---

هدف: این مطالعه با هدف تعیین وضعیت شنوایی مبتلایان به تالاسمی تحت درمان با دسفرال مراجعه کننده به دو مرکز تالاسمی قدس قزوین و مرکز طبی کودکان تهران صورت گرفته است.
مواد و روش ها: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی مقطعی بوده و در طی آن 195 فرد مبتلا به تالاسمی (30-3 سال) در دو مرکز شنوایی شناسی قدس قزوین و مجتمع بیمارستان امام خمینی (ره) تهران تحت معاینات کامل اتولوژیک به همراه ادیومتری صوت خالص و ایمیتانس ادیومتری قرار گرفتند.
یافته‏ها: از مجموع 195 بیمار مورد بررسی 43.1% دچار انواع افت شنوایی بودند که این افت در 16% موارد افت انتقالی و در 4.6% موارد حسی-عصبی بود. 22.5% از مبتلایان افت شنوایی فرکانس های بالا داشتند که این افت در 12% آنها می توانست به تاثیر دسفرال مربوط باشد. همچنین در این مطالعه بین سن شروع دسفرال و همچنین سطح فریتین مبتلایان و بروز افت شنوایی فرکانس های بالا ارتباط معنی داری مشاهده نشد. ولی ارتباط معنی داری بین دوز مصرف روزانه و مدت مصرف دسفرال و بروز افت شنوایی فرکانس های بالا مشاهده گردید (P<0.05). انجام این بررسی به تفکیک مراحل مراجعه مبتلایان نیز یافته های مشابهی را نشان داد.
نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که با توجه به وجود انواع کاهش شنوایی در این مبتلایان و هم چنین بعلت احتمال ایجاد افت شنوایی فرکانس های بالا در بیماران تحت درمان با دسفرال، انجام معاینات اتولوژیک و آزمایشات دوره ای شنوایی به منظور پیشگیری از بروز ضایعات شنوایی دایمی در آنها ضروری می باشد

---

هدف: این پژوهش بررسی وضعیت شنوایی مبتلایان به بیماری MS قطعی می باشد. نتایج بدست آمده می تواند جهت تایید تشخیصی بیماری و افزایش آگاهی از جنبه های مختلف این بیماری و اقدامات درمانی و توانبخشی در جامعه مبتلایان موثر و مفید باشد.
مواد و روش ها: این پژوهش به صورت سنجشی تحلیلی در زمستان 1379 بر روی 40 نفر از مبتلایان قطعی صورت گرفت که از بین مراجعین به کلینیک MS بیمارستان شهداء تجریش در محدوده سنی 20 تا 45 سال انتخاب شده بودند و هیچگونه سابقه مشکلات اتولوژیک نیز نداشتند. در این پژوهش نتایج آزمون های شنوایی رایج (ART و SDS و SRT و PTA) و آزمون ABR بیماران MS با نتایج حاصله از گروه شاهد یا مقادیر استاندارد در کلینیک شنوایی دانشکده توانبخشی علوم پزشکی ایران مقایسه شدند.
نتایج: در این بررسی میانگین آستانه های شنوایی تون خالص بیماران MS در محدوده های فرکانسی پایین، میانه و بالا در مقایسه با گروه شاهد از نظر آماری تفاوت معنی داری را نشان داد (P<0.05). در آزمون آستانه رفلکس صوتی نیز تفاوت معنی داری بین میانگین این آستانه ها در دو گروه دیده شد. در آزمون های گفتاری تفاوت معنی داری در نتایج بدست آمده از دو گروه مشاهده نشد (P>0.05). در آزمون ABR فقط از نظر زمان نهفتگی مطلق موج V و زمان نهفتگی فواصل بین موجی III-V و I-V تفاوت آماری معنی داری بین دو گره دیده شد. بین میانگین فرکانس های میانه و طولانی شدن زمان نهفتگی مطلق موج V ارتباط معنی داری وجود دارد اما ارتباط بین SDS و ABR و نیز ART و ABR معنی دار نیست.
بحث: نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان می دهند که آزمون های ART و PTA و برخی از پارامترهای آزمون ABR می تواند به عنوان یک روش تکمیلی جهت تایید تشخیص بیماری MS در کنار سایر روش های مرسوم (مثل MRI و بررسی VEP و CSF و SEP) و توام با آنها بکار گرفته شوند.

---

این مورد در طبقه‏بندی نورولوژیک جای می‏گیرد. بیمار کودکی است که در وضعیت تحصیلی‏اش به‏عنوان فرد مبتلا به ناتوانی یادگیری مطرح شده است. وی، اولین بار قبل از سیزده سالگی برای ارزیابی اختلال در پردازش شنوایی مرکزی (CAPD) ارجاع داده شده بود.مادر با گذشت زمان متوجه مشکلات عدیدۀ شنوایی فرزندش شده بود و به همین جهت انجام آزمایش مربوط به توانایی‏های پردازش مرکزی شنوایی ضروری به نظر می‏رسید. کودک در شنیدن در حضور نویز و مسیر گفتاری دچار مشکل است و اغلب از اطرافیان می‏خواهد آنچه را گفته‏اند تکرار کنند. در مکان‏یابی صدا نیز بدون مشکل نیست. هیچ‏گونه اختلال تعادلی ندارد. کودک در مدرسه پیشرفت خوبی داشت و تنها مشکل وی در خواندن بود زیرا سطح خواندن او حدود یک پایه، پایین‏تر از حد انتظار بود. قوای هوشی کلی وی در حد هنجار بود.

