---

زمینه و هدف: بیماران مبتلا به میگرن به‏طور شایع شکایات دهلیزی را گزارش می‏نمایند. گاهی حتی در نبود این‏گونه شکایات، آزمون‏های نورواتولوژیک در فواصل بین حملات، سردرد نابهنجاری را نشان می‏دهند که نشانگر اختلال عملکرد دهلیزی تحت بالینی در این بیماران است. جهت ارزیابی بخشی از سیستم دهلیزی در این بیماران، در مطالعۀ حاضر پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در افراد مبتلا به میگرن و افراد هنجار مقایسه شده است.
روش بررسی: افراد مورد مطالعه شامل 25 فرد دچار میگرن و 26 فرد داوطلب هنجار با محدودۀ سنی 53-20 سال بود. پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی با ارائه محرک تن‏برست 500 هرتز با شدت 95 دسی‏بل  nHL به ثبت رسید.
یافته‏ها: میانگین دامنه و زمان نهفتگی قله p13  در مبتلایان به میگرن به‏ترتیب کمتر و بیشتر از افراد هنجار به‏دست آمد که این تفاوت از لحاظ آماری معنی‏دار بود. به‏طوری که برای دامنه، در گوش راست و چپ p=0/001 و برای زمان نهفتگی p13 ، در گوش راست p=0/004و در گوش چپ p=0/02 به‏دست آمد. تفاوتی بین میانگین زمان نهفتگی قله n23 و نسبت دامنه در دو گروه مشاهده نگردید(p>0/05).
نتیجه‏گیری: با توجه به مشاهدۀ زمان نهفتگی تأخیر یافته در پاسخ بیماران دچار میگرن، احتمال درگیری نوار دهلیزی‏ـ‏نخاعی در ساقه مغز وجود دارد. با این وجود، به‏علت محدود بودن تعداد نمونه‏های مورد بررسی، جهت تعمیم نتایج به کل بیماران دچار میگرن نیاز به تحقیقات گسترده‏تری می‏باشد.

---

زمینه و هدف: در بسیاری از مبتلایان به میگرن، مصرف داروهای پیشگیری‏کننده در کاهش حملات و علائم بیماری از جمله شکایات دهلیزی مؤثر است. با توجه به بهبود شکایات، احتمال تأثیر‏پذیری ساختارهای عصبی مسئول، به دنبال مصرف داروها وجود دارد. بنابراین هدف مطالعۀ حاضر، مقایسۀ پتانسیل عضلانی برانگیختۀ دهلیزی در مبتلایان به میگرن با و بدون درمان با داروهای پیشگیری‏کننده بود.
روش بررسی: افراد مطالعه شامل 46 فرد مبتلا به میگرن در دو گروه بیماران تحت درمان با داروهای پیشگیری‏کننده 21 نفر و گروه بدون درمان 25 نفر بودند. محدودۀ سنی بیماران ‏60‏‏-‏‏‏20 سال بود. پتانسیل عضلانی برانگیختۀ دهلیزی با ارائۀ محرک تن‏برست 500 هرتز با شدت 95 دسی‏بل nHL ثبت شد.
یافته‏ها: میانگین نسبت دامنه‏ای با p=0/02 و زمان نهفتگی بین قله‏ای در گوش راست با p=0/03 و در گوش چپ با  p=0/001در گروه تحت درمان بیشتر از گروه بدون درمان به‏دست آمد که این تفاوت از لحاظ آماری معنی‏دار بود. تفاوتی بین میانگین زمان نهفتگی قله p13، n23 و دامنۀ مطلق در دو گروه مشاهده نشد(p>0/05).
نتیجه‏گیری: داروهای پیشگیری‏کنندۀ میگرن، احتمالاً در بهبود میانگین پارامترهای اصلی پاسخ در گروه بیماران تحت درمان نقش دارند.

---

زمینه و هدف: بیماران دچار دیابت نوع Ι به‏طور شایع از سرگیجه، احساس شناور‏بودن، وزوز، ضعف و عرق‏کردن شکایت دارند. مطالعۀ حاضر با هدف مقایسۀ پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در افراد مبتلا به دیابت نوع Ι و افراد هنجار انجام شده است.

