---

صوت در محدوده خاصی از شدت باعث تحریک فیزیولوژیک دستگاه شنوایی می‏گردد. اگر چنین تحریکی به‏طور یکنواخت در تمام عمر تداوم داشته باشد عارضه‏ای ایجاد نمی‏کند. شدت این تحریک حدود 61 دسی‏بل SPL برآورده شده است. ولی اگر شدت موج مکانیکی صوتی از این محدوده فراتر رود (بالاتر از 75 دسی‏بل SPL) باید زمان تماس با صوت محدود گردد، وگرنه احتمال بروز آزردگی دستگاه شنوایی داده می‏شود.
در حد واسط تحریک فیزیولوژیک و آزردگی باید از خستگی دستگاه شنوایی نام برد که در صورت توقف تحریک صوتی، بر حسب زمان میزان خستگی موجود، با گذشت زمان کافی حالت هنجار بازگشت خواهد کرد و اگر تحریک تداوم یابد ضایعه شنوایی پایدار به‏وجود می‏آید. بررسی مشکلات شنوایی در انسان به‏دنبال تماس طولانی با صوت (صدا ¹) آزارنده با عوامل محدودکننده فراوان و نیز عوامل مداخله‏گر و فیزیولوژیک (سن، جنس، فشار خون، تغییرات بیوشیمیایی خون و....) روبه‏رو است.

---

در این تحقیق برای اولین بار در ایران به طراحی و ساخت یک دستگاه مولد اختلاف فاز جهت آزمون اختلاف سطح پوشش و روش نوینی از اجرای آزمون که می تواند محدودیت آزمون را در اختلالات گوش میانی برطرف نمایند، اهتمام شده است. در این روش با ارائه نویز از طریق مرتعش کننده استخوانی که در محل پیشانی قرار می گیرد، به بررسی مقایسه ای روش پیشنهادی و روش استاندارد پرداخته شده است. آزمون روی 40 مرد در سنین 20 تا 25 سال مراجعه کننده به مرکز شنوایی دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران از تاریخ 1377/8/1 لغایت 1377/9/30 انجام شده است. در تجزیه و تحلیل اطلاعات، اختلاف معنی داری بین دو روش مشاهده نگردید (R=63.41 و P=0.000 در فرکانس 500 هرتز). میزان MLD با محدوده 10 تا 13 دسی بل و میانگین 11.175 و در روش پیشنهادی با محدوده 9 تا 13 دسی بل و میانگین 10.775 و میانه 11 دسی بل در هر دو روش بدست آمد.

---

شوانومای وستیبولر از شایع‏ترین تومورهای داخل جمجمه‏ای است. معمولاً از سلول‏های شوان بخش فوقانی عصب دهلیزی در مجرای شنوایی داخلی ناشی می‏شود و ممکن است عصب شنوایی را تحت فشار قرار دهد. دارای کپسول و خوش‏خیم بوده، به غلط با عنوان تومور عصب هشتم مصطلح گردیده است. تومور معمولاً یک‏طرفه بوده و در موارد بیماری فون رکلینگها وزن یا نوروفیبروماتوز ممکن است به صورت دو طرفه تظاهر کند که ارثی و به دو شکل NF₁ (محیطی) و NF₂ (مرکزی) است. در NF₂ تومور اکوستیک دوطرفه شاخص می‏باشد و هر دو نوع به‏صورت اتوزومال غالب انتقال می‏یابند. NF₁ ناهنجاری در کروموزوم 17، NF₂ ناهنجاری در کروموزوم 22 و NF₁ شایع‏تر از NF₂ می‏باشد.

---

کم شنوایی حتی زمانی که محدود به یک گوش باشد، برای ارتباط و یادگیری معلولیت به حساب می آید. گرچه طبق تجربیات بالینی این موضوع درست به نظر نمی‏رسد، اما هیچگونه اطلاعات عینی جهت ارزیابی یا حتی ارجاع وجود ندارد تا مشخص نماید چه نوع کم‏شنوایی می‏تواند معلولیت حقیقی برای موفقیت‏های تحصیلی محسوب شود. یافته‏هایی که در اینجا ارائه شده به‏طور ضمنی وجود معلولیتی بالقوه در زمینه‏های تحصیلی را در نتیجه کم‏شنوایی یک‏طرفه نشان می‏دهد، اگرچه آن را اثبات نمی‏کند. این مطالعه آینده‏نگر، آزمون‏های غربالگری ادیولوژی و اتولوژی را مدتی بیش از 9 سال در یکی از دانشگاه‏های معتبر مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است.