---

هدف: لزوم استفاده از OAE در تشخیص نوروپاتی شنوایی.
روش ها: انجام ایمیتانس ادیومتری، OAE و ABR و مداخله توانبخشی برای سه کودک مبتلا به یرقان نوزادی
نتایج: آزمایش های تمپانومتری و OAE این سه کودک طبیعی بود. ABR آنها مبین اختلال عمده در سیستم شنوایی بود. سمعک های تجویز شده و مداخلات توانبخشی برای هیچ یک مفید نبود.
بحث: 1) OAE به صورت DPOAE) Screening یا TEOAE) بایستی در مجموعه کارهای تشخیص شنوایی شناسی و بیمار یابی قرار گیرد. 2) هرگاه موارد بالینی گویای پدیده های چون هیپوکسی، یرقان، MS، مننژیت و مننگو آنسفالیت باشد اهمیت جایگاه OAE بیشتر خود را می نمایاند. 3) انتخاب موارد انجام کاشت حلزون بی نیاز از دانستن وضعیت OAE نمی باشد. 4) در صورت وجود نوروپاتی شنوایی لزوم پرداختن به دیگر روش های بازتوانی شنوایی ضروری است.

---

هدف: برای بررسی مهارت آگاهی واج شناختی کودکان آسیب دیده شنوایی در مقایسه با کودکان عادی پژوهشی صورت گرفت که در این مقاله به بررسی مهارت تشخیص قافیه و تقطیع کلمه به هجا در این کودکان پرداخته شده است.
مواد و روش ها: کودکان مورد مطالعه 320 نفر بودند که نیمی دارای شنوایی سالم و نیم دیگر مبتلا به افت شنوایی مادرزادی بودند که در گوش بهتر بالاتر از 70 دسی بل افت شنوایی داشتند و از هر پایه تحصیلی اول تا چهارم، 20 دختر و 20 پسر، انتخاب شدند. کودکان آزمون تصویری مربوط به تشخیص قافیه و تعیین هجاهای کلمه را اجرا کردند.
یافته ها: 1) امتیاز آزمودنی های آسیب دیده شنوایی در آزمون تشخیص قافیه و تعیین هجاهای کلمات در مقایسه با کودکان عادی پایین تر است. 2) کودکان آسیب دیده شنوایی، در اجرای آزمون مربوط به قافیه، در مقایسه با فعالیت تقطیع کلمه به هجا، مهارت بیشتری دارند، در حالی که آزمودنی های عادی در تقطیع کلمه به هجا در مقایسه با شناخت قافیه مهارت بیشتری دارند.
بحث: شنوایی از عوامل مهم در آگاهی واج شناختی افراد است و آموزش رسمی در مدارس خاص ناشنوایان، نقص شنوایی کودکان مبتلا به افت شنوایی را برای رشد مهارت های واج شناختی جبران نمی کند.

---

هدف: بررسی وضعیت شنوایی دانش آموزان نابینای آموزشگاه های نابینایان پسران شهر تهران.
مواد و روش ها: این پژوهش سنجشی توصیفی بر روی 320 دانش آموز نابینا در سال تحصیلی 80-1379 که تحت پوشش سازمان آموزش و پرورش کودکان استثنایی قرار داشتند صورت گرفت.
یافته ها: 20.94 درصد از دانش آموزان مورد بررسی دچار افت شنوایی در یک گوش (7.19 درصد) یا هر دو گوش (13.75 درصد) بودند به عبارتی میزان افت دو طرفه بیشتر از یکطرفه بود، این اختلاف از نظر آماری نیز معنی دار بدست آمد (P=0.007). علاوه بر این، 5.94 درصد از دانش آموزان دارای سرومن متراکم (بدون افت شنوایی) بودند. در بررسی انواع کم شنوایی در 640 گوش مورد مطالعه، 15.16 درصد کم شنوایی حسی-عصبی، 1.56 درصد کم شنوایی انتقالی و 0.62 درصد کم شنوایی آمیخته مشاهده گردید. نکته قابل توجه این بود که فراوانی کم شنوایی حسی-عصبی در این افراد حدود 10 برابر کم شنوایی انتقالی بود. کم شنوایی عمدتا در حد ملایم و متوسط بود و شکل ادیوگرام نیز بیشتر از نوع نزولی (HTL) بود. با توجه به معاینات و ارزیابی های صورت گرفته، 8.13 درصد از دانش آموزان مورد بررسی، نیازمند اقدامات درمانی، 15.31 درصد نیازمند خدمات توانبخشی و 3.44 درصد نیز نیازمند اقدامات توام درمانی و توانبخشی بودند. درصد آگاهی والدین، مربیان و خود دانش آموزان مبتلا به مساله کم شنوایی به ترتیب 20.9، 22.39 و 26.87 درصد بود. نسبت فامیلی والدین با کم شنوایی حسی-عصبی ارتباط معنی داری دارد.
بحث: اختلالات شنوایی در دانش آموزان نابینا نسبت به دانش آموزان بینا شیوع بیشتری دارد و غالبا از نوع حسی-عصبی است. از این رو شناسایی آنها از طریق غربال گری بویژه در فرکانهای بالا و پیگیری های درمانی و توانبخشی آنها حایز اهمیت می باشد.

