---

TACTILE AIDS یا سیستم کمک لامسه‏ای وسیله‏ای است که از طریق آن می‏توان صدا را به صورت ارتعاش به پوست منتقل کرد. در حدود 60 سال است که برای انتقال صدا به پوست از طریق وسایل کمک لامسه‏ای کوشش‏هایی به‏عمل آمده است، تا همین اواخر، این کوشش‏ها با پیشرفت کمی روبه‏رو بودند زیرا به نظر نمی‏رسید که انتقال اطلاعات گفتاری از طریق پوست برای افراد دچار کاهش شنوایی عملی باشد. اولین بار در سال 1924 شخصی به نام Goult دستگاهی ساخت که قادر بود گفتار را به پوست منتقل کند. به علت سنگین و بزرگ بودن وسایل کمک لامسه اولیه، استفاده از آن‏ها محدود به محیط آزمایشگاه بود و ساختن نمونه پرتابل نیز غیرممکن، زیرا منبع تأمین انرژی این وسایل در آن زمان به‏حدی بزرگ بود که برای شخص استفاده‏کننده، به‏خصوص بچه‏ها، ایجاد مشکل می‏کرد. خوشبختانه با پیشرفت‏های تکنولوژیکی ظرفیت استفاده عملی از این وسایل افزایش یافته و نمونه‏های متعددی از آن‏ها وارد بازار شده‏اند.

---

کم شنوایی حتی زمانی که محدود به یک گوش باشد، برای ارتباط و یادگیری معلولیت به حساب می آید. گرچه طبق تجربیات بالینی این موضوع درست به نظر نمی‏رسد، اما هیچگونه اطلاعات عینی جهت ارزیابی یا حتی ارجاع وجود ندارد تا مشخص نماید چه نوع کم‏شنوایی می‏تواند معلولیت حقیقی برای موفقیت‏های تحصیلی محسوب شود. یافته‏هایی که در اینجا ارائه شده به‏طور ضمنی وجود معلولیتی بالقوه در زمینه‏های تحصیلی را در نتیجه کم‏شنوایی یک‏طرفه نشان می‏دهد، اگرچه آن را اثبات نمی‏کند. این مطالعه آینده‏نگر، آزمون‏های غربالگری ادیولوژی و اتولوژی را مدتی بیش از 9 سال در یکی از دانشگاه‏های معتبر مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است.

---

AI (شاخص درک گفتار) اندازه گیری میزان نمادهای گفتاری قابل شنیدن با مقدار صفر تا یک است. AI شاخص کارآمدی برای ارزیابی معلولیت شنوایی و اندازه گیری سودمندی بالقوه استفاده از سمعک بوده، مطالعات مختلف حاکی از توانایی آن در پیش بینی میزان مشکل درک گفتار افراد کم شنوا است. بررسی حاضر که روی 40 فرد دارای شنوای طبیعی و 40 فرد کم شنوای حسی-عصبی با میانگین افت شنوایی 40 تا 70 دسی بل HL در محدوده سنی 25 تا 65 سال در دو جنس صورت گرفت، در نظر دارد توانایی AI را برای پیش بینی عملکرد تشخیص گفتار بدون سمعک و با سمعک، در سکوت مورد مطالعه قرار دهد. برای محاسبه AI از روش کلینیکی پاولوویک (1988) و برای آزمون تشخیص گفتار از فهرست های 25 تایی واژه های تک هجایی استاندارد استفاده شد. تنظیم و تطبیق سمعک به روش گوش واقعی، با اندازه گیری بهره الحاقی صورت گرفت. نتایج نشان داد، AI قادر است نتیجه آزمون تشخیص گفتار بدون سمعک و با سمعک را به خوبی پیش بینی کند (P<0.05) و مقادیر آن از سن و جنس متاثر نمی شود (P>0.05). همچنین تکرار اندازه گیری بهره الحاقی و آزمون تشخیص گفتار مبین اعتبار بالای امتیازات AI با سمعک و تشخیص گفتار بود (P>0.05)

---

کاشت حلزون شنوایی که نمایانگر یک موقعیت شگفت‏انگیز پزشکی و مهندسی است، بیش از هر پروتز دیگری با سیستم عصبی انسان در تقابل می‏باشد. کاشت حلزون شنوایی به کودک با کم‏شنوایی عمیق کمک می‏کند تا گفتار معمولی را بفهمد و تولید کند و یک بزرگسال ناشنوایی بعد از دوره زبان‏آموزی را قادر می‏سازد با تلفن ارتباط برقرار نماید. اگرچه این نتایج حیرت‏آور در همه بیماران دیده نمی‏شود، اما به ما نشان می‏دهند که چه چیزی ممکن و شدنی است.

