---

زمینه و هدف: اندازه‏گیری‏های فیزیولوژیک عملکرد حلزون و عصب شنوایی، در افتراق اختلالات ناشی از آسیب عصب هشتم از موارد نقص عملکرد سلول‏های موئی حلزون کاربرد دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی عملکرد پاسخ‏های حلزونی (گسیل‏های صوتی گوش و پتانسیل میکروفنی حلزون) و پاسخ شنوایی ساقه مغز روی گروهی از بزرگسالان مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی و افراد با شنوایی طبیعی انجام شد.
روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر، روی 16 بزرگسال مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی (32 گوش) در محدوده سنی 30-14 سال و 16 فرد با شنوایی طبیعی در محدوده سنی 30-16 سال از دو جنس صورت گرفت و نتایج پاسخ گسیل‏های صوتی گذرای گوش، پتانسیل میکروفنی حلزون و پاسخ شنوایی ساقه مغز در دو گروه مقایسه و در ارتباط با سن، جنس، گوش و میزان کم شنوایی، بررسی و تفسیر گردید.
یافته‏ها: در افراد مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی، متوسط کم شنوایی در حدود 1/48 دسی‏بل بود و ادیوگرام با کم‏شنوایی در فرکانس‏های پائین و سپس صاف، بالاترین فراوانی را داشت. در گوش‏های مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی به جز دو مورد، گسیل‏های صوتی گذرای گوش در تمام گوش‏ها ثبت گردید و میانگین آن به متوسط پاسخ در افراد شاهد نزدیک بود. مقدار زمان نهفته و دامنه بزرگترین قله فاز معکوس پتانسیل میکروفنی حلزون در افراد مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی نسبت به افراد شاهد، به میزان معنی‏داری بالاتر بود. دامنه گسیل‏های صوتی گذرای گوش و پتانسیل میکروفنی حلزون مستقل از میزان کم‏شنوایی بود و افزایش سن بر برخی اندازه‏گیری‏های پتانسیل میکروفنی حلزون تأثیر داشت. در بزرگسالان مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی، پاسخ شنوایی ساقه مغز حتی با تعداد تحریک بسیار پائین، مشاهده نگردید.
نتیجه‏گیری: در بزرگسالان مشکوک به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی با درک گفتار ضعیف‏تر نسبت به میزان آستانه‏های شنوایی، شکل ادیوگرام با کم‏شنوایی در فرکانس‏های پایین و صاف، شایع‏تر است. در این افراد، غالباً پاسخ شنوایی ساقه مغز ثبت نشده و اندازه‏گیری هر دو پاسخ گسیل‏های صوتی گوش و پتانسیل میکروفنی حلزون در بررسی عملکرد سلول‏های موئی حلزون توصیه می‏شود.