---

بروز کمبود شنوایی و ناشنوایی در کودکان اثرات شدیدی را بر توسعه مهارت‏های زبانی و کلامی کودک خواهد داشت، که با اقدامات به موقع می‏توان این اثرات را کاهش داد. در درجۀ اول، جهت استفادۀ مفید از توانایی شنیداری باقی مانده، از سمعک‏های موجود استفاده می‏شود. در رابطه با کودکانی که باقی مانده شنوایی ندارند ویا این باقی مانده آنقدر ناچیز است که حتی با استفاده از پر قدرت‏ترین سمعک‏ها هم نمی‏توان کمکی به آن‏ها کرد، با استفاده از کاشت الکترود در حلزون (Cochlear Implant) توانایی شنیداری جهت این دسته از کودکان فراهم می‏گردد. کاشت الکترود در حلزون نتیجۀ بررسی‏ها و تحقیقات فراوان مراکز متعدد طی دو دهۀ اخیر است، اگرچه تلاش به‏منظور ایجاد شنوایی توسط تحریک الکتریکی سیستم شنیداری تاریخچه‏ای بس طولانی دارد. در حال حاضر، کاربرد کاشت حلزون در کودکان از تحقیقات صرف خارج شده و جنبۀ بالینی وسیعی پیدا کرده است به‏طوری که در حدود 1000 کودک در سراسر جهان انواع کاشت حلزون را که شامل تک کاناله وچند کاناله می‏شود، دریافت می‏کنند. البته در ابتدا کاربرد کاشت‏های حلزون به‏دلیل عوارض ناشناخته و طولانی مدت تحریک الکتریکی و قراردادن الکترودها در حلزون سؤال برانگیز بود، ولی اثرات منفی که بروز سریع ناشنوایی در سنین پایین بر توسعۀ درک گفتار، تولید آن و توانش زبانی دارد، ضرورت استفاده از کاشت حلزون را کاملاً ایجاب می‏کند. در بخثی که پیش رو خواهید داشت، در مورد تیم کاشت حلزون، معیار انتخاب بیمار، ارزیابی‏های پیش عمل جراحی و در نهایت برنامه‏ریزی یا فیتینگ این وسیله در کودکان مطلبی ارائه می‏گردد.

 

---

با کشف کاربردهای بیشتر برای دستگاه‏های استخراج‏کنندۀ پتانسیل‏های برانگیخته در زمینه‏های مختلف تشخیصی؛ اهمیت آن‏ها روزبه‏روز بیشتر می‏شود. از جمله کاربردهای مهم این سیستم‏ها؛ بررسی چگونگی عملکرد سیستم شنوایی و یا به عبارت دیگر شنوایی سنجی است.تشخیص کم‏شنوا و ناشنوایی و دلایل علمی آن؛ به‏خصوص در مورد نوزادان از اهمیت فراوانی برخوردار است، چرا که در این مورد مسئله یادگیری زبان و تکلم و افزایش اطلاعات محیطی نیز وجود دارد.از آنجا که روش‏های معمول شنوایی سنجی که نتیجه و دقت آن‏ها به‏طور کامل به همکاری بیمار وابسته است؛ در مورد نوزادان و حتی کودکان و موارد مشابهی که بیمار توانایی همکاری ندارد قابل کاربرد نیست؛ اهمیت وجود سیستم‏های استخراج‏کنندۀ پتانسیل‏های برانگیختۀ شنوایی بیش از پیش آشکار می‏شود.متأسفانه به علت وجود مشکلات تکنولوژیکی در طراحی و ساخت این سیستم‏ها و نتیجتاً قیمت‏های بسیار بالای آن‏ها تعداد اندکی از این سیستم‏ها در مراکز تشخیصی‏-‏درمانی داخل کشور موجود است.

---

تومور عصب هشتم یا اکوستیک نورینوما درصد زیادی از تومورهای زاویه پلی-مخچه ای را شامل می شوند. این تومور از نظر هیستولوژی خوش خیم گزارش شده است. چنانچه تومور بیش از حد بزرگ شود می تواند علایم نورولوژیک، مانند عدم تعادل با منشاء مخچه ای، ادم پاپی، اختلال عملکرد سایر اعصاب جمجمه ای و ... را به همراه داشته باشد. اکوستیک نورینوما معمولا به صورت یکطرفه ظاهر می شود و علایم ادیولوژیک آن نیز از افت شنوایی یک طرفه حکایت می کند. اما در مورد تومورهای بزرگ، علایم می تواند به صورت دو طرفه هم تظاهر نماید. که بالطبع نتایج ارزیابی های شنوایی را تحت تاثیر قرار می دهد. در گزارش حاضر یک مورد بیمار 31 ساله مبتلا به اکوستیک نورینوما در گوش راست معرفی می شود که در ارزیابی های شنوایی آن علاوه بر اختلال در گوش راست، تغییراتی نیز در آزمون اصوات خالص، اکوستیک رفلکس و ABR گوش چپ مشاهده می گردد.

