ارتباط و یادگیری معلولیت به حساب می آید. گرچه طبق تجربیات بالینی این موضوع درست به نظر نمیرسد، اما هیچگونه اطلاعات عینی جهت ارزیابی یا حتی ارجاع وجود ندارد تا مشخص نماید چه نوع کمشنوایی میتواند معلولیت حقیقی برای موفقیتهای تحصیلی محسوب شود. یافتههایی که در اینجا ارائه شده بهطور ضمنی وجود معلولیتی بالقوه در زمینههای تحصیلی را در نتیجه کمشنوایی یکطرفه نشان میدهد، اگرچه آن را اثبات نمیکند. این مطالعه آیندهنگر، آزمونهای غربالگری ادیولوژی و اتولوژی را مدتی بیش از 9 سال در یکی از دانشگاههای معتبر مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است.
احمدرضا ناظری،
دوره 9، شماره 1 - ( 2-1380 )
چکیده
تلاش برای تکامل دستگاهی هوشیار که مشتمل بر مدل دو گوشی باشد، در جریان است. این تلاش ها برای جدا کردن سیگنال ها که در هر لحظه ممکن است متغیر باشند، از عوامل مداخله گر، انجام می گیرد. این کار با تکنیک های پردازش دیجیتالی سیگنال (DSP) صورت می گیرد.
زهرا جعفری،
دوره 9، شماره 1 - ( 2-1380 )
چکیده
گاهی در افرادی که انتظار داریم به واسطه میزان کم شنواییشان استفاده مفید از سمعک داشته باشند، پس از یک دوره، شکایت عمده آنها رشد نامناسب بلندی صدای سمعک در سطوح مختلف ورودی است. در حال حاضر از جالبترین و مقبولترین شیوههای کاربردی فیتینگ سمعک، تنظیم آن مطابق با الگوی رشد بلندی آسیب دیده است. باید بدانیم در صورت افت عملکرد سلولهای مویی خارجی و داخلی، رشد بلندی چگونه خواهد بود و با استفاده از چه مدارهایی میتوان تا حد امکان الگوی رشد بلندی آسیب دیده را به الگوی رشد بلندی طبیعی نزدیک ساخت؟
ژاله صمدی،
دوره 12، شماره 1 - ( 2-1382 )
چکیده
کاشت حلزون شنوایی که نمایانگر یک موقعیت شگفتانگیز پزشکی و مهندسی است، بیش از هر پروتز دیگری با سیستم عصبی انسان در تقابل میباشد. کاشت حلزون شنوایی به کودک با کمشنوایی عمیق کمک میکند تا گفتار معمولی را بفهمد و تولید کند و یک بزرگسال ناشنوایی بعد از دوره زبانآموزی را قادر میسازد با تلفن ارتباط برقرار نماید. اگرچه این نتایج حیرتآور در همه بیماران دیده نمیشود، اما به ما نشان میدهند که چه چیزی ممکن و شدنی است.
فرانک سخدری،
دوره 12، شماره 1 - ( 2-1382 )
چکیده
در پژوهش طولی حاضر، 20 کودک ناشنوا و 20 کودک شنوا در مقاطع سنی 22 ماهگی و 2 سالگی در طول بازی آزاد با مادرانشان مورد مشاهده قرار گرفتند. کودکان ناشنوا در مقایسه با کودکان شنوا دارای تأخیر شدیدی در زبان بودند بهطوری که ناشنوایان 3 ساله کمتر از کودکان شنوای 22 ماهه از زبان (گفتار یا اشاره) استفاده میکردند. مهمترین کانال ارتباطی کودکان ناشنوا صداسازی غیرزبانی بود و استفاده از اشاره از سن 22 ماهگی به سمت 3 سالگی افزایش مییافت. با وجود اینکه مادران کودکان ناشنوا نسبت به مادران کودکان شنوا از ارتباط بینایی بیشتری استفاده میکردند اما بیشترین ارتباط آنها از طریق گفتار بود، علاوه بر این کودکان ناشنوا توجه زیادی از طریق بینایی برای دریافت ارتباط مادرانشان نشان نمیدادند، بنابراین کودکان ناشنوا نسبت به افراد شنوا ارتباط بسیار کمتری داشتند.