---

زمینه و هدف: کاربرد‏شناسی زبان مطالعۀ کنش‏های گفتاری و جنبه‎های اجتماعی تعاملات ارتباطی در بافت زبان است. به‏دلیل نقش مهم شنوایی در رشد مهارت‎های زبانی، کودکان کم‎شنوا در تمام سطوح زبان از جمله کاربردشناسی با مشکلاتی مواجهند. تکلیفی که به‏خوبی این تفاوت را آشکار می‎سازد بازگویی داستان است. با توجه به اهمیت این مهارت‎ها در زندگی روزمرۀ این کودکان و فقدان پژوهشی منسجم در زبان فارسی، مطالعۀ حاضر با هدف توصیف مقدماتی این توانایی‎های کودکان کم‎شنوا در قالب بازگویی داستان انجام شد.
روش بررسی: این مطالعۀ موردی توصیفی روی پنج کودک کم‏شنوای شش ساله و دو کودک شنوای هم‏سن انجام شد. مهارت‎های کاربردشناسی آنها با استفاده از آزمون بازگویی داستان در اتاقی ساکت اجرا، سپس داستان‎گویی کودک ضبط، تحلیل و امتیازدهی شد.
یافته‏ها: بین امتیاز آزمودنی با کم‎شنوایی شدید و گروه هنجار تفاوتی وجود نداشت، از طرفی بین امتیاز آزمودنی با کم‎شنوایی عمیق و کاشت حلزون در حفظ موضوع و توالی وقایع با گروه شنوا اختلاف دیده شد. امتیاز آزمودنی با کم‎شنوایی عمیق و کاربر سمعک در همۀ موارد به‏جز اطلاعات اصلی با گروه شنوا اختلاف زیادی داشت. از طرفی، همۀ آزمودنی‎ها از حروف ربط به‏طور مناسب استفاده می‎کردند.
نتیجه‎گیری: کودکان کم‎شنوا در به‏کارگیری مهارت‎های کاربردشناسی ضعیف‏تر از کودکان شنوا عمل می‎کنند. از طرفی، بین افراد کم‏شنوا نیز تفاوت وجود دارد که حاکی از تنوع این توانایی‎ها در کودکان کم‎شنوا است و این تفاوت در توانایی‎های زبانی براساس میزان کم‎شنوایی، نوع پروتز، استفادۀ مفید از باقی‏ماندۀ شنوایی، زمان و کیفیت آموزش‎های توانبخشی شنوایی و سایر عوامل، را خاطر نشان می‎سازد.

---

زمینه و هدف: پدیده دوزبانگی که یکی از مسائل مطرح در حیطۀ روان‏شناسی و زبان‏شناسی است می‏تواند بر پردازش گفتار نیز تأثیرگذار باشد. برای بررسی پردازش شنیداری آزمون‏های زیادی طراحی شده است. یکی از این آزمون‏ها، آزمون اعداد دایکوتیک است که توجه شنیداری تقسیم شده را بررسی می‏کند. هدف پژوهش حاضر مقایسۀ توجه شنیداری افراد دوزبانه و تک‏زبانه جوان ایرانی بود.

روش بررسی: مطالعۀ مقطعی مقایسه‏ای حاضر روی 30 دانشجو دوزبانه (آذری‏ـ‏فارسی‏زبان) با میانگین سنی 63/23 و انحراف معیار 25/3 و 30 دانشجو تک‏زبانه (فارسی‏زبان) با میانگین سنی 27/22 و انحراف معیار 02/3 در محدودۀ سنی 18 تا 30 سال از دو جنس انجام شد. آزمون اعداد دایکوتیک روی افراد راست دست برخوردار از شنوایی محیطی هنجار، انجام شد.

یافته‏ها: بین امتیازهای آزمون اعداد دایکوتیک افراد دوزبانه و تک‏زبانه تفاوت معنی‏داری مشاهده نشد(p=0/195)، و همچنین بین امتیازهای گوش راست و گوش چپ در گروه‏های تک‏زبانه(p=0/465) و دوزبانه(p=0/054) تفاوت معنی‏داری مشاهده نشد. از نظر آماری تفاوت معنی‏داری بین نمونه‏های زن و مرد در گروه تک‏زبانه‏ها مشاهده شد(p=0/031) و در این گروه میانگین امتیازها در زنان بیشتر از مردان بود.