---

پژوهش سنجشی توصیفی حاضر با هدف کلی تعیین فراوانی اختلالات شنوایی در دانش آموزان دبستانی انجام شده است. این بررسی به شیوه تصادفی در شهر بهبهان روی 1000 دانش آموز دبستانی (500 دختر و 500 پسر)، در سال تحصیلی 76-1375 صورت گرفت و در آن از معاینه اتوسکپی، آزمایش های شنوایی سنجی صوت خالص و شنوایی سنجی امپدانس استفاده شد. علاوه برآن با ارائه پرسشنامه به والدین و مصاحبه با دانش آموزان و آموزگاران آنان اطلاعاتی در زمینه نسبت فامیلی والدین، سابقه خانوادگی نقص شنوایی و آگاهی از ابتلا به کم شنوایی گردآوری شد. یافته های حاصل به کمک جداول و نمودارهای فراوانی تبیین گردیده و ارتباط سن و جنس نمونه ها با ابتلا به کم شنوایی به کمک آزمون آماری X² و نیز میزان افت شنوایی گوش راست و چپ مبتلایان با آزمون آماری T مقایسه شد. نتایج نشان داد که 6.6 درصد از دانش آموزان مورد بررسی دچار افت شنوایی در یک (2.3 درصد) یا هر دو گوش (4.3 درصد) بودند. نوع کم شنوایی در 4.8 درصد از مبتلایان، انتقالی و در 1.6 درصد حسی-عصبی بود. در 0.2 درصد نیز نوع کم شنوایی در دو گوش یکسان نبود که در یک مورد از آنان کم شنوایی آمیخته در گوش راست مشاهده گردید. کم شنوایی عمدتا در حد مختصر بود و تفاوت آماری معنی داری بین سن و جنس با ابتلا به کم شنوایی مشاهده نشد. با توجه به نتایج معاینات و آزمایش های انجام شده 18.4 درصد از نمونه ها نیازمند اقدامات درمانی و 0.7 درصد به خدمات توان بخشی نیاز داشتند. درصد آگاهی والدین، آموزگاران و خود دانش آموزان مبتلا نسبت به مسئله کم شنوایی به ترتیب 21.2، 22.7 و 15.2 بود.

---

زمینه و هدف: مطالعات حیوانی زیادی صورت گرفته است که رابطه میان میزان منیزیم در پلاسما و آستانه‏های شنوایی به دنبال قرارگیری در معرض نویز طی آن مورد بررسی قرار گرفته است.
یون منیزیم به عنوان فاکتور مهمی در پیشگیری از کم شنوایی ناشی از نویز در حیوانات شناسایی شده است. هدف از این مطالعه کشف آن بوده است که آیا مصرف طولانی مدت یون منیزیم اثر پیشگیرنده در وقوع کم شنوایی ناشی از نویزداراست یا خیر.
مواد و روش‏ها: افراد تحت مطالعه به صورت تصادفی از میان افرادی که به تازگی وارد خدمت سربازی شده و دو ماه آموزش مقدماتی در ارتش را می گذراندند انتخاب شدند. افراد مذکور به صورت یک طرح دو سویه کور توسط منیزیم یا دارونما بررسی گردیدند. ارزیابی آستانه‏ها در همۀ افراد قبل و بعد از مداخله انجام شد. تمامی افراد در دورۀ آزمایشی 8 هفته‏ای در معرض صدای شدید قرار داشتند.
نتایج: تفاوت آماری میان دو گروه تحت درمان با یون منیزیم و دارونما برجسته بود.
بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه با مطالعات آزمایشگاهی روی حیوانات مطابقت داشته و اثرات حمایتی منیزیم را در پیشگیری از آسیب شنوایی ناشی از نویز در گوش داخلی تأیید می‏کند.

---

در پاییز و زمستان 1374 میزان صدای محیطی ناشی از ترافیک وسائط نقلیه و اثرات ذهنی آن در مسیر مورد تحقیق ( از ابتدای بزرگراه در خیابان ولیعصر تا میدان امام خمینی)، بررسی شد. در 11 ایستگاه تعیین شده تعداد 143 نمونه برای دقت 95% و انحراف معیار 39/0 دسی بل برداشت شد. شاخص های مورد سنجش عبارت از Leq و تعداد وسائط نقلیه بودند. در چند ایستگاه انتخابی برای بررسی اثرات ذهنی اقدام به ترسیم منحنی های همتراز صدا تیز شد. در پایان، همبستگی بین پاسخ افراد مصاحبه شونده و تراز معادل فشار صورت مورد بررسی قرار گرفت.

