---

پژوهش سنجشی توصیفی حاضر با هدف کلی تعیین فراوانی اختلالات شنوایی در دانش آموزان دبستانی انجام شده است. این بررسی به شیوه تصادفی در شهر بهبهان روی 1000 دانش آموز دبستانی (500 دختر و 500 پسر)، در سال تحصیلی 76-1375 صورت گرفت و در آن از معاینه اتوسکپی، آزمایش های شنوایی سنجی صوت خالص و شنوایی سنجی امپدانس استفاده شد. علاوه برآن با ارائه پرسشنامه به والدین و مصاحبه با دانش آموزان و آموزگاران آنان اطلاعاتی در زمینه نسبت فامیلی والدین، سابقه خانوادگی نقص شنوایی و آگاهی از ابتلا به کم شنوایی گردآوری شد. یافته های حاصل به کمک جداول و نمودارهای فراوانی تبیین گردیده و ارتباط سن و جنس نمونه ها با ابتلا به کم شنوایی به کمک آزمون آماری X² و نیز میزان افت شنوایی گوش راست و چپ مبتلایان با آزمون آماری T مقایسه شد. نتایج نشان داد که 6.6 درصد از دانش آموزان مورد بررسی دچار افت شنوایی در یک (2.3 درصد) یا هر دو گوش (4.3 درصد) بودند. نوع کم شنوایی در 4.8 درصد از مبتلایان، انتقالی و در 1.6 درصد حسی-عصبی بود. در 0.2 درصد نیز نوع کم شنوایی در دو گوش یکسان نبود که در یک مورد از آنان کم شنوایی آمیخته در گوش راست مشاهده گردید. کم شنوایی عمدتا در حد مختصر بود و تفاوت آماری معنی داری بین سن و جنس با ابتلا به کم شنوایی مشاهده نشد. با توجه به نتایج معاینات و آزمایش های انجام شده 18.4 درصد از نمونه ها نیازمند اقدامات درمانی و 0.7 درصد به خدمات توان بخشی نیاز داشتند. درصد آگاهی والدین، آموزگاران و خود دانش آموزان مبتلا نسبت به مسئله کم شنوایی به ترتیب 21.2، 22.7 و 15.2 بود.

---

هدف: تعیین شیوع انواع کاهش شنوایی و عوامل مرتبط با آن در مراجعین به کلینیک شنوایی شناسی بیمارستان بوعلی تهران
مواد و روشها : این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی به صورت مقطعی در کلینیک شنوایی شناسی بیمارستان بوعلی تهران از مهر 1379 تا مهر 1380روی 6020 گوش مربوط به 3010 مراجعه کننده (1651 مرد و 1359 زن) انجام شده است.
یافته ها: بیشترین علت مراجعه افراد مورد بررسی کاهش شنوایی (5/20%) می‌باشد. نوع کاهش شنوایی در 1319 گوش (9/21%) حسی ـ عصبی ، در 1059 گوش (6/17%) انتقالی و در 234 گوش (9/3%) آمیخته است. میزان کاهش شنوایی در هر دو گوش راست و چپ افراد مورد مطالعه بیشتر درحد ملایم (14%) است. تفاوت های مشاهده شده در میانگین آستانه های شنوایی میان دو جنس از نظر آماری معنی دار نیست (05/0P>) در حالیکه تفاوت های مشاهده شده در میانگین آستانه های شنوایی در گروه های سنی مختلف از نظر آماری معنی دار است (05/0P<) بیشترین شکل ادیوگرام ملاحظه شده شکل صاف (1/55%) است. نمای 2333 گوش (8/38%) در اتوسکوپی دارای حالتهای ناهنجار است. تمپانوگرام های ناهنجار در (2/37%) موارد مشاهده گردید که بیشترین مورد مربوط به نوع B(9/15%) است. به طور کلی 2/2% از افراد مورد بررسی سابقه استفاده از سمعک را داشته اند که بیشترین نوع سمعک استفاده شده از نوع پشت گوشی (5/1%) است. 2/6% از افراد با توجه به نوع و میزان کم شنوایی شان نیاز به خدمات توانبخشی داشتند.
بحث: نتایج حاصله تنها در این پژوهش معتبر بوده و تعمیم آن نیازمند پژوهشهای گسترده تری است.

---

زمینه و هدف: خواندن یکی از اساسی‏ ترین مهارت‏های مورد نیاز در عصر حاضر است. بدیهی است که بروز اختلال در آن می‏تواند مشکلات زیادی را برای فرد مبتلا ایجاد کند؛ از این‏رو ارزیابی و تشخیص زودهنگام این اختلال نقش بزرگی را در درمان آن بازی می‏کند. این پژوهش با هدف تعیین میزان شیوع نارساخوانی در دانش‏آموزان پایه‏های اول تا پنجم دبستان و معرفی آزمون سیاهه خواندن برای تشخیص اختلال در دانش‏آموزان مقطع ابتدایی انجام شد.
روش بررسی: در این پژوهش مقطعی 200 نفر دانش‏‏آموز دختر و پسر در 5 پایه تحصیلی از دبستان‏های شهرستان اصفهان در سال تحصیلی 86-1385 به روش نمونه‏گیری تصادفی‏ـ‏چندمرحله‏ای انتخاب شده و با استفاده از آزمون سیاهه خواندن مورد بررسی قرار گرفتند. به‏منظور توصیف اطلاعات به‏دست آمده، از شاخص‏های مرکزی و پراکندگی از نرم افزار SPSS نسخۀ 13 استفاده شد.
یافته‏ها: این بررسی نشان داد که بیشترین میزان شیوع نارساخوانی در دانش‏آموزان پسر پایه اول (25%) و کمترین میزان شیوع در دانش‏آموزان دختر پایه پنجم (صفر درصد) بوده است. به‏طور کلی فراوانی نارساخوانی در 5 پایه تحصیلی 10 درصد بوده که از این میزان 66 درصد مربوط به دانش‏آموزان پسر و 34 درصد مربوط به دانش‏آموزان دختر بوده است.
نتیجه‏گیری: نارساخوانی در دانش‏آموزان پسر بیش از دانش‏آموزان دختر است و آزمون سیاهه خواندن ابزار مناسبی برای تشخیص سریع این اختلال است.