روش بررسی: این مطالعه روی ‏24‏ فرد مبتلا به دیابت نوع Ι و ‏24‏ فرد داوطلب هنجار در محدودۀ سنی 40-15 سال صورت گرفت. پتانسیل عضلانی برانگیختۀ دهلیزی گردنی با ارائۀ محرک تن‏برست ‏500‏ هرتز با شدت 95 دسی‏بل nHL به ثبت رسید. برای مقایسۀ نتایج بین دو گروه از آزمون ‏ t ‏ مستقل و بررسی اثر هموگلوبین گلیکه‏شده بر پارامترهای پتانسیل‏های عضلانی برانگیختۀ دهلیزی گردنی از آنالیز همبستگی استفاده شد.

یافته‏ها: میانگین زمان نهفتگی p13 و زمان نهفتگی n23 در مبتلایان به دیابت نوع Ι بیشتر از افراد هنجار به‏دست آمد که این تفاوت از لحاظ آماری معنی‏دار بود . برای زمان نهفتگی p13 ، در گوش راست p=0/013 و در گوش چپ p=0/01 و برای زمان نهفتگی n23 ، در گوش راست p<0/001 و در گوش چپ p=0/005 به ‏دست آمد. تفاوتی بین میانگین دامنۀ مطلق و نسبت عدم تقارن و درصد وقوع پتانسیل‏ها در دو گروه مشاهده نشد. هموگلوبین گلیکه‏شده نیز بر هیچ‏یک از پارامترهای پاسخ در مبتلایان تأثیرگذار نبود(p>0/05).

نتیجه‏‏گیری: با توجه به مشاهدۀ زمان نهفتگی تأخیر‏یافته در پاسخ بیماران دیابتی نوع Ι، احتمال ضایعه در ورای لابیرنت به‏ویژه در نوار دهلیزی‏ـ‏نخاعی ساقۀ مغز وجود دارد. با ‏این وجود، به علت محدود بودن تعداد نمونه‏های مورد بررسی، نیاز به تحقیقات گسترده‏تری در این مورد است.

---

زمینه و هدف: اطلاعات جهت‏یابی در مناطق مختلف مغز از جمله هیپوکامپ ذخیره و پردازش می‏شود. به‏دلیل ارتباطات آناتومیک متعدد بین هسته‏های دهلیزی و هیپوکامپ و نقایص شناختی به‏ویژه در حافظۀ فضایی متعاقب اختلالات دهلیزی، می‏توان فرض کرد تحریک سیستم دهلیزی منجر به بهتر شدن حافظۀ فضایی خواهد شد. هدف این مطالعه، بررسی تأثیر تحریک گالوانیک دهلیزی بر حافظۀ فضایی افراد هنجار بود.

روش بررسی: در این مطالعه مداخله‏ای‏ـ‏تجربی، ۶۰ زن ۳۰-۱۸ ساله به‏طور تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد قرار گرفتند. به گروه مداخله تحریک دهلیزی گالوانیک دوقطبی، دوطرفه و زیر سطح آستانۀ الکتریکی و به گروه شاهد، تحریک کاذب ارائه شد. مدت تحریک ۱۵ دقیقه بود. تغییرات امتیازهای آزمون حافظۀ فضایی Corsi Block آنها قبل و بعد از تحریک در هر گروه و بین دو گروه مقایسه شد.

یافته‏ها: میانگین امتیاز تمام پارامترهای آزمون قبل از تحریک بین دو گروه برابر بود(p>۰/۰۵). در گروه مداخله، امتیاز ظرفیت یادآوری توالی، امتیاز کل و امتیاز یادگیری افزایش معنی‏داری داشتند(p<۰/۰۵) و امتیاز یادآوری تأخیری تغییر نداشت(p=۰/۶). در گروه شاهد، امتیاز یادگیری بهتر(p=۰/۰۰۳) و امتیاز یادآوری تأخیری بعد از تحریک کاذب بدتر شد(p=۰/۰۱). درصد اختلاف امتیازهای ظرفیت یادآوری توالی و کل بین دو گروه اختلاف معنی‏داری داشتند(p<۰/۰۵).

نتیجه‏گیری: تحریک دهلیزی گالوانیک بر حافظه‏های کوتاه‏مدت و بلندمدت فضایی اثر تقویت‏کنندگی دارد. به نظر می‏رسد اثر یادگیری به‏طور ذاتی در این آزمون وجود دارد و از تحریک تأثیر نمی‏پذیرد.