---

جهت بررسی میزان صدای ناشی از کارکرد ترانسفورماتورهای یک پست KV 20/63 که در منطقه مسکونی واقع شده است، اندازه گیری صدا در محوطه داخل پست (36 نقطه)، محوطه خارج پست (29 مکان) و در مکانهای مسکونی اطراف پست (30 مکان) انجام شد. نتایج نشان داد که میزان صدای ناشی از کارکرد ترانس t1 در حدود dBA 1/59 با انحراف معیار dB(A)89/6 و برای ترانس 2t dB(A) 86/6=S و [ ( A ) dB 89/59 = X ] می باشد. میزان صدا در شرق پست dB(A) 52/2=S و [ ( A ) dB 1/54 = X ] غرب ، dB(A) 76/1=S و [ ( A ) dB 95/54 = X ] و جنوب پست dB(A) 07/1=S و [ ( A ) dB 71/49 = X ] اندازه گیری شد و آزمونهای آماری انجام شده در هیچ یک از جهات، اختلاف معنی داری در میزان صدا نشان نداد.نتایج اندازه گیری صدا در در واحدهای مسکونی نشان داد که میزان صدای 100% مکانهای اندازه گیری از حد مجاز ارائه شده برای شب [(A)dB40 ] بیشتر است و در مقایسه با استاندارد روز [ (A)dB50] برای واحدهای مسکونی شرق و غرب پست به ترتیب 5/47% و 50% بدست آمد.

---

زمینه و هدف: در سال‏های اخیر توجه مدیران خدمات بهداشتی و درمانی به سه مقولۀ ارتقاء کیفیت خدمات، دسترسی و تامین منابع مالی سازمان‏های ذیربط، اهمیت مراقبت های مدیریت شده را بیش از پیش نمایان ساخته است. هدف از این بررسی مطالعه ی وضعیت اجرائی دستورالعمل مراقبت مدیریت شده ارزیابی قبل از اعمال جراحی در بیماران مبتلا به بیماری‏های گوش، گلو و بینی در بیمارستان بازرگانان در سال 1384می‏باشد.
روش بررسی: پژوهش حاضر به صورت توصیفی روی 140 پرونده انجام شده است. داده های پژوهش با استفاده از چک لیست جمع‏آوری شده است به منظور تحلیل داده‏ها و بررسی آماری از شاخص‏ها و روش‏های آمار توصیفی استفاده شده است.
یافته‏ها: از 140 پرونده‏ی بیماران بستری در بخش جراحی گوش، گلو و بینی در 136پرونده (97 درصد) معیارهای انجمن بیهوشی آمریکا ثبت شده است. ثبت علائم حیاتی بیماران در 98 درصد پرونده‏ها که معادل137 پرونده از کل پرونده‏ها می‏باشد انجام شده است. 5/99 درصد از پرونده‏ها که بالغ بر 138 پرونده می‏باشد تاریخچه بیماری داشته اند. در 6/99 درصد از پرونده‏های بستری (معادل 139 پرونده) شمارش گلبول‏های خونی انجام شده است. 7/69 درصد از پرونده‏های بستری بالای 60 سال معادل 8 پرونده رادیوگرافی قفسه صدری انجام شده است. در 100 درصد از پرونده‏های بستری بالای 40 سال که شامل 15 پرونده می‏باشد دارای نوار قلب بوده است. در 28 درصد از پرونده‏ها که معادل 39پرونده می‏باشد دارای مشاوره قلب و داخلی بوده است.
نتیجه‏گیری: کاربرد دستورالعمل مراقبت‏های مدیریت‏شده بر ارزیابی قبل از اعمال جراحی گوش و گلو بینی می تواند نقش سازنده‏ای در کاهش عوارض ناشی از اعمال جراحی و بهبود اجرای دستورالعمل‏های مراقبت‏های مدیریت شده ایفا نماید.

---

زمینه و هدف: ارزیابی سلامت شنوایی در افرادی که قادر به همکاری برای انجام آزمون شنوایی نیستند، به خصوص کودکان زیر دو سال به علت قرار داشتن در زمان طلائی آموزش مهارت‏های زبانی، از اهمیت ویژه‏ای برخوردار است. در حال حاضر، ثبت پتانسیل‏های برانگیخته ثابت شنوایی یکی از بهترین روش‏ها جهت آزمون شنوایی به صورت آبجکتیو است ولی زمان طولانی آزمون در این روش، استفاده بالینی آن را محدود نموده است. این پتانسیل در زمان ثبت به شدت با سیگنال الکتروآنسفالوگرافی آلوده می‏شوند، بنابراین جهت استخراج آنها، باید از روش پردازش سیگنال مناسبی استفاده شود. هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه زمان ثبت پتانسیل­های برانگیخته ثابت شنوایی با استفاده از سه روش Kalman، Ziarani و قدیمی بود.
روش بررسی: با توجه به مشخصات این سیگنال، در این پژوهش از دو روش تطبیقی جهت استخراج پتانسیل‏های برانگیخته ثابت شنوایی بکار گرفته شد. روش اول، روش تطبیقی غیرخطی Ziarani و همکاران و روش دوم فیلتر ارتقاءیافته Kalman بود. جهت ارزیابی دو روش پیشنهاد شده و مقایسه آنها با روش قدیمی، از دو مجموعه سیگنال بالینی ثبت شده در مرکز تحقیقات روتمن دانشگاه تورنتو، استفاده شد.
یافته‏ها: سرعت استخراج این پتانسیل‏ها در روش Ziarani نسبت به روش قدیمی 6/1 برابر و در روش فیلتر ارتقاءیافته Kalman نسبت به روش قدیمی 1/13 برابر افزایش یافته است.
نتیجه‏گیری: به نظر می‏رسد مناسب‏ترین روش جهت استخراج پتانسیل‏های برانگیخته ثابت شنوایی از بین سه روش فوق، روش فیلتر  ارتقاءیافته Kalman باشد. به‏علاوه استفاده از این فیلتر برای ارزیابی به لحاظ آبجکتیو بودن آن می‏تواند سودمندتر و سریع‏تر باشد.

