---

زمینه: سندرم تریچرکولینز یک عارضه جمجمه‏ای‏ـ‏صورتی مادرزادی با ناهنجاری‏های متعدد و پیچیده است. بخش‏های درگیر در این سندرم شامل فک فوقانی و تحتانی، چشم‏ها، گوش خارجی و میانی، و نرمکام است و کم‏شنوایی انتقالی دوطرفه ناشی از بدشکلی‏های گوش میانی و خارجی، رایج است. ویژگی‏های ‏این سندرم، خطرات ویژه‏ای را برای رشد ارتباطی کودکان مبتلا به همراه دارد. در مطالعه حاضر، ویژگی‏های زبانی و گفتاری یک کودک فارسی‏زبان مبتلا به این سندرم ارائه می‏گردد.
مورد: بیمار، دختری هشت ساله مبتلا به سندرم تریچرکولینز همراه با افت شنوایی انتقالی متوسط دوطرفه ناشی از آترزی مجرای خارجی گوش بود. طی ارزیابی‏های گفتار و زبان، پرخیشومی متوسط، خطاهای جبرانی تولید، و نقایص صرفی‏ـ‏نحوی متعدد در گفتار او مشاهده شد. تولید 13 واج، حداقل در یک موقعیت دچار اختلال بود. همچنین کودک در گفتار خود از 22 نوع فرآیند واجی استفاده می‏نمود که بسیاری از آنها در زمره فرآیندهای طبیعی قرار نداشتند و برخی نیز فرآیندهایی بودند که در کودکان هنجار فارسی‏زبان تا قبل از سه سالگی از بین می‏روند.
نتیجه‏گیری: افت شنوایی متوسط، اختلال نرمکامی‏ـ‏حلقی، نقایص فکی‏ـ‏دندانی، نقص توجه/بیش‏فعالی، و همچنین عوامل محیطی منجر به اختلالات شدید زبانی و گفتاری شده بود و بر عملکرد تحصیلی کودک نیز مؤثر بود. پرخیشومی متوسط، خطاهای جبرانی متعدد و کاربرد بیش ازحد و غیرطبیعی فرآیندهای واجی که قابلیت وضوح گفتار کودک را تحت تأثیر قرار داده بود، یافته‏هایی هستند که در منابع مختلف به‏عنوان ویژگی‏های گفتاری و زبانی رایج مرتبط با سندرم تریچرکولینز مطرح نشده‏اند.