---

هدف: معرفی روشی برای شناسایی ABR هنجار که می تواند به صورت مستقل یا جانبی و برای تشخیص یا تایید نتایج سایر روش ها بکار رود. مواد و روش ها: 31 فرد 18 تا 25 ساله با شنوایی هنجار تحت آزمایش ABR قرار گرفتند. 62 منحنی ABR حاصله که با معیار متداول زمان نهفته هنجار هستند، از طریق انجام تبدیل فوریه سریع (Fast fourier transformation)، تجزیه و تحلیل فرکانسی شدند و سه مولفه فرکانسی و ویژگی های آنها تعیین گردید. نتایج: هنجاری مقادیر بدست آمد ه برای ویژگی های سه مولفه فرکانسی منحنی ABR هنجار به ترتیب عبارتند از: فرکانس 340 تا 530، 540 تا 730 و 750 تا 1024 هرتز: دامنه 23 تا 31، 20 تا 30 و 19 تا 30 دسی بل: فاز صفر تا 3، 0.2 تا 2.7 و صفر تا 3.3 رادیان

---

هدف: تعیین توزیع فراوانی اختلالات شنوایی در دانش آموزان دبستان های دولتی شهر اسلام آباد غرب با استفاده از تکمیل پرسشنامه، معاینه اتوسکپی، آزمایش ادیومتری صوت خالص و ادیومتری ایمیتانس. مواد و روش ها: 2000 گوش مربوط به 1000 دانش آموز دبستانی (500 پسر و 500 دختر) که به طور تصادفی از بین دانش آموزان دبستان های دولتی شهر اسلام آباد غرب در سال تحصیلی 77-1376 انتخاب شده بود. روش آماری سنجشی توصیفی به صورت مقطعی استفاده شده است. ابتدا با استفاده از تکمیل پرسشنامه توسط والدین از وضعیت ازدواج فامیلی، سابقه کاهش شنوایی در خانواده و ... و آگاهی از ابتلا به کم شنوایی اطلاعات کسب شد. سپس معاینه گوش (اتوسکپی)، ادیومتری صوت خالص به صورت غربالگری و امپدانس ادیومتری جهت بررسی گوش میانی بکار گرفته شد. نتایج: مشاهده 13.65 درصد ناهنجاری در مجرای گوش خارجی که 13.3 درصد از آن مربوط به وجود جرم بوده است. ارتباط آماری جنس مونث با افزایش میزان ناهنجاری در مجرای هر دو گوش (گوش راست P=0.012 و گوش چپ P=0.043)، وجود 6.75 درصد اختلال در پرده تمپان و شیوع 9.7 درصد کم شنوایی در جامعه مورد بررسی، مشاهده شیوع بیشتر کم شنوایی انتقالی در دختران و شیوع بیشتر کم شنوایی حسی عصبی در پسران و وجود ارتباط آماری معنی دار در این رابطه در گوش چپ (P=0.03). سطح آگاهی از وجود کم شنوایی کودک در والدین 11.4 درصد، آموزگاران 13.4 درصد و خود دانش آموزان مبتلا 14.4 درصد است.