---

زمینه و هدف: آزمون واژه‏های اسپوندی تناوبی، توانایی بررسی دستگاه عصبی مرکزی شنوایی را دارد. با توجه به فقدان الگوی فارسی، پژوهش حاضر با هدف ساخت آزمون فارسی واژه‏های اسپوندی تناوبی و بررسی آن در افراد هنجار انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی توصیفی ـ تحلیلی، ابتدا آزمون واژه‏های اسپوندی تناوبی به فارسی طراحی و سپس روی نوار ضبط گردید و سرانجام  روی 58 فرد هنجار نیمی زن و نیمی مرد، با میانگین سنی 72/29 سال اجرا شد. نمونه گیری طی سه ماه در دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد.
یافته‏ها: میانگین امتیاز آزمون واژه‏های اسپوندی تناوبی تصحیح شده افراد هنجار 364/98 بوده است. حداقل و حداکثر امتیاز خطای مربوط به وضعیت‏های رقابتی و غیررقابتی 6- و 8، هر گوش 75/4- و 5 و مجموع خطای دو گوش 88/3- و 75/3 بوده است. میانگین درصد خطای گوش راست، چپ و مجموع خطای دو گوش گروه هنجار در آزمون واژه‏های اسپوندی تناوبی خام و تصحیح شده بستگی به جنس ندارد. حداکثر تعداد معکوس‏ها در گروه هنجار یک دفعه بوده است.
نتیجه‏گیری: براساس نتایج بدست آمده از این پژوهش که با سایر پژوهش های مشابه مطابقت دارد به نظر می رسد آزمون فارسی واژه‏های اسپوندی تناوبی، آزمونی توانا در ارزیابی پردازش شنوایی افراد فارسی زبان است.

---

زمینه و هدف: نوروپاتی شنوایی گونه ای اختلال شنوایی است که در آن شنوایی محیطی هنجار است ولی عصب هشتم و ساقه مغز ناهنجار می باشند. از نظر بالینی، بیماران مبتلا به گسیل های صوتی هنجار دارند اما پتانسیل های شنوایی ساقه مغز وجود ندارند یا غیر طبیعی اند. نوروپاتی شنوایی اولین بار اواخر دهه 1970 گزارش شد. در آن زمان با استفاده از روش های مختلف توجیه نبود پتانسیل های شنوایی ساقه مغز در عین وجود آستانه های شنوایی امکان پذیر گردید. درک گفتار در این افراد به مراتب بدتر از میزان کم شنوایی است که ادیوگرام نشان می دهد. لازم به ذکر است که نوروپاتی شنوایی ممکن است عملکرد سیستم دهلیزی را نیز متاثر کند.
معرفی بیمار: در بررسی حاضر با استفاده از آزمون های الکتروفیزیولوژیک و رفتاری عملکرد سیستم شنوایی یک کودک مبتلا به نوروپاتی شنوایی در مدت 5 سال مورد ارزیابی قرار گرفته است. یافته های ادیولوژیک پس از درمان های متعدد توانبخشی تغییرات قابل توجهی را نشان می دهد.
نتیجه گیری: نوروپاتی شنوایی عارضه ای است که می تواند اختلالی را در سلول های مویی داخلی که اطلاعات صوتی را از طریق سیستم عصبی به مغز منتقل می کنند ایجاد نماید. علل دیگر این عارضه، وجود نقص در ارتباط بین سلول های مویی داخلی با اعصابی که از گوش داخلی به مغز می روند یا وجود اختلال در خود عصب است. این افراد تقریبا همواره دارای گسیل های واضح صوتی گوش، حذف پتانسیل های شنوایی ساقه مغز و آستانه های رفتاری متفاوت می باشند که ممکن است این آستانه ها ثابت بوده، بدتر و یا حتی بهتر شود.
 

