---

زمینه و هدف: پتانسیل‏های عضلانی برانگیخته دهلیزی از ساکول و عصب دهلیزی تحتانی منشأ می‏گیرند. از آنجایی‏که بیماری منیر عملکرد ساکول را تحت تأثیر قرار می‏دهد، این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه میزان درصد وقوع و زمان نهفتگی موج p۱۳ و n۲۳ در سه گروه مبتلابان به منیر باعلامت و بی‏علامت و هنجار انجام شده است.
روش بررسی: این تحقیق روی ۴۲ نفر شامل ۱۹ بیمار مبتلا به منیر باعلامت، ۱۱ بیمار مبتلا به منیر بی‏علامت و ۱۲ فرد هنجار با میانگین سنی ۴۸/۴۰ سال انجام شد و امواج با ارائه محرک تن‏برست ۵۰۰ هرتز با شدت ۱۲۰ دسی‏بل  peSPLثبت شدند. سپس درصد وقوع و زمان نهفتگی امواج در سه گروه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.
یافته‏ها: میزان درصد وقوع امواج به‏طور معنی‏داری در مبتلایان به منیر باعلامت (۶/۵۲%) نسبت به مبتلایان به منیر بی‏علامت (۹/۹۰%) و افراد هنجار (۱۰۰%) کمتر بود(p<۰/۰۵). اختلافی بین مبتلایان به منیر بی‏علامت و افراد هنجار مشاهده نشد. میانگین زمان نهفتگی امواج در بین سه گروه مورد بررسی اختلاف معنی‏داری نداشت(p>۰/۰۵).
نتیجه‏گیری: احتمالاً تأثیر روش‏های درمانی اعمال شده در مبتلایان به منیر سبب بازگشت مجدد عملکرد طبیعی ساکول شده و پتانسیل‏های دهلیزی حذف شده در مبتلایان به منیر پس از درمان، دوباره مشاهده می‏شود. به نظر می‏رسد به‏دلیل درگیری گوش داخلی و سالم ماندن عصب در بیماری منیر زمان نهفتگی تغییر نمی‏کند. با توجه به نتایج حاصله می‏توان از این پتانسیل‏ها برای ارزیابی بیماران مبتلا به منیر و پایش روند درمانی آنها بهره گرفت.

---

زمینه و هدف: پتانسیل عضلانی برانگیختۀ دهلیزی در پاسخ به محرک کلیک یا تن­برست به­عنوان یک آزمون بالینی برای ارزیابی ساکول و عصب دهلیزی تحتانی مورد استفاده قرار می­گیرد. مطالعات مختلف نشان می­دهد کاشت حلزون می­تواند تأثیر منفی بر ساختارهای دهلیزی داشته باشد. هدف از این مطالعه، بررسی این پتانسیل در افرادی است که دارای حلزون کاشت­شدۀ یک­طرفه هستند.
روش بررسی: در این مطالعۀ مقطعی ۳۳ بیمار دارای کاشت حلزون یک­طرفه با میانگین سنی ۹۶/۱۹ سال به­عنوان گروه مورد با ۳۰ فرد هنجار با میانگین سنی ۲۷/۲۴ سال به­عنوان گروه شاهد شرکت داشتند. میانگین زمان نهفتگی و دامنۀ پتانسیل عضلانی برانگیختۀ دهلیزی در همۀ افرادها ثبت و مقایسه شد.
یافته­ها: در هر دو گوش تمامی افراد گروه شاهد امواج هنجار ثبت شد. در ۱۶ مورد (۴۸/۴۸ %) هیچ پاسخی در دو گوش دریافت نشد. در سه مورد (۰۹/۹ %) پاسخ­ها در هر دو گوش ثبت شدند، ولی در اکثر موارد دامنۀ امواج در سمت دارای کاشت حلزون کاهش یافته بود. در ۱۴ مورد (۴۲/۴۲ %) پاسخ­ها تنها در گوش غیرکاشت­شده ثبت شدند.
نتیجه­گیری: پتانسیل عضلانی برانگیختۀ دهلیزی ابزاری ارزشمند برای بررسی عملکرد ساکول در افراد دارای کاشت حلزون است. آسیب به تیغۀ مارپیچی استخوانی و غشاء پایه به­دنبال کاشت حلزون می­تواند باعث آسیب به اندام­های دهلیزی، به­خصوص ساکول، شود. به نظر می­رسد ممکن است ساکول به­دنبال کاشت حلزون صدمه ببیند و منجر به حذف پتانسیل عضلانی یا کاهش دامنۀ آن شود.