---

غربالگری شنوایی 2400 گوش دانش آموزان (600 پسر و 600 دختر) دبستان های نیشابور، سال تحصیلی 77-1376. هدف اصلی: تعیین توزیع فراوانی اختلالات شنوایی در دانش آموزان دبستان های دولتی نیشابور. روش مطالعه: مطالعه حاضر به روش سنجشی-توصیفی انجام گردیده و کلیه نمونه ها به طریق تصادفی انتخاب شده اند. مواد و روش ها: ابتدا بررسی میزان آگاهی والدین، آموزگاران و دانش آموزان از طریق تکمیل پرسش نامه انجام شد. سپس بررسی گوش ها (اتوسکپی) و ادیومتری تون خالص با روش غربال گری شنوایی و در ادامه امپدانس ادیومتری کلیه گوش های مورد مطالعه انجام شد. نتایج: اصلی ترین یافته ها؛ حالت های غیر طبیعی در مجرای گوش خارجی (14.1 درصد) شامل وجود جرم در مجرای گوش (با 13.6 درصد)، حالت های غیر طبیعی پرده تمپان (0.4 درصد) و جسم خارجی (0.16 درصد)، تمپانوگرام های غیر طبیعی (5.75 درصد) که بیشترین آن مربوط به نوع C با (3.15 درصد) بود. افت شنوایی به طور کلی 5.5 درصد شامل (1.25 درصد) در یک گوش و 3 درصد در هر دو گوش بود. نوع کاهش شنوایی در این جامعه فقط از نوع انتقالی بود. به طور کلی 9.8 درصد افراد، نیازمند اقدامات درمانی و(0.3 درصد) نیازمند اقدامات توانبخشی بودند. درصد آگاهی والدین، آموزگاران و دانش آموزان از وجود کم شنوایی به ترتیب (28.8، 36.3 و 40.9 درصد) بوده است. جنسیت و راست و چپ بودن گوش ها اثری دریافته ها نداشته است.

---

بررسی تمایز شنوایی در کودکان و نقش آن در کسب مهارت های زبانی بدون شک برای متخصصین اهمیت زیادی دارد. تمایز شنوایی و ارتباط آن با اختلالات تولید نیز یکی از موضوعات مورد علاقه پژوهشگران می باشد. از آنجا که کودکان تا قبل از 6 سالگی نمی توانند گفتار شنیده شده را به واج ها تجزیه کنند ولی متوجه تفاوت آواها با یکدیگر در واحدهای بزرگتر مانند هجاها می شوند، می توان نتیجه گرفت ارتباط تنگاتنگی بین رشد دستگاه عصبی مرکزی و مهارت های زبانی وجود دارد. دستگاه عصبی مرکزی اطلاعات را از مدالیته های حسی دریافت می کند، داده های بدست آمده از این راه نقش بسیار مهمی در پردازش زبان ایفا می کند. اما اگر یکی از این حواس نقش خود را به عنوان رساننده اطلاعات به سیستم مرکزی اعصاب از دست دهد، مغز در پردازش اطلاعات و به ویژه اطلاعات پایه ای گفتار و زبان چه واکنشی از خود نشان می دهد؟ فرض این که محرومیت از بینایی از همان اوان طفولیت موجب افزایش تمایز شنوایی کودکان می گردد، انگیزه انجام این پژوهش بوده است. متغیرهای این تحقیق تمیز شنوایی و اختلال تولید عملکردی به عنوان متغیر وابسته و بینایی به عنوان متغیر مستقل می باشند. روش مورد استفاده در این پژوهش به عنوان یک پژوهش پایه ای-کاربردی، روش سنجش تحلیلی است. این پژوهش در سال 1377 در دو دبستان عادی آموزش و پرورش و تمامی دبستان های نابینایان شهر تهران انجام گرفته است. جامعه مورد مطالعه، دانش آموزان کلاس اول و مجموعا 5 دانش آموز بینا و 20 دانش آموز نابینا بوده است. نابینایان جز نابینایی هیچ معلولیت دیگری که در کسب مهارت های زبانی نقش دارد، نداشته اند. برای بررسی وضعیت توان تمایز شنوایی این دانش آموزان از آزمون تکمیل شده وپمن شامل 100 زوج واژه که توسط دستگاه پخش برای کودکان ارائه گردید و برای ارزیابی اختلال تولید عملکردی از تست فونتیک استفاده شده است. برخی یافته های پژوهش به شرح زیر می باشد: 1) بین میانگین توان تمایز شنوایی دانش آموزان نابینا و دانش آموزان بینا تفاوت معنی دار وجود دارد (نابینایان بهتر هستند). 2) بین میانگین توان تمایز شنوایی دانش آموزان دختر بینا و نابینا تفاوت معنی دار وجود دارد. 3) بین میانگین توان تمایز شنوایی دانش آموزان پسر بینا و نابینا تفاوت معنی دار وجود ندارد. 4) بین میانگین توان تمایز شنوایی دانش آموزان بینایی که مبتلا به اختلال تولید هستند و دانش آموزانی که مبتلا به اختلال تولید نیستند، تفاوت معنی دار وجود دارد. با این که جمعیت مورد مطالعه محدود می باشد ولی با استفاده از نتایج این پژوهش و پژوهش های دیگر می توان نتیجه گرفت در نابینایان، مناطق گسترده تری از مغز شامل مناطق ارتباطی که در شرایط عادی به حس بینایی اختصاص دارند، در تمایز شنوایی شرکت می کنند. براین اساس می توان در کودکان مبتلا به اختلال تولید عملکردی از محرومیت موقت بینایی برای تسریع درمان و نتیجه بخشی بیشتر آن استفاده کرد. نتیجه مهم دیگر این که در ناشنوایان نیز می توان چنین فرض کرد که کورتکس شنوایی در فعالیت های بینایی شرکت فعال دارد.