---

زمینه و هدف: یکی از آزمون‏های تشخیصی در بررسی عملکرد سیستم دهلیزی، آزمون پتانسیل‏های عضلانی برانگیختۀ دهلیزی گردنی است. این پژوهش با دو هدف بررسی امکان‏پذیری انجام آزمون پتانسیل‏های عضلانی برانگیختۀ دهلیزی گردنی در کودکان فلج مغزی اسپاستیک ۱۲-۷ساله و عملکرد سیستم دهلیزی گردنی آنان در مقایسه با کودکان هنجار با استفاده از این آزمون صورت گرفت.

روش بررسی: در این مطالعۀ مقطعی‏ـ‏مقایسه‏ای ۳۱ کودک مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک، ۸ دختر و ۲۳ پسر با میانگین سنی ۷۷/۸ سال و انحراف معیار ۵۲/۱ سال، و ۳۱ کودک هنجار شامل ۱۳ دختر و ۱۸ پسر با میانگین سنی ۷۷/۸ سال و انحراف معیار ۵۲/۱ سال شرکت داشتند و مورد ارزیابی پتانسیل‏های عضلانی برانگیختۀ دهلیزی گردنی با استفاده از محرک تن‏برست ۵۰۰ هرتز قرار گرفتند. شاخص‏های مورد بررسی شامل زمان نهفتگی قله‏های p13 و n23 ، دامنۀ n23 - p13 و آستانه بود.

یافته‏ها: پتانسیل‏های عضلانی برانگیختۀ دهلیزی گردنی ثبت شده در ۳۱ کودک هنجار دوطرفه بود. در حالی‏که، این پاسخ در ۲۱ مورد از کودکان دچار فلج مغزی در هر دو گوش، سه مورد در گوش راست و پنج مورد در گوش چپ و دو مورد بدون پاسخ بود. در دو گروه از نظر زمان نهفتگی قلۀ n23 ، دامنه و آستانۀ n23 - p13 تفاوت معنی‏داری مشاهده شد(p<۰/۰۵).

نتیجه‏گیری: یافته‏های حاصل از این مطالعه نشان داد که آزمون پتانسیل‏های عضلانی برانگیختۀ دهلیزی گردنی در کودکان فلج مغزی قابل اجرا است. بین دو گروه تفاوت معنی‏داری در شاخص‏های مورد بررسی دیده شد که بررسی علل آنها به مطالعات بیشتری نیاز دارد.

---

زمینه و هدف: پروتئین کراتین در تنظیم انرژی سلولی در اندام‏های متقاضی انرژی زیاد از جمله گوش داخلی نقش مهمی ایفا می‏کند. برای این پروتئین نقش محافظتی نیز قائل شده‏اند. در این مطالعه مروری به بررسی اثرات و مکانیزم‏های اثر کراتین بر سیستم شنوایی و دهلیزی پرداخته شده است.

یافته‏های اخیر: انتقال‏دهنده‏های کراتین و همچنین آنزیم کراتین‏کیناز که در تبدیل کراتین به فسفوکراتین به‏عنوان سوخت سلولی نقش دارند، در سلول‏های مویی و محافظ حلزونی و دهلیزی، نوار عروقی و نیز مسیرهای عصبی محیطی و مرکزی تا سطح قشر شنوایی موجودند و آدنوزین تری ‎ فسفات لازم برای عملکرد سیستم شنوایی و دهلیزی را فراهم می ‎ کنند. کراتین‏کیناز با تنظیم متابولیسم انرژی در لایۀ حاشیه ‎ ای نوار عروقی و جلوگیری از تولید رادیکال‏های آزاد در شرایط استرس‏زا از آسیب به حلزون جلوگیری می‏کند و همچنین در جبران دهلیزی نقش دارد. نقص عملکرد آنزیم کراتین‏کیناز منجر به افزایش آستانۀ پتانسیل‏های شنوایی ساقۀ مغز و کاهش عملکرد دهلیزی و مصرف کراتین سبب بهبود پتانسیل‏های عضلانی دهلیزی و علائم نورولوژیک ‏می‏شود.

نتیجه‏گیری: وجود پروتئین کراتین و آنزیم کراتین‏کیناز برای عملکرد و حساسیت هنجار سیستم شنوایی و تعادلی ضروری است. نقص آنزیم کراتین‏کیناز عملکرد این دو سیستم را مختل می‏کند اما ممکن است مصرف کراتین بتواند سبب تقویت حساسیت سیستم دهلیزی و عملکرد عصبی شود. اثر مصرف کراتین بر سیستم شنوایی هنوز بررسی نشده است.