زمینه و هدف: مطالعات نشان می‌دهد افراد کم‏شنوا بیشتر از افراد شنوا به مشکلات روان‏پزشکی از جمله مشکلات رفتاری مبتلا هستند. هدف مطالعۀ حاضر، مروری بر پژوهش‌های انجام گرفته در زمینۀ مشکلات رفتاری افراد کم‌شنوا و بررسی میزان شیوع، علل بروز و رویکردهای مداخله‌ای برای پیشگیری و کاهش مشکلات رفتاری در این گروه بود.

یافته‌های اخیر: مرور بر مطالعات انجام شده در سال‌های ۱۹۹۱ تا ۲۰۱۳ نشان داد شیوع مشکلات رفتاری در گروه کم‌شنوایان بیش از گروه شنوا برآورد شده است. چهار عامل نقص زبانی، مشکلات ارتباطی، نقش والدینی، و طرز نگرش و باورهای فرد و جامعه نسبت به مسئله کم‌شنوایی در بروز مشکلات رفتاری این گروه دخیل بودند.

نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع بالای مشکلات رفتاری در گروه کم‌شنوایان باید برای پیشگیری مشکلات رفتاری به راهکارهای ضروری توجه شود؛ به این منظور می‌توان به تشخیص زودهنگام نقص شنوایی، افزایش قابلیت دسترسی افراد کم‌شنوا به خدمات سلامت و بهداشت، بالا بردن سطح آگاهی فرد کم‌شنوا در مورد توانمندی‌های خود، افزایش آگاهی و مهارت لازم در مربیان، کارکنان و متخصصان، و اجرای برنامه‌های تغییر رفتار اشاره کرد.