فرآیند انتقال صوت به گوش از طریق سمعک‏های انتقال هوایی همواره از اهمیت بسیاری برخوردار بوده است و بدین لحاظ دست اندرکاران و متخصصین مربوطه همیشه سعی بر این داشته‏اند که سیستم متصل‏شونده به گوش از طریق سمعک بتواند به نحو مطلوب انتظارات و توقعات بیمار را برآورده سازد. بدین لحاظ اصولاً قالب گوش را به چهار دلیل عمده و اساسی برای بیماران تهیه می‏کنند:1ـ به‏عنوان مسیری مطمئن جهت انتقال صوت تقویت‏شده به مجرای گوش خارجی.2ـ به‏عنوان وسیله‏ای جهت قوام بخشیدن به سمعک بر روی گوش.3ـ به‏منظور جلوگیری از بروز پسخوراند صوتی (Acoustical Feedbaek)4ـ پالایش و تعدیل اکوستیکی صوت تقویت‏شده.موضوعی که شایان توجه است استفاده از سیستم انتقال‏دهنده (Coupling) مناسب جهت بیمارانی می‏باشد که به‏منظور دستیابی به اهداف خاص از پروتزهای شنوایی استفاده می‏کنند، که از بین آن‏ها می‏توان استفاده کنندگان از دستگاه پوشانندۀ وزوز (Tinnitus Masker) و سمعک‏های خانواده کراس (CROS) را نام برد.

زمینه و هدف: در حالی که درستی عملکرد سمعک ها یکی از شرایط لازم برای به حداکثر رساندن مهارت زبان و گفتار در کودکان مبتلا به کم شنوایی محسوب می شود، مطالعات بسیاری نشانگر این هستند که سمعک های برخی از کودکان دچار کاهش شنوایی در حد مطلوب کار نمی کنند. هدف از مطالعه حاضر بررسی نوع اشکالات سمعک کودکان دچار افت شنوایی می باشد که در مدارس باغچه بان کودکان کم شنوا آموزش می بینند.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی- تحلیلی، اشکالات سمعک های گروهی از کودکان مدارس باغچه بان تهران ارزیابی شد. این کودکان از مدرسه به کلینیک شنوایی شناسی دانشکده توان بخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران مراجعه کردند و در این مرکز 62 سمعک و ضمایم آن که مربوط به 41 کودک بود دقیقا بررسی گردید. در ابتدا با استفاده از استتوکلیپس عملکرد سمعک بررسی شد. سپس سمعک در دستگاه آنالیزور مورد ارزیابی الکترواکوستیک قرار گرفت و مقادیر قله منحنی های حداکثر بهره و حداکثر خروجی تعیین شد. کلیه مقادیر و اطلاعات مربوط به نوع اشکال به تفکیک نوع سمعک در پرسشنامه ثبت گردید و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
یافته ها: در کل سمعک های مورد بررسی، 56.46 درصد سمعک ها سالم و 43.54 درصد سمعک ها معیوب بود. بیشترین معایب سمعک، به ترتیب مربوط به باتری (%24.19) و کنترل کننده های سمعک (%20.96) بود. اشکالات اجزای خارجی بیشتر از اجزای داخلی بود. 70.96 درصد قالبها دارای اشکال بود. برای تمامی سمعک های دارای عملکرد، بین میانگین داده های قله منحنی های حداکثر بهره و حداکثر خروجی در کوپلر آنچه در کاتولوگ ها آمده است با آنچه در ارزیابی های این مطالعه بدست آمد تفاوت معنی دار وجود داشت.
نتیجه گیری: بیشترین اشکال سمعک های کودکان ناشنوا، مربوط به باتری و کنترل کننده های آنها بود که این موارد از اجزای خارجی سمعک می باشند. حدود نیمی از سمعک ها معیوب و حدود سه چهارم قالبها دارای اشکال بود. یافته های این مطالعه حاکی از ضرورت ارتقای کیفیت سمعک و قالب دانش آموزان مدارس باغچه بان و نیز بهبود سطح مشاوره پس از دریافت سمعک می باشد.