---

زمینه و هدف: رویکرد خودارزیابی و پرسشنامه ای جهت سنجش افراد آسیب دیده شنوایی، موجب بررسی و کشف جنبه هایی از آسیب دیدگی می شود که با استفاده صرف از شیوه های متداول ادیومتری، قابل اندازه گیری نیست و از دید متخصصان پنهان باقی می ماند. این پژوهش برای بررسی معلولیت های شنوایی افراد بزرگسال ساکن خانه سالمندان با استفاده از آزمون خودارزیاب و دگرارزیاب پرسشنامه شاخص معلولیت شنوایی خانه سالمندان و مقایسه نتایج حاصله با میانگین تن خالص افراد شرکت کننده، صورت گرفت.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی روی 43 نفر از ساکنین خانه سالمندان مشتمل بر 23 مرد و 20 زن در محدوده سنی 95-45 صورت گرفت. شرکت کنندگان در مطالعه، تحت آزمایشات ارزیابی تن خالص در فرکانس های متداول قرار گرفتند. سپس با محاسبه میانگین تن خالص، درجه کم شنوایی مربوطه تعیین گردید. پس از آن نسخه خود ارزیاب شاخص معلولیت شنوایی خانه سالمندان توسط ساکنین خانه سالمندان و نسخه دگر ارزیاب توسط کارکنان مرکز، تکمیل گردید.
یافته ها: از افراد شرکت کننده در مطالعه به ترتیب، 9 نفر (20.9 درصد) دارای شنوایی هنجار، 6 نفر (14 درصد) کم شنوایی خفیف، 10 نفر (23.3 درصد) کاهش شنوایی ملایم، 7 نفر (16.3 درصد) کم شنوایی متوسط، 6 نفر (16.3 درصد) کم شنوایی متوسط- شدید، 4 نفر (9.3 درصد) کم شنوایی شدید و 1 نفر (2.3 درصد) کم شنوایی عمیق داشتند. میانگین امتیازات حاصل از پرسشنامه خودارزیاب و دگرارزیاب به ترتیب، 32.22 با انحراف معیار 29.31 درصد و 32.67 با انحراف معیار 30.98 درصد بود. با استفاده از آزمون آماری کروسکال والیس مشخص گردید بین امتیازات خودارزیاب، دگرارزیاب و سطح شنوایی رابطه معنی دار وجود دارد. مقایسه ضریب همبستگی پیرسون امتیازات خودارزیاب و دگرارزیاب، خودارزیاب و سطح شنوایی و دگرارزیاب و سطح شنوایی نشان داد که بین این مولفه ها رابطه معنی دار وجود دارد.
نتیجه گیری: به نظر می رسد، پرسشنامه شاخص معلولیت شنوایی خانه سالمندان در کنار سایر آزمایشات، برای بررسی معلولیت های شنوایی بزرگسالان مقیم خانه سالمندان، ابزار مناسبی می باشد. با توجه به شرایط پژوهش، می توان نتیجه گرفت که، نسخه های خودارزیاب و دگرارزیاب پرسشنامه مزبور از ارزش آماری واحد برخوردار است. پس می توان آنها را به جای یکدیگر به کار گرفت

---

زمینه و هدف: افت شنوایی یکی از شایع‏ترین مشکلات سالخوردگان بشمار می‏آید. کاهش شنوایی می‏تواند منجر به افسردگی، انزوا و عملکرد ضعیف سالمندان به‏ویژه آنهایی شود که تحت ارزیابی و درمان کم‏شنوایی قرار نگرفته‏اند. این مطالعه با هدف غربالگری شنوایی و بررسی نیاز به سمعک در سالمندان صورت گرفت.
روش بررسی: این پژوهش مقطعی ـ تحلیلی روی 52 سالمند 51 تا 97 ساله مطابق با برنامۀ غربالگری شنوایی انجمن گفتار و شنوایی امریکا(1997) صورت گرفت تا شیوع اختلال شنوایی و نیاز به سمعک در آنها بررسی شود. به‏منظور بررسی ناتوانی شنیداری از خودارزیاب معلولیت شنوایی سالمندان ـ نسخه غربالگری استفاده شد.
یافته‏ها: نتایج مطالعه نشان داد که بالغ بر 86 درصد افراد مورد مطالعه دچار درجات مختلفی از کم شنوایی هستند. همبستگی معنی­داری بین میانگین آستانه‏های 5/0، 1و2 کیلوهرتز  26 در گوش بهتر و امتیاز پرسشنامه  10 مشاهده شد(p=0/011). براساس این دو معیار 2/21 درصد افراد نیاز به سمعک داشتند در حالی که فقط 18 درصد افراد نیازمند، این وسیله را در اختیار داشتند.
نتیجه‏گیری: یافته‏های این پژوهش حاکی از شیوع بالای کم‏شنوایی در سالمندان است. از این‏رو بررسی نیاز به سمعک در این جامعه رو به رشد امری ضروری به‏نظر می‏رسد. از بین معیارهای مختلف کاندیداتوری سمعک بیشترین همبستگی بین میانگین آستانه‏های 5/0، 1و2 کیلوهرتز  26 در گوش بهتر و امتیاز پرسشنامه  10 مشاهده شد. بنابراین مناسب‏ترین معیار برای کاندیداتوری سمعک استفاده توأم از این دو است.

---

زمینه و هدف: اختلال شنوایی شایع‏ترین نقص حسی‏ـ‏عصبی در انسان است که در صورت نبود مطالعات اپیدمیولوژیک و در پی آن عدم طراحی و اجرای برنامه‏های پیشگیرانه، بخشی از نیروی مولد جامعه را دچار معلولیت خواهد ساخت. از این‏رو پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان شیوع اختلال شنوایی در کل جمعیت استان اردبیل و بررسی نقش علل مختلف مادرزادی، اقتصادی‏ـ‏اجتماعی، تصادفات و خصوصیات فردی در میزان شیوع این اختلال انجام شد.
روش بررسی: در این پژوهش توصیفی‏ـ‏پیمایشی 10718 نفر به‏روش تصادفی خوشه‏ای از کل جمعیت استان انتخاب و اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسش‏نامه غربالگری، دستگاه ادیومتر بالینی، پرسش‏نامه افراد مبتلا به اختلال شنوایی و پرسش‏نامه افراد عادی، جمع‏آوری شد. داده‏ها با شاخص‏های آماری فراوانی، درصد، در هزار محاسبه و با آزمون کای دو تحلیل شد.
یافته‏ها: نتایج نشان داد که 1/7 در هزار نفر دچار نقص شنوایی و 3/4 در هزار نفر نیز دچار کم‏شنوایی هستند. اختلال شنوایی در روستاییان و سالخوردگان استان اردبیل بیشتر است(p=0/046) ولی بین دو جنس تفاوت معنی‏داری از لحاظ میزان اختلال شنوایی وجود نداشت(p>0/05). همچنین اختلاف معنی‏داری بین اختلال شنوایی فرزند و خویشاوندی والدین(p=0/031)، مصرف دارو دوران بارداری(p=0/028)، بارداری در سن بالا(p=0/007)، اختلال شنوایی والدین و بیماری شدید در دوران بارداری(p=0/001)، درآمد خانواده(p=0/004)، محل سکونت(p=0/001)، وجود داشت.
نتیجه‏گیری: محرومیت‏های بهداشتی، اقتصادی، فرهنگی و آموزشی از مهم‏ترین علل شیوع اختلال شنوایی در استان اردبیل است. بنابراین توجه همه‏جانبه به رفع محرومیت‏های مذکور، بیش از پیش ضرورت دارد.