---

زمینه و هدف: زبان آموزی یکی از مهارت هایی است که باید در سال های اولیه زندگی کسب شود. بدین ترتیب زبان کودک به تدریج تحول می یابد و در هر مرحله واژه ها و ساخت های تازه ای به دانش او اضافه می گردد. حس شنوایی نیز مهم ترین پایه و اساس برای اکتساب طبیعی زبان است و کم شنوایی از عواملی است که مانع رشد طبیعی زبان می شود. هدف از این پژوهش بررسی تفاوت برخی ویژگی های زبانی (صرفی- نحوی) گفتار کودکان کم شنوای شدید- عمیق در حال آموزش با کودکان طبیعی 5-4 ساله فارسی می باشد.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی توصیفی- تحلیلی، جامعه مورد بررسی 10 کودک طبیعی 5-4 ساله فارسی زبان به عنوان گروه شاهد از مهد کودک شهرستان قزوین و ده کودک مبتلا به کم شنوایی شدید- عمیق 5-4 ساله در حال آموزش به عنوان گروه مورد از مرکز توانبخشی نیوشا انتخاب شدند. در ابتدا با استفاده از آزمون سنجش هوش، هر دو گروه تقریبا از لحاظ بهره هوشی در یک سطح قرار گرفتند. اطلاعات غیر زبانی جامعه آماری از طریق پرسشنامه به دست آمد. اطلاعات زبانی مربوط به گفتار آزاد، گفتار توصیفی و درک نحوی به ترتیب از طریق پرسش های مکمل، آزمون توصیف تصاویر و آزمون فارسی اختلالات ویژه زبانی ثبت گردید و سرانجام یافته ها تحت آنالیز آماری قرار گرفتند.
یافته ها: با مقایسه میانگین متغیرهای گفتار آزاد و گفتار توصیفی کودکان کم شنوا مشخص شد که این کودکان نیز مانند کودکان هنجار تفاوتی میان گفتار آزاد و گفتار توصیفی آنان وجود دارد، تفاوت های مشاهده شده به این شرح است که: تعداد گفته ها، تعداد واژه های قاموسی و دستوری، تعداد کل واژه ها در گفتار آزاد کودکان کم شنوا بیشتر از گفتار توصیفی است ولی طول گفته بر حسب واژه و غنای واژگانی در گفتار توصیفی بیشتر از گفتار آزاد است. با بررسی هر دو گفتار (آزاد و توصیفی) مشخص گردید که میانگین تکواژهای آزاد (قاموسی و دستوری) و غنای واژگانی که مربوط به بخش صرفی زبان می باشد در کودکان طبیعی هم در گفتار آزاد و هم در گفتار توصیفی بیشتر از کودکان کم شنوا است و میانگین تعداد گفته ها، میانگین طول گفته بر حسب واژه و درک نحوی هم که جزو بخش نحوی محسوب می شوند در کودکان کم شنوا نسبت به کودکان هنجار کمتر است.
نتیجه گیری: بر طبق تحقیقاتی که در سال های اخیر انجام شده است تقریبا یک کودک کم شنوا نتوانسته است به سطح برابری با هم سالان شنوای خود از نظر الگوهای صرفی و نحوی برسد. همین ساله مهم ترین ملاک برای برنامه ریزی جهت آموزش این گروه است از یافته های این پژوهش می توان اینگونه نتیجه گیری کرد که کودکان کم شنوای این پژوهش اگر چه کم شنوایی از نوع شدید- عمیق دارند ولی رشد زبانی آنها با استفاده از وسایل کمک شنوایی، تربیت شنوایی و گفتار درمانی و کمک های آموزشی در حال پیشرفت است و فقط نسبت به کودکان عادی دچار تاخیر هستند به عبارت دیگر رشد زبانی این کودکان کم شنوای 5-4 ساله را می توان تقریبا با رشد زبانی یک کودک هنجار سه ساله برابر دانست.

---

زمینه و هدف: تجهیزات حفاظت شنوایی به میزان گسترده‏ای جهت حفاظت کارکنان در برابر نویز محیط کار مورد استفاده قرار می‏گیرند. بدیهی است که در صورت عدم استفاده مداوم و صحیح، اثر حفاظتی این تجهیزات بسیار اندک خواهد بود. هدف از این مطالعه بررسی درک ریسک، دانش  و نگرش ایمنی کارکنان صنایع پتروشیمی کشور در مورد تجهیزات حفاظت شنوایی و برخی فاکتورهای مرتبط با آن می‏باشد.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، 236 نمونۀ تصادفی از کارکنان صنایع پتروشیمی کشور که در معرض نویزی بیش از dBA 85 بودند، پرسش‏نامۀ ساختار یافته‏ای را تکمیل کردند. برخی عوامل مؤثر شامل درک ریسک، دانش و نگرش ایمنی با استفاده از محافظ‏های شنوایی مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‏ها: این مطالعه نشان داد که فقط 3/20 درصد افراد در کلیه اوقات مواجهه با نویز از تجهیزات حفاظت شنوایی استفاده می‏کردند. ارتباط بین میزان استفاده از تجهیزات حفاظت شنوایی با درک ریسک (p=0/048) و آگاهی کارکنان درمورد حفاظت شنوایی(p=0/009) و همچنین ارتباط بین نگرش کارکنان در زمینه ایمنی و درک ریسک شنوایی (p=0/046) معنی‏دار بود.
نتیجه‏گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که با حذف موانع عدم پذیرش گوشی‏های حفاظتی از سوی کارکنان و همچنین افزایش درک ریسک کارکنان در زمینه حفاظت شنوایی می‏توان میزان استفاده از تجهیزات حفاظت شنوایی را بهبود بخشید.