نتیجه‏گیری: نتایج به‏دست آمده نشان داد که افراد دوزبانه و تک‏زبانه در توجه شنیداری تقسیم شده تفاوت قابل توجهی ندارند و به نظر می‏رسد فراگیری زبان دوم در سنین پایین بر این نوع توجه شنیداری، تأثیر بارزی ندارد.

---

زمینه و هدف: آزمون گفتار با فشردگی زمانی از رایج‏ترین آزمون‏های مرکزی تک‏گوشی است که حدت زمانی را بررسی می‏کند. مطالعۀ حاضر با هدف بررسی اثر نسبت فشردگی و جنسیت بر نتایج آزمون گفتار با فشردگی زمانی در افراد جوان با شنوایی هنجار انجام شد.

روش‏بررسی: نسخۀ فارسی آزمون گفتار با فشردگی زمانی با شش فهرست کلمات تک‏هجایی 25 تایی در سه نسبت فشردگی صفر، 40 و 60 درصد تهیه شد. افراد نمونه شامل 36 فرد جوان 18 تا 30 سال از دو جنس با شنوایی هنجار در دو گوش بود. آزمون در سه نسبت فشردگی ذکر شده در سطح راحت شنوایی به‏صورت تک‏گوشی در دو گوش انجام شد و امتیازهای دو گوش و دو جنس و سه نسبت فشردگی با یکدیگر مقایسه شد.

یافته‏ها: بین امتیاز بازشناسی واژه‏ها در سه نسبت فشردگی صفر، 40 و 60 درصد تفاوت معنی‏داری وجود داشت(p<0/0001)‏. بررسی تفاوت امتیاز بازشناسی واژه در دو گوش، تنها در نسبت فشردگی 60 درصد، اختلاف معن ی‏ داری را نشان داد(p=0/039). بین دو جنس در نسبت‏های مختلف فشردگی، اختلاف معنی‏داری وجود نداشت.

نتیجه‏گیری: با افزایش نسبت فشردگی و سرعت ارائۀ کلمات، امتیاز بازشناسی واژه‏ها کاهش می‏یابد. از آزمون گفتار با فشردگی زمانی می‏توان در کنار سایر آزمون‏های شنوایی‏شناسی به‏عنوان یک مجموعه آزمون برای بررسی حدت زمانی و سرعت پردازش اطلاعات گفتاری استفاده کرد.

---

زمینه و هدف: یادگیری و حافظه، دو کارکرد شناختی سطح بالا در انسان هستند که کم‏شنوایی بر آنها تأثیرگذار است. در بررسی حاضر، دو آزمون معاینۀ مختصر وضعیت شناختی و آزمون یادگیری شنوایی‏ـ‏کلامی ری، برای بررسی وضعیت شناختی و یادگیری و حافظۀ واژگانی در بزرگسالان ناشنوای استفاده‏کننده از زبان اشاره، اجرا شد.

روش بررسی: مطالعۀ مقطعی‏ـ‏مقایسه‏ای حاضر روی 30 ناشنوای مادرزاد بزرگسال استفاده‏کننده از زبان اشاره فارسی و 46 بزرگسال هنجار در محدودۀ سنی 19 تا 27 سال در دسترس از دو جنس، با حداقل سطح سواد در حد دیپلم، انجام شد. بعد از انجام آزمون معاینۀ مختصر وضعیت شناختی، آزمون یادگیری شنوایی‏ـ‏کلامی ری برای بررسی یادگیری و حافظۀ واژگانی، با ارائۀ دیداری از طریق رایانه اجرا شد.

یافته‏ها: میانگین امتیاز آزمون معاینۀ مختصر شناختی و میانگین امتیازهای مراحل مختلف آزمون ری، در افراد ناشنوای مادرزاد نسبت به گروه هنجار، پایین‏تر بود و اختلاف مشاهده شده به‏جز دو بخش از مراحل آزمون ری، در کلیه موارد معنی‏دار بود(p=0/018). بین امتیاز دو آزمون تنها در افراد هنجار، ارتباط معنی‏داری مشاهده شد(p=0/043). جنسیت بر نتایج آزمون‏ها تأثیری نداشت.