---

زمینه و هدف: بیماران مبتلا به میگرن به‏طور شایع شکایات دهلیزی را گزارش می‏نمایند. گاهی حتی در نبود این‏گونه شکایات، آزمون‏های نورواتولوژیک در فواصل بین حملات، سردرد نابهنجاری را نشان می‏دهند که نشانگر اختلال عملکرد دهلیزی تحت بالینی در این بیماران است. جهت ارزیابی بخشی از سیستم دهلیزی در این بیماران، در مطالعۀ حاضر پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در افراد مبتلا به میگرن و افراد هنجار مقایسه شده است.
روش بررسی: افراد مورد مطالعه شامل ۲۵ فرد دچار میگرن و ۲۶ فرد داوطلب هنجار با محدودۀ سنی ۵۳-۲۰ سال بود. پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی با ارائه محرک تن‏برست ۵۰۰ هرتز با شدت ۹۵ دسی‏بل  nHL به ثبت رسید.
یافته‏ها: میانگین دامنه و زمان نهفتگی قله p۱۳  در مبتلایان به میگرن به‏ترتیب کمتر و بیشتر از افراد هنجار به‏دست آمد که این تفاوت از لحاظ آماری معنی‏دار بود. به‏طوری که برای دامنه، در گوش راست و چپ p=۰/۰۰۱ و برای زمان نهفتگی p۱۳ ، در گوش راست p=۰/۰۰۴و در گوش چپ p=۰/۰۲ به‏دست آمد. تفاوتی بین میانگین زمان نهفتگی قله n۲۳ و نسبت دامنه در دو گروه مشاهده نگردید(p>۰/۰۵).
نتیجه‏گیری: با توجه به مشاهدۀ زمان نهفتگی تأخیر یافته در پاسخ بیماران دچار میگرن، احتمال درگیری نوار دهلیزی‏ـ‏نخاعی در ساقه مغز وجود دارد. با این وجود، به‏علت محدود بودن تعداد نمونه‏های مورد بررسی، جهت تعمیم نتایج به کل بیماران دچار میگرن نیاز به تحقیقات گسترده‏تری می‏باشد.

---

زمینه و هدف: پتانسیل عضلانی برانگیختۀ دهلیزی و پاسخ منفی با زمان نهفتگی کوتاه برانگیختۀ صوتی دو پاسخ غیرحلزونی با منشاء احتمالی ساکول است. مطالعۀ حاضر با هدف تعیین درصد وجود دو پاسخ و بررسی ارتباط آنها در کودکان کم‏شنوا انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه روی ۳۰ کودک کم‏شنوای حسی عصبی عمیق مادرزاد انجام شد. پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی با ارائۀ محرک تن‏برست و پاسخ منفی با زمان نهفتگی کوتاه برانگیختۀ صوتی با ارائۀ محرک کلیک ثبت گردید. هر دو پاسخ در سطح شدت آستانۀ راه هوایی به‏صورت یک گوشی از طریق رسیور داخلی ثبت شدند.
یافته‏ها: پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در ۳/۵۳ درصد کودکان و پاسخ منفی با زمان نهفتگی کوتاه برانگیختۀ صوتی در ۴۰ درصد کودکان به‏دست آمد. بین درصد ثبت این دو پاسخ، ارتباط معنی‏داری وجود داشت(p=۰/۰۰۵). جنسیت و گوش مورد بررسی بر نتایج آزمون‏ها تأثیری نداشت.
نتیجه‏گیری: در نزدیک به نیمی از کودکان کم‏شنوا، هر دو پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی و پاسخ منفی با زمان نهفتگی کوتاه برانگیخته صوتی ثبت گردید. این یافته از یک سو به عدم تأثیر کم‏شنوایی بر عملکرد ساختارهای اتولیتی در برخی از کودکان و از سوی دیگر به احتمال وجود نقص دهلیزی به همراه کم‏شنوایی عمیق در گروه دیگر اشاره دارد. این امر بر ضرورت بررسی عملکرد دستگاه دهلیزی در کنار سایر ارزیابی‏ها برای اطلاع از عملکرد این دستگاه تأکید دارد.