---

زمینه و هدف: برای ردیابی اختلالات رشد درک شنیداری‏ـ‏کلامی، شناخت هنجارهای رشد درک کلامی ضروری است. بنابراین در تحقیق حاضر رشد درک شنیداری واژگان در کودکان فارسی زبان تهران بررسی شد.
روش بررسی: در این تحقیق مقطعی توصیفی‏ـ‏تحلیلی، ابتدا درک کلامی 4 کودک بهنجار 2 تا 5 ساله مشاهده شد و مجموعه‏ای از واژگان درک شده به‏دست آمد که به اسم، فعل و صفت طبقه‏بندی شد. سپس آزمایه درک شنیداری‏ـ‏کلامی در دو بخش مصداق‏ًهای عینی و مقولۀ معنایی واژه‏ها تهیه گردید. آزمایه روی 30 نفر از کودکان بهنجار 2 تا 5 سال در مهدکودک‏هایی از مناطق جنوب، شمال و مرکز تهران، که به‏ًصورت تصادفی انتخاب شده بودند، اجرا شد. میانگین پاسخ‏های صحیح آزمودنی‏ها محاسبه و تحلیل آماری گردید.
یافته‏ها: بین رشد درک شنیداری‏ـ‏کلامی و افزایش سن، همبستگی مثبت و بالایی وجود داشت(p=0/001، 804/0r=). درک مصداق‏های عینی و مقوله معنایی کودکان 3-2 ساله نسبت به دو گروه 4-3 و 5-4 ساله پایین‏تر بود که این تفاوت، معنی‏دار محسوب می‏شد(p<0/05). مقایسۀ مقوله‏های اسم، صفت و فعل در گروه‏های سنی تفاوت معنی‏دار نشان نداد(p>0/05)، اما بین درک مصداق‏های عینی و مقولۀ معنایی کلمات در تمام گروه‏ها تفاوت معنی‏دار دیده شد(p<0/05).
نتیجه‏گیری: در گروه‏های مختلف سنی کودکان طبیعی 2 تا 5 سال، تفاوت آشکاری بین رشد درک اسامی، صفات و افعال دیده نمی‏شود. رشد درک مقوله‏های معنایی کندتر از رشد درک مصداق‏های عینی کلمات است.

---

زمینه و هدف: حس شنوایی مهم‏ترین پایه و اساس برای اکتساب طبیعی زبان است و کم‏شنوایی یکی از عواملی است که باعث اختلال در فراگیری مهارت‏های زبانی می‏شود. هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین توانایی جمله‏نویسی و درک جملات در دانش‏آموزان مبتلا به افت شنوایی و شنوا می‏باشد.
روش بررسی: در این پژوهش مقطعی 30 دانش‏آموز با افت شنوایی 90-70 دسی‏بل و 30 دانش‏آموز با شنوایی هنجار، که همگی در پایه سوم دبستان تحصیل می‏کردند، مورد مطالعه قرار گرفتند. جمله‏نویسی آزمودنی‏ها از طریق توصیف تصاویر به‏صورت نوشتاری و درک جملات، از طریق خواندن متن و پاسخ به سؤالات مربوطه ارزیابی شد.
یافته‏ها: با استفاده از آزمون‏های آماری مشخص شد که ارتباط معنی‏داری بین جمله‏نویسی و درک جملات نوشته شده در دانش‏آموزان کم‏شنوا وجود دارد(p=0/001)، (8/0r=). همچنین ارتباط معنی‏داری بین این متغیرها در دانش‏آموزان شنوا وجود دارد(p=0/001)، (7/0r=).
نتیجه‏گیری: ناتوانی کودکان مبتلا به افت شنوایی در برقراری ارتباط کلامی، منحصر به اختلال در تولید و صوت نیست، بلکه مشکل اساسی آنها ناتوانی در کشف و به‏کارگیری قواعد زبانی برای انتقال اندیشۀ خود در ساختارهای زبانی مناسب و اشکال در درک معانی جمله است.

---

زمینه و هدف: مهارت در خواندن یکی از مهم­ترین نیازهای یادگیری دانش­آموزان در زندگی امروز است این مهارت معطوف به توانایی درک مطلب، تفسیر و استنتاج از متون و دریافت معنا و مفهوم پیامی است که به نگارش درآمده است. موفقیت و پیشرفت تحصیلی هر دانش­آموز با میزان توانمندی وی در درک مطلب ارتباط مستقیم دارد. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر افت شنوایی بر توانایی سطوح مختلف درک خواندن دانش­آموزان کم­شنوا در مقایسه با دانش­آموزان شنوا بود.
روش بررسی: پژوهش از نوع مقطعی بود و ابزار آزمون دفترچۀ استاندارد شدۀ بین­المللی (PIRLS) 2001 بود که روی 17 دانش­آموز مبتلا به کم­شنوایی در پایۀ چهارم ابتدایی از مدارس استثنایی شهرستان­های شهریار، رباط کریم و کرج و 17 دانش­آموز شنوای هنجار که به­روش تصادفی ساده از مدارس عادی همجوار با مدارس استثنایی انتخاب شده بودند اجرا شد.
یافته­ها: در تحلیل یافته­ها بین دانش­آموزان کم­شنوا و دانش­آموزان شنوا در سطوح مختلف درک خواندن تفاوت معنی­داری دیده شد(p<0/05).
نتیجه­گیری: افت شنوایی بر سطوح مختلف درک خواندن تأثیر منفی دارد و به­همین سبب بازنگری برنامه­ریزی­های آموزشی در مراکز استثنایی، به­منظور هدایت آموزش از حفظی­خوانی به سمت درک معنا و لایه­های عمیق­تر یادگیری، ضروری است.

