---

زمینه و هدف: بیلی‏روبین بالای بدو تولد، یکی از مهم‏ترین عوامل آسیب‏رسان به دستگاه شنوایی است که در صورت عدم درمان مناسب می‏تواند به آسیب مغزی منجر گردد. در مطالعه حاضر، وضعیت شنوایی گروهی از کودکان با سابقۀ زردی شدید نوزادی با استفاده از آزمایش‏های الکتروآکوستیک و الکتروفیزیولوژیک شنوایی بررسی شد.
روش بررسی: این مطالعه روی 45 کودک با میانگین سنی 81/14±1/16 ماه و درجه­ی زردی mg/dl 17 و بالاتر صورت گرفت و آزمایش‏های گسیل‏های صوتی گذرای گوش، رفلکس صوتی، پاسخ شنوایی ساقه مغز و پاسخ برانگیخته پایدار شنوایی برای آنها انجام شد.
یافته‏ها: متوسط درجۀ زردی در کودکان mg/dl 95/8±37/29 بود که در 2/22 درصد موارد کمتر از mg/dl 20، در 4/24 درصد بین mg/dl 20 تا 30 و در 0/48 درصد موارد بالاتر از mg/dl 30 بود. 7/26 درصد کودکان بدون درمان، 4/44 درصد فتوتراپی و در 9/28 درصد آنها تعویض خون انجام شده بود. کمبود اکسیژن در 9/48 درصد موارد و تولد زودرس در 6/26 درصد کودکان مشاهده شد. گسیل‏های صوتی گذرای گوش در 1/71 درصد کودکان ثبت گردید و نتایج رفلکس صوتی، پاسخ شنوایی ساقه مغز و پاسخ برانگیخته پایدار شنوایی تنها در 1/11 درصد کودکان طبیعی بود. مشخصات نوروپاتی/ناهمزمانی شنوایی در 7/57 درصد کودکان مشاهده شد.
نتیجه‏گیری: انجام آزمایش‏های شنوایی حساس به منطقۀ آسیب در زردی، برای آگاهی از تأثیرات عملکردی و شدت اختلال، ضروری است. با توجه به فراوانی بالای نوروپاتی/ناهمزمانی شنوایی در نوزادان با بیلی‏روبین بالا، برای شناسایی آنها لازم است وضعیت شنوایی حداقل با دو آزمایش گسیل‏های صوتی گوش و پاسخ شنوایی ساقه مغز مورد بررسی قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: وزوز به احساس هر گونه صدا در گوش و یا سر بدون منشأ خارجی اطلاق می‏شود. تأثیر تابش اشعه لیزر کم‏توان در بهبود وزوز توسط محققان مختلف گزارش شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر تابش اشعه لیزر کم توان بر وزوز و شاخصه‏های آزمون‏های الکتروکوکلئوگرافی و گسیل‏های صوتی حاصل اعوجاج گوش بوده است.
روش بررسی: این مطالعه از نوع مداخله‏ای نیمه تجربی است که در آن تأثیر تابش اشعه لیزر کم‏توان روی 16 گوش (10 بیمار) مورد بررسی قرار گرفت. معاینه و ارزیابی‏های کامل ادیولوژیک و سایکواکوستیک وزوز، آزمون‏های الکتروکوکلئوگرافی، گسیل‏های صوتی حاصل اعوجاج گوش و تکمیل فرم‏های اطلاعاتی، در مورد تمامی نمونه‏ها اجرا گردید. اطلاعات بدست آمده از این آزمون‏ها در مرحله قبل و بعد از تابش اشعه لیزر کم­توان با هم مقایسه شدند.
یافته‏ها: نتایج این تحقیق تنها در مورد تفاوت‏های میانگین مقادیر تطابق بلندی وزوز و میانگین دامنه پتانسیل عمل در اثر تابش لیزر کم­توان از نظر آماری اختلاف معنی‏داری را نشان دادند(p<0/05). در سایر متغیرهای مورد مطالعه شامل بلندی ذهنی، میزان آزاردهندگی، تطابق زیر و بمی شاخصه‏های آزمون گسیل‏های صوتی حاصل اعوجاج گوش و الکتروکوکلئوگرافی از نظر آماری کاهش معنی‏داری مشاهده نگردید.
نتیجه‏گیری: به نظر می‏رسد استفاده از اشعه لیزر کم‏توان با قدرت 200 میلی وات در درمان وزوز مؤثر نیست. بررسی حاضر گزارش اولیه پژوهش محسوب شده و از نقطه نظر بالینی علیرغم اهمیت آماری نتایج فوق، مطالعات دیگر با حجم نمونۀ بالاتر مورد نیاز است.