---

زمینه و هدف: اختلال شنوایی شایع‏ترین نقص حسی‏ـ‏عصبی در انسان است که در صورت نبود مطالعات اپیدمیولوژیک و در پی آن عدم طراحی و اجرای برنامه‏های پیشگیرانه، بخشی از نیروی مولد جامعه را دچار معلولیت خواهد ساخت. از این‏رو پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان شیوع اختلال شنوایی در کل جمعیت استان اردبیل و بررسی نقش علل مختلف مادرزادی، اقتصادی‏ـ‏اجتماعی، تصادفات و خصوصیات فردی در میزان شیوع این اختلال انجام شد.
روش بررسی: در این پژوهش توصیفی‏ـ‏پیمایشی 10718 نفر به‏روش تصادفی خوشه‏ای از کل جمعیت استان انتخاب و اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسش‏نامه غربالگری، دستگاه ادیومتر بالینی، پرسش‏نامه افراد مبتلا به اختلال شنوایی و پرسش‏نامه افراد عادی، جمع‏آوری شد. داده‏ها با شاخص‏های آماری فراوانی، درصد، در هزار محاسبه و با آزمون کای دو تحلیل شد.
یافته‏ها: نتایج نشان داد که 1/7 در هزار نفر دچار نقص شنوایی و 3/4 در هزار نفر نیز دچار کم‏شنوایی هستند. اختلال شنوایی در روستاییان و سالخوردگان استان اردبیل بیشتر است(p=0/046) ولی بین دو جنس تفاوت معنی‏داری از لحاظ میزان اختلال شنوایی وجود نداشت(p>0/05). همچنین اختلاف معنی‏داری بین اختلال شنوایی فرزند و خویشاوندی والدین(p=0/031)، مصرف دارو دوران بارداری(p=0/028)، بارداری در سن بالا(p=0/007)، اختلال شنوایی والدین و بیماری شدید در دوران بارداری(p=0/001)، درآمد خانواده(p=0/004)، محل سکونت(p=0/001)، وجود داشت.
نتیجه‏گیری: محرومیت‏های بهداشتی، اقتصادی، فرهنگی و آموزشی از مهم‏ترین علل شیوع اختلال شنوایی در استان اردبیل است. بنابراین توجه همه‏جانبه به رفع محرومیت‏های مذکور، بیش از پیش ضرورت دارد.

---

زمینه و هدف: وجود کودک سالم و بدون معلولیت نقش به‏سزایی در سلامت روانی خانواده ایفا می‏کند و هزینه‏های خانواده و جامعه را کاهش می‏دهد. از آنجا که ازدواج‏های خویشاوندی بستر مناسبی برای بروز ژن‏های نهفته و مغلوب بوده و منجر به انواع معلولیت‏ها از جمله ناشنوایی می‏شود، هدف مطالعۀ حاضر بررسی شیوع ازدواج‏های خویشاوندی در والدین کودکان ناشنوا و عادی و رابطه آن با ناشنوایی بود.
روش بررسی: در این پژوهش 467 نفر دارای کودک عادی به‏صورت نمونه‏گیری خوشه‏ای از مدارس ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان و 423 کودک استثنایی به‏صورت غیرتصادفی انتخاب شدند. از این تعداد 130 نفر ناشنوا بودند که در شهرستان اردبیل مورد بررسی قرار گرفتند. از آمار توصیفی برای اندازه‏گیری شیوع ازدواج فامیلی و تست کای دو برای مقایسۀ شیوع ازدواج فامیلی بین والدین کودکان شنوا و ناشنوا استفاده شد.
یافته‏ها: داده‏های توصیفی نشان داد که 80 نفر از 130 (54/61 درصد) از والدین افراد ناشنوا ازدواج خویشاوندی داشتند. تحلیل داده‏ها نشان داد که میزان شیوع ناشنوایی در کودکانی که والدین آنها ازدواج خویشاوندی داشته‏اند نسبت به گروه والدین کودکان عادی، بیشتر بوده و این تفاوت در سطح p<0/001 معنی‏دار بود.
نتیجه‏گیری: با توجه به نتایج به‏دست آمده احتمالاً ازدواج‏های خویشاوندی نقش مهمی در بروز ژن‏های نهفته و مغلوب دارند و منجر به بروز انواع معلولیت از جمله ناشنوایی می‏شوند. آگاهی زوج‏ها از پیامدهای ازدواج خویشاوندی و انجام مشاوره‏های ژنتیکی ضروری است.