---

زمینه و هدف: ارزشیابی به‏طور عمده سنجش شایستگی است. ارتقاء کیفی آموزش، پژوهش، بهداشت و نیز درمان توانبخشی از مهم­ترین وظایف مسئولان گروهها است. بهبود سطح آموزشی دانشجویان شنوایی‏شناسی از نظر علمی و عملی، هدف غایی این رشته که خدمت‏رسانی به جامعه از بعد شنوایی و تعادل است را تأمین می‏کند. هدف از این بررسی، ارزیابی نقاط قوت، ضعف، فرصت‏ها و تهدیدهای گروه شنوایی‏شناسی و شناسایی راههای مرتفع ساختن ضعف‏ها و تهدیدها است.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی توصیفی روی نمونه‏های مورد ارزیابی یعنی دانشجویان مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد، اعضاء هیأت علمی و مدیر گروه (در 9 حوزه تحت عنوان ساختار سازمانی مدیریت، برنامه‏های آموزشی، فرآیند تدریس و یادگیری، دانشجویان، فضاها و تجهیزات آموزشی، دانش‏آموختگان، هیئت علمی، پژوهش و درمان) انجام شده است. اطلاعات حوزه‏های مورد ارزیابی توسط پرسشنامه جمع­آوری گردید. نتایج بر حسب درصد بیان گردید.
یافته‏ها: در این مطالعه گروه بالاترین امتیاز (54/4 از 5) را در حوزه درمان و کمترین امتیاز (39/3) را در حوزه فضاها و امکانات آموزشی کسب نمود. امتیازات کسب شده در حوزه‏های 9گانه به ترتیب: ساختار سازمانی و مدیریت 36/4 (31/87 درصد)، دوره‏های آموزشی و برنامه درسی 17/4 (58/83 درصد)، فرایند تدریس و یادگیری 01/4 (26/80 درصد)، دانشجویان 43/3 (6/68درصد)، فضاها و تجهیزات از سه دیدگاه دانشجویان کارشناسی، کارشناسی ارشد و هیأت علمی 60/3 (11/72درصد)، دانش‏آموختگان60/3 (03/72 درصد)، هیأت علمی 03/4 (6/80 درصد)، پژوهش 52/3 (4/70 درصد) و درمان و کیفیت آن 54/4 (8/90 درصد) بود. به این ترتیب عامل اصلی که گروه می‏باشد از 9 حوزه مورد ارزشیابی 89/3 از 5 (88/77 درصد) را بدست آورد.
نتیجه‏گیری: در این بررسی گروه شنوایی‏شناسی در وضعیت مطلوب قرار دارد. در صورت توجه به نقاط قوت و ضعف و فرصت‏ها و تهدیدهای گروه به نظر می‏رسد بتوان این وضعیت را به بسیار مطلوب تبدیل نمود.

---

زمینه و هدف: یکی از شایع‌ترین شکایات به‏ویژه برای افرادی که شنوایی هنجار یا نزدیک به هنجار در فرکانس‏های پایین دارند این است که صدایشان "مبهم" می‏باشد که دلیل اصلی آن "اثر انسداد" است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه میزان اثر انسداد در افراد دارای شنوایی هنجار با استفاده از دو روش بینگ و ارزیابی گوش واقعی است.
روش بررسی: 20 فرد بزرگسال با وضعیت شنوایی هنجار شامل ده مرد و ده زن در محدوده سنی 24-18 سال در این مطالعه شرکت کردند. ابتدا ادیومتری بینگ انجام شد. سپس در روش ارزیابی گوش واقعی، از آن ها خواسته شد تا واکه های/â/ و /i/ را به مدت 5 ثانیه صداسازی کنند. با استفاده از پروب میکروفن فشار صوتی درون مجرای گوش آنها اندازه‌گیری شد. مقدار اثر انسداد در تمامی این افراد ثبت و مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.
یافته‏ها: میانگین میزان اثر انسداد در این افراد ثبت شد. هیچ گونه همبستگی بین نتایج دو آزمون به دست نیامد. متغیرهای انسداد یک گوشی یا دوگوشی و جنسیت تأثیری در نتایج حاصل از ارزیابی گوش واقعی نداشتند. اما تفاوت نتایج حاصل از انسداد یک گوشی و دوگوشی در ارزیابی بینگ معنی دار بود(p=0/00).
نتیجه‏گیری: مقدار اثر انسداد در بین افراد کاملاً متغیر است. بهترین راه حل برای رفع اثر انسداد، تنظیم دقیق سمعک در محدوده فرکانسی است که بیشترین میزان اثر انسداد در آن محدوده رخ داده است. تعیین دقیق میزان و محدوده فرکانسی تغییرات در سمعک نیز، تنها با ارزیابی پروب میکروفن امکان پذیر است.

