مطالعات بالینی و تجربی در طول ده سال گذشته ثابت کرده‏اند که بیماری «با واسطۀ ایمنی»¹ می‏تواند گوش خارج، میانی و یا داخلی را درگیر کند. اختلال عملکرد² خودایمنی³ گوش داخلی می‏تواند ناشی از بیماری عمومی بدن (Systemic) یا بیماری موضعی (Local) باشد. فعلاً بیماریزائی⁴ خودایمنی و آنتی ژن یا آنتی ژن‏های مسئول گوش داخلی آن، شناخته نشده‏اند. روش‏های بالینی، نتایج بررسی آزمایشگاهی و واکنش درمانی، اغلب از یک الگوی ثابت پیروی می‏کند، اما در بعضی موارد ممکن است به شدت متفاوت باشند. درمان تجربی بیماری خودایمنی گوش داخلی، نتایج اولیۀ دلگرم کننده‏ای را ارائه داده است اما به بررسی‏های بیشتر برای فهم بهتر اختلالات خودایمنی نیاز است.