---

یکی از متداولترین و مهمترین منابع آلودگی صدا در محیط زیست شهری صدای ناشی از وسایط نقلیه نظیر ترافیک شهری، فرودگاه و سیستم راه آهن شهری (مترو) است. تردد وسایط نقلیه در خیابانها و بزرگراه ها اثرات روانی نا مطلوبی بر مردمی می گذارد که در اطراف این نواحی زندگی و کار می کنند. رشد و توسعه واحدهای صنعتی و مراکز تجاری خود عامل دیگریست که انسان را در معرض صداهای ناخواسته قرار می دهد. با توجه به رشد فزاینده جمعیت و افزایش ترددها در شهر بزرگی چون تهران نیاز به تاسیس و بهره برداری از راه آهن شهری بیش از پیش احساس می شود ولی قبل از بکارگیری این سیستم حمل و نقل لازم است توجهی خاص به آلودگی زیست محیطی ناشی از آن بویژه انتشار صدای ناشی از بهره برداری این سیستم مبذول داشت با وجودی که ظرفیت جابه جایی مسافر در دو خط مترو روزانه بالغ بر دو میلیون نفر برآورد شده است ولی نباید از نظر دور داشت که نظیر هر شاخه ای از تکنولوژی عواقبی نیز به همراه خواهد داشت. صدای ایجاد شده از راه آهن شهری که ناشی از بکارگیری ماشینهای مختلف برقی، لکوموتیوها، حرکت چرخها روی ریل، سیگنال های خطر، تجهیزات تعمیر و نگهداری و بالاخره تجهیزات ساختمانی می باشد، خود عامل دیگریست که صدا را در زندگی شهرنشینی خواه ناخواه افزایش می دهد. در این مطالعه سر و صدای ناشی از حرکت قطارها در مسیر متروی تهران - کرج - مهر شهر پیش بینی شده و اثرات آن بر نواحی اطراف مسیر مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. عمده ترین منابع صدا در واگنهای برقی نیروی محرکه شامل موتور، جعبه دنده و سیستم خنک کننده موتور و نیز حرکت چرخها روی ریل می باشد. منبع مهم دیگر صدا بخصوص در مورد قطارهای در حال توقف ، سیستم تهویه هوای فشرده یا سیستم تهویه مطبوع آنهاست. صدای آیرودینامیکی حاصل از حرکت قطار در سرعتهای بالا خود عامل مهم صدای ناهنجار محسوب می شود. صدای ناشی از حرکت چرخها روی ریل شکل هندسی واگنها، شعاع انحنای ریل و ترمزها هر یک سهم بسزایی در ایجاد صدا دارند.

---

امروزه صدا بخش مهمی از زندگی روزمره ما را تشکیل می‏دهد و آسیب‏های ناخواسته و نامطلوب ناشی از آن در محیط و محل کار به اختلالات روانی و فیزیکی متعددی در انسان منجر گشته است. این مسئله کارایی افراد را نیز تا حد زیادی کاهش می‏دهد. از آنجا که ارتعاشات مکانیکی ملکول‏های هوا به انتقال صدا منتهی می‏شود و با توجه به ارتعاشات بسیار آسیب زننده صوت در اشیاء و ابزارهای محیط، تصمیم به مطالعه نویز و ارتعاشات حاصل آن گرفتیم .با این مقدمه، حوزه مدیریت نیروگاه شهید مدحج به منظور حفاظت کارکنان اتاق فرمان، طرح پیشنهادی خود را جهت محدود و کنترل نمودن صدا اعلام نموده است که بر قالب مقالۀ حاضر مطرح می‏گردد.

---

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی ارتعاش عمومی بدن بر کنترل پوسچر بود. مرور مقالات در ده سال گذشته به دو منظور انجام شد 1ـ آیا در مقالات اخیر شواهدی مبنی بر وجود یک ارتباط مشخص بین ارتعاش عمومی بدن و اختلالات تعادل وجود دارد؟ و 2ـ آیا در مقالات اخیر شواهدی دال بر پاسخ‏های وابسته به دوز بین ارتعاش عمومی بدن و اختلالات تعادلی وجود دارد؟
روش بررسی: جستجوی مقالات در موتورهای جستجوی Pubmed، CINAHL،  ISI web of scienceو Magiran بین سال‏های 2002 تا 2012 صورت گرفت.
نتیجه‏گیری: مطالعات متعدد بالینی تصادفی همراه با گروه شاهد با کیفیت بالا تا متوسط نشانگر بهبودی مشابه در کنترل پوسچر پس از یک دوره اعمال ارتعاش عمومی بدن بودند. علی‏رغم فقدان شواهد مشخص، ما دلایل کافی مبنی بر کاربرد ارتعاش عمومی بدن در اختلالات تعادلی به‏دست آوردیم. تحقیقات دیگری در این حیطه باید صورت پذیرد تا دوز موثر ارتعاش عمومی بدن نیز مشخص شود.

---

زمینه: اختلالات تعادلی از جمله مشکلات شایع بیماران پس از سکتۀ مغزی است. برای درمان نقص‏های تعادلی، روش‏های مختلفی به‏کار گرفته می‏شوند که یکی از آنها استفاده از ارتعاش است. تاکنون اثرات ارتعاش موضعی بر اختلالات تعادلی متعاقب سکتۀ مغزی مورد بررسی قرار نگرفته است. هدف از این گزارش مورد، ارائۀ اثرات استفادۀ موضعی ارتعاش کف پا بر تعادل یک بیمار مبتلا به سکتۀ مغزی بود.

معرفی بیمار: بیمار مردی 72 ساله با همی‏پلژی سمت راست بود که پس از درمان با مداخلات توانبخشی استاندارد به‏دلیل عدم بهبود تعادل، تحت درمان با ارتعاش قرار گرفت. وی علی‏رغم توانایی راه رفتن مستقل، از مشکلات تعادلی شکایت داشت. پیامدهای اصلی مورد مطالعه، آزمون بالینی برخاستن و راه رفتن زمان‏بندی شده و شاخص‏های پوسچروگرافی بود. همچنین حس کف پا، شدت اسپاستیسیته عضلات خم‏کنندۀ مچ به سمت کف پا و دامنۀ حرکتی غیرفعال خم شدن مچ به سمت پشت پا، در سمت مبتلا مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از ارزیابی اولیه، ارتعاش با فرکانس 100 هرتز به‏مدت پنج دقیقه به کف پای مبتلای بیمار اعمال شد و بلافاصله پس از آن کلیۀ ارزیابی‏ها دوباره انجام شد. پس از اعمال مداخله، آزمون‏ها در مقایسه با قبل بهبودی نشان داد.

نتیجه‏گیری: نتیجه این مطالعۀ مورد نشان داد که اعمال ارتعاش به کف پا می‏تواند در بهبود اختلال تعادل بیمار سکتۀ مغزی مؤثر باشد.