نتیجه‏گیری: وضعیت شناختی، یادگیری و حافظۀ واژگانی در افراد ناشنوای مادرزاد نسبت به افراد هنجار، ضعیف‏تر است. به‏نظر می‏رسد استفاده از زبان اشاره به‏عنوان شیوۀ اصلی برقراری ارتباط در افراد ناشنوا، ضعف در یادگیری و حافظۀ واژگانی را باعث می‏شود.

---

زمینه و هدف: یکی از شاخص‏های خطر، تولد زودرس است که در صورت وقوع، نیازمند انجام ارزیابی‏های جامع شنوایی است. در این تحقیق با ثبت پاسخ شنوایی ساقۀ مغز، تأثیر جنس و سرعت ارائۀ تحریک بر پاسخ کودکان با تولد زودرس مورد بررسی قرار گرفت .

روش بررسی: مطالعۀ حاضر از نوع مقطعی‏ـ‏مقایسه‏ای بود که با روش نمونه‏گیری در دسترس انجام شد. ادیومتری پاسخ‏های برانگیختۀ شنوایی ساقۀ مغز در 30 کودک هنجار و 30 کودک زودرس از دو جنس، در محدودۀ سنی چهار تا شش سال، با محرک کلیک در دو سرعت ارائۀ تحریک بالا و پایین (سیکل بر ثانیه 1/21 و 1/51)، انجام شد.

یافته‏ها: بین کودکان زودرس و هنجار در فواصل بین امواج I-III در دو سرعت ارائۀ بالا و پایین، فواصل بین امواج III-V در سرعت ارائۀ پایین، I-V در سرعت ارائۀ بالا و زمان نهفتگی مطلق موج III در هر دو سرعت ارائه تفاوت معنی‏داری مشاهده شد(p<0/05). سرعت ارائۀ تحریک بر تعداد شاخص‏های پاسخ شنوایی ساقۀ مغز بیشتری در گروه مورد نسبت به گروه هنجار تأثیر داشت. جنس نیز بر برخی شاخص‏های پاسخ شنوایی ساقۀ مغز تأثیر داشت.

نتیجه‏گیری: در هر دو سرعت ارائۀ تحریک، کودکان زودرس نسبت به هنجار، زمان نهفتگی‏های طولانی‏تری نشان دادند. سرعت ارائۀ تحریک در کودکان زودرس بیش از هنجار تأثیر داشت. این یافته‏ها مؤید تأثیر منفی تولد زودرس بر عملکرد هم‏زمانی عصبی در پاسخ به محرکهای زودگذر شنوایی است.

---

زمینه و هدف: گوش دادن دایکوتیک به معنای ارائۀ دو محرک شنوایی متفاوت، به‏طور هم‏زمان به هر ‏یک از گوش ‎ هاست. در مطالعۀ حاضر، ضمن ساخت نسخۀ فارسی آزمون شنوایی دایکوتیک برگن، نتایج مقدماتی آن در زمینۀ توجه شنیداری و برتری طرفی زبان در بزرگسالان با شنوایی هنجار گزارش شد.

روش بررسی: نسخۀ فارسی آزمون شنوایی دایکوتیک برگن با استفاده از شش هجای با بافت هم‏خوان‏ـ‏واکه برای بررسی سه وضعیت عدم اعمال توجه، توجه به راست و توجه‏ به چپ به‏طور جداگانه، تهیه شد. سپس، این آزمون روی ۵۴ جوان راست دست با شنوایی هنجار از دو جنس با میانگین سنی ۲۴/۲۳ و انحراف معیار ۷۸/۲ سال اجرا شد.