---

زمینه و هدف: دانش‏آموزان کم‏شنوا به دلیل کم‏شنوایی از حیث پرورش مهارت‏های زبانی با تأخیر مواجه می‏شوند و به همین جهت در معرض مشکلات خواندن نیز قرار می‏گیرند. به‏منظور بررسی تأثیر ارتقاء پایۀ تحصیلی بر بهبودبخشی و پیشرفت سطوح درک خواندن، دانش‏آموزان پایه‏های تحصیلی چهارم ابتدایی و سوم راهنمایی براساس آزمون بین‏المللی سواد خواندن در این تحقیق مورد مقایسه قرار گرفتند.
روش بررسی: پژوهش از نوع مقطعی و ابزار آزمون دفترچه استاندارد شده بین‏المللی PIRLS سال 2001 در نظر گرفته شد. 36 دانش‏آموز پایه چهارم ابتدایی و سوم راهنمایی با کم‏شنوایی متوسط رو به شدید و شدید از مدارس استثنایی شهرستان‏های کرج، شهریار، رباط کریم و هشتگرد در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفتند و در تجزیه و تحلیل داده‏ها از t مستقل استفاده شد.
یافته‏ها: در تحلیل یافته‏ها در اولین سطح، تمرکز و بازیابی صریح اطلاعات، دانش‏آموزان سوم راهنمایی به‏طور معنی‏داری بهتر از پایه چهارم ابتدایی عمل نمودند(05/0p<) ولی در سایر سطوح، استنباط مستقیم، تفسیر و تلفیق ایده‏ها، ‏بررسی و ارزیابی محتوا، اختلاف معنی‏داری مشاهده نشد(05/0p>).
نتیجه‏گیری: دانش‏آموزان کم‏شنوا علی‏رغم ارتقاء پایه تحصیلی در سطوح عمیق درک خواندن دچار ضعف بودند. در سیاست‏گذاری‏های آموزش ویژه، تداوم خدمات توانبخشی در مقاطع تحصیلی راهنمایی و دبیرستان و همچنین ارائه آموزش‏های خاص جهت بهبود سطوح پیچیده درک خواندن باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: واژه‏ها به‏عنوان ابزارهایی نمادین برای برقراری ارتباط به‏کار می‏روند. کودکان در مسیر رشد و تکامل زبان، ابتدا اسامی را فرا می‏گیرند و در این دوره؛ بسامد کاربرد اسامی بیش از سایر انواع کلمات است. با توجه به اهمیت اسامی در روند رشد زبان، این پژوهش با هدف جمع‏آوری بخشی از داده‏های هنجاری برای دو آزمون تصویری درک و بیان اسامی و بررسی توانایی درک و بیان اسامیِ کودکان بهنجار انجام گرفت.
روش بررسی: در ایـن پژوهش مقطعی 110 کودک هنجار 5/2 تا 4 ساله (56 پسر و 54 دختر) در چهار گروه سنی از مهدکودک‏های شهر اراک انتخاب شدند. در این بررسی، دو آزمون تصویری درک و بیان اسامی مورد استفاده قرار گرفت.
یافته‏ها: میانگین امتیازهای درک و بیان اسامی در بین تمام گروه‏ها، به غیر از گروه‏های 3 و 5/3 ساله، با یکدیگر تفاوت معنی‏داری داشتند(p<0/05). در مقایسه میانگین امتیازهای درک و بیان اسامی در دو جنس تفاوت معنی‏داری دیده نشد. همچنین همبستگی مستقیم و معنی‏داری بین امتیازات درک و بیان اسامی (r=0/896 و p<0/001) وجود داشت.
نتیجه‏گیری: توانایی‏های درک و بیان اسامی در 4 گروه سنی مورد مطالعه با یکدیگر تفاوت دارد و دو آزمون تصویری درک اسامی و بیان اسامی می‏تواند این تفاوت را نشان دهد. همچنین، با وجود رشد سریع توانایی درک، توانایی بیانی و درکی به موازات هم رشد می‏کنند و توانایی دختران و پسران در این زمینه یکسان است.