---

هدف: در میان اختلالات عصبی بالغین، بیماری های عروقی مغز از شایعترین و مهمترین بیماری ها محسوب می شوند. با توجه به توزیع عروقی مغز، یکی از اختلالات مهم ناشی از این بیماری ها، اختلال ناشی از آسیب به سیستم عصبی مرکزی شنوایی است که ممکن است به طور مستقیم یا غیر مستقیم تحت تاثیر قرار گیرد. لذا در این پژوهش با استفاده از یک آزمون مرکزی دایکوتیک بنام آزمون جملات رقابتی به بررسی بخشی از عملکرد سیستم مرکز شنوایی در این بیماران پرداختیم.
مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی-تحلیلی بر روی 30 فرد سالم و 40 فرد مبتلا به سکته مغزی (30 بیمار با سی تی اسکن غیر طبیعی و 10 بیمار با سی تی اسکن طبیعی) در رده سنی 70-50 سال، بدون هیچ گونه شکایتی از عملکرد شنوایی که از تاریخ 1379/4/30 لغایت 1381/6/1 به بیمارستان لقمان حکیم مراجعه کرده اند، انجام گردیده است.
یافته ها: میزان امتیاز آزمون جملات رقابتی در افراد سالم 70-50 ساله در محدوده طبیعی (100-80%) قرار داشته و در بیماران مبتلا به سکته مغزی کاهش امتیاز مشاهده می گردد. با توجه به تجزیه و تحلیل های آماری اختلاف معناداری بین امتیاز آزمون جملات رقابتی در هر دو گوش بیماران مبتلا به سکته مغزی (سی تی اسکن طبیعی/سی تی اسکن غیر طبیعی) با هر دو گوش افراد سالم مشاهده گردید، که می تواند نشانه ضایعه عملکردی در سیستم مرکزی شنوایی این بیماران باشد.
بحث و نتیجه گیری: آزمون جملات رقابتی می تواند آزمون مناسبی در مجموعه آزمون های بررسی کننده عملکرد سیستم مرکزی شنوایی بیماران مبتلا به سکته مغزی باشد.

---

هدف: تعیین شیوع انواع کاهش شنوایی و عوامل مرتبط با آن در مراجعین به کلینیک شنوایی شناسی بیمارستان بوعلی تهران
مواد و روشها : این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی به صورت مقطعی در کلینیک شنوایی شناسی بیمارستان بوعلی تهران از مهر 1379 تا مهر 1380روی 6020 گوش مربوط به 3010 مراجعه کننده (1651 مرد و 1359 زن) انجام شده است.
یافته ها: بیشترین علت مراجعه افراد مورد بررسی کاهش شنوایی (5/20%) می‌باشد. نوع کاهش شنوایی در 1319 گوش (9/21%) حسی ـ عصبی ، در 1059 گوش (6/17%) انتقالی و در 234 گوش (9/3%) آمیخته است. میزان کاهش شنوایی در هر دو گوش راست و چپ افراد مورد مطالعه بیشتر درحد ملایم (14%) است. تفاوت های مشاهده شده در میانگین آستانه های شنوایی میان دو جنس از نظر آماری معنی دار نیست (05/0P>) در حالیکه تفاوت های مشاهده شده در میانگین آستانه های شنوایی در گروه های سنی مختلف از نظر آماری معنی دار است (05/0P<) بیشترین شکل ادیوگرام ملاحظه شده شکل صاف (1/55%) است. نمای 2333 گوش (8/38%) در اتوسکوپی دارای حالتهای ناهنجار است. تمپانوگرام های ناهنجار در (2/37%) موارد مشاهده گردید که بیشترین مورد مربوط به نوع B(9/15%) است. به طور کلی 2/2% از افراد مورد بررسی سابقه استفاده از سمعک را داشته اند که بیشترین نوع سمعک استفاده شده از نوع پشت گوشی (5/1%) است. 2/6% از افراد با توجه به نوع و میزان کم شنوایی شان نیاز به خدمات توانبخشی داشتند.
بحث: نتایج حاصله تنها در این پژوهش معتبر بوده و تعمیم آن نیازمند پژوهشهای گسترده تری است.