یافته‏ها: در دو وضعیت عدم اعمال توجه و توجه به راست، فراوانی پاسخ درست در گوش راست به‏ترتیب ۳/۸۳ و ۱/۹۸ درصد، و در وضعیت توجه به چپ، فراوانی پاسخ درست در گوش چپ معادل ۶/۷۹- درصد، به میزان معنی‏داری بالاتر بود(p<۰/۰۰۰۱). شاخص برتری طرفی در وضعیت عدم اعمال توجه ۳۳/۳۱، توجه به راست ۳۰/۷۳ و توجه به چپ ۵۰/۳۷- درصد بود و بین آنها اختلاف معنی‏داری وجود داشت(p<۰/۰۰۰۱)‏.

نتیجه‏گیری: در وضعیت بدون اعمال توجه، برتری گوش راست مشاهده شد که مقدار آن به‏نحو چشمگیری از توجه انتخابی به راست و چپ، در اثر دخالت پردازش بالا به پایین قشر مغز بر پردازش پایین به بالای محرک، متأثر شد. این نتایج مقدماتی، نشان‏دهندۀ کارایی آزمون شنوایی دایکوتیک برگن در بررسی توجه شنیداری و برتری طرفی زبان است.

---

زمینه و هدف: بهترین روش ارزیابی شنوایی، ادیومتری رفتاری است. در افرادی که قادر به همکاری در ارزیابی رفتاری نیستند، آستانه‏های شنوایی براساس پاسخ‏های برانگیخته شنوایی تخمین زده می‏شود. از آنجا که تصمیم‏گیری‏ها و اقدامات توانبخشی براساس آستانه‏های رفتاری انجام می‏شود باید میزان تفاوت آستانه پاسخ‏های برانگیخته با آستانه‏های رفتاری مشخص شود. هدف این بررسی تعیین میزان تفاوت بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار شنوایی، تفاوت آستانه پاسخ پایدار شنوایی با سمعک و بدون سمعک در بزرگسالان کم‏شنوا بود.

روش بررسی: این مطالعه به روش نیمه‏تجربی‏ـ‏مقایسه‏ای در ۲۶ فرد ۱۴ تا ۵۵ ساله با کم‏شنوایی متوسط تا شدید انجام شد. ابتدا آزمون‏های رفتاری و پاسخ پایدار شنوایی بدون سمعک و سپس با سمعک انجام شد. در پایان بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار شنوایی و همچنین آستانه‏های رفتاری و پاسخ پایدار شنوایی با آزمون t زوجی و همبستگی مقایسه شدند.

یافته‏ها: میانگین تفاوت رفتاری‏ـ‏پاسخ پایدار شنوایی در آستانه‏گیری بدون سمعک ۱۹/۶، با سمعک ۳۳/۴ و تفاوت بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار شنوایی ۴۳/۲ دسی‏بل بود. بین بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار در هیچ‏یک از فرکانس‏ها تفاوت معنی‏دار وجود نداشت(p>۰/۰۵).

نتیجه‏گیری: تفاوت بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار شنوایی کمتر از تفاوت آستانه رفتاری و آستانه پاسخ پایدار شنوایی است و در فرکانس‏های مختلف، تغییرپذیری کمتری دارد. بنابراین شاید بهتر باشد به جای استفاده از آستانه‏های پاسخ پایدار برای تنظیم سمعک افراد سخت‏آزمون، از بهره پاسخ پایدار استفاده شود.

---

زمینه و هدف: با توجه به نقش و جایگاه مهم والدین کودکان کم‏شنوا در روش شنوایی‏ـکلامی و با توجه به این که امروزه این روش در کشورهای توسعه یافته، از موفق ‎ ترین روش ‎ های آموزش مهارت‏های شنوایی محسوب می ‎ شود، در مطالعۀ حاضر، نسخۀ فارسی پرسش‏نامۀ نیازهای والدین در روش شنوایی‏ـ‏کلامی ساخته شد و روایی و پایایی آن مورد بررسی قرار گرفت.

روش بررسی: پس از ترجمۀ نسخۀ انگلیسی پرسش‏نامۀ بررسی نیازهای والدین کودکان کم ‎ شنوا در روش شنوایی‏ـ‏کلامی طبق پروتکل ترجمه و معادل‏سازی ارزیابی بین ‎ المللی کیفیت زندگی، نسخۀ فارسی آن برای محاسبۀ روایی محتوا در اختیار هفت کارشناس خبره قرار گرفت و نظرات آنان در پرسش‏نامه اعمال شد. در نهایت پرسش‏نامه توسط ۵۱ والد کودک کم ‎ شنوا که از روش شنوایی‏ـ‏کلامی استفاده می ‎ کردند تکمیل شد و نتایج مورد تحلیل آماری قرار گرفت.