---

زمینه و هدف: آلودگی صوتی عامل اصلی بروز کاهش شنوایی شغلی در صنایع محسوب می‏گردد. بنابر گزارش‏های سازمان بهداشت جهانی، در بسیاری از نقاط جهان نیروهای کاری در تماس با تراز صدای بیش از  dBA90-85 می‏باشند. هدف از این تحقیق ساخت جاذب­های صوتی بر پایه بازیافت ترکیبی پلی‏اتیلن ترفتالات و پلی‏استایرن جهت کنترل آلودگی صوتی به روشی اقتصادی می‏باشد.
روش بررسی: نمونه‏های جاذب صوتی از پلیمرهای پلی‏اتیلن ترفتالات و پلی‏استایرن با درصد وزنی مساوی و همچنین از الیاف پلی‏استر  و با بکارگیری رزین‏های بر پایه پلی‏وینیل‏استات در ضخامت‏های 5 و 10 سانتی‏متر ساخته شد. سپس توسط سیستم آکوستیک امپدانس تیوب میزان درصد ضریب جذب صوتی تعیین گردید و با پشم سنگ مقایسه گردید. 
یافته‏ها: میزان میانگین درصد ضریب جذب صوت در نمونه‏های با مش‏بندی 1 تا 5 میلی‏متر و با ضخامت 10 سانتی‏متر در فرکانس‏های 50 الی 630 و 1250 و 1600 هرتز نسبت به نمونه‏های با مش‏بندی 6 تا 20 میلی‏متر بیشتر بود(p<0/05). مقادیر میانگین نمونه‏های ساخته شده با میانگین درصد جذب پشم سنگ نیز اختلاف معنی‏ًداری داشت(p=0/005).
نتیجه‏گیری: استفاده از جاذب‏های پلیمری بر پایه بازیافت به دلیل مقرون به صرفه بودن و پیشگیری برخی از بیماری‏های کار می‏تواند نقش بسیار مهمی را در اقتصاد ملی ایفا نماید.

---

زمینه و هدف: امروزه بررسی کیفیت زندگی بیماران از جمله مبتلایان به اختلال صوت با ابزارهای مبتنی بر بیمار متداول شده و در نظام سلامت، مرجع تصمیم‏گیری‏های بالینی محسوب می‏شود. این پژوهش برای اولین بار و با هدف مقایسه ویژگی‏های ادراکی صوت از نظر آسیب‏شناس گفتار و زبان و بزرگسالان مبتلا به اختلال صوت و دارای صوت بهنجار می‏پردازد.
روش بررسی: سی بزرگسال مبتلا به اختلال صوت و سی بزرگسال دارای صوت بهنجار همگن از نظر سن، جنس و شرایط شغلی ارزیابی شدند. ویژگی‏های ادراکی صوت از دیدگاه آسیب‏شناس گفتار و زبان به‏وسیله نیمرخ جامع ارزیابی شنیداری‏ـ ادراکی صوت و از دیدگاه فرد بزرگسال به‏وسیله پرسش‏نامه شاخص معلولیت صوت بررسی و مقایسه گردید. تحلیل داده‏ها با آزمون‏های من‏ویتنی و ویلکاکسون انجام شد.
یافته‏ها: اختلاف میانگین امتیاز کل و امتیاز هر یک از شاخص‏های معلولیت صوت میان افراد مبتلا به اختلال صوت و صوت بهنجار معنی‏دار بود(p<0/01). مقایسه میانگین امتیاز کل و امتیاز شاخص‏های شنیداری‏ـ ادراکی صوت، غیر از شاخص‏های زیر و بمی و سرعت، نیز بین دو گروه معنی‏دار بود(p<0/01). بررسی همبستگی‏ها در مبتلایان به اختلال صوت، همبستگی ضعیفی (34/0 =r) بین امتیاز شاخص معلولیت صوت و شاخص‏های شنیداری‏ـ ادراکی نشان داد.
نتیجه‏گیری: مبتلایان به اختلال صوت مشکل صوتی خود را متفاوت و شدیدتر از متخصص ارزیابی می‏کنند که بیانگر تأثیرات جسمی، روانی و اجتماعی اختلال بر بیمار می‏ًباشد. این پژوهش تأیید می‏کند ارزیابی صوت توسط بیمار باید بخشی از ارزیابی‏های متداول در اختلال صوت باشد.

---

زمینه و هدف: تحریک دگرسویی با استفاده از نویز، تأثیری مهارکننده بر عملکرد سلول‏های مویی خارجی دارد. از طرفی پوشش گوش مقابل می‏تواند منجر به افزایش قابلیت حد افتراق شدت گردد، اما سازوکار آن به‏درستی مشخص نیست. هدف از این مطالعه بررسی چگونگی تأثیر تحریک دگرسویی بر حد افتراق شدت و ارتباط آن با عملکرد سامانه وابران می‏باشد.
روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی‏ـ‏تحلیلی بود. افراد شرکت‏کننده تعداد 20 نفر با شنوایی هنجار بودند. در این بررسی علاوه بر آزمون‏های مهار گسیل صوتی، تأثیر پوشش دگرسویی بر حد افتراق شدت در فرکانس‏های 500، 1000، 2000 و 4000 با استفاده از نویز سفید و نویز باریک باند در دو سطح 20 و 70 دسی‏بلSL مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‏ها: میانگین امتیازات تفاوت سطح شدت در دو حالت پوششی و غیر پوششی متفاوت بود و این تفاوت با افزایش فرکانس چشم‏گیر­تر شد. میانگین امتیازات برای حالت پوشش با نویز سفید بیش از پوشش با نویز باریک باند بود. میانگین پاسخ کلی گسیل‏های صوتی برانگیخته گذرا با پوشش دگرسویی کاهش نشان داد(p<0/05).
نتیجه‏گیری: این مطالعه نظریۀ نقش سامانه وابران در حد افتراق شدت را تأیید می‏کند.