---

زمینه و هدف: امروزه بررسی کیفیت زندگی بیماران از جمله مبتلایان به اختلال صوت با ابزارهای مبتنی بر بیمار متداول شده و در نظام سلامت، مرجع تصمیم‏گیری‏های بالینی محسوب می‏شود. این پژوهش برای اولین بار و با هدف مقایسه ویژگی‏های ادراکی صوت از نظر آسیب‏شناس گفتار و زبان و بزرگسالان مبتلا به اختلال صوت و دارای صوت بهنجار می‏پردازد.
روش بررسی: سی بزرگسال مبتلا به اختلال صوت و سی بزرگسال دارای صوت بهنجار همگن از نظر سن، جنس و شرایط شغلی ارزیابی شدند. ویژگی‏های ادراکی صوت از دیدگاه آسیب‏شناس گفتار و زبان به‏وسیله نیمرخ جامع ارزیابی شنیداری‏ـ ادراکی صوت و از دیدگاه فرد بزرگسال به‏وسیله پرسش‏نامه شاخص معلولیت صوت بررسی و مقایسه گردید. تحلیل داده‏ها با آزمون‏های من‏ویتنی و ویلکاکسون انجام شد.
یافته‏ها: اختلاف میانگین امتیاز کل و امتیاز هر یک از شاخص‏های معلولیت صوت میان افراد مبتلا به اختلال صوت و صوت بهنجار معنی‏دار بود(p<0/01). مقایسه میانگین امتیاز کل و امتیاز شاخص‏های شنیداری‏ـ ادراکی صوت، غیر از شاخص‏های زیر و بمی و سرعت، نیز بین دو گروه معنی‏دار بود(p<0/01). بررسی همبستگی‏ها در مبتلایان به اختلال صوت، همبستگی ضعیفی (34/0 =r) بین امتیاز شاخص معلولیت صوت و شاخص‏های شنیداری‏ـ ادراکی نشان داد.
نتیجه‏گیری: مبتلایان به اختلال صوت مشکل صوتی خود را متفاوت و شدیدتر از متخصص ارزیابی می‏کنند که بیانگر تأثیرات جسمی، روانی و اجتماعی اختلال بر بیمار می‏ًباشد. این پژوهش تأیید می‏کند ارزیابی صوت توسط بیمار باید بخشی از ارزیابی‏های متداول در اختلال صوت باشد.

---

زمینه و هدف: ناآشنائی با سازوکار آواسازی صدمات جبران­ناپذیری به حنجره وارد می­کند. بد و نادرست استفاده کردن از صدا شایع­ترین علت اختلالات صوت است، از این­رو گاهی درمان جهت حذف یا اصلاح این رفتارها ارائه می­شود. هدف این مطالعه بررسی شاخص­های ادراکی صوت قبل و بعد از برنامه بهداشت صوتی در مبتلایان به اختلال صوت  است.
روش بررسی: این مطالعه طولی­ـ­مداخله­ای طی 6 هفته روی 8 بزرگسال مبتلا به اختلال صوت انجام  شد. ابتدا ارزیابی ادراکی با نیمرخ جامع ارزیابی شنیداری­ـ­ادراکی صوت انجام شد. سپس برنامه بهداشت صوتی ارائه و جلسات پی­گیری در هفته­های دوم و چهارم برگزار شد. در جلسه آخر، ارزیابی ادراکی انجام و از شرکت­کنندگان نظرخواهی شد. نتایج ارزیابی ادراکی قبل و بعد از درمان مقایسه گردید.
یافته­ها: میانگین امتیاز شاخص­های ادراکی بعد از برنامه بهداشت صوتی کاهش یافت که به معنای بهبود صوت است. اختلاف میانگین امتیاز شاخص­های ادراکی صوت، به استثنای تلاش و تقلا قبل و بعد از درمان، معنی­دار بود(p≤0/0001). مقایسه امتیازها نشان داد که بلندی بیشترین و هماهنگی گفتار و تنفس کمترین تغییرات را داشته است. کلیه شرکت­کنندگان کارایی  درمان را تأیید کردند.
نتیجه­گیری: برنامه بهداشت صوتی کلیه شاخص­های ادراکی صوت را بهبود می­بخشد، اما تأثیر آن بر شاخص­های مختلف یکسان نیست. ارزیابی­های بیمارمحور این یافته را تأیید می­کند. بدین­ترتیب برنامه بهداشت صوتی لازمه یک برنامه درمانی کامل است، اما به­تنهایی همه مشکلات صوتی را برطرف نمی­کند.