یافته‏ها: متوسط شاخص روایی محتوا در ۳۲ آیتم پرسش‏نامه معادل ۸۷/۰ درصد و ضریب آلفای درونی کرونباخ کلی پرسش‏نامۀ حاضر در مرحلۀ آزمون معادل ۸۶/۰ و در مرحلۀ آزمون مجدد معادل ۹۹/۰ به‎دست آمد.

نتیجه‏گیری: براساس نتایج به‎دست آمده، نسخۀ فارسی پرسش‏نامۀ حاضر از روایی محتوایی و پایایی خوبی برخوردار است و می ‎ تواند در مراکز درمانی برای بررسی نیازهای والدین کودکان کم ‎ شنوا مورد استفاده قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: مطالعات، وقوع تغییرات فیزیولوژیک در اثر استفاده طولانی‏مدت از سمعک در یک گوش، در کم‏شنوایی‏های قرینه را نشان داده است. در این مطالعه، احتمال وقوع شکل‏پذیری عصبی در افراد کم‏شنوای استفاده‏کننده از سمعک در یک گوش بررسی شد.

روش بررسی: مطالعۀ حاضر روی ۱۲ بزرگسال با میانگین سنی ۹۲/۶۱ سال با کم‏شنوایی متقارن حسی عصبی متوسط تا شدید با حداقل دو سال سابقۀ استفاده از سمعک تک‏گوشی انجام شد. با انجام آزمایش پاسخ شنوایی ساقۀ مغز با ارائه محرک کلیک از طریق راه هوایی، زمان نهفتگی و دامنۀ موج V در سه سطح شدت ۸۰، ۹۰ و ۱۰۰ دسی‏بل HL بین دو گوش، مقایسه شد.

یافته‏ها: علی‏رغم زمان نهفتگی کوتاه‏تر گوش با سمعک نسبت به گوش بدون سمعک در زمان نهفتگی موج V ، تفاوت معنی‏داری بین دو گوش مشاهده نشد(p>۰/۳۸۹) . اختلاف دامنۀ موج V دو گوش در سطح شدت ۹۰ دسی‏بل HL ، تفاوت معنی‏داری را نشان داد(p=۰/۰۴۳). میانگین زمان نهفتگی در زنان نسبت به مردان کوتاه‏تر و متوسط دامنۀ پاسخ، بزرگ‏تر بود. همچنین بین دو جنس در زمان نهفتگی موج V تفاوت معنی‏داری مشاهده شد(۰۳۷/۰>p).

نتیجه‏گیری: در کم‏شنوایی‏های دوطرفه، استفاده از سمعک در یک گوش می‏تواند باعث شکل‏پذیری عصبی در راه‏های شنوایی در سطح ساقۀ مغز شود و آزمایش پاسخ شنوایی ساقۀ مغز قادر است تغییرات ایجاد شده را نشان دهد.

---

زمینه و هدف: حافظه یکی از جنبه‏های عملکرد شناختی است که با افزایش سن دچار کاهش و یا اختلال عملکرد می‏شود. با توجه به تأثیرات متفاوت سالمندی بر انواع مختلف حافظه و همچنین مطالعات بسیار اندک انجام شده با استفاده از روش دایکوتیک در بررسی حافظۀ شنوایی کلامی سالمندان، پژوهش حاضر با هدف بررسی عملکرد این نوع حافظه در سالمندان با استفاده از نسخۀ فارسی آزمون دایکوتیک حافظۀ شنوایی‏ـ‏کلامی صورت گرفته است.

روش بررسی: در مطالعۀ مقطعی حاضر، نسخۀ فارسی آزمون دایکوتیک حافظۀ شنوایی‏ـ‏کلامی روی ۲۳ فرد سالمند با محدودۀ سنی ۸۰-۶۰ سال و ۳۰ بزرگسال جوان با محدودۀ سنی ۳۰-۲۰ سال با شنوایی هنجار و قرینه در دو گوش، اجرا شد و امتیازهای دو گروه با یکدیگر مورد مقایسه قرار گرفت.