---

زمینه و هدف: ناآشنائی با سازوکار آواسازی صدمات جبران­ناپذیری به حنجره وارد می­کند. بد و نادرست استفاده کردن از صدا شایع­ترین علت اختلالات صوت است، از این­رو گاهی درمان جهت حذف یا اصلاح این رفتارها ارائه می­شود. هدف این مطالعه بررسی شاخص­های ادراکی صوت قبل و بعد از برنامه بهداشت صوتی در مبتلایان به اختلال صوت  است.
روش بررسی: این مطالعه طولی­ـ­مداخله­ای طی 6 هفته روی 8 بزرگسال مبتلا به اختلال صوت انجام  شد. ابتدا ارزیابی ادراکی با نیمرخ جامع ارزیابی شنیداری­ـ­ادراکی صوت انجام شد. سپس برنامه بهداشت صوتی ارائه و جلسات پی­گیری در هفته­های دوم و چهارم برگزار شد. در جلسه آخر، ارزیابی ادراکی انجام و از شرکت­کنندگان نظرخواهی شد. نتایج ارزیابی ادراکی قبل و بعد از درمان مقایسه گردید.
یافته­ها: میانگین امتیاز شاخص­های ادراکی بعد از برنامه بهداشت صوتی کاهش یافت که به معنای بهبود صوت است. اختلاف میانگین امتیاز شاخص­های ادراکی صوت، به استثنای تلاش و تقلا قبل و بعد از درمان، معنی­دار بود(p≤0/0001). مقایسه امتیازها نشان داد که بلندی بیشترین و هماهنگی گفتار و تنفس کمترین تغییرات را داشته است. کلیه شرکت­کنندگان کارایی  درمان را تأیید کردند.
نتیجه­گیری: برنامه بهداشت صوتی کلیه شاخص­های ادراکی صوت را بهبود می­بخشد، اما تأثیر آن بر شاخص­های مختلف یکسان نیست. ارزیابی­های بیمارمحور این یافته را تأیید می­کند. بدین­ترتیب برنامه بهداشت صوتی لازمه یک برنامه درمانی کامل است، اما به­تنهایی همه مشکلات صوتی را برطرف نمی­کند.

---

زمینه و هدف: لارنژیت ناشی از برگشت اسید معده در بیماران صوت، بسیار شایع است. امروزه برای درمان این اختلال از دارودرمانی استفاده می­کنند که کارایی لازم را ندارد. هدف از  این پژوهش، بررسی ویژگی­های صوتی­ـ­حنجره­ای بیماران مبتلا به لارنژیت نابام قبل و بعد از درمان به روش صوت­درمانی یا دارودرمانی و بررسی کارایی هریک از این روش­ها است.
روش بررسی: شانزده بیمار مبتلا به لارنژیت ناشی از برگشت اسید معده در این پژوهش گذشته­نگر و غیرمداخله­ای بررسی شدند. برای پنج مورد صوت­درمانی کامل، برای دو نفر صوت­درمانی ناقص و برای نه نفر دارودرمانی انجام شد. وضعیت ادراکی صوت بیماران توسط آسیب­شناس گفتار و زبان و شدت اختلال براساس ویژگی­های صوتی و حنجره­ای در قبل و بعد از دزمان محاسبه شد.
یافته­ها: شدت اختلال 80 درصد از بیماران و وضعیت ادراکی صوت 100 درصد از آنها در صوت­درمانی کامل در وضعیت طبیعی قرار گرفت. شدت اختلال 44 درصد از بیماران و وضعیت ادراکی صوت 66 درصد از آنها در دارودرمانی در وضعیت طبیعی قرار گرفت. کاهش شدت اختلال بعد از درمان در صوت­درمانی کامل(p=0/039) و دارودرمانی(p=0/017) از لحاظ آماری معنی­دار بود.
نتیجه­گیری: اغلب ویژگی­های صوتی و حنجره­ای بعد از درمان در بیماران در وضعیت هنجار قرار گرفت. براساس داده­های آماری، صوت­درمانی کامل نیز مانند دارودرمانی در بهبود ویژگی­های صوتی و حنجره­ای بیماران کارایی دارد.

---

زمینه و هدف: صوت انسان در طول زندگی دستخوش تغییراتی می­شود که در مردان و زنان متفاوت است. برخی از پژوهش­ها علاوه بر بررسی تغییرات ناشی از سن و جنس، به بررسی تغییرات صوت در زبان­ها و نژادهای مختلف نیز پرداخته­اند. این پژوهش با هدف آگاهی از تغییرات بسامد پایۀ صوت در افراد 9 تا 50 سالۀ فارسی­زبان اجرا شده است تا تفاوت احتمالی آن با سایر پژوهش­ها مشخص شود.
روش بررسی: در این پژوهش مقطعی صدای 320 نفر در محیط ساکت عادی جمع­آوری شد. میانگین بسامد پایه در واکه­ها و شمارش اعداد با استفاده از برنامۀ تجزیه و تحلیل هم­زمان نرم­افزار دکتر اسپیچ محاسبه شد. داده­ها با آنالیز واریانس دوطرفه تحلیل شدند و نیمرخ تغییرات رسم شد.
یافته­ها: نیمرخ تغییرات بسامد پایه در زنان و مردان متفاوت بود. میانگین بسامد تا 13 سالگی در هر دو جنس تقریباً برابر بود و صدای نمونه­ها زیر بود (میانگین بیش از 200 هرتز). پس از 13 سالگی افت مشخص بسامد پایه در مردان، به­ویژه در واکه­ها، دیده شد که از لحاظ آماری معنی­دار بود(p<0/001). نیمرخ تغییرات بسامد پایه در واکه­ها و شمارش اعداد یکسان بود. در هر دو جنس بین 20 تا 40 سالگی بسامد پایه ثبات نسبی داشت.
نتیجه­گیری: تفاوت تغییرات بسامد پایه در زنان و مردان ناشی از تفاوت در ابعاد حنجره و سایر تفاوت­های جسمی شناخته شده است. تغییر چشمگیر بسامد پایه بین دو جنس پس از 13 سالگی متأثر از بلوغ در مردان است. ثبات نسبی بسامد پایه در 20 تا 40 سالگی احتمالاً نشانۀ شرایط نسبتاً با ثبات بدن در این دوره است.

