---

طی یک بررسی وسیع (2748 گوش) ، نقاط قطع صدک تودم (1) در آستانه های رفلکس آکوستیک (2) افراد طبیعی و مبتلا به کاهش حسی عصبی با منشاء حلزونی تعیین گردید. تمامی افراد دارای شنوایی قابل اندازه گیری (ANSI-1969≤110 dBHL) در سه فرکانس 500، 1000و 2000 هرتز بودند.وقتی که افت شنوایی بیش از dB55 باشد، آن دسته از مطالعاتی که عدم پاسخ (NR) (3) را در بررسی های خود مد نظر قرار داده بودند، مقادیر قطع بالاتری را نسبت به مطالعات دیگر که عدم پاسخ را در بررسی های خود تاثیر نداده بودند، داشتند" مقادیر قطع صدک نودم را می توان بصورتی کارآمد، جهت شناسایی موارد آسیب ورا حلزونی بکار گرفت مشروط بر اینکه کاهش شنوایی از dB75 فراتر نرود" هنگامی که میزان کاهش شنوایی زیاد باشد( بیش از dBHL75) ART نمی تواند بین گوشهای مبتلا به آسیب ورا حلزونی و حلزونی افتراق بگذارد زیرا در کم شنوایی های زیاد هر دو ماهیت بالینی، همراه با عدم وجود رفلکس هستند.

---

این بررسی در مورد افراد دچار کم شنوایی ناشی از نویز و ضربه صوتی انجام گرفته و طی آن شدتی که حداکثر دامنه رفلکس را ایجاد می کند، در دو گروه اندازه گیری شده است. سیگنال آزمایشی، تون خالص 1 کیلو هرتز است که به مدت 1 ثانیه ارائه گردیده است. همه افراد مورد مطالعه مرد و در محدوده سنی 20 تا 40 سال بودند. نتیجه بررسی نشان می دهد دامنه رفلکس اکوستیک در فرکانس 1 کیلو هرتز در افراد مورد مطالعه مبتلا به کم شنوایی ناشی از نویز، نسبت به افراد مبتلا به کم شنوایی ضربه صوتی کمتر است.

---

هدف: این پژوهش بررسی وضعیت شنوایی مبتلایان به بیماری MS قطعی می باشد. نتایج بدست آمده می تواند جهت تایید تشخیصی بیماری و افزایش آگاهی از جنبه های مختلف این بیماری و اقدامات درمانی و توانبخشی در جامعه مبتلایان موثر و مفید باشد.
مواد و روش ها: این پژوهش به صورت سنجشی تحلیلی در زمستان 1379 بر روی 40 نفر از مبتلایان قطعی صورت گرفت که از بین مراجعین به کلینیک MS بیمارستان شهداء تجریش در محدوده سنی 20 تا 45 سال انتخاب شده بودند و هیچگونه سابقه مشکلات اتولوژیک نیز نداشتند. در این پژوهش نتایج آزمون های شنوایی رایج (ART و SDS و SRT و PTA) و آزمون ABR بیماران MS با نتایج حاصله از گروه شاهد یا مقادیر استاندارد در کلینیک شنوایی دانشکده توانبخشی علوم پزشکی ایران مقایسه شدند.
نتایج: در این بررسی میانگین آستانه های شنوایی تون خالص بیماران MS در محدوده های فرکانسی پایین، میانه و بالا در مقایسه با گروه شاهد از نظر آماری تفاوت معنی داری را نشان داد (P<0.05). در آزمون آستانه رفلکس صوتی نیز تفاوت معنی داری بین میانگین این آستانه ها در دو گروه دیده شد. در آزمون های گفتاری تفاوت معنی داری در نتایج بدست آمده از دو گروه مشاهده نشد (P>0.05). در آزمون ABR فقط از نظر زمان نهفتگی مطلق موج V و زمان نهفتگی فواصل بین موجی III-V و I-V تفاوت آماری معنی داری بین دو گره دیده شد. بین میانگین فرکانس های میانه و طولانی شدن زمان نهفتگی مطلق موج V ارتباط معنی داری وجود دارد اما ارتباط بین SDS و ABR و نیز ART و ABR معنی دار نیست.
بحث: نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان می دهند که آزمون های ART و PTA و برخی از پارامترهای آزمون ABR می تواند به عنوان یک روش تکمیلی جهت تایید تشخیص بیماری MS در کنار سایر روش های مرسوم (مثل MRI و بررسی VEP و CSF و SEP) و توام با آنها بکار گرفته شوند.

---

هدف: لزوم استفاده از OAE در تشخیص نوروپاتی شنوایی.
روش ها: انجام ایمیتانس ادیومتری، OAE و ABR و مداخله توانبخشی برای سه کودک مبتلا به یرقان نوزادی
نتایج: آزمایش های تمپانومتری و OAE این سه کودک طبیعی بود. ABR آنها مبین اختلال عمده در سیستم شنوایی بود. سمعک های تجویز شده و مداخلات توانبخشی برای هیچ یک مفید نبود.
بحث: 1) OAE به صورت DPOAE) Screening یا TEOAE) بایستی در مجموعه کارهای تشخیص شنوایی شناسی و بیمار یابی قرار گیرد. 2) هرگاه موارد بالینی گویای پدیده های چون هیپوکسی، یرقان، MS، مننژیت و مننگو آنسفالیت باشد اهمیت جایگاه OAE بیشتر خود را می نمایاند. 3) انتخاب موارد انجام کاشت حلزون بی نیاز از دانستن وضعیت OAE نمی باشد. 4) در صورت وجود نوروپاتی شنوایی لزوم پرداختن به دیگر روش های بازتوانی شنوایی ضروری است.