---

زمینه و هدف: با آن که با پیشرفت فناوری کاشت حلزون، توانایی درک گفتار بیماران بهبود یافته است اما کاشت به تنهایی کافی نیست و بیمار به توانبخشی شنوایی نیاز دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی روند پیشرفت درک گفتار کودکان دارای کاشت حلزون بود.
روش بررسی: در این پژوهش 14 کودک کاشت شده با میانگین سنی 5/5 سال بین 10 تا 43 جلسه تربیت شنوایی شدند. تمایز و درک کودکان هر سه ماه یک­بار ارزیابی شد. ارزیابی سوم تنها برای 4 نفر انجام شد.
یافته‏ها: میانگین امتیاز کلی ارزیابی‏های اول 21/43 درصد، دوم 76/63 درصد و سوم 78 درصد به‏دست آمد. کلیه کودکان از ارزیابی اول در توانایی آگاهی از صدا امتیاز کامل داشتند. در تمایز اصوات محیطی در ارزیابی‏های اول 30/71 درصد، دوم 36/84 درصد و سوم 100 درصد کودکان به امتیاز کامل دست یافتند. در تمایز اصوات گفتاری، امتیازات کامل به‏ترتیب 70/34 درصد، 50/57 درصد و 71/85 درصد و در بررسی حافظه شنوایی، 21 درصد، 13/57 درصد و 2/83 درصد بود. در مهارت بازگویی داستان و درک در مرحله اول هیچ یک به‏طور کامل پاسخ ندادند و در ارزیابی‏های دوم و سوم 83/12 درصد و 83/12 درصد کودکان امتیاز کامل داشتند. مقایسۀ نتایج حاصله اختلاف معنی‏داری بین ارزیابی اول و دوم نشان داد(p=0/002).
نتیجه‏گیری: با توجه به نتایج، آگاهی از صدا توانایی است که به سرعت شکل می‏گیرد. برای دستیابی به سایر قابلیت‏های تمایز صدای گفتاری و غیرگفتاری به‏ویژه درک گفتار که آخرین و مهم‏ترین توانایی برای برقراری ارتباط محسوب می‏شود نیاز به آموزش‏های وسیع‏تری دارد.

---

زمینه و هدف: ارتباط انسان شامل رفتارهای کلامی و غیرکلامی است. رفتار غیرکلامی یا زبان بدن شامل حالت چهره، جسچر، تماس چشمی، وضعیت بدن و نوای گفتار است. نوای گفتار، رفتاری است که بخش مهمی از اطلاعات معنایی و عاطفی را به شنونده منتقل می‏کند. با توجه به این ‌که در ایران آزمونی برای ارزیابی درک نوای گفتار وجود ندارد، تصمیم گرفته شد آزمونی متناسب با فرهنگ و زبان فارسی طراحی شده و روایی و پایایی آن تعیین شود.
روش بررسی: این مطالعه از نوع ساخت آزمون است. 73 جمله، توسط 22 دوبلر با هشت لحن بیان شد و 6582 جمله ضبط شد. برای بررسی روایی محتوایی صداها، 200 دانشجو در رده سنی 18 تا 30 سال و یک متخصص صدا، به موارد ضبط شده گوش دادند. از بین 6582 صدا، حالت عاطفی 1473 صدا، مورد توافق کامل شنوندگان بود. سپس 1473 صدا در اختیار یک متخصص صدا (مدیر دوبلاژ) قرار گرفت و در نهایت، 169 صدا جهت آزمون انتخاب گردید. آزمون درک نوای گفتار با چهار زیرآزمون تمایز نوای زبانی، تمایز نوای عاطفی، نامیدن نوای گفتار، نامیدن متناقض‏ها ساخته شد. پایایی آزمون روی 32 فرد بهنجار (18 تا 60 سال) تعیین گردید.
یافته‏ها: آزمون درک نوای گفتار دارای روایی محتوایی 100 درصد و پایایی 94 درصد بود و ضریب همبستگی آن 89 درصد بود(p=0/000).
نتیجه‏گیری: آزمون دارای روایی و پایایی مطلوبی است. و برای ارزیابی مهارت درک نوای گفتار در زبان فارسی مناسب است.