---

زمینه و هدف: الگوی انسداد چاکنای مهم‏ترین نشانۀ استروبوسکوپی برای قضاوت دربارۀ بهنجار بودن عملکرد حنجره است. بنابر پژوهش‏های اخیر، الگوی انسداد کامل تنها الگوی مشاهده شده در آواسازی بهنجار نیست. هدف از این مطالعه بررسی الگوی انسداد چاکنای در افراد بهنجار و بررسی عامل جنس بر آن می‏باشد.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی از بین 218 دانشجو و پس از تاریخچه‏گیری، ارزیابی ادراکی و ارزیابی صوت از دیدگاه فرد، 80 نفر، 58 زن و 22 مرد، با میانگین سنی 19/21، که ارزیابی‏ها دال بر بهنجار بودن صوت آنها بود، به‏صورت تصادفی انتخاب شدند ارزیابی ویدئولارنگوسکوپی در هنگام تولید واکه i// در سطوح زیر و بمی و بلندی عادتی، زیر، بم، بلند و آهسته انجام شد و الگوی انسداد چاکنای در سطوح آواسازی فوق ثبت و بین زنان و مردان مقایسه گردید.
یافته‏ها: فراوان‏ترین الگو در کل آواسازی‏ها، الگوی انسداد کامل بود اما الگوی شکاف خلفیY، دومین الگو در مردان با فراوانی 2/20 درصد و در زنان با فراوانی 4/39 درصد بود که مقایسۀ فراوانی‏ها دال بر وجود تفاوت معنی‏دار بین مردان و زنان بود(p=0/001). مقایسۀ الگوی انسداد در سطوح عادتی(p=0/004)، زیر(p=0/006) و آهسته (p=0/02) بیانگر تفاوت معنی‏دار بین دو جنس بود اما در هنگام تولید واکه به‏صورت بم(p=0/7) و بلند(p=0/19)، تفاوت معنی‏دار بین دو جنس مشاهده نشد(p>0/05).
نتیجه‏گیری: الگوی انسداد شکاف خلفی Y را می‏توان به‏همراه الگوی انسداد کامل یک یافته بهنجار استروبوسکوپی در افراد جوان دارای صوت بهنجار پذیرفت. علاوه بر این، جنسیت افراد تأثیر معنی‏داری بر الگوی انسداد چاکنای آنها دارد.

---

زمینه و هدف: یکی از آلاینده‏های شیمیایی که به‏همراه نویز به وفور در صنعت یافت می‏شود، مونواکسیدکربن می‏باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر حفاظتی آنتی اکسیدان ان استیل سیستئین بر عملکرد سلول‏های مویی خارجی خرگوش‏های در معرض همزمان نویز و مونواکسیدکربن انجام گرفت.
روش بررسی: در این مطالعه مداخله‏ای، 24 خرگوش نر انتخاب گردیده و پس از ارزیابی مقدماتی گسیل‏های صوتی حاصل اعوجاج گوش، به‏طور تصادفی در چهار گروه مجزا قرار گرفتند. گروه‏ها شامل مواجهه با نویز و دریافت سرم نمکی، مواجهه با نویز و مونواکسیدکربن و دریافت سرم نمکی، مواجهه با نویز و دریافت ان استیل سیستئین، و مواجهه با نویز و مونواکسیدکربن و دریافت ان استیل سیستئین بودند.
سپس در دو مرحله، دو ساعت و یک هفته پس از پایان مواجهه، مورد ارزیابی مجدد گسیل‏های صوتی حاصل اعوجاج گوش قرار گرفتند. داده‏های حاصل با استفاده از آزمون‏های آماری t مستقل و t زوجی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
یافته‏ها: مواجهه با نویز، مواجهه همزمان با نویز و مونواکسیدکربن، و همچنین استفاده از ان استیل سیستئین در هر دو گروه تغییر معنی‏داری را در دامنه گسیل‏های صوتی حاصل اعوجاج گوش ایجاد کرد (p<0/005).
نتیجه‏گیری: نتایج این تحقیق حاکی از آن است که مواجهه همزمان با نویز و مونواکسیدکربن موجب تشدید کم‏شنوایی ناشی از نویز می‏گردد و به‏کارگیری ان استیل سیستئین می‏تواند از کم‏شنوایی ناشی از نویز و تشدید آن توسط مونواکسیدکربن جلوگیری کند.