---

زمینه و هدف: در پاسخ‏های شنوایی ساقۀ مغز افراد کم‏شنوای عمیق با تحریک صوتی شدید، انحرافی منفی با زمان نهفتگی سه تا چهار میلی ثانیه مشاهده می‏شود که پاسخ منفی برانگیخته صوتی با زمان نهفتگی کوتاه نام گرفته و تصور شده است که پتانسیل برانگیختۀ دهلیزی، به‏ویژه ساکولی باشد. از آنجایی که پتانسیل‏های عضلانی برانگیختۀ دهلیزی نیز منشأ ساکولی دارند، هدف از مطالعۀ حاضر بررسی ارتباط بین این دو آزمون در بزرگسالان کم‏شنوای عمیق بود.
روش بررسی: مطالعۀ مقطعی حاضر روی ۲۰ فرد (۳۹ گوش) بزرگسال کم‏شنوای عمیق، در محدودۀ سنی ۴۰-۱۸ سال، به شیوه نمونه‏گیری غیراحتمالی از بین ناشنوایان بزرگسال در دسترس شهر تهران انجام شد. برای همۀ داوطلبان پاسخ‏های شنوایی ساقۀ مغز با تن‏برست ۱۰۰۰ هرتز در سطوح شدتی ۱۰۰-۷۰ دسی‏بل nHL و آزمون پتانسیل‏های عضلانی برانگیختۀ دهلیزی ثبت شد.
یافته‏ها: در مجموع از ۳۹ گوش، ۳۴ گوش دارای امواج p۱۳ و n۲۳ طبیعی بود که در ۲۷ گوش (۴۱/۷۹ درصد) پاسخ منفی ثبت شد؛ در هفت گوش علی‏رغم ثبت امواج p۱۳ و n۲۳ طبیعی، پاسخ منفی به‏دست نیامد. در صورتی که در سه گوش علی‏رغم نبود امواج p۱۳ و n۲۳ طبیعی، پاسخ منفی مشاهده شد. در دو گوش هیچ پاسخی مشاهده نشد.
نتیجه‏گیری: با توجه به میزان بروز بالای پاسخ منفی در گوش‏های کم‏شنوای عمیق دارای امواج p۱۳ و n۲۳ طبیعی، می‏توان نتیجه گرفت که پاسخ منفی می‏تواند در مواردی که به هر دلیلی ثبت پتانسیل عضلانی امکان‏پذیر نیست،  مورد استفاده قرار گیرد و به‏عنوان یک آزمون جدید در مجموعه آزمون‏های دهلیزی مورد توجه باشد.

---

زمینه و هدف: اختلالات شنوایی و تعادل در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوی سیستمیک ممکن است به‏عنوان پیامد آسیب ایمنی گوش داخلی رخ دهد. آزمون پتانسیل عضلانی برانگیختۀ دهلیزی ابزاری جدید در بررسی مسیر دهلیزی‏ـ‏نخاعی است. در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتو، اختلالات تعادلی از جمله هیدروپس آندولنف ممکن است در نتیجۀ رسوب کمپلکس‏های ایمنی در اطراف ساکول رخ دهد. گرچه وجود ناهنجاری در سیستم دهلیزی این بیماران اثبات شده، تاکنون عملکرد بخشی از سیستم دهلیزی شامل مسیر دهلیزی‏ـ‏نخاعی در این بیماران بررسی نشده است. از ‏این رو، مطالعه حاضر با هدف مقایسۀ این پتانسیل ‏ ها بین بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتو و افراد هنجار انجام شد.

روش بررسی: در این مطالعۀ مقطعی‏ـ‏مقایسه‏ای، پتانسیل‏های عضلانی برانگیختۀ دهلیزی با ارائۀ محرک تن‏برست ۵۰۰ هرتز با شدت ۹۵ دسی‏بل nHL در ۲۶ فرد هنجار و ۲۰ بیمار مبتلا به لوپوس در مرحلۀ غیرفعال بیماری در محدودۀ‏ سنی ۵۰-۲۰ سال ثبت شد.

یافته‏ها: پتانسیل‏ها در ۱۰۰درصد نمونه‏ها مشاهده شد. میانگین دامنۀ قله به قله و نسبت عدم تقارن بین دو گروه اختلاف آماری معنی‏داری را نشان نداد. میانگین زمان نهفتگی قله‏های p۱۳ و n۲۳ در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتو به ‎ صورت معنی‏داری نسبت به افراد هنجار بیشتر بود(p <۰/۰۵). مدت زمان بیماری تأثیری بر پارامترهای آزمون نداشت.

نتیجه‏گیری: با توجه به مشاهدۀ تأخیر زمان نهفتگی در پاسخ بیماران، احتمال وجود ضایعه در ورای لابیرنت به ‎ ویژه در مسیر دهلیزی‏ـ‏نخاعی وجود دارد. به‏علت محدود بودن تعداد نمونه‏های مورد بررسی، امکان تعمیم نتایج به کل بیماران لوپوس اریتماتوی سیستمیک نیست.