---

به منظور بررسی آستانه شنوایی فرکانس های بالا (10 تا 20 کیلو هرتز) در کودکان دبستانی ممتاز در حوزه سنی 13-7 سال، با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی 102 نفر (6 گوش در خلال تحقیق حذف شد) دانش آموز دبستانی ممتاز شامل 51 پسر و 51 دختر هنجار (آستانه شنوایی فرکانس های 250 تا 8000 هرتز <15 دسی بل HL و تمپانومتری هنجار) با دستگاه ادیومتر بلتون 2000 و استفاده از گوشی های Sennheiser HD250 (کالیبره شده با کوپلر 6 سی سی B&K) مورد پژوهش قرار گرفتند. نتیجه این بررسی با نتایچ پژوهشگران دیگر همسان و مشخص گردید بین آزمون اولیه و مجدد، بین آستانه های شنوایی گوش راست با گوش چپ (جز فرکانس 14 کیلوهرتز) و بین آستانه های شنوایی پسران و دختران (به استثنای فرکانس های 16 و 20 کیلو هرتز گوش راست و 10 کیلو هرتز گوش چپ در آزمون مجدد) در این فرکانس ها تفاوت معنی داری از نظر آماری مشاهده نگردید (P>0.05). اختلاف آستانه شنوایی در این فرکانس ها در خلال دو مرحله آزمون اولیه و مجدد 99.74 درصد گوش ها بین 10-0± دسی بل SPL بوده، لذا از نظر بالینی قابل قبول و پاپا می باشد. تحقیقات بعدی را می توان حول کاهش تفاوت های بین فردی، "اعتبار". بررسی اثرات داروهای اتوتوکیسک و نویز روی گروه های سنی گوناگون انجام داد.

---

این بررسی در مورد افراد دچار کم شنوایی ناشی از نویز و ضربه صوتی انجام گرفته و طی آن شدتی که حداکثر دامنه رفلکس را ایجاد می کند، در دو گروه اندازه گیری شده است. سیگنال آزمایشی، تون خالص 1 کیلو هرتز است که به مدت 1 ثانیه ارائه گردیده است. همه افراد مورد مطالعه مرد و در محدوده سنی 20 تا 40 سال بودند. نتیجه بررسی نشان می دهد دامنه رفلکس اکوستیک در فرکانس 1 کیلو هرتز در افراد مورد مطالعه مبتلا به کم شنوایی ناشی از نویز، نسبت به افراد مبتلا به کم شنوایی ضربه صوتی کمتر است.