---

زمینه و هدف: ندول چین‏های صوتی یکی از علل ناهنجاری صوت است که با علایمی چون خشونت صدا و صدای نفس آلود همراه است. صوت‏درمانی یکی از روش‏های درمان این اختلال است؛ از این رو این پژوهش با هدف ارزیابی تأثیر صوت‏درمانی بر ویژگی‏های آکوستیکی صدای بیماران دچار ندول چین‏های صوتی انجام گرفت.
روش بررسی: در این مطالعه موردی، پنج زن مبتلا به ندول چین‏های صوتی (14 تا 45 سال) به‏مدت نه هفته تحت صوت‏درمانی طبق روش Boone قرار گرفتند. میزان رعایت بهداشت صوتی و انجام تمرینات هر روزه با استفاده از پرسش‏نامه بررسی می‏شد. برای ارزیابی تأثیر صوت‏درمانی علاوه بر ارزیابی دستگاهی، ساختمان و حرکات چین‏های صوتی بیماران توسط پزشک متخصص حنجره، قبل و بعد از صوت‏درمانی با دستگاه استروبوسکوپی معاینه می‏شد. برای جمع‏آوری نمونه صوتی، کشش واکه /æ/ در سطح بلندی راحت بیماران مورد استفاده قرار گرفت و نمونه صوت آزمودنی‏ها با استفاده از نرم‌افزار speech studio مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‏ها: فرکانس پایه در چهار بیمار پس از صوت‏درمانی کاهش یافت اما تغییرات آن معنی‏دار نبود(p=0/225). آشفتگی فرکانس پایه در همه بیماران پس از صوت‏درمانی به‏طور معنی‏داری کاهش یافت(p=0/043). آشفتگی شدت صدا در سه بیمار کاهش یافت که معنی‏دار نبود(p=0/345).
نتیجه‏گیری: صوت‏درمانی در بیماران مبتلا به ندول چین‏های صوتی موجب بهبود ویژگی‏های آکوستیکی و از بین رفتن یا کوچکتر شدن ندول چین صوتی می‏شود. میزان بهبودی بستگی به انجام تمرینات و رعایت بهداشت صوت دارد.

---

زمینه و هدف: کم‏شنوایی ناشی از نویز، شایع‏ترین بیماری شغلی در بسیاری از صنایع است. هدف مطالعۀ حاضر، تعیین تأثیر مواجهه با نویز شدید بر مشخصه‏های قابل اندازه‏گیری گسیل‏های صوتی حاصل اعوجاج گوش در خرگوش بود.
روش بررسی: تحقیق حاضر روی 12 خرگوش نر سفید سالم بالغ نیوزیلندی در دو گروه شاهد، بدون مواجهه با نویز، و گروه مورد، در معرض نویز سفید با پهنای باند 8000-500 هرتز و با سطح فشار صوتی 100 دسی‏بل A به‏مدت هشت ساعت در روز طی پنج روز متوالی، انجام شد. تغییرات شنوایی حیوانات با آزمون گسیل‏های صوتی حاصل اعوجاج گوش در روزهای صفر (قبل از مواجهه)، هشتم (یک ساعت پس از آخرین مواجهه)، و دهم (48 ساعت پس از آخرین مواجهه) سنجش و نتایج مقایسه شدند.
یافته‏ها: بیشترین میانگین دامنه گسیل‏های صوتی در گروه در معرض نویز در روزهای هشتم و دهم، به‏ترتیب مربوط به فرکانس‏های 5/5888، 5/8166، 9855، 3956، و 5/3098 هرتز و کمترین مقدار آن مربوط به فرکانس 588 هرتز بود(p=0/001).
نتیجه‏گیری: تغییرات دامنۀ پاسخ آزمون گسیل‏های صوتی حاصل اعوجاج گوش ناشی از مواجهه با نویز، ابتدا در فرکانس‏های بالا و سپس در فرکانس‏های میانه رخ می‏دهد. همچنین مواجهه با نویز شدید می‏تواند سبب کاهش در دامنۀ این گسیل‏ها شود. بنابراین می‏توان نتیجه گرفت آزمون گسیل‏های صوتی حاصل اعوجاج گوش، آزمون معتبری برای ردیابی استعداد فردی به کم‏شنوایی ناشی از نویز باشد.

---

زمینه و هدف: امروزه عملکرد دستگاه وابران شنوایی کاملاً شناخته شده نیست. شواهدی وجود دارد که نشان می‏دهد دسته زیتونی حلزونی از قشر شنوایی ورودی نزولی دریافت می‏کند. این پژوهش با هدف تعیین اثر فعالیت قشر شنوایی بر دستگاه محیطی شنوایی به‏صورت فرکانس ویژه، و تأثیر توجه انتخابی شنوایی بر مهار دگرطرفی گسیل‏های صوتی فرکانسی گوش انجام شد.
روش بررسی: سی و شش بزرگسال با شنوایی هنجار در محدودۀ سنی 18 تا 30 سال با میانگین 9/21 و انحراف معیار 24/3، در این مطالعه مقطعی شرکت کردند. ابتدا مهار دگرطرفی گسیل‏های صوتی فرکانسی در گوش راست افراد در فرکانس آزمایشی 2000 هرتز ثبت شد. جهت حذف توجه شنوایی از افراد مورد مطالعه خواسته شد تا متنی را مطالعه کنند. سپس به‏منظور ارزیابی توجه انتخابی شنوایی بر مهار دگرطرفی از آنها خواسته شد تا تن‏های هدف قرار گرفته در نویز دگرطرفی را با فرکانس‏های 1000، 2000و 4000 هرتز بشمارند.
یافته‏ها: افزایش معنی‏داری در دامنۀ مهار دگرطرفی گسیل‏های صوتی فرکانسی در شرایط توجه انتخابی شنوایی مشاهده شد(p≤0/001). در تنِ هدف قرار گرفته در نویز دگرطرفی با فرکانس مشابه محرک گوش آزمایشی (2000 هرتز)، بیشترین افزایش در دامنۀ مهار مشاهده شد.
نتیجه‏گیری: فعالیت رشته‏های دسته زیتونی حلزونی داخلی به واسطۀ توجه انتخابی شنوایی به گوش دگر طرفی، تقویت و سبب افزایش دامنۀ مهار گسیل‏های صوتی فرکانسی گوش می‏گردد و به‏عبارتی دیگر، نتایج نشان‏دهندۀ وجود تأثیر فعالیت قشر شنوایی بر دستگاه محیطی شنوایی، از طریق راه‏های کورتیکوفوگال و با ویژگی فرکانسی است.