---

هدف: بررسی مشخصات فیزیکی گسیل های صوتی خودبخودی گوش ، گسیل های صوتی برانگیخته گذرا از گوش و گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش پسران (11-7) سال با شنوایی هنجار.
مواد و روشها : این مطالعه مقطعی روی 100 پسر دبستانی 11-7 ساله با شنوایی هنجار و ساکن منطقه 12 تهران صورت گرفت. نمونه ها تحت معاینه اتوسکپی ، ادیومتری تن خالص و ایمیتانس قرار گرفتند و در صورت طبیعی بودن نتایج آزمون OAEs انجام شد. اثر گوش مورد مطالعه و دست برتری نیز بررسی گردید.
نتایج: در آزمون SOAE ، حدود 30 درصد از افراد مورد مطالعه ، واجد گسیلهای صوتی خودبخودی گوش بودند که تعداد، میانگین فرکانس و میانگین دامنه گسیل ها بین گوش راست و چپ تفاوت معنی داری را نشان ندادند. در آزمون TEOAE ، میانگین دامنه گسیل ها بین گوش راست و چپ افراد مورد مطالعه در پاسخ کلی و در فرکانس های 1 و 3 کیلو هرتز تفاوت معنی داری را نشان دادند (p<0.05). که این تفاوت مبین فراوانی بیشتر دامنه ها در گوش راست می‌باشد. در آزمون TEOAE ، میانگین دامنه گسیل ها بین افراد راست برتر و چپ برتر تفاوت معنی داری را نشان ندادند. در آزمون TEOAE ، میانگین دامنه گسیل ها بین گوش راست و چپ افراد مورد مطالعه تفاوت معنی داری را نشان ندادند. در آزمون DPOAE ، میانگین دامنه گسیل ها در فرکانس های 1611 ، 2026 ، 2564 هرتز ، بین افراد راست برتر و چپ برتر ، تفاوت معنی داری را نشان دادند (p<0.05). که این تفاوت مبین فراوانی بیشتر دامنه ها در افراد چپ برتر می‌باشد. در آزمون TEOAE ، میانگین دامنه گسیل ها بین گوش راست و چپ افراد مورد مطالعه تفاوت معنی داری را نشان ندادند. در آزمون DPOAE ، میانگین دامنه گسیل ها در فرکانس های ، 1611 ، 2026 ، 2564 ، هرتز ، بین افراد راست برتر و چپ برتر ، تفاوت معنی داری را نشان دادند (p<0.05) که این تفاوت مبین فراوانی بیشتر دامنه ها در افراد چپ برتر می‌باشد.
بحث : یافته های حاصله در سه مورد با سایر مطالعات متفاوت است که عبارتند از برابری تعداد SOAE در دو گوش ، یکسانی دامنه DPOAE دو گوش ، تأثیر دست برتری بر میانگین دامنه گسیل ها در برخی فرکانس ها. بنابراین لازم است این نکات در آزمون OAE پسران نوجوان مدنظر قرار گیرند.

---

هدف: ارزیابی ادیولوژیک شیرخواران و کودکان مبتلا به بیماری مننژیت در مرحله حاد و در هنکام بهبودی از بیماری مننژیت ، به کمک آزمون های EOAE , ABR و آزمون های رفتاری شنوایی
مواد و روشها : تعداد نمونه های مورد مطالعه در این پژوهش ‌شامل 40 نوزاد و کودک در محدوده سنی بدو تولد تا 12 سال بودند. تمامی بیماران فوق در 72-24 ساعت پس از تشخیص قطعی ابتلاء به بیماری مننژیت ، از نظر وضعیت شنوایی به کمک آزمون ABR (باهدف ردیابی آستانه شنوایی) مورد بررسی قرار می‌گرفتند که در 24 ساعت قبل از ترخیص از بیمارستان نیز مجدداً آزمون تکرار می‌شد. همچنین در 14-7 روز پس از بهبودی و ترخیص بیماران از بیمارستان ، تمام 40 بیمار مورد مطالعه تحت آزمون های رفتاری شنوایی و آزمونهای EOAE قرار گرفتند تا علاوه بر تایید نتایج آزمون ABR ، عملکرد حلزون شنوایی نیز مورد بررسی قرار گیرد.
نتایج: براساس نتایج آزمایش ABR در ابتدای مرحله حاد بیماری ، از 40 بیمار مورد مطالعه ، 4 بیمار (10 درصد) مبتلا به کاهش شنوایی حسی ـ عصبی (SNHL)3 شدید تا عمیق دوطرفه و 1 بیمار (5/2 درصد) مبتلابه SNHL شدید تا عمیق یکطرفه شده بودند. در 35 بیمار دیگر (5/87 درصد) عملکرد شنوایی کاملاً هنجار ملاحظه شد. نتایج فوق در آزمایش ABR در مرحله دوم ، که در 24 ساعت قبل از ترخیص بیماران از بیمارستان صورت می‌پذیرفت و همچنین در آزمون های رفتاری شنوایی که در 14-7 روز پس از ترخیص از بیمارستان انجام می‌شد ، مجدداً ملاحظه شد (اصل کراس ـ چک). درخصوص آزمون ‌EOAE در 35 بیمار باشنوایی هنجار براساس آزمون ABR ، عملکرد حلزون شنوایی نیز هنجار بود.از 5 بیمار مبتلا به SNHL در 3 بیمار عملکرد ناهنجار حلزون شنوایی و در 2 بیمار عملکرد هنجار حلزون شنوایی ملاحظه شد.
 بحث: آسیب شنوایی ناشی از ابتلاء به بیماری مننژیت ، درصورت رخداد ، در مرحله حاد بیماری قابل نمایان بوده که در پژوهش حاضر 5/12 درصد از جمعیت مورد مطالعه را متأثر نموده است. همچنین می‌توان عنوان نمود که در بیماری مننژیت علاوه بر احتمال آسیب به عصب شنوایی (و احتمالاً مسیر ساقه مغزی شنوایی ), آسیب به حلزون شنوایی نیز (در حضور و یا عدم حضور آسیب به مراکز عصبی شنوایی) محتمل است.