---

زمینه و هدف: بیماران دچار دیابت نوع Ι به‏طور شایع از سرگیجه، احساس شناور‏بودن، وزوز، ضعف و عرق‏کردن شکایت دارند. مطالعۀ حاضر با هدف مقایسۀ پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در افراد مبتلا به دیابت نوع Ι و افراد هنجار انجام شده است.

روش بررسی: این مطالعه روی ‏۲۴‏ فرد مبتلا به دیابت نوع Ι و ‏۲۴‏ فرد داوطلب هنجار در محدودۀ سنی ۴۰-۱۵ سال صورت گرفت. پتانسیل عضلانی برانگیختۀ دهلیزی گردنی با ارائۀ محرک تن‏برست ‏۵۰۰‏ هرتز با شدت ۹۵ دسی‏بل nHL به ثبت رسید. برای مقایسۀ نتایج بین دو گروه از آزمون ‏ t ‏ مستقل و بررسی اثر هموگلوبین گلیکه‏شده بر پارامترهای پتانسیل‏های عضلانی برانگیختۀ دهلیزی گردنی از آنالیز همبستگی استفاده شد.

یافته‏ها: میانگین زمان نهفتگی p۱۳ و زمان نهفتگی n۲۳ در مبتلایان به دیابت نوع Ι بیشتر از افراد هنجار به‏دست آمد که این تفاوت از لحاظ آماری معنی‏دار بود . برای زمان نهفتگی p۱۳ ، در گوش راست p=۰/۰۱۳ و در گوش چپ p=۰/۰۱ و برای زمان نهفتگی n۲۳ ، در گوش راست p<۰/۰۰۱ و در گوش چپ p=۰/۰۰۵ به ‏دست آمد. تفاوتی بین میانگین دامنۀ مطلق و نسبت عدم تقارن و درصد وقوع پتانسیل‏ها در دو گروه مشاهده نشد. هموگلوبین گلیکه‏شده نیز بر هیچ‏یک از پارامترهای پاسخ در مبتلایان تأثیرگذار نبود(p>۰/۰۵).

نتیجه‏‏گیری: با توجه به مشاهدۀ زمان نهفتگی تأخیر‏یافته در پاسخ بیماران دیابتی نوع Ι، احتمال ضایعه در ورای لابیرنت به‏ویژه در نوار دهلیزی‏ـ‏نخاعی ساقۀ مغز وجود دارد. با ‏این وجود، به علت محدود بودن تعداد نمونه‏های مورد بررسی، نیاز به تحقیقات گسترده‏تری در این مورد است.

---

زمینه و هدف: حلزون و دهلیز از نظر تکاملی با هم در ارتباط هستند. بنابراین در افراد دچار کاهش شنوایی حسی عصبی شدید تا عمیق احتمال بیشتری از اختلال عملکرد دهلیزی وجود دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی عملکرد ساکول با استفاده از آزمون پتانسیل‏های عضلانی برانگیخته دهلیزی در کودکان دچار کاهش شنوایی شدید تا عمیق کاندیداهای کاشت حلزون بود.

روش بررسی: سی کودک شامل ۱۷ پسر و ۱۳ دختر با کاهش شنوایی حسی عصبی شدید تا عمیق در محدودۀ سنی ۱۵-۳ سال به‏عنوان گروه مورد و ۱۷ کودک شامل ۹ پسر و ۸ دختر با شنوایی هنجار در محدودۀ سنی ۱۳-۳ سال به‏عنوان گروه شاهد در این مطالعه شرکت داشتند. برای هر دو گروه آزمون پتانسیل‏های برانگیخته دهلیزی برای بررسی عملکرد ساکول در هر دو گوش انجام شد.

یافته‏ها: مقایسۀ میانگین مقادیر آستانه در دو گروه تفاوت معنی‏دار آماری نشان داد(p<۰/۰۵). همچنین مقایسه میانگین دامنه بین دو گروه از نظر آماری معنی‏دار بود(p<۰/۰۵). اما مقایسۀ میانگین زمان نهفتگی p۱۳ و n۲۳ بین دو گروه از نظر آماری اختلاف معنی‏دار مشاهده نشد(p>۰/۰۵). در گروه مورد از بین ۳۰ کودک تحت بررسی ۸ کودک (۶۶/۲۶%) پاسخ‏های عضلانی برانگیخته دهلیزی ثبت نشد.

نتیجه‏گیری: در کودکان با کاهش شنوایی حسی عصبی شدید تا عمیق کاندیدای کاشت حلزون در مقایسه با کودکان دارای شنوایی هنجار احتمال وجود ناهنجاری ساکول بیشتر بود. بنابراین ارزیابی عملکرد دهلیزی در این جمعیت اهمیت زیادی دارد.