---

زمینه و هدف: تشخیص به‏موقع کم‏شنوایی، مداخلۀ زودهنگام و بهبود مهارت‏های رشدی در کودکان را باعث می‏شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین میانگین سنین تشخیص کم‏شنوایی و انجام کاشت حلزون در کودکان کم‏شنوا و مقایسۀ سن انجام کاشت حلزون در کودکان شناسایی شده با و بدون غربالگری شنوایی صورت گرفت.
روش بررسی: بررسی مقطعی حاضر روی 96 کودک کم‏شنوای حسی عصبی شدید تا عمیق که از خرداد 1387 تا اسفند 1389 در مرکز کاشت حلزون امیراعلم تحت جراحی قرار گرفتند، صورت گرفت. جمع‏آوری داده‏ها با بررسی پرونده موجود در مرکز، مصاحبه با والدین و تکمیل برگۀ تاریخچه‏گیری شامل 4 بخش مشخصات فردی، سابقه تولد، پزشکی و کم‏شنوایی انجام شد.
یافته‏ها: میانگین سن تردید به کم‏شنوایی 73/6 ماه با انحراف معیار 79/5، تشخیص 35/9 ماه با انحراف معیار 79/5، تجویز سمعک 41/13 ماه با انحراف معیار 10/6، شروع برنامۀ توانبخشی 16 ماه با انحراف معیار 36/6، انجام کاشت حلزون 25/41 ماه با انحراف معیار 12/11، شروع استفاده از کاشت 15/42 ماه با انحراف معیار 12/11 بود، بین این سنین تفاوت معنی‏داری وجود داشت(p<0/05). 8/43 درصد از کودکان با غربالگری شنوایی شناسایی شده بودند و بین سن انجام کاشت حلزون در آنها با کودکان بدون غربالگری، تفاوت معنی‏داری وجود داشت0/0001)≥.(p
نتیجه‏گیری: علی‏رغم کاهش بارز سنین تشخیص کم‏شنوایی و مداخله نسبت به گذشته، تأخیر در سنین مذکور نسبت به معیارهای جهانی وجود دارد. غربالگری شنوایی نوزادان در کاهش این سنین، تأثیر چشمگیری دارد.