---

زمینه و هدف: بیشتر کاربران سمعک از پدیده­ای به نام اثر انسداد شکایت دارند. هدف از انجام این مطالعه مقایسۀ میزان اثر انسداد در افراد با شنوایی هنجار و کم­شنوایی حسی عصبی خفیف و ملایم با استفاده از روش ارزیابی گوش واقعی است.
روش بررسی: شصت فرد بزرگسال شامل 30 مرد و 30 زن، در محدوده سنی 55-18 سال در این مطالعه شرکت کردند. از آنها خواسته شد تا دو واکه /e/ و /i/ را به­مدت 5 ثانیه صداسازی کنند. با استفاده از پروب میکروفن فشار صوتی درون مجرای گوش آنها اندازه­گیری شد. قلۀ فرکانسی و مقدار اثر انسداد در تمامی این افراد ثبت و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته­ها: قلۀ فرکانسی اثر انسداد با استفاده از واکه /e/ در زنان و مردان، در فرکانس­های 9/751 و 98/542  هرتز و با حداکثر میزان 25/10 و 77/9 دسی­بل به­دست آمد. نتایج به­دست آمده با استفاده از واکۀ /i/ نیز قلۀ فرکانسی اثر انسداد در زنان و مردان را در فرکانس­های 88/518 و 28/440 هرتز با حداکثر میزان 03/19 و 10/19 دسی­بل نشان داد. علاوه بر این هیچ­گونه تفاوت معنی­داری بین پارامترهای وضعیت شنوایی و بین دو جنس مشاهده نشد(p>0/05).
نتیجه­گیری: مقدار اثر انسداد در بین افراد کاملاً متغیر است. بهترین راه حل برای رفع اثر انسداد، تنظیم دقیق سمعک در محدودۀ فرکانسی مشخصی است که تعیین آن تنها با ارزیابی پروب میکروفن امکان­پذیر است.

---

زمینه و هدف: ارزیابی صوت به‏روش‏های درکی و آزمایشگاهی انجام می‏شود. نمونه‏ها­ی صوت بیان واکه‏ها، خواندن متن یا گفتار محاوره است. در ایران، برای ارزیابی صوت دو متن رنگین‏کمان و پدربزرگ تهیه شده بودند. این پژوهش با هدف مقایسۀ دو متن در اندازه‏گیری میانگین و دامنۀ تغییرات فرکانس پایه صوت انجام شده است.
روش بررسی: در این پژوهش مقطعی میانگین و دامنۀ تغییرات فرکانس پایه در 120 فرد عادی 60 نفر مرد و 60 نفر زن 20 تا 59 ساله مورد بررسی قرار گرفت. نمونۀ صدای آزمودنی‏ها در خواندن هر دو متن جمع‏آوری و مقایسه شد.
یافته‏ها: میانگین فرکانس پایه در مردان برای متن پدربزرگ 93/137 با انحراف معیار 2/1 و برای متن رنگین‏کمان 09/135 با انحراف معیار 1/1 و در زنان به‏ترتیب 07/206 با انحراف معیار 9/0 و 23/204 با انحراف معیار 1/2 بود(p>0/05). دامنه تغییرات فرکانس پایه در متن پدربزرگ در مردان 10/88 با انحراف معیار 8/0 و در زنان 77/116 با انحراف معیار 3/1 و در متن رنگین‏کمان در مردان 92/90 با انحراف معیار 1/1 و در زنان 08/116 با انحراف معیار 2/1 بود(p>0/05). بین میانگین فرکانس پایه به‏دست آمده از مردان در هر متن در گروه‏های سنی تفاوت معنی‏داری مشاهده نشد و در زنان تنها در گروه سنی 59-50 ساله با سایر گروه‏های سنی تفاوت معنی‏دار بود(p<0/05). در دامنۀ تغییرات فرکانس پایه در هیچ‏یک از دو جنس تفاوت معنی‏داری در دو متن مشاهده نشد.
نتیجه‏گیری: این دو متن در اندازه‏گیری میانگین و دامنۀ تغییرات فرکانس پایه در بزرگسالان یکسان هستند. فرکانس پایۀ زنان 59-50 ساله با سایر گروه‏ها تفاوت معنی‏دار دارد.