---

توانبخشی ناشنوایان را مباحث مهمی است که قرن ها نظر متفکران و محققین را جلب کرده و در این مسیر دیدگاه های بسیار متفاوتی پا به عرصه وجود نهاده است. به موازات سیر صعودی در توانبخشی ناشنوایان، آزمون های الکتروفیزیولوژک در حال شکل گیری و رشد بوده و نظر پاره ای از محققین، استفاده از آزمون های مذکور در این روند بوده است. اگر ابتدایی ترین گام در توانبخشی را تجویز کمک شنوایی مناسب بدانیم، سمعک به عنوان رایج ترین ابزار کمک شنوایی می بایستی با استفاده از اطلاعات خاص به همراه ارزیابی روی گوش تحویل بیمار گردد. بتدریج تفکر استفاده از آزمون های الکتروفیزیولوژیک، در تجویز سمعک قوت بیشتری یافت و در نهایت با توجه به تحولاتی که تاکنون شاهد آن بوده ایم، می توان گفت آزمون های الکتروفیزیولوژیک به دو طریق غیر مستقیم و مستقیم در ارزیابی سمعک دخالت دارند. در حالت غیر مستقیم، از این آزمون ها در ارزیابی شنوایی ناشنوایان یا کم شنوایان و به ویژه کودکان و نوزادان استفاده شده، با توجه به پاسخ های بدست آمده کمک شنوایی مناسب تجویز می شود . در شیوه مستقیم با استفاده از سمعک و کاربرد آزمون های الکتروفیزیولوژیک ثبت پاسخ مناسب در دستور کار قرار گرفته است. در این باب استفاده از سمعک و ثبت ABR و ردیابی موج V به عنوان پایدار ترین پاسخ این مجموعه، از مواردی است که تحت آزمون های متفاوت نظیر ALR و AMLR و ABR و OAE و EcochG و P300 قرار گرفته و البته موارد ضعف این روش مانع از ادامه آن بدین شیوه گردیده است. لیکن تحقیقات در این باب ادامه دارد. رویکردهای آینده این روش می تواند ثبت پاسخ های الکتروفیزیولوژیکی باشد که با محرکات گفتاری بدست می آید، در حالی که از سمعک جهت ثبت این پاسخ ها استفاده گردیده است.

---

تلاش برای تکامل دستگاهی هوشیار که مشتمل بر مدل دو گوشی باشد، در جریان است. این تلاش ها برای جدا کردن سیگنال ها که در هر لحظه ممکن است متغیر باشند، از عوامل مداخله گر، انجام می گیرد. این کار با تکنیک های پردازش دیجیتالی سیگنال (DSP) صورت می گیرد.

---

AI (شاخص درک گفتار) اندازه گیری میزان نمادهای گفتاری قابل شنیدن با مقدار صفر تا یک است. AI شاخص کارآمدی برای ارزیابی معلولیت شنوایی و اندازه گیری سودمندی بالقوه استفاده از سمعک بوده، مطالعات مختلف حاکی از توانایی آن در پیش بینی میزان مشکل درک گفتار افراد کم شنوا است. بررسی حاضر که روی 40 فرد دارای شنوای طبیعی و 40 فرد کم شنوای حسی-عصبی با میانگین افت شنوایی 40 تا 70 دسی بل HL در محدوده سنی 25 تا 65 سال در دو جنس صورت گرفت، در نظر دارد توانایی AI را برای پیش بینی عملکرد تشخیص گفتار بدون سمعک و با سمعک، در سکوت مورد مطالعه قرار دهد. برای محاسبه AI از روش کلینیکی پاولوویک (1988) و برای آزمون تشخیص گفتار از فهرست های 25 تایی واژه های تک هجایی استاندارد استفاده شد. تنظیم و تطبیق سمعک به روش گوش واقعی، با اندازه گیری بهره الحاقی صورت گرفت. نتایج نشان داد، AI قادر است نتیجه آزمون تشخیص گفتار بدون سمعک و با سمعک را به خوبی پیش بینی کند (P<0.05) و مقادیر آن از سن و جنس متاثر نمی شود (P>0.05). همچنین تکرار اندازه گیری بهره الحاقی و آزمون تشخیص گفتار مبین اعتبار بالای امتیازات AI با سمعک و تشخیص گفتار بود (P>0.05)

---

گاهی در افرادی که انتظار داریم به واسطه میزان کم شنوایی‏شان استفاده مفید از سمعک داشته باشند، پس از یک دوره، شکایت عمده آنها رشد نامناسب بلندی صدای سمعک در سطوح مختلف ورودی است. در حال حاضر از جالب‏ترین و مقبول‏ترین شیوه‏های کاربردی فیتینگ سمعک، تنظیم آن مطابق با الگوی رشد بلندی آسیب دیده است. باید بدانیم در صورت افت عملکرد سلول‏های مویی خارجی و داخلی، رشد بلندی چگونه خواهد بود و با استفاده از چه مدارهایی می‏توان تا حد امکان الگوی رشد بلندی آسیب دیده را به الگوی رشد بلندی طبیعی نزدیک ساخت؟