---

هدف: بررسی و مقایسه مشخصات فیزیکی گسیل های صوتی حاصل اعوجاج در گوش راست و چپ نوزادان 59-1روزه دارای شنوایی هنجار مراجعه کننده به بخش شنوایی شناسی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران (1381)
مواد و روشها: پژوهش حاضر به روش توصیفی ـ تحلیلی روی 102 نوزاد (204 گوش) که به روش آسان انتخاب شده بودند ، انجام شده است. مراحل آزمایش عبارت بود از اتوسکوپی ، ادیومتری مشاهده رفتاری ، ادیومتری ایمیتانس ، DPOAEs و در صورت لزوم ABR ، در DPOAEs ، دامنه و فرکانس گسیل 2f ـ 1f2 حاصل از تحریک دو صوت خالص با شدت dB SPL 65-1L و dB SPL 50-2L با نسبت 2/1=1f/2f بررسی گردید.
نتایج:
1ـ نوزادان هنجار ، همگی دارای DPOAEs بودند.
2- دامنه DPOAEs گوش راست به طور معنی داری بزرگتر از دامنه در گوش چپ است (05/0/P<).
3- بین دامنه های حاصل از DPOAEs بر حسب نوزادان مورد مطالعه اختلاف معنی داری دیده نمی‌شود.
بحث و نتیجه گیری: DPOAEs می‌تواند جهت ارزیابی سریع ، غیر تهاجمی و به عنوان ابزاری عالی برای غربالگری افت شنوایی نوزاد بکار گرفته شود.

---

هدف: مطالعات ژنتیکی انجام شده نشان داده اند که ازدواج فامیلی می تواند احتمال بروز انواع اختلالات ژنتیکی از جمله اختلالات شنوایی را بالاتر ببرد. هدف از این تحقیق تعیین شیوع ازدواج فامیلی بین والدین کودکان کم شنوای مدارس ابتدایی باغچه بان تهران بود
مواد و روش ها: برای انجام این تحقیق پرسشنامه هایی به تمام مدارس ابتدایی باغچه بان تهران برده شد و مادران 614 نفر کل دانش آموزان به سؤالات پرسشنامه در مورد ازدواج فامیلی و سایر عوامل مؤثر بر شنوایی مربوط به دوران بارداری مادر یا نوزادی فرزندشان پاسخ دادند.
در مورد کسانی که به سوال مربوط به ازدواج فامیلی پاسخ نداده بودند، اطلاعات از بین پرونده دانش آموزان جمع آوری شد.تنها از دو نفر از این تعداد اطلاعاتی در دست نیست.
 یافته ها: از میان کل کودکان کم شنوای مقطع ابتدایی تهران (614نفر) ، والدین 389 نفر(64%) ازدواج فامیلی داشتند (به درجات مختلف ) و والدین 223 نفر (36%) نسبتی نداشتند. از دو نفر هم اطلاعاتی در دست نیست. در این بین 3/32% سابقه فامیلی کم شنوایی ، 2/29% خواهر و برادر کم شنوا ، 17% سابقه عفونت گوش در نوزادی داشتند. سایر عوامل خطرزا نیز در این تحقیق بررسی شده اند. همچنین رابطه معنی داری بین ازدواج فامیلی و وجود چند فرزند کم شنوا در خانواده مشاهده شد(p<0.005) و این مسئله نشانگر آن است که در ازدواج فامیلی ممکن است بیش از یک فرزند مبتلا به کاهش شنوایی شود .
 نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای ازدواج فامیلی بین والدین کودکان کم شنوا می توان گفت که همخونی والدین یکی از علل مهم کاهش شنوایی در ایران است و با توجه به مسایل فرهنگی و اجتماعی موجود در جامعه کنونی باید در اطلاع رسانی به مردم درباره خطرات ازدواج فامیلی تلاش نمود.

---

هدف: مطالعه و بررسی شدت و محتوای طیفی گروهی از اسباب بازیها به عنوان منبع آلودگی صوتی
مواد و روش ها: پژوهش مقطعی حاضر روی 184 اسباب بازی انجام گردیده است. این اسباب بازیها به طور تصادفی از فروشگاههای اسباب بازی در مناطق مختلف شهر انتخاب شده و در 10 گروه دسته‌بندی گردید. اندازه‌گیری نویز آنها در فاصله 2 ، 25 و 50 سانتی متری از سر با استفاده از dBA صورت گرفت. پرصداترین اسباب‌بازی هر گروه جهت آنالیز فرکانسی بصورت اکتاو‌باندی انتخاب گردید.
یافته ها: بیشترین شدت نویز در فاصله 2 سانتی متری مربوط به تفنگهای اسباب بازی با میانگین dBA 112 و محدوده dBA 127-100 بوده و کمترین شدت مربوط به جغجغه ها با میانگین dBA 84 و محدوده dBA 95-74 بوده است. سطح نویز هنگام افزایش فاصله از 2 به 25 سانتی متری نسبت به 25 به 50 سانتی متر، غیر از 2 مورد به طور معنی داری کاهش می یافت. آنالیز فرکانسی نویزها حاکی از وجود انرژی در محدوده مؤثر شنوایی بود. در بسیاری از اسباب بازی ها انرژی در محدوده فرکانس های میانی و زیر تمرکز داشت.
نتیجه گیری: سطح نویز ناشی از اسباب بازیها قابل توجه بوده و در بسیاری از موارد فراتر از dBA 90 بوده است. محتوای طیفی اسباب بازیها حاکی از تمرکز در فرکانسهای میانی و بالا در بسیاری از موارد بود. بنابراین اسباب بازیها به عنوان یک منبع آسیب شنوایی مطرح هستند و لازم است مورد توجه قرار گیرند.