---

زمینه و هدف: عدم توازن بین زیرساخت‏های دخیل در آواسازی می‏تواند منجر به برهم خوردن توازن عضلانی سازوکار آواسازی و در نهایت اختلال صوتی شود. روش درمان دستی صداـ‏معیار با الگو گرفتن از درمان‏های دستی متعارف و استفاده از صداسازی در راهبری فرایند درمان، به لحاظ نظری یکی از کوتاه‏ترین روش‏ها در کاهش یا از بین بردن تنش عضلانی اختلالات صوتی است. این پژوهش ضمن معرفی روش، به تعیین میزان تأثیر آن در مواجهه با اختلالات پرکاری صوتی پرداخته است.

روش بررسی: بیست بزرگسال دچار پرکاری صوتی به شیوۀ مداخله‏ای قبل و بعد، تحت ۱۵ جلسه درمان دستی صداـ‏معیار قرار گرفتند. صدای بیماران از جنبه‏های آکوستیک، ادراکی شنیداری و استروبوسکوپی قبل و بعد از مداخله مورد ارزیابی قرار گرفت. تحلیل آماری داده‏ها با استفاده از آزمون‏های t زوجی و ویلکاکسون نشان‏دار صورت پذیرفت.

یافته‏ها: نتایج پژوهش تغییرات معنی‏داری را در بهبود پارامترهای آکوستیک پس از درمان نشان داد. تغییرات واکه /a/ شامل کاهش آشفتگی فرکانس(p=۰/۰۰۳) و آشفتگی شدت(p=۰/۰۰۱) و افزایش نسبت هارمونی به نویز(p=۰/۰۰۱) و تغییرات واکه /i/ شامل افزایش نسبت هارمونی به نویز(p=۰/۰۰۹) و کاهش آشفتگی فرکانس(p=۰/۰۲۰) بود. کاهش آشفتگی شدت واکه /i/ معنی‏دار نبود. تغییرات در پارامترهای ارزیابی‏های ادراکی(p=۰/۰۰۱) و استروبوسکوپی(p=۰/۰۰۱)، اختلاف معنی‏داری را در جهت بهبود آنها نشان داد.

نتیجه‏گیری: درمان دستی صداـ‏معیار به‏عنوان روشی جدید می‏تواند در درمان اختلالات پرکاری صوتی مورد استفاده قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: وجود عوامل خطر و مطالبات صوتی متفاوت در آموزگاران به‌عنوان بزرگ‌ترین کاربران حرفه‌‌ای صوت سبب بروز شکایت‌های صوتی متفاوت می‌شود. با توجه به ماهیت چندبعدی‌ صوت، هدف از این مطالعه ارزیابی اکوستیک و ادراکی صوت آموزگاران و مقایسۀ نتایج آن بین آموزگاران با شکایت‌های صوتی کم و زیاد بود.

روش بررسی: در این مطالعۀ مقطعی‏ـ‏مقایسه ‌ ای، ۶۰ آموزگار زن به‌صورت نمونۀ دردسترس از دبیرستان‌های دخترانه شهرستان ساری انتخاب و براساس امتیاز شکایت صوتی به دو گروه شکایت صوتی کم و زیاد تقسیم شدند. پرسش‏نامۀ خودارزیابی صوت در انتهای روز کاری توسط آموزگاران تکمیل شد. همچنین صدای آموزگاران در انتهای روز کاری در تکالیف کشش واکه، خواندن متن و گفتار محاوره‌ای ضبط و ارزیابی ادراکی با نیمرخ GRBAS توسط دو گفتاردرمانگر و ارزیابی اکوستیک با نرم‌افزار Praat روی شاخص‌های فرکانس پایه، شدت، آشفتگی فرکانس و آشفتگی شدت انجام شد. نتایج ارزیابی‌های اکوستیک و ادراکی بین دو گروه آموزگاران مقایسه شد.

یافته‌ها: فقط نتایج خودارزیابی صوت بین آموزگاران با شکایت‌های صوتی کم و زیاد تفاوت معنی‏دار داشت(p<۰/۰۵) اما نتایج ارزیابی اکوستیک و شنیداری‏ـ‏ادراکی بین دو گروه تفاوت معنی‏داری نشان نداد.

نتیجه‌گیری: با وجود شیوع بالای مشکلات صوت در آموزگاران، نمود آن برحسب میزان شکایات و شیوه‌های ارزیابی متفاوت است. با توجه به این‌که آموزگاران با شکایات صوتی زیاد تنها در ارزیابی‌های مراجع‌محور انحرافات معنی‏دار بیشتری را نسبت به گروه با شکایات کم نشان دادند احتمالاً علت این امر ادراک متفاوت دو گروه از ویژگی‌های صوتی خودشان ‌است. این نتایج از توجه به خودارزیابی‌ها در فرآیند بالینی مشکلات صوت حمایت می‏کند.

