---

زمینه و هدف: بیماران مبتلا به میگرن به‏طور شایع شکایات دهلیزی را گزارش می‏نمایند. گاهی حتی در نبود این‏گونه شکایات، آزمون‏های نورواتولوژیک در فواصل بین حملات، سردرد نابهنجاری را نشان می‏دهند که نشانگر اختلال عملکرد دهلیزی تحت بالینی در این بیماران است. جهت ارزیابی بخشی از سیستم دهلیزی در این بیماران، در مطالعۀ حاضر پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در افراد مبتلا به میگرن و افراد هنجار مقایسه شده است.
روش بررسی: افراد مورد مطالعه شامل 25 فرد دچار میگرن و 26 فرد داوطلب هنجار با محدودۀ سنی 53-20 سال بود. پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی با ارائه محرک تن‏برست 500 هرتز با شدت 95 دسی‏بل  nHL به ثبت رسید.
یافته‏ها: میانگین دامنه و زمان نهفتگی قله p13  در مبتلایان به میگرن به‏ترتیب کمتر و بیشتر از افراد هنجار به‏دست آمد که این تفاوت از لحاظ آماری معنی‏دار بود. به‏طوری که برای دامنه، در گوش راست و چپ p=0/001 و برای زمان نهفتگی p13 ، در گوش راست p=0/004و در گوش چپ p=0/02 به‏دست آمد. تفاوتی بین میانگین زمان نهفتگی قله n23 و نسبت دامنه در دو گروه مشاهده نگردید(p>0/05).
نتیجه‏گیری: با توجه به مشاهدۀ زمان نهفتگی تأخیر یافته در پاسخ بیماران دچار میگرن، احتمال درگیری نوار دهلیزی‏ـ‏نخاعی در ساقه مغز وجود دارد. با این وجود، به‏علت محدود بودن تعداد نمونه‏های مورد بررسی، جهت تعمیم نتایج به کل بیماران دچار میگرن نیاز به تحقیقات گسترده‏تری می‏باشد.

---

زمینه و هدف: در بیماران مبتلا به میگرن وقوع علائم و نشانه‏های نورواتولوژیک به‏ویژه علائم دهلیزی از موارد شایع است. در این مطالعه نیز هدف اصلی از پژوهش، بررسی بخشی از سیستم دهلیزی مرکزی افراد مبتلا به میگرن با استفاده از آزمون‏های نیستاگموس خودبه‏خودی، نگاه خیره و آزمایش تعقیب‏آرام در فاز بین حمله‏ای این بیماران بود.
روش بررسی: این مطالعه روی 30 بیمار مبتلا به میگرن و 38 فرد هنجار در محدودۀ سنی 18 تا 48 سال انجام شد. آزمایش نیستاگموس خودبه‏خودی، نیستاگموس نگاه خیره در جهت‏های راست، چپ و بالا و نیز آزمایش تعقیب‏آرام در سه سرعت 1/0، 2/0 و 4/0 هرتز در این دو گروه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.
یافته‏ها: پنج نفر از افراد گروه مورد و پنج نفر از افراد گروه شاهد، نیستاگموس کمتر از سه درجه را نشان دادند که از نظر آماری تفاوتی بین این دو گروه مشاهده نشد. در هر دو گروه مورد و شاهد هیچ‏گونه نیستاگموس نگاه خیره در جهت‏های نگاه به روبه‏رو، راست، چپ و بالا در زاویه 20 درجه دیده نشد.
یافته‏های این مطالعه معنی‏داری آماری بهره و فاز تعقیب‏آرام را فقط در یکی از فرکانس‏های مورد بررسی نشان می‏دهد اما این معنی‏داری از لحاظ بالینی در محدوۀ طبیعی قرار گرفته است. به‏علاوه ساکادیک بودن تعقیب‏آرام در افراد گروه مورد، از دیگر یافته‏های مطالعه حاضر است.
نتیجه‏گیری: این نتایج پیشنهادکننده وجود نقایص نورواتولوژیک جزئی در میگرن است که به احتمال زیاد ناشی از وجود نقص در عملکرد سیستم چشمی‏ـ‏حرکتی با منشأ دهلیزی‏ـ‏مخچه‏ای است.

---

زمینه و هدف: در بسیاری از مبتلایان به میگرن، مصرف داروهای پیشگیری‏کننده در کاهش حملات و علائم بیماری از جمله شکایات دهلیزی مؤثر است. با توجه به بهبود شکایات، احتمال تأثیر‏پذیری ساختارهای عصبی مسئول، به دنبال مصرف داروها وجود دارد. بنابراین هدف مطالعۀ حاضر، مقایسۀ پتانسیل عضلانی برانگیختۀ دهلیزی در مبتلایان به میگرن با و بدون درمان با داروهای پیشگیری‏کننده بود.
روش بررسی: افراد مطالعه شامل 46 فرد مبتلا به میگرن در دو گروه بیماران تحت درمان با داروهای پیشگیری‏کننده 21 نفر و گروه بدون درمان 25 نفر بودند. محدودۀ سنی بیماران ‏60‏‏-‏‏‏20 سال بود. پتانسیل عضلانی برانگیختۀ دهلیزی با ارائۀ محرک تن‏برست 500 هرتز با شدت 95 دسی‏بل nHL ثبت شد.
یافته‏ها: میانگین نسبت دامنه‏ای با p=0/02 و زمان نهفتگی بین قله‏ای در گوش راست با p=0/03 و در گوش چپ با  p=0/001در گروه تحت درمان بیشتر از گروه بدون درمان به‏دست آمد که این تفاوت از لحاظ آماری معنی‏دار بود. تفاوتی بین میانگین زمان نهفتگی قله p13، n23 و دامنۀ مطلق در دو گروه مشاهده نشد(p>0/05).
نتیجه‏گیری: داروهای پیشگیری‏کنندۀ میگرن، احتمالاً در بهبود میانگین پارامترهای اصلی پاسخ در گروه بیماران تحت درمان نقش دارند.