---

زمینه و هدف: حساسیت شنوایی برای نوازندگان از اهمیت بسیاری برخوردار است. زیرا موسیقی بلند می تواند سبب کاهش شنوایی شود. هدف از این مطالعه تأثیر موسیقی بر نتایج ادیومتری تن خالص و آزمونهای گسیلهای صوتی گذرای گوش و گسیلهای صوتی حاصل اعوجاج گوش در نوازندگان سازهای زهی بوده است.
روش بررسی : این مطالعه مورد ـ شاهد روی 15 نوازنده سازهای زهی یعنی30 گوش با سابقه نوازندگی بیشتر از 10 سال و 15 فرد با شنوایی هنجار (30 گوش) در کلینیک شنوایی شناسی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گرفت. جامعه مورد بررسی از جنس مذکر و در محدوده سنی30-20 سال بودند. نمونه ها تحت اتوسکپی، ادیومتری ایمیتانس و ادیومتری تن خالص در محدوده فرکانسی 16000-250 هرتز قرار گرفتند. سپس آزمون گسیلهای صوتی گذرای گوش و گسیلهای صوتی حاصل اعوجاج گوش در هر دو گروه مورد - شاهد انجام شد. 
یافته ها: در ادیومتری تن خالص، تفاوت معنی داری بین دوگروه درآستانه های فرکانس‏ها ی مورد آزمایش مشاهده نشد.
درآزمون گسیلهای صوتی گذرای گوش، تفاوت معنی داری بین دوگروه درپاسخ کلی ودامنه های گسیلهای صوتی گذرای گوش در فرکانس‏ها ی مورد آزمایش دیده شد. در آزمون گسیلهای صوتی حاصل اعوجاج گوش ، تفاوت معنی‌داری بین دو گروه در دامنه گسیلهای صوتی حاصل اعوجاج گوش بر حسب زوج فرکانس‏ها ی f₁ و f₂  مشاهده نشد.
نتیجه گیری : نوازندگی می‌تواند گسیلهای صوتی گذرای گوش را تحت تأثیر قرار دهد در حالیکه بر نتایج ادیومتری تن خالص و آزمون گسیلهای صوتی حاصل اعوجاج گوش تأثیری ندارد. بنابراین آزمون گسیلهای صوتی گذرای گوش می‌تواند در برنامه های حفاظت شنوایی و برای ردیابی ضایعه حلزونی متعاقب مواجهه با نویز ناشی از نوازندگی مفید واقع شود.

---

زمینه و هدف: با افزایش سن، تغییراتی در هر دو بخش محیطی و مرکزی شنوایی رخ می‌دهد. هدف از انجام این بررسی تأثیر افزایش سرعت تحریک بر زمان نهفتگی امواج پاسخ‏های برانگیخته شنوایی ساقه مغز در سالمندان دارای شنوایی هنجار است.
روش بررسی : در این مطالعه مقطعی، آزمون پاسخ های برانگیخته شنوایی با استفاده از کلیک روی20 فرد جوان با میانگین سنی 8/20 و 10 فرد سالمند با میانگین سنی 4/66 سال انجام شد و نتایج آزمون های مختلف با افزایش تعداد دفعات ارائه محرک، با یکدیگر مقایسه گردید.
یافته‏ ها: با افزایش سرعت تحریک، زمان نهفتگی امواج اندکی طولانی تر می‌شود که این افزایش در سالمندان بیشتر است. زمان نهفتگی بین موجیI-V نیز تا حدی افزایش یافت اما بین دو گروه سنی، تفاوت قابل ملاحظه ای مشاهده نگردید .البته در افزایش نهفتگی بین موجیIII-V اختلاف معنی دار آماری در تغییرات نهفتگی بین موجی سالمندان نسبت به جوانان وجود داشت.
نتیجه گیری: تکنیک افزایش سرعت تحریک، روشی مناسب برای تشخیص و تأیید ضایعات رتروکوکلئراست اما قبل ازآن باید مقادیر هنجار درگروه‌های سنی مختلف برای هرکلینیک ‌وجود داشته باشد تا بتوان با توجه به آنها، تغییرات خارج از محدوده هنجار را به عنوان احتمال وجود ضایعه مطرح نمود.

