---

بروز کم شنوایی شدید به دنبال جراحی بای پس عروق کرونر به طور تخمینی یک مورد در 1000 جراحی گزارش شده است (پلاس و همکاران 1981). برای بررسی تغییرات ادیولوژیک که ممکن است به دنبال جراحی ایجاد شود، رادیوگرام های قبل و بعد از جراحی رسم شد. اهداف: 1) تشخیص کم شنوایی هایی که شدید نبودند. 2) ارزیابی عوامل وابسته به هر گونه آسیب شنوایی. بیماران سابقه مشکلات شنوایی و استفاده از داروهای اتوتوکسیک نداشتند. یک روز قبل از جراحی معاینه و تحت آزمایش شنوایی قرار گرفتند و 6 روز بعد از جراحی، مجددا معاینه و درباره مشکلات شنوایی و وجود هر گونه وزوز از آنان سوال شد. بیمارانی که برای انجام آزمون مجدد بدحال بوند و یا آنانی که داروهای آرام بخش، اتوتوکسیک و یا مسکن های حاوی مواد مخدر مصرف کرده بودند، از مطالعه حذف شدند. 20 بیمار آزمایش کامل شدند و تمامی روش ها روی گروه شاهد شامل 20 بیمار که تحت عمل توروکتومی بدون بای پس قلبی ریوی قرار گرفته بودند نیز انجام شد. در یک جمعیت نمونه شامل 40 گوش، 5 گوش (چهار نفر) کم شنوایی در فرکانس بالا داشتند که از لحاظ آماری معنی دار بود. نتایج، اختلاف معنی دار آماری را بین گروه بای پس و گروه شاهد نشان می داد. بدین ترتیب، گروه بای پس تغییر آستانه بدتری را نسبت به گروه شاهد نشان دادند. مطالعات جداگانه نشان داد آن گروه از بیمارانی که مبتلا به ضایعه شنوایی بودند تحت تاثیر چهار متغیر سن، حداقل دما، حداقل فشار خون حاصله در طول جراحی و مدت زمان عمل بای پس قرار گرفته اند.