زمینه و هدف: مطالعات مختلف نشان می‏دهد که کودکان کم ‎ شنوا در مقایسه با کودکان عادی مشکلاتی را در کلیۀ ابعاد رشد هیجانی شامل بیان چهره‏ای، بازشناسی هیجانی، قواعد تظاهری، فهم هیجانات آمیخته و متضاد و نظریۀ ذهن‏خوانی نشان می‏دهند. هدف مقاله حاضر مروری بر پژوهش‌های انجام گرفته در زمینۀ بررسی مشکلات رشد هیجانی در کودکان کم‌شنوا بود.

یافته‏های اخیر: برخی یافته‏ها نشان می‏دهند در سنین پایین عملکرد کودکان کم ‎ شنوا مشابه عملکرد کودکان شنواست. در بررسی قواعد تظاهری در کودکان کم‎شنوا می‏توان اذعان کرد الگوی پاسخ‏دهی کودکان کم‏شنوا ممکن است نشان‏دهندۀ مشکلات آنان در درک حالات ذهنی نباشد، بلکه ناشی از ناتوانی آنان از بیان کردن دلایل خود در این موقعیت‏ها باشد. به‏طور کلی یافته‏های تحقیقاتی نشان می‏دهد که فهم و درک هیجانی در جنبه‏ها و ابعاد مختلف با توانایی ‎ های ارتباط زبانی کودک مرتبط است.

نتیجه گیری: الگوی نتایج به‏دست آمده بر مبنای فرضیۀ مکالمات، مبین این است که کودکان ناشنوا در بیشتر ابعاد رشد هیجانی مانند تفسیر و تشخیص هیجانات چهره‏ای، عملکردی مشابه همسالان شنوا دارند اما این کودکان در فهم قواعد تظاهری و نظریۀ ذهن‏خوانی که در آن تجربه مکالمات نقش اساسی دارد عملکرد ضعیف‏تری داشتند. یافته‏های اخیر به‏طور کلی نشان می‏دهد که زبان نقشی اساسی در رشد هیجانی کودکان دارد و بنابراین کودکان ناشنوا در مقایسه با کودکان شنوا عملکرد ضعیف‏تری دارند.

زمینه و هدف: یکی از انواع اختلالات زبان در دوران رشد که در دهه‏های اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده است، آسیب ویژۀ زبانی است. پژوهش‏های زیادی دربارۀ کودکان مبتلا به آسیب ویژۀ زبانی انجام شده است، ولی تاکنون دلیل مشخصی برای وجود نقایص زبانی در آنها مشخص نشده است. برخی از پژوهش‏ها نقص در حافظۀ کاری واجی و سرعت پردازش شنیداری را علت بروز اختلال زبانی در این کودکان می ‎ دانند. بنابراین هدف این مطالعه مروری، جمع ‎ آوری نتایج مطالعاتی است که به بررسی این دو عامل در این کودکان پرداخته‏اند.

یافته‏های اخیر: پژوهش‌ها نشان داده است که کودکان مبتلا به آسیب ویژۀ زبانی با محدودیت در ظرفیت حافظۀ کاری واجی مواجه هستند. این نقص حافظه می‌تواند یکی از دلایل احتمالی آسیب‌های زبانی در کودکان مبتلا به آسیب ویژۀ زبانی باشد، همچنین در این کودکان، اختلال در سرعت پردازش اطلاعات، به ‎ ویژه از جنبۀ شنیداری دیده شده است.

نتیجه‏گیری: با توجه به ارتباط حافظۀ کاری واجی و سرعت پردازش شنیداری با زبان، هنوز نیاز به پژوهش‏های بسیاری است تا بتوان به درستی نوع و چگونگی این ارتباطات را توضیح داد. به هر حال با توجه به نقش حافظۀ واجی و سرعت پردازش شنیداری در فراگیری زبان، پیشنهاد می ‎ شود که در ارزیابی و درمان کودکان مبتلا به آسیب ویژۀ زبانی، باید روی ظرفیت حافظۀ کاری واجی و سرعت پردازش شنیداری نیز متمرکز شد.