---

زمینه و هدف: در رویکردهای مختلف زبانی، خواندن یک مهارت محسوب می‏شود. مهارت‏های زبانی شامل گوش کردن، سخن گفتن، خواندن و نوشتن، با هم ارتباط زیادی دارند. بنابراین چنانچه کودکان مهارت‏های گوش دادن و سخن گفتن را فعالانه انجام دهند، مهارت‏های خواندن و نوشتن را به آسانی خواهند آموخت. هدف از این تحقیق بررسی مقایسه‏ای سواد خواندن دانش‏آموزان کم‏شنوا و همسالان با شنوایی هنجار در مقاطع مختلف تحصیلی بود.
روش بررسی: تحقیق به‏صورت پس‏رویدادی و با استفاده از آزمون استاندارد شده پرلز 2006 بود که روی 80 دانش‏آموز کم‏شنوای شدید و عمیق پایه‏های تحصیلی پنجم دبستان، اول و چهارم دبیرستان شاغل به تحصیل در مدارس استثنایی شهر تهران که به شیوۀ نمونه‏گیری تصادفی و 80 دانش‏آموز با شنوایی هنجار از مدارس عادی که با نمونه‏گیری در دسترس انتخاب شده بودند، اجرا شد.
یافته‏ها: تفاوت معنی‏داری بین میانگین درکِ خواندن دانش‏آموزان شنوا و کم‏شنوای شدید و عمیق مشاهده شد(p<0/001). همچنین در هر سه آزمون، میانگین درک خواندن دانش‏آموزان کم‏شنوای دختر از پسر بالاتر بود و این تفاوت در سطح p<0/001 معنی‏دار بود. تفاوت میانگین درکِ خواندن دانش‏آموزان کم‏شنوا در سه مقطع معنی‏دار نبود که نشان‏دهندۀ عدم رشد مهارتِ خواندن، متناسب با افزایش پایۀ تحصیلی بود.
نتیجه‏گیری: پژوهش حاضر نشان می‏دهد که یکی از حیطه‏هایی که در کم‏شنوایان به‏طور قابل ملاحظه‏ای دچار آسیب می‏شود، درکِ خواندن است. با توجه به اینکه سوادِ خواندن یکی از مهم‏ترین توانایی‏های اکتسابی دانش‌آموزان در مدرسه است، لزوم ارزیابی آن و شناخت نقاط قوت و ضعف دانش‌آموزان به‏ویژه کم‏شنوایان ضروری است.

---

زمینه و هدف: هدف از انجام این مطالعه، بررسی حساسیت درکی شنوندگان بومی فارسی، زبانی دارای تکیه قابل پیش­بینی، نسبت به سرنخ­های آکوستیکی تکیه است. این پژوهش براساس الگوی شناختی ناشنوایی تکیه طراحی شده است که مطابق آن، هر قدر جایگاه تکیه در یک زبان، بیشتر قابل پیش‏بینی باشد، گویشور بومی آن زبان، دارای حساسیت درکی ضعیف‌تری نسبت به ویژگی‌های تکیه خواهد بود.
روش بررسی: در این آزمون، نوع خاصی از آزمون درکی تطبیق به‏کار رفت که در آن 35 گویشور فارسی در قالب سه گروه متمایز براساس زمینه زبانی، باید محرک‏های مصنوعی پخش‌شده را، به‏صورت رایانه‌ای، شبیه‌سازی می‌کردند. در کنار بررسی عملکرد فارسی‌زبانان در درک تکیه، تأثیر دانش آواشناسی و قرار گرفتن در محیط زبان انگلیسی بر حساسیت درکی آنها نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: در یافته‌های این پژوهش مشخص شد که حساسیت کلی فارسی‌زبانان نسبت به تکیه ضعیف است. با این حال قرار گرفتن آنها در محیط زبانی انگلیسی، تأثیر چشمگیری در میزان حساسیت آنها به تکیه در پی داشت(p<0/0001)؛ در حالی که دانش آواشناسی تأثیری در عملکرد درکی گویشوران نداشت. همچنین از بین سه همبسته، بیش از همه، در تشخیص دیرش، میان فارسی‌زبانان مشکل وجود داشت(p=0/0001) و از لحاظ آماری تفاوتی میان درک سرنخ فرکانس پایه و شدت مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: گویشوران زبان فارسی عملکرد ضعیفی در درک تکیه دارند و چنین نتیجه‌ای با پیش‌بینی الگوی ناشنوایی تکیه در مورد ناشنوایی تکیه گویشوران زبان‌های دارای تکیه ثابت سازگار است.

---

زمینه وهدف: مهارت خواندن فرایند پیچیده‏ای محسوب می‏شود که نیاز به آموختن دارد و صرفاً متکی بر تطبیق صداها با نمادهای نوشته شده بر یک صفحه نیست، خوانندگان براساس تجربیات و دانشی که از طریق خواندن کسب می‏نمایند قادر به فهم و درک عمیق‏تر معنی از متن خواهند شد. پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ سواد خواندن دانش‏آموزان کم‏ًشنوای استثنایی و تلفیقی صورت پذیرفت.
روش بررسی:‌ پژوهش از نوع مقطعی و ابزار آزمون دفترچه‏های استاندارد شدۀ بین‏المللی PIRLS (2006) در نظر گرفته شد که روی 28 دانش‏آموز کم‏شنوای پایه چهارم ابتدایی ازمدارس استثنایی و تلفیقی شهرستان‏های شهر ری و شهریار انجام شد.
یافته‏ها: در تحلیل یافته‏ها دانش‏آموزان کم‏شنوادر مدارس استثنایی در سواد خواندن با میانگین 78/1 وانحراف معیار 06/1 ودرک متون اطلاعاتی با میانگین 92/1 و انحراف معیار 49/1، همچنین متون ادبی با میانگین 64/1 وانحراف معیار 62/1 با دانش‏آموزان کم‏شنوادر مدارس عادی در سواد خواندن با میانگین 67/3 و انحراف معیار 74/1، درک متون اطلاعاتی با میانگین 21/4 و انحراف معیار 48/2 ومتون ادبی با میانگین 14/3 و انحراف معیار 23/1 اختلاف معنی‏دار نشان دادند(p<0/05).
نتیجه‏گیری: دانش‏آموزان کم‏شنوا در تلفیقی در مواجهه با سواد خواندن، درک متون اطلاعاتی وادبی به‏طور معنی‏داری بهتر از دانش‏آموزان کم‏شنوا در مدارس استثنایی عمل کردند. فراهم آوردن بستر فرهنگی مناسب در برنامه‏ریزی‏های آموزشی به‏منظور هدایت و پذیرش دانش‏آموزان کم‏شنوا به مدارس عادی شایان توجه بیشتری است.