---

زمینه و هدف: ارزیابی صوت به‏روش‏های درکی و آزمایشگاهی انجام می‏شود. نمونه‏ها­ی صوت بیان واکه‏ها، خواندن متن یا گفتار محاوره است. در ایران، برای ارزیابی صوت دو متن رنگین‏کمان و پدربزرگ تهیه شده بودند. این پژوهش با هدف مقایسۀ دو متن در اندازه‏گیری میانگین و دامنۀ تغییرات فرکانس پایه صوت انجام شده است.
روش بررسی: در این پژوهش مقطعی میانگین و دامنۀ تغییرات فرکانس پایه در 120 فرد عادی 60 نفر مرد و 60 نفر زن 20 تا 59 ساله مورد بررسی قرار گرفت. نمونۀ صدای آزمودنی‏ها در خواندن هر دو متن جمع‏آوری و مقایسه شد.
یافته‏ها: میانگین فرکانس پایه در مردان برای متن پدربزرگ 93/137 با انحراف معیار 2/1 و برای متن رنگین‏کمان 09/135 با انحراف معیار 1/1 و در زنان به‏ترتیب 07/206 با انحراف معیار 9/0 و 23/204 با انحراف معیار 1/2 بود(p>0/05). دامنه تغییرات فرکانس پایه در متن پدربزرگ در مردان 10/88 با انحراف معیار 8/0 و در زنان 77/116 با انحراف معیار 3/1 و در متن رنگین‏کمان در مردان 92/90 با انحراف معیار 1/1 و در زنان 08/116 با انحراف معیار 2/1 بود(p>0/05). بین میانگین فرکانس پایه به‏دست آمده از مردان در هر متن در گروه‏های سنی تفاوت معنی‏داری مشاهده نشد و در زنان تنها در گروه سنی 59-50 ساله با سایر گروه‏های سنی تفاوت معنی‏دار بود(p<0/05). در دامنۀ تغییرات فرکانس پایه در هیچ‏یک از دو جنس تفاوت معنی‏داری در دو متن مشاهده نشد.
نتیجه‏گیری: این دو متن در اندازه‏گیری میانگین و دامنۀ تغییرات فرکانس پایه در بزرگسالان یکسان هستند. فرکانس پایۀ زنان 59-50 ساله با سایر گروه‏ها تفاوت معنی‏دار دارد.

---

زمینه و هدف: پتانسیل عضلانی برانگیختۀ دهلیزی و پاسخ منفی با زمان نهفتگی کوتاه برانگیختۀ صوتی دو پاسخ غیرحلزونی با منشاء احتمالی ساکول است. مطالعۀ حاضر با هدف تعیین درصد وجود دو پاسخ و بررسی ارتباط آنها در کودکان کم‏شنوا انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه روی 30 کودک کم‏شنوای حسی عصبی عمیق مادرزاد انجام شد. پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی با ارائۀ محرک تن‏برست و پاسخ منفی با زمان نهفتگی کوتاه برانگیختۀ صوتی با ارائۀ محرک کلیک ثبت گردید. هر دو پاسخ در سطح شدت آستانۀ راه هوایی به‏صورت یک گوشی از طریق رسیور داخلی ثبت شدند.
یافته‏ها: پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در 3/53 درصد کودکان و پاسخ منفی با زمان نهفتگی کوتاه برانگیختۀ صوتی در 40 درصد کودکان به‏دست آمد. بین درصد ثبت این دو پاسخ، ارتباط معنی‏داری وجود داشت(p=0/005). جنسیت و گوش مورد بررسی بر نتایج آزمون‏ها تأثیری نداشت.
نتیجه‏گیری: در نزدیک به نیمی از کودکان کم‏شنوا، هر دو پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی و پاسخ منفی با زمان نهفتگی کوتاه برانگیخته صوتی ثبت گردید. این یافته از یک سو به عدم تأثیر کم‏شنوایی بر عملکرد ساختارهای اتولیتی در برخی از کودکان و از سوی دیگر به احتمال وجود نقص دهلیزی به همراه کم‏شنوایی عمیق در گروه دیگر اشاره دارد. این امر بر ضرورت بررسی عملکرد دستگاه دهلیزی در کنار سایر ارزیابی‏ها برای اطلاع از عملکرد این دستگاه تأکید دارد.