---

زمینه و هدف: عوامل پرخطر از جمله آسفکسی، مننژیت، نوع زایمان و غیره موجب کاهش شنوایی در نوزادان و متعاقب آن تأخیر در رشد گفتار و زبان، مشکلات عاطفی و تحصیلی می‌باشد. هدف از این پژوهش بررسی شیوع کاهش شنوایی در نوزادان بستری در بخش مراقبت‌های ویژه (NICU) و تعیین ارتباط آن با عوامل پرخطر بوده است.
روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر روی234 نوزاد بستری در NICU بیمارستان‏های امام رضا و قائم مشهد در تابستان82 انجام شد. اطلاعات براساس پرونده‌های پزشکی و پرسش از والدین جمع‌آوری شد. آزمون گسیل های صوتی گوش برای همه نوزادان انجام شد. در مواردی که پاسخ گسیل‏های صوتی گوش مشکوک به نظر می‌رسید آزمون مجدد به عمل آمد و در صورت لزوم در مرحله دوم ادیومتری پاسخ های برانگیخته شنوایی ساقه مغز نیز انجام شد. سرانجام یافته‌ها تحت آنالیز آماری قرار گرفت.
یافته‌ها: 11 بیمار (7/4%) دچار کاهش شنوایی  بودند (شامل 9 پسر و 2 دختر) به‌صورت: یک نفر کاهش شنوایی ملایم،2 نفر ملایم تا متوسط،2 نفر متوسط تا شدید و یک نفر شدید تا عمیق، یک نفرغیرقابل تعیین (به‌علت عدم همکاری خانواده) و4 نفر نوروپاتی شنوایی. کاهش‌شنوایی درگروه با آپگار دقیقه پنج 5 شیوع بیشتری داشت (18%) و اختلاف آماری معنی‌دار با گروه با آپگار دقیقه‌پنج <5 نشان می‌داد. همچنین کاهش شنوایی در گروه دچار یرقان نیازمند تعویض خون، کاهش بیشتری نشان داد (7/22%) که اختلاف آماری آن با گروه بدون یرقان معنی‌دار بود. سایر عوامل پرخطر شناخته شده در این مطالعه اختلاف آماری معنی‌داری نشان ندادند.
نتیجه گیری: در این بررسی مشخص شد که شیوع کاهش شنوایی در نوزادان بستری در NICU بالاتر از جمعیت عادی است و این کاهش شنوایی در آپگار دقیقه پنج 5£ و بیماران مبتلا به یرقان نیازمند تعویض خون اختلاف آماری معنی‌داری با گروه با آپگار دقیقه پنج <5 و بیماران بدون یرقان دارد و لازم است برنامه غربالگری جامعی برای تشخیص به موقع و مداخله درمانی در این گروه مد نظر قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: با توجه به پیشرفت فناوری سمعک در جهت جایگزینی سمعک‌های آنالوگ با سمعک‌های دیجیتال و قابل برنامه‌ریزی مقایسه میزان رضایتمندی بیماران از این سمعک‏ها توسط یک ابزار ارزشمند ضرورت بسیاری دارد. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی امتیاز سودمندی سمعک‌های دیجیتال و قابل برنامه‌ریزی یا کنترل دیجیتال و آنالوگ با استفاده پرسشنامه خلاصه شده سودمندی سمعک (APHAB) انجام شده است.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی برای 90 نفر مبتلا کم‏شنوایی حسی عصبی متوسط تا شدید، در سه گروه استفاده کننده از سمعک به ترتیب : دیجیتال 43 نفر ، قابل برنامه‌ریزی 15 نفر و سمعک آنالوگ 32 نفر که به مراکز شنوایی‌شناسی دولتی و خصوصی تهران در سال 1384 مراجعه کرده بودند انجام شد. جهت همه افراد مورد بررسی ادیومتری تن خالص انجام شد و پرسشنامه APHAB تکمیل گردید. سپس سمعک تجویز و تنظیم شد. یک ماه بعد از استفاده از سمعک دوباره پرسشنامه فوق توسط بیمار تکمیل شد .
یافته ها:  میانگین امتیازکلی سودمندی  پرسشنامه برای سمعک دیجیتال، قابل برنامه‌ریزی و آنالوگ به ترتیب 05/49، 19/33 و53/39 بود که مؤید اختلاف معنی‌دار بین سمعک دیجیتال در مقایسه با سمعک‌های  قابل برنامه‌ریزی و آنالوگ بود. میانگین امتیاز سودمندی در زیر مجموعه شرایط مطلوب پرسشنامه برای سمعک دیجیتال46/53، قابل برنامه‌ریزی66/37و آنالوگ 09/ 39 بود. میانگین امتیاز سودمندی در زیر مجموعه نویز زمینه برای سمعک دیجیتال، قابل برنامه‌ریزی و آنالوگ به ترتیب 39/ 46، 53/25 و 31/35 بود که در هر دو زیر مجموعه نشاندهنده تفاوت معنی‌دار سمعک دیجیتال با دو نوع سمعک دیگر بود. میانگین امتیاز سودمندی در زیر مجموعه بازآواِیی در سه گروه تفاوت معنی‌دار نداشت.
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد سمعک‌های دیجیتال در کاهش ناتوانی ناشی از نقص شنوایی از سمعک‌های قابل برنامه‌ریزی وآنالوگ سودمندترند.

---

زمینه و هدف: بیلی روبین بالا یکی از بیماریهای شایع دوران نوزادی است و تقریباً در 60 درصد نوزادان کامل و 80 درصد نوزادان نارس دیده می‌شود و زمانی که غلظت بیلی روبین غیرمستقیم سرم خون بسیار بالا رود کم شنوایی مهمترین پیامد آن است. هدف از این مطالعه بررسی میزان تأثیر بیلی روبین بالا بر شنوایی نوزادان با استفاده از پاسخ‌های برانگیخته شنوایی ساقه مغز و گسیلهای صوتی گذرای گوش می‌باشد.
روش بررسی : در این مطالعه 33 نوزاد و شیرخوار مبتلا به بیلی روبین بالا (بالای 20میلی گرم در هر دسی لیتر) در محدوده سنی بدو تولد تا 2 سال مورد ارزیابی قرار گرفتند. این بررسی مقطعی با نمونه گیری به طریق آسان انجام شد و مراجعه کنندگان به کلینیک شنوایی شناسی دانشکده علوم توانبخشی تحت ارزیابی شنوایی با دو آزمون پاسخ های برانگیخته شنوایی ساقه مغز و گسیل های صوتی گذرای گوش قرار گرفتند.
یافته ‏ها: نتایج نشان داد که 21 درصد از بیماران مبتلا به کاهش شنوایی شدید تا عمیق بودند و 9 درصد نیز مبتلا به کاهش شنوایی ملایم تا متوسط بودند. در ضمن 15 درصد از کل بیماران هیچ گونه پاسخ گسیل های صوتی گذرای گوش یا پاسخ های برانگیخته شنوایی ساقه مغز نداشتند که مؤید ضایعه حلزونی و یا وراء حلزونی بود‌در‌حالی که 15 درصد ‌دیگر ‌تنها در آزمون پاسخهای برانگیخته شنوایی ناهنجاری داشتند که نشان از نوروپاتی شنوایی بود.
نتیجه‏ گیری: نتایج حاصل از مطالعه نشان می‌دهد که ارزیابی شنوایی بیماران مبتلا به بیلی روبین بالا به وسیله پاسخ گسیل‏های صوتی گذرای گوش محدودیت ‌دارند و ‌برای ‌شناسایی ‌کم‌شنوایی باید‌ از‌ هر ‌دو ‌آزمون پاسخ‏های برانگیخته شنوایی ساقه مغز و پاسخ گسیل های صوتی گذرای گوش سود ‌جست.