---

زمینه: هایپرلکسیا یک توانایی ویژه است که در گروهی از افراد مبتلا به اختلالات رشدی دیده می‏شود. این اصطلاح در مورد کودکانی به‏کار می‏رود که علی‎رغم مشکلات زبانی، شناختی و اجتماعی در تشخیص واژه‎ها مهارت بالایی دارند اما از نظر مهارت درک مطلب در سطح پایینی عمل می‏کنند به‏کار می‏رود. در مورد علل آسیب درک مطلب در این کودکان فرضیه‏های مختلفی وجود دارد. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر بهبود جنبۀ معناشناسی زبان یعنی افزایش خزانۀ واژگان درکی و بیانی، بر توانایی درک مطلب در یک کودک اوتیستیک با هایپرلکسیا است.
مورد: کودک مورد مطالعه در این پژوهش یک کودک هایپرلکسیای اوتیستیک بود که در زمان شروع 3 سال و 11 ماه داشت. وی قادر به خواندن بود ولی درکی از مطالب خوانده شده نداشت. در مدت 12 جلسۀ درمانی درک و بیان 160 واژه به کودک آموزش داده شد. در طی این مدت فرم نوشتاری واژه‏ها حذف شد . پس از طی جلسات درمانی این واژه ها مجدد ارزیابی شدند و کلماتی که کودک قادر به درک و بیان آنها بود مورد ارزیابی درک نوشتاری قرار گرفتند.
نتیجه‏گیری: بهبود جنبۀ معناشناسی زبان افزایش خزانۀ واژگان درکی و بیانی باعث افزایش درک نوشتاری کلمات شد.

---

زمینه و هدف: مطالعات نشان داده‏اند اکثر کودکان قبل از چهار سالگی توانایی درک و بیان سؤألات پرسش‌واژه‌ای مانند /what/، /where/ و /who/ را کسب می‌کنند. یک پژوهش موردی در زبان فارسی، این نتایج را تأیید می‌کند. هدف این مطالعه بررسی توانایی درک و بیان سؤالات پرسش‌واژه‌ای در کودکان 6-4 ساله بود.
روش بررسی: در پژوهش حاضر 72 کودک 6-4 سالۀ فارسی‏زبان به‏طور تصادفی انتخاب شدند. پرسش‌واژه‌ها شامل /či/، /koja/، /ki/، /čera/ و /key/ بود. دو تصویر برای درک و چهار تصویر برای بیان استفاده شد. در قسمت درک، آزمودنی‏ها باید به سؤالاتی در مورد تصاویر پاسخ می‌دادند و در قسمت بیان پس از ارائۀ جملات انگیزشی توسط عروسک سخنگو باید سؤال می‌پرسیدند. برای بررسی نتایج این پژوهش از آمار توصیفی و t مستقل استفاده شد.
یافته‏ها: در قسمت درک، آزمودنی‏ها در همۀ پرسش‌واژه‌ها میانگین دو با انحراف معیار صفر به‏دست آوردند، به‏جز کودکان 5-4 ساله که برای پرسش‌واژه /key/ میانگین 89/1 با انحراف معیار 32/0 را کسب کردند. در قسمت بیان بالاترین میانگین 52/3 با انحراف معیار 84/0 برای پرسش‌واژه ‌/ki/ بود؛ بین آزمودنی‏های 6-5 ساله و 5-4 ساله در پرسش‌واژه‌های /key/ با p<0/001، /ki/ با p=0/012، /koja/ با p=0/003 و /či/ با p=0/005 اختلاف معنی‏داری مشاهده شد. بیشترین خطاها نیز در کاربرد پرسش‌واژه ‌/key/ بود.
نتیجه‏گیری: آزمودنی‏های این مطالعه توانایی درک و بیان پرسش‌واژه‌ها را داشتند. درک پرسش‌واژه‌های /koja/či/key/čera/ki/ برای کودکان 6-4 ساله ساده است و می‌توانند از این واژه‌ها در جملات پرسشی استفاده کنند، اما خطاهای کاربردی نیز در بیان آنها وجود داشت.