---

زمینه و هدف: در پاسخ‏های شنوایی ساقۀ مغز افراد کم‏شنوای عمیق با تحریک صوتی شدید، انحرافی منفی با زمان نهفتگی سه تا چهار میلی ثانیه مشاهده می‏شود که پاسخ منفی برانگیخته صوتی با زمان نهفتگی کوتاه نام گرفته و تصور شده است که پتانسیل برانگیختۀ دهلیزی، به‏ویژه ساکولی باشد. از آنجایی که پتانسیل‏های عضلانی برانگیختۀ دهلیزی نیز منشأ ساکولی دارند، هدف از مطالعۀ حاضر بررسی ارتباط بین این دو آزمون در بزرگسالان کم‏شنوای عمیق بود.
روش بررسی: مطالعۀ مقطعی حاضر روی 20 فرد (39 گوش) بزرگسال کم‏شنوای عمیق، در محدودۀ سنی 40-18 سال، به شیوه نمونه‏گیری غیراحتمالی از بین ناشنوایان بزرگسال در دسترس شهر تهران انجام شد. برای همۀ داوطلبان پاسخ‏های شنوایی ساقۀ مغز با تن‏برست 1000 هرتز در سطوح شدتی 100-70 دسی‏بل nHL و آزمون پتانسیل‏های عضلانی برانگیختۀ دهلیزی ثبت شد.
یافته‏ها: در مجموع از 39 گوش، 34 گوش دارای امواج p13 و n23 طبیعی بود که در 27 گوش (41/79 درصد) پاسخ منفی ثبت شد؛ در هفت گوش علی‏رغم ثبت امواج p13 و n23 طبیعی، پاسخ منفی به‏دست نیامد. در صورتی که در سه گوش علی‏رغم نبود امواج p13 و n23 طبیعی، پاسخ منفی مشاهده شد. در دو گوش هیچ پاسخی مشاهده نشد.
نتیجه‏گیری: با توجه به میزان بروز بالای پاسخ منفی در گوش‏های کم‏شنوای عمیق دارای امواج p13 و n23 طبیعی، می‏توان نتیجه گرفت که پاسخ منفی می‏تواند در مواردی که به هر دلیلی ثبت پتانسیل عضلانی امکان‏پذیر نیست،  مورد استفاده قرار گیرد و به‏عنوان یک آزمون جدید در مجموعه آزمون‏های دهلیزی مورد توجه باشد.

---

زمینه و هدف: بررسی و ارزیابی اختلال صوت شامل ارزیابی درکی، آکوستیکی، آئرودینامیکی و فیزیولوژیکی است. در سال‏های اخیر علاوه بر روش‎های ذکر شده، ارزیابی مبتنی بر نظر بیمار نیز به‏عنوان یکی از اجزاء ضروری ارزیابی صوت در نظر گرفته می‏شود. هدف اصلی این پژوهش ساخت ابزاری بود که بتواند مشکلات جسمی، عملکردی و عاطفی بیماران صوت بزرگسال را مورد سنجش قرار دهد.
روش بررسی: این مطالعه از نوع ساخت آزمون است. پرسش‏نامۀ سنجش نشانه‏های اختلال صوت پس از طی مراحل مختلف از جمله بررسی پرسش‏نامه‏های مشابه خارجی ساخته شد. روایی محتوایی این پرسش‏نامه براساس قضاوت هفت نفر از متخصصان گفتاردرمانگر به‏دست آمد. این پرسش‏نامه روی 60 بیمار مبتلا به اختلال صوت باسواد (40 مرد و 20 زن) در محدودۀ سنی 18 تا 60 سال اجرا شد و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ و دونیمه کردن تعیین شد.
یافته‏ها: شاخص روایی محتوایی برای کل پرسش‏نامه مطلوب و برابر 94/0 بود. ضریب آلفا برای بخش‏ها و کل پرسش‏نامه بالاتر از 7/0 و ضریب دونیمه کردن 96/0 به‏دست آمد. ضریب همبستگی بخش‏ها با کل پرسش‏نامه معنی‏دار بود(p<0/01).
نتیجه‏گیری: پرسش‏نامۀ سنجش نشانه‏های اختلال صوت در بزرگسالان از روایی و پایایی مطلوبی برخوردار بوده و منعکس‏کنندۀ مشکلات جسمی، عملکردی و عاطفی بیماران صوت است. اجرای پرسش‏نامه و امتیازدهی آن ساده بوده و به نظر می‏رسد که استفاده از این پرسش‏نامه در کنار سایر روش‏های ارزیابی در انتخاب بهترین و مناسب‏ترین شیوۀ درمان کمک‏کننده و راه‏گشا باشد.

---

زمینه و هدف: آزمون مهار دگرطرفی گسیل‏های صوتی گوش سیستم وابران شنوایی را ارزیابی می‏کند. در این آزمون رفلکس آکوستیک یک عامل مداخله‌گر مهم محسوب می‏شود. امروزه کاربرد این آزمون به‏ویژه در کودکان مشکوک به اختلال پردازش شنوایی مرکزی رو به افزایش است بنابراین باید میزان تأثیر این عامل مداخله‌گر بر مهار دگرطرفی گسیل‌های صوتی گوش روشن باشد. هدف این پژوهش بررسی اثر فعال شدن رفلکس آکوستیک بر مهار دگرطرفی گسیل‌های صوتی گذرای گوش بود.
روش بررسی: این بررسی روی 39 فرد هنجار 18 تا 26 ساله با میانگین سنی 17/22 و انحراف معیار 34/2 از هر دو جنس صورت گرفت. در این پژوهش، از آزمون تعیین میزان کاهش بین گوشی، رفلکس آکوستیک، گسیل‌های صوتی گذرای گوش و مهار دگرطرفی آنها استفاده شد.
یافته‌ها: دامنۀ گسیل‌های صوتی گذرای گوش در زنان و میزان مهار در مردان به صورت معنی‏داری بیشتر بود(p=0/01). حداکثر میزان مهار قبل از فعالیت رفلکس در 2000 تا 3000 هرتز بود و با فعال شدن آن ضمن افزایش قابل توجه در تمامی باندهای فرکانسی(p=0/01)، حداکثر مهار در 500 تا 1000 هرتز رخ داد.
نتیجه‏گیری: طبق نتایج پژوهش حاضر دامنۀ گسیل‌های صوتی گذرای گوش در زنان و میزان مهار دگرطرفی در مردان بزرگ‌تر بود. با ارائۀ مهارکنندۀ دگرطرفی در سطوح شدت مختلف، مهار دگرطرفی گسیل‌ها همواره رخ می‌داد. افزایش شدت مهارکننده دگرطرفی باعث افزایش میزان مهار دگرطرفی می‌شد. با فعال شدن رفلکس عضلۀ رکابی، میزان مهار به‏صورت معنی‏داری افزایش یافته و باند رخداد حداکثر مهار به فرکانس‌های پایین‌تر تغییر می‌کرد.