یافته‏ها: میانگین امتیاز آزمون دایکوتیک حافظۀ شنوایی‏ـ‏کلامی در گروه جوانان ۳۶/۶ با انحراف معیار ۳۲/۰ و در گروه سالمندان ۵۸/۴ با انحراف معیار ۷۴/۰ به‏دست آمد که از نظر آماری معنی‏دار بود(۰۰۱/۰=p). آزمون همبستگی در گروه سالمندان، بین میانگین امتیاز آزمون و سن، همبستگی منفی نشان داد(r=-۰/۳۶). بین گروه افراد سالمند و جوان، در یادآوری کلمات در هر سه جایگاه ابتدایی، میانی و انتهایی تفاوت معنی‏دار مشاهده شد (به‏ترتیب p=۰/۰۳۷  ،p=۰/۰۳۴ و p=۰/۰۴۱).

نتیجه‏گیری: براساس نتایج به‏دست آمده، عملکرد حافظۀ شنوایی‏ـ‏کلامی دایکوتیک در سالمندان به میزان قابل توجهی کاهش نشان داد و نسخۀ فارسی آزمون حافظۀ شنوایی‏ـ‏کلامی همانند اکثر آزمون‏های حافظۀ شنوایی‏ـ‏کلامی، اثر سالمندی را نشان داد.

---

زمینه و هدف: اسکلروز متعدد یکی از بیماری‏های دستگاه عصبی مرکزی است که می‏تواند با نشانه‏های گوناگونی همراه باشد. یکی از این نشانه‏ها، اختلالات شنوایی است. با توجه به اینکه ضعف درک گفتار از پیامدهای اصلی نقص شنوایی است و توانایی حدت زمانی در درک گفتار نقش به‏سزایی دارد. در پژوهش حاضر، درک گفتار و حدت زمانی توسط امتیاز بازشناسی واژه در سکوت و حضور نویز و آزمون کشف فاصله در افراد مبتلا به اسکلروز متعدد مورد بررسی قرار گرفت.

روش بررسی: پژوهش حاضر روی ۱۸ بزرگسال مبتلا به اسکلروز متعدد با میانگین سنی ۲۸/۳۷ سال و ۱۸ بزرگسال با شنوایی هنجار با میانگین سنی ۰۰/۳۸ سال که از نظر سن و جنس مطابقت داشتند، انجام شد. توانایی حدت زمانی در سطوح شدتی فوق آستانه به‏وسیله آزمون کشف فاصله و امتیاز بازشناسی گفتار در سکوت و سه نسبت سیگنال به نویز مختلف در دو گروه اندازه‏گیری و نتایج به‏دست آمده در افراد مبتلا به اسکلروز متعدد با افراد هنجار مقایسه شد.

یافته‏ها: بین گروه مبتلا و هنجار در آزمون کشف فاصله و امتیاز بازشناسی واژه، اختلاف معنی‏داری وجود داشت(p<۰/۰۵). در آزمون کشف فاصله در دو گروه، بین چهار سطح شدت مورد بررسی، تفاوت معنی‏داری مشاهده شد(p<۰/۰۵). همچنین امتیاز بازشناسی واژه در هر دو گروه بین چهار وضعیت اندازه‏گیری تفاوت معنی‏داری داشت(p<۰/۰۰۱).

نتیجه‏گیری: براساس یافته‏های مطالعۀ حاضر، در بیماری اسکلروز متعدد نقص در پردازش ویژگی‏های زمانی محرک مشاهده می‏شود. به نظر می‏رسد نقص در پردازش ویژگی‏های زمانی محرک صوتی، علت کاهش امتیاز بازشناسی واژه و درک گفتار در این بیماران است.

---

زمینه و هدف: پاسخ‏های شنوایی ساقۀ مغز برانگیخته با گفتار در ارزیابی رمزگشایی تحت قشری محرک‏های گفتاری در زبان انگلیسی به‏کار رفته‏اند. این پردازش‏ها متأثر از تجربیات و زمینۀ زبانی است. با در نظر گرفتن تفاوت‏های اکوستیکی خاص هر زبان، هدف از انجام این مطالعه به‏دست آوردن مقادیر هنجار پاسخ در بزرگسالان فارسی‏زبان بود.

