زمینه و هدف: کم‏شنوایی پراسترس‏ترین معلولیت است و مراقبت از کودکان کم‏شنوا، والدین را در معرض خطر سلامت روانی قرار می‏دهد. از این رو حمایت و مداخله ‎ های تخصصی برای این خانواده‏ها بسیار ارزشمند است و آنها را در پرورش فرزندشان بسیار کمک می‏کند. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر مددکاری اجتماعی بر سازگاری اجتماعی در والدین کودکان کم‏شنوای شهر اراک بود.

روش بررسی: در این پژوهش، تعداد ۳۷ خانوادۀ کودکان کم‏شنوا ۴ تا ۱۶ سال شهر اراک، به‏صورت نمونه‏گیری مبتنی بر هدف از جامعه انتخاب شدند. برای تعیین دریافت یا عدم دریافت خدمات مددکاری از مصاحبه و بررسی پرونده و به‏منظور تعیین سازگاری اجتماعی از پرسش‏نامه ۵۴ پرسشی سازگاری اجتماعی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‏ها و اطلاعات به‏دست آمده از والدین، از تحلیل واریانس استفاده شد.

یافته‏ها: تحلیل داده‏ها نشان داد بین والدین افراد کم‏شنوایی که خدمات مددکاری اجتماعی دریافت کرده بودند و والدینی که این خدمات را دریافت نکرده بودند از نظر سازگاری اجتماعی و مقیاس‏های آن تفاوت معنی ‎ داری وجود دارد(p<۰/۰۰۱).

نتیجه‏گیری: با توجه به نتایج به‏دست آمده می‏توان گفت والدین افراد کم‏شنوایی که خدمات مددکاری اجتماعی دریافت کرده بودند سازگاری اجتماعی کلی بالاتری داشتند. بنابراین ارائۀ خدمات مددکاری به والدین افراد کم‏شنوا باعث ارتقای سازگاری اجتماعی آنان می‏شود.

زمینه و هدف: کودکان ناشنوا به‏دلیل نقص شنوایی خود با مشکلات سازگاری متعددی روبه‌رو هستند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان‏نمایشگری به روش پانتومیم بر سازگاری اجتماعی دانش‏آموزان دختر ناشنوای ۱۲ تا ۱۵ ساله شهر اصفهان انجام گرفت.

روش بررسی: روش پژوهش آزمایشی و از طرح پیش‌آزمون‏ـ‏پس‌آزمون با گروه شاهد استفاده شد. به این منظور تعداد ۳۰ نفر از دانش‏آموزان دختر ناشنوای ۱۲ تا ۱۵ ساله شهر اصفهان که ملاک‏های ورود به پژوهش را داشتند، به روش تصادفی انتخاب و در دو گروه مورد (۱۵ نفر) و شاهد (۱۵ نفر) قرار گرفتند. برای جمع‌آوری اطلاعات از مقیاس سازگاری اجتماعی (Rao(۱۹۷۳ استفاده شد. داده‏ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره و با بهره‏گیری از نرم‏افزار SPSS نسخۀ ۲۱، تجزیه و تحلیل شد.

یافته‏ها: نتایج نشان داد که تفاوت بین سازگاری اجتماعی دو گروه مورد و شاهد پس از انجام مداخله در سطح p=۰/۰۰۰۱ معنی‏دار است.

نتیجه‏گیری: با توجه به نتایج پژوهش می‏توان گفت که روش روان‏نمایشگری به روش پانتومیم، سازگاری اجتماعی دانش‏آموزان ناشنوا را بهبود می‏بخشد و می‏توان از آن به‌عنوان یک روش آموزشی و درمانی استفاده کرد.