---

زمینه و هدف: آماده‏سازی صوتی ارائه یک محرک بی‏خطر، با شدت متوسط است که مقاومت گوش را در برابر صدای شدید بعدی افزایش می‏دهد. ازاین رو در این مطالعه ضمن بررسی تأثیر آماده‏سازی صوتی بر تغییر آستانه پاسخ‏های برانگیختۀ شنوایی ساقۀ مغز با محرک کلیک،‌ به بررسی تأثیر فرکانس آماده‏سازی بر حفاظت شنوایی در خوکچه‏های هندی نیز پرداخته شد.
روش بررسی: پانزده خوکچه هندی به‏صورت تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند. گروه‏های آماده‏سازی 6 ساعت در روز به‏مدت 5 روز، ‌به‏ترتیب در معرض 1 و 4 کیلوهرتز نویز اکتاو باند با شدت 85 دسی‏بل SPL قرار گرفته و در روز ششم در معرض نویز شدید، 4 کیلوهرتز و 105 دسی‏بل  SPL، به‏مدت چهار ساعت قرار گرفتند. گروه شاهد فقط در معرض نویز شدید، 4 کیلوهرتز و 105 دسی‏بل SPL، به‏مدت چهار ساعت قرار گرفت. آستانه‏گیری با آزمون پاسخ‏های برانگیختۀ شنوایی ساقۀ مغز با محرک کلیک، یک ساعت پس از پایان مواجهه با نویز شدید و سپس هفت روز بعد انجام شد.
یافته‏ها: پاسخ‏های برانگیختۀ شنوایی ساقۀ مغز، تغییرات کمتر آستانۀ گروه‏های آماده‏سازی صوتی را نسبت به گروه شاهد نشان داد(001/0p≤). در مقایسۀ آستانه‏های کلیک در دو گروه آماده‏سازی صوتی 1 و 4 کیلوهرتز، تغییر آستانه در گروه آماده‏سازی 4 کیلوهرتز کمتر بود اما این تفاوت از لحاظ آماری معنی‏دار نبود.
نتیجه‏گیری: نتایج الکتروفیزیولوژیک مطالعه حاضر تأکید کرد که آماده‏سازی صوتی تأثیر حفاظتی در برابر نویز شدید ایجاد کرده و فرکانس آماده‏سازی تأثیر معنی‏داری در تغییر آستانۀ پاسخ‏های برانگیختۀ شنوایی ساقۀ مغز با محرک کلیک ندارد.

---

زمینه و هدف: عدم توازن بین زیرساخت‏های دخیل در آواسازی می‏تواند منجر به برهم خوردن توازن عضلانی سازوکار آواسازی و در نهایت اختلال صوتی شود. روش درمان دستی صداـ‏معیار با الگو گرفتن از درمان‏های دستی متعارف و استفاده از صداسازی در راهبری فرایند درمان، به لحاظ نظری یکی از کوتاه‏ترین روش‏ها در کاهش یا از بین بردن تنش عضلانی اختلالات صوتی است. این پژوهش ضمن معرفی روش، به تعیین میزان تأثیر آن در مواجهه با اختلالات پرکاری صوتی پرداخته است.

روش بررسی: بیست بزرگسال دچار پرکاری صوتی به شیوۀ مداخله‏ای قبل و بعد، تحت ۱۵ جلسه درمان دستی صداـ‏معیار قرار گرفتند. صدای بیماران از جنبه‏های آکوستیک، ادراکی شنیداری و استروبوسکوپی قبل و بعد از مداخله مورد ارزیابی قرار گرفت. تحلیل آماری داده‏ها با استفاده از آزمون‏های t زوجی و ویلکاکسون نشان‏دار صورت پذیرفت.

یافته‏ها: نتایج پژوهش تغییرات معنی‏داری را در بهبود پارامترهای آکوستیک پس از درمان نشان داد. تغییرات واکه /a/ شامل کاهش آشفتگی فرکانس(p=۰/۰۰۳) و آشفتگی شدت(p=۰/۰۰۱) و افزایش نسبت هارمونی به نویز(p=۰/۰۰۱) و تغییرات واکه /i/ شامل افزایش نسبت هارمونی به نویز(p=۰/۰۰۹) و کاهش آشفتگی فرکانس(p=۰/۰۲۰) بود. کاهش آشفتگی شدت واکه /i/ معنی‏دار نبود. تغییرات در پارامترهای ارزیابی‏های ادراکی(p=۰/۰۰۱) و استروبوسکوپی(p=۰/۰۰۱)، اختلاف معنی‏داری را در جهت بهبود آنها نشان داد.

نتیجه‏گیری: درمان دستی صداـ‏معیار به‏عنوان روشی جدید می‏تواند در درمان اختلالات پرکاری صوتی مورد استفاده قرار گیرد.