روش بررسی: در 48 فرد بزرگسال هنجار (۲۵ زن و ۲۳ مرد) با میانگین سنی ۷/۲۲ و انحراف معیار ۰۵/۲ سال، پاسخ شنوایی ساقۀ مغز به هجای گفتاری /da/ از گوش راست ثبت شد. پس از شناسایی اجزای بخش آغازین، گذر از همخوان به واکه، بخش پریودیک و پاسخ به خاتمۀ محرک، این مؤلفه‏ها در دو بازۀ زمانی و فرکانسی مورد تحلیل قرار گرفت و با مقادیر هنجار ۹۵ درصد اطمینان در محدودۀ سنی ۲۸-۱۸ سال مقایسه شد.

یافته‏ها: پاسخ به هجای گفتاری /da/ در تمامی افراد بزرگسال فارسی‏زبان مورد مطالعه قابل ثبت بود و مؤلفه‏های اصلی پاسخ هم‏پوشانی بالایی با مقادیر منتشر شده در زبان انگلیسی داشت.

نتیجه‏گیری: این مطالعه مقادیر هنجار پاسخ‏های برانگیختۀ شنوایی ساقۀ مغز به هجای گفتاری در بزرگسالان فارسی‏زبان را ارائه کرده است. نتایج این مطالعه نشان می‏دهد روش پیشنهادی انجام آزمون و مهم‏تر از آن، شیوۀ امتیازدهی بر مبنای اطلاعات هنجار به‏دست آمده در زبان انگلیسی را می‏توان در افراد فارسی‏زبان نیز بدون جایگزین کردن هجای ساختگی /da/ اصلی استفاده کرد.

---

زمینه و هدف: موسیقی در تمامی فرهنگ ‎ ها وجود دارد و اکثر محققان به ‎ دنبال این موضوع هستند که چگونه موسیقی بر جنبه‎های مختلف رشد شناختی از جمله درک، حافظه و مهارت‏های زبانی تأثیر می‎گذارد. تحقیقات انجام شده در حیطۀ علوم اعصاب در زمینۀ موسیقی طی سال‏های اخیر رشد قابل توجهی داشته است. در مطالعۀ حاضر تأثیر موسیقی زمینه خنثی و موسیقی زمینه مثبت در قیاس با وضعیت سکوت، بر عملکرد حافظۀ شنوایی‏ـ‏کلامی افراد هنجار مورد مطالعه قرار گرفت.

روش بررسی: این مطالعه تحلیلی‏ـ‏مقایسه‎ای روی ۴۰ دانشجوی دختر و پسر با شنوایی و گفتار هنجار در محدودۀ سنی ۱۸ تا ۲۶ سال از بین نمونه‎های در دسترس انجام شد. پس از انجام ارزیابی‏های شنوایی و گفتاری، به‏منظور بررسی تأثیر موسیقی زمینه بر حافظۀ کاری، آزمون حافظۀ شنوایی‏ـ‏کلامی ری در سه موقعیت سکوت، موسیقی برانگیزانندۀ احساس مثبت و موسیقی خنثی اجرا شد.

یافته‎ها: میانگین امتیاز آزمون حافظۀ شنوایی‏ـ‎کلامی در موقعیت سکوت نسبت به دو موقعیت همراه با موسیقی برانگیزانندۀ احساس مثبت(p=۰/۰۰۳) و موسیقی خنثی(p=۰/۰۱)، به‏میزان معنی‏داری بالاتر بود. جنس بر نتایج آزمون تأثیری نداشت.

نتیجه‎گیری: به نظر می‎رسد همراهی موسیقی رقابتی (موسیقی مثبت و خنثی) و سوگیری بخشی از توجه شنوایی به آن، بر عملکرد حافظۀ کاری کلامی تأثیر منفی دارد که احتمالاً به‏دلیل تداخل موسیقی با پردازش اطلاعات کلامی در مغز است.