---

زمینه و هدف: ادیومتری فرکانس‏های بالا آزمونی ارزشمند و شاخصی مطلوب برای تشخیص و پایش بسیاری از پاتولوژی های گوش می‌باشد. این مطالعه با هدف بررسی پایایی آستانه شنوایی فرکانس‏های بالا در کودکان 13-7 ساله انجام گرفته است.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، تعداد 100 نفرکودک (50 پسر و 50 دختر ) 13-7 ساله که دارای آستانه شنوایی هنجار با استفاده از ادیومتر بلتون 2000 و گوشیهای سن هایزر HD 250 با مراجعه به کلینیک اطفال دپارتمان شنوایی‏شناسی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته ‏ها: بین آزمون ـ آزمون مجدد ، آستانه‏های شنوایی گوش راست و گوش چپ (به استثنای فرکانس 14 کیلو هرتز) و نیز آستانه‌های شنوایی پسران و دختران (به استثنای فرکانس‌های 16و20 کیلوهرتز گوش راست و 10 کیلو هرتز در گوش چپ در آزمون مجدد) تفاوت معنی‌داری از‌نظر‌آماری‌مشاهده نگردید.
نتیجه ‏گیری : به نظر می‌رسد آزمون ـ آزمون مجدد آستانه ها در 7/99 درصد گوشها ، اختلاف 10-0± دسی بل SPL را در فرکانس‏های بالا نشان داد که از نظر بالینی قابل قبول و پایا می‌باشد.

---

زمینه و هدف: نوروپاتی شنوایی با استفاده از پاسخهای ناهنجار شنوایی و حفظ گسیل‏های صوتی گوش و پتانسیل‏های میکروفنی حلزون قابل تشخیص است. مطالعه حاضر با هدف بررسی یافته های مربوط به پتانسیل‏ها ی برانگیخته شنوایی و سایر آزمونهای تشخیصی روی شش بیمار مشکوک به نوروپاتی شنوایی که دچار مشکل در تمایز گفتار بودند، صورت گرفته است.
روش بررسی: در مطالعه مقطعی حاضر، شش بیمار مشکوک به نوروپاتی شنوایی در سنین مختلف مورد ارزیابی‏های کامل ادیولوژیک و الکتروفیزیولوژیک قرار گرفتند. آزمونهای مرسوم ادیومتریک شامل ادیومتری تن خالص، ارزیابی تمایز گفتار و ادیومتری ایمیتانس به همراه الکتروکوکلئوگرافی، گسیلهای صوتی گوش، ادیومتری پاسخهای برانگیخته زودرس، میان رس و دیررس شنوایی در تمامی افراد مورد مطالعه انجام شد.
یافته‏ ها: نتایج حاصل از آزمونهای ادیومتری رفتاری، کم‏شنوایی متوسط تا عمیق را در آستانه‏های شنوایی با تن خالص نشان داد. امتیازات تمایز گفتار این بیماران بسیار ضعیف بود و با آستانه های تن خالص آنها همخوانی نداشت. تمامی افراد مورد مطالعه دارای تمپانوگرام هنجار بودند ولی رفلکس آکوستیک آنها نا هنجار بود. پتانسیل‏های میکروفنی حلزونی همراه با دامنه گسیلهای صوتی گوش در محدوده هنجار بودند ولی مهار دگرسویی گسیلهای صوتی گوش وجود نداشت. پاسخ‏های برانگیخته شنوایی ساقه مغز بطور دو طرفه در تمامی بیماران مورد مطالعه ناهنجار بود یا وجود نداشت. در کلیه افراد مورد مطالعه پاسخ‏های میان رس شنوایی تمایز داده نشد. ولی پاسخ های شنوایی دیررس در چهار بیمار ثبت شد.
نتیجه‏ گیری: هر شش بیمار مورد بررسی در این مطالعه، نمونه هایی از نوروپاتی شنوایی می‌باشند. در این بررسی، پاسخ‏های دیررس شنوایی علیرغم ورودی ناهنجار از مراکز پائین تر سیستم شنوایی مرکزی حفظ شده‌اند که بیان کننده تفاوتهای موجود در پتانسیل های برانگیخته شنوایی مرتبط با همزمانی عصبی مورد نیاز می‌باشند . این یافته‏ها بیان می‌کند که قشر شنوایی مغز می‌تواند در تنظیم ارائه سیگنال های معیوب در مراحل ابتدایی در طول مسیرهای شنوایی نقش داشته باشند.