---

بررسی پاسخ‏های برانگیخته شنوایی ساقه مغز ABR با تحریکات الکتریکی EABR در افراد ناشنوایی که کاشت حلزون شده اند، زمینه شناخت دقیقی را از پاسخ دهی سیستم عصبی شنوایی به تحریکات الکتریکی و کارآیی کاشت حلزون فراهم می کند. در این پژوهش نتایج EABR در 30 فرد کاشت حلزون شده با پروتز 22 کاناله نوکلئوس در مرکز کاشت حلزون موسسه توسعه دانش و پژوهش ایران مورد بررسی و با ABR افراد طبیعی مورد مقایسه قرار گرفته است. محدوده سنی افراد، 33-3 سال بود. نتایج عبارتند از: 1) پاسخ های برانگیخته شنوایی ساقه مغز با تحریکات الکتریکی (EABR) در افراد کاشت حلزون شده قابل ایجاد و ثبت است. 2) زمان تاخیر مطلق امواج EABR یک تا یک و نیم میلی ثانیه کوتاه تر از زمان تاخیر مطلق امواج ABR است (P<0.05) و 3) زمان تاخیر مطلق موج V در EABR با شدت تحریک الکتریکی رابطه معکوس دارد (P<0.05) و 4) زمان تاخیر بین قله III-V در EABR تفاوت معنی داری با ABR ندارد (P>0.05).

---

آموزش یکپارچگی شنیداری (AIT) نوعی آموزش تقویت شنوایی است که در درمان برخی اختلالات ورودی حسی نظیر اتیسم، اختلال بیش فعالی نقص توجهی (ADHD) ، ناتوانی در خواندن، بیش فعالی، ناتوانی های یادگیری (LDs) ، نقایص زبانی، اختلالات رشدی فراگیر (PDD) ، اختلال پردازش شنوایی مرکزی (CAPD) ، اختلال نقص توجهی (ADD) ـ افسردگی و حساسیت بیش از حد نسبت به صدا کاربرد دارد. این روش درمانی، چند سالی است که در ایالات متحده رواج یافته، و از زمان انتشار کتاب (1991) The sound of Miracle توسط خانم Annabel Stehli مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. در این کتاب، خانم Stehli، تجارب مربوط به قبل و پس از استفاده از AIT را برای دختر 4 ساله اش که مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شده بود، شرح داده است (33و24).

---

یکی از موضوعاتی که هنگام تجویز سمعک در مورد تقریباً تمامی بیماران نیازمند سمعک مطرح می شود، انتخاب یک گوشی بودن و یا دو گوشی بودن فیتینگ است. براساس مطالعاتی که توسط محققین مختلف گزارش شده است، فیتینگ دو گوشی مزیتهای قابل توجهی بر فیتینگ یک گوشی دارد. بسیاری از قابلیتهای بالقوه سیستم شنوایی تنها در سایه وجود سمعک در هر دو گوش متجلی می گردد. اهمیت فیتینگ دو گوشی بگونه ای است که در بسیاری از بیماران و در جمعیتهای خاص می تواند شکل گیری بسیاری از تواناییهای سیستم شنوایی نظیر مکان یابی، تضعیف دو گوشی نویز را بطور جدی تحت تاثیر قرار دهد. اطلاع از مبنای علمی و اصول کاربردی این مبحث امری لازم و ضروری است. در مقاله حاضر به اجمال به این موضوع پرداخته شده است.

---

هدف: غربالگری شنوایی نوزادان به عنوان یکی از بهترین روش های شناخت زود هنگام اختلال شنوایی و در پی آن اقدام به موقع برای پیشگیری از عوارض آن و در صورت امکان و نیاز، انجام توانبخشی مناسب.
مواد و روش‏ها: پژوهش حاضر روی 175 نوزاد 7-0 روزه (گرو اول 112 مورد با تاریخچه سلامت و گروه دوم 638 مورد با سابقه خانوادگی در رده پر خطر¹) در بیمارستان‏های میرزا کوچک خان، بهارلو، و شهید اکبر آبادی تهران انجام شده است. صدا سازهای مورد استفاده طبل (برای تولید فرکانس‏های پایین) و رسیور (فرکانس‏های بالا) با شدت dBSPL 95-90 بوده‏اند و پاسخ مطلوب رفلکس پلکی گوشی (APR)، استارتل، توقف حرکات بود.