---

زمینه و هدف: ارزیابی شنیداری‏ـ‏ادراکی یک روش اصلی در شناسایی اختلال صوت و سنجش میزان پیشرفت درمان است. با این وجود، مطالعات داخلی معدودی به موضوع ارزیابی شنیداری‏ـ‏ادراکی صوت پرداخته‌اند. هدف مطالعۀ حاضر تدوین، بررسی روایی نسخۀ فارسی نیمرخ ارزیابی توافقی شنیداری‏ـ‏ادراکی صو ت (اتشا) و پایایی ارزیاب‌ها با استفاده از این نیمرخ بود.

روش بررسی: روایی محتوایی کیفی نیمرخ با استفاده از آرای ۹ آسیب‌شناس گفتار و زبان متخصص در زمینۀ صوت و اختلالات آن و یک زبان‌شناس از طریق پرسش‏نامه به‌دست آمد. برای بررسی پایایی، نمونه‏های صوتی ۴۰ بزرگسال ۲۰ تا ۴۵ ساله دچار اختلال صوت با منشأ عصب‌زاد و اختلال عملکردی با و بدون ضایعه فیزیکی در حنجره و ۱۰ بزرگسال با همان محدودۀ سنی دارای صوت بهنجار ضبط شد. نمونه‏های صوتی حاوی کشش واکه و خواندن شش جمله نیمرخ اتشا بود. پایایی درونی با استفاده از آلفای کرونباخ و پایایی ارزیاب‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون محاسبه شد.

یافته‏ها: نتایج حاصل از روایی محتوایی کیفی منجر به تدوین یک نیمرخ توافقی برای ارزیابی شنیداری ادراکی صوت شد. ثبات درونی نیمرخ براساس ضریب آلفای کرونباخ ۹۵/۰ بود. زمانی‏که نمره‌دهی نیمرخ دوبار توسط یک نفر انجام شد، ضریب همبستگی پیرسون بین ۸۶/۰ برای شدت کلی اختلال تا ۴۲/۰ برای زیروبمی بود(p<۰/۰۵). هنگامی‏که ارزیابی‌کنندگان دو فرد متفاوت بودند، ضریب همبستگی پیرسون بین ۸۵/۰ برای شدت کلی اختلال تا ۳۲/۰ برای زیروبمی بود(p<۰/۰۵).

نتیجه‏گیری: اتشا یک نیمرخ روا و پایا برای ارزیابی شنیداری‏ـ‏ادراکی صوت در بزرگسالان در زبان فارسی است.

---

زمینه و هدف: داده‏های حاصل از ارزیابی واجی بخشی از پروتکلی است که آسیب‏شناسان گفتار و زبان اغلب برای بررسی مهارت‏های ارتباطی کودکان به آن رجوع می‏کنند. هدف پژوهش حاضر انطباق نسخه فارسی آزمون ارزیابی تشخیصی واجی در کودکان فارسی‏زبان و بررسی روایی و پایایی آن بود.

روش بررسی: نسخه فارسی آزمون واجی روی ۳۸۷ کودک سه تا شش ساله تک‏زبانه فارسی‏زبان که از مهدکودک‏های شمال غرب تهران انتخاب شده بودند، اجرا شد. روایی محتوایی و شاخص روایی محتوایی نسخه فارسی آزمون واجی توسط آسیب‏شناسان گفتار و زبان و زبان‏شناسان بررسی شد. روایی سازه از طریق بررسی همگرایی آراء آسیب‏شناسان گفتار و زبان و نتایج آزمون واجی در تشخیص کودکان با و بدون اختلال واجی و پایایی آزمون از طریق آزمون‏ـ‏بازآزمون و دوبار نمره‏گذاری توسط دو ارزیاب مستقل ارزیابی شد.

یافته‏ها: روایی محتوایی گویه‏ها و شاخص روایی محتوایی کل آزمون در حد مطلوب برآورد شد (به‏ترتیب ۷۱/۹۴ و ۳۵/۹۷). مقایسه نتایج حاصل از آزمون واجی و نظر متخصصان در تشخیص دو گروه با و بدون اختلال واجی از همگرایی مطلوبی برخوردار بود (ضریب هبستگی اسپیرمن ۷۶/۰ و ضریب توافق کاپا ۷۳/۰). درصد توافق آوانگاری و تحلیل الگوهای خطا در آزمون‏ـ‏بازآزمون بین ۲۷/۸۶ تا ۱۰۰ درصد و برای دوبار نمره‏دهی توسط دو ارزیاب مستقل بین ۲۸/۹۴ تا ۱۰۰ درصد بود.

نتیجه‏گیری: مبتنی بر نتایج مطالعۀ حاضر به نظر می‏رسد نسخه فارسی آزمون واجی می‏تواند به‏عنوان یک ابزار روا و قابل قبول در بررسی مهارت‏های واجی کودکان فارسی‏زبان به‏کار گرفته شود.