زمینه و هدف: دیابت شیرین اختلال شایعی است که می‏تواند درگیری‏های گوناگونی از جمله نقائص شناختی در سیستم عصبی مرکزی ایجاد کند. کاربرد پتانسیل وابسته به رخداد P300 به‏عنوان یک رویکرد نوروفیزیولوژیک در ارزیابی عملکردهای شناختی به خوبی مشخص شده است. در این مطالعه پتانسیل وابسته به رخداد P300 شنوایی در افراد هنجار و مبتلا به دیابت نوع I مقایسه شده است.

روش بررسی: در این مطالعه غیرمداخله‏ای، پتانسیل P300 شنوایی به روش الگوی تحریک متفاوت با استفاده از دو محرک تن‏برست 1000 و 2000 هرتز روی 25 فرد مبتلا به دیابت نوع I با میانگین سنی 76/28 سال و 25 فرد هنجار با میانگین سنی 68/29 سال و شرایط سنی، جنسی و سطح تحصیلات مشابه انجام شد. از روش نمونه‏گیری از نوع احتمالی و تصادفی طبقه‏ای استفاده شد.

یافته‏ها: میانگین زمان نهفتگی P300 در بیماران به‏طور معنی‏داری در مقایسه با افراد هنجار در هر دو جایگاه الکترودی و دو جنس افزایش(p=0/000) نشان داد و میانگین دامنۀ P300 در هر دو جنس بیماران نسبت به افراد هنجار در هر دو جایگاه الکترودی باشد کاهش معنی‏داری(p=0/000) داشت.

نتیجه‏گیری: افزایش معنی‏دار زمان نهفتگی در بیماران نشانۀ پردازش اطلاعات شنوایی کندتر و سرعت طبقه‏بندی اطلاعات کمتر بود. کاهش معنی‏دار دامنۀ موج P300 در بیماران بیان می‏کند که حافظۀ کاری نمی‏تواند به خوبی رخداد جدید را شناسایی کرده و محیط خود را برحسب آن به‏هنگام کند.

زمینه و هدف: دیابت شیرین یک بیماری متابولیک پیش‏رونده است. وجود تناقض بین نتایج بررسی ارتباط بین آسیب‏ شنوایی و بیماری دیابت حاکی ‏از واکنش پیچیدۀ بیماری بر مسیر شنوایی است. در این مطالعه ویژگی شنوایی مبتلایان به دیابت شیرین نوع II با استفاده ازآزمون‏های رفتاری و الکتروفیزیولوژیک مورد بررسی قرار گرفت.

روش بررسی: در این مطالعۀ مقطعی ۳۰ فرد مبتلا ‏به دیابت شیرین نوع II در محدودۀ سنی ۴۵-۴۰ سال با میانگین سنی ۷/۴۳ و انحراف معیار ۳/۱ و ۳۰ فرد سالم همتا با میانگین سنی ۵/۴۱ و انحراف معیار ۵/۱ سال با آزمون‏های پاسخ شنوایی ساقۀ مغز و ادیومتری تن‏ خالص ارزیابی و نتایج در دو گروه مقایسه شد.

یافته‏ها: آستانۀ شنوایی افراد دیابتی در محدودۀ هنجار به‏دست‏آمد. اما بین گروه دیابتی و هنجار، تفاوت آماری معنی‏داری در زمان نهفتگی مطلق امواج III، I و V و نیز زمان نهفتگی بین قله‏ای امواج III-V ،III-I  و I-V مشاهده شد(p<۰/۰۵).

نتیجه‏گیری: افزایش زمان نهفتگی امواج پاسخ‏های شنوایی ساقۀ مغز نشان‏دهندۀ کاهش سرعت انتقال عصب شنوایی در بیماران دیابتی است و از ‏آنجا که این ناهنجاری می‏تواند قبل از بروز کم‏شنوایی رخ دهد، استفاده از پاسخ‏های شنوایی ساقۀ مغز می‏تواند به ‎ عنوان یکی از ابزارهای بررسی تأثیر دیابت بر سیستم عصبی شنوایی قبل از بروز کم‏شنوایی، سودمند باشد.