یافته‏ها: از گروه اول 51% APR، 10% رفلکس استارتل، 22% هر دو رفلکس را نشان دادند و 17% هیچ پاسخی نداشتند. از گروه دوم 47% APR، 24% رفلکس استارتل و 11% هر دو رفلکس را داشتند و 18% بدون پاسخ بودند.
بحث و نتیجه گیری: از کل نمونه های مورد مطالعه (175 نوزاد) 14 نفر (8 دختر و 6 پسر) هیچ پاسخی نداشتند

---

هدف: تعیین توزیع فراوانی اختلالات شنوایی و بررسی آماری استفاده از سمعک در بیماران مراجعه کننده به بخش ادیومتری مرکز آموزشی درمانی بو علی سینا در سال 1377.
مواد و روش‏ها: این پژوهش سنجشی ـ توصیفی بوده و بیش از 2053 مراجعه کننده (1234 مرد و 819 زن) که پس از معاینه توسط پزشک برای آزمایش شنوایی به بخش ادیومتری معرفی گردیدند. برای کلیه مراجعه شوندگان به این بخش تاریخچه گیری و اتوسکوپی، آزمایشات معمول شنوایی (ادیومتری صوت خالص و ادیومتری ایمیتانس و گفتاری) انجام شده است. یافته های حاصل به کمک جداول و نمودارهای فراوانی تبیین گردیده و ارتباط سن و جنس در انواع کم شنوایی و تعداد افراد نیازمند به سمعک در بیماران کم شنوا بررسی گردیده است.
یافته‏ها: نتایج این پژوهش مؤید آن است که میزان آسیب شنوایی در جامعه مورد بررسی 56 درصد از کل مراجعین و افراد دارای شنوایی طبیعی 44 درصد بوده اند. 60 درصد از کل مراجعین مرد و 40 درصد کل مراجعین زن بوده اند. از نظر نوع کاهش شنوایی: 44 درصد افراد به کاهش شنوایی حسی ـ عصبی و 6/35 درصد به کاهش شنوایی انتقالی و 2/8 درصد به کاهش شنوایی مختلط مبتلا بودند.
از کل بیماران مورد مطالعه برای‌‌ نفر (83 زن و 121 مرد) سمعک با توجه به نیاز آنها، تجویز شده است که فقط 20 زن و 32 مرد سمعک تهیه نموده و در حال استفاده از آن هستند.
نتیجه‏گیری: کاهش شنوایی حسی ـ عصبی در نمونه های مورد مطالعه از فراوانی قابل توجه تری برخوردار است. این تحقیق نشان می دهد که هرچه سن بالاتر باشد پذیرش سمعک بیشتر است (85 درصد از استفاده کنندگان سمعک بالای 49 سال داشتند). میزان شیوع مراجعین کم شنوا در مردان بیشتر از زنان است (60 به 40). تنها 25 درصد از بیماران کم شنوا از سمعک استفاده می کنند.

---

نوروفیبروماتوزیس II(NF2) احتمالاً اولین بار توسط ویس هارت در 1820 توصیف شد. گر چه گزارشات بعدی در مورد بیماران مبتلا به نوروفیبروماتوزیس نوع I توسط فون رکلینهازن¹ داده شد ولی گزارشات متفاوتی از موارد NF2 در خلال این قرن موجب گردید که این ضایعه به‏عنوان قسمتی از بیماری رکلین هازن تلقی گردد. هر چند بسیاری از گزارشات روی فقدان تومورهای پوستی یا لکه‏های شیر قهوه‏ای در بیماران و خانواده‏های مبتلا به شوانومای وستیبولار دو طرفی تأکید دارد. (یانگ و همکاران 1971؛ گاردنروفرزیر 1930) اما جداسازی نهایی NF1 و NF2 در 1978 صورت گرفت. در این سال جایگاه ژن NF1 روی کروموزوم 17 و جایگاه ژن NF2 روی کروموزوم 22 شناسایی شد که اینکار با بررسی ارتباط بین ژن‏ها در روی یک کروموزوم صورت گرفت. چنین نتایجی همراه با افزایش شواهد بالینی حاکی از این است که این دو ضایعه به دو بیماری مشخص دلالت می‏کند.