---

این مطالعه در ادامه مطالعه سال‏های 1982-1980 می‏باشد که بروز عوامل مخاطره‏آمیز¹ و الگوهای تشخیصی و توانبخشی² در  گروهی از شیرخواران مبتلا به اختلال شنوایی را در یک مرکز شهری مورد بررسی قرار می‏دهد. یافته‏های فعلی که از مطالعات سال‏های 1988-1983 به‏دست آمده نشان می‏دهد که فقط یک سوم شیر خوارانی که اختلال شنوایی دارند را می‏توان از طریق برنامه‏های بیماریابی شنوایی شناسی³ در مراکز مراقبت ویژه نوزادی ((NICU⁴ مشخص نمود. اگرچه سن تشخیص در بخش مراقبت‏های ویژه زودتر از گروهی است که در شیرخوارگاه کودکان سالم ((WBN⁵ می‏باشند، سن ثبت نام در برنامه والد-شیرخوار⁶ برای هر دو گروه NICU وWBN حدود 20 ماهگی می‏باشد.در طی هشت سالی که این مطالعات با این دو بررسی صورت گرفته مشخص می‏شود: سن کودکانی که اختلال شنوایی داشته و در برنامه توانبخشی ثبت نام کرده‏اند یک سال یا بیشتر از سنی است که در سال 1982 توسط کمیته مشترک شنوایی شیرخوار⁷ (حدود 6 ماه به‏عنوان سن ایده‏آل) توصیه شده است.

---

برای آن که شیرخواران و کودکان کم شنوا به رشد طبیعی گفتار و زبان دست یابند باید بتوانند گفتار را خوب و کامل بشنوند. امروزه، کودکان با هر میزان کاهش شنوایی، کاندیدای دریافت انواع وسایل تقویت کننده هستند. از آنجا که کودکان با بزرگسالان  تفاوت دارند. باید در انتخاب، ارزیابی و تنظیم و تطبیق سمعک آنها عوامل متعددی را در نظر گرفت. بطور مثال از چه سنی کودک کاندیدای دریافت سمعک سفارشی¹ است؟ آیا در این گروه می توان از سمعک های قابل برنامه ریزی استفاده کرد؟ آیا سمعکهای چند حافظه ای مناسب هستند؟ سمعک‏های دارای میکروفن جهت دار² چطور؟ چه نوع³ سمعکی بهتر است برای کودک انتخاب شود؟ در این مقاله به پرسش هایی از این قبیل پاسخ داده می شود.

---

زمینه و هدف: عوامل پرخطر از جمله آسفکسی، مننژیت، نوع زایمان و غیره موجب کاهش شنوایی در نوزادان و متعاقب آن تأخیر در رشد گفتار و زبان، مشکلات عاطفی و تحصیلی می‌باشد. هدف از این پژوهش بررسی شیوع کاهش شنوایی در نوزادان بستری در بخش مراقبت‌های ویژه (NICU) و تعیین ارتباط آن با عوامل پرخطر بوده است.
روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر روی234 نوزاد بستری در NICU بیمارستان‏های امام رضا و قائم مشهد در تابستان82 انجام شد. اطلاعات براساس پرونده‌های پزشکی و پرسش از والدین جمع‌آوری شد. آزمون گسیل های صوتی گوش برای همه نوزادان انجام شد. در مواردی که پاسخ گسیل‏های صوتی گوش مشکوک به نظر می‌رسید آزمون مجدد به عمل آمد و در صورت لزوم در مرحله دوم ادیومتری پاسخ های برانگیخته شنوایی ساقه مغز نیز انجام شد. سرانجام یافته‌ها تحت آنالیز آماری قرار گرفت.
یافته‌ها: 11 بیمار (7/4%) دچار کاهش شنوایی  بودند (شامل 9 پسر و 2 دختر) به‌صورت: یک نفر کاهش شنوایی ملایم،2 نفر ملایم تا متوسط،2 نفر متوسط تا شدید و یک نفر شدید تا عمیق، یک نفرغیرقابل تعیین (به‌علت عدم همکاری خانواده) و4 نفر نوروپاتی شنوایی. کاهش‌شنوایی درگروه با آپگار دقیقه پنج 5 شیوع بیشتری داشت (18%) و اختلاف آماری معنی‌دار با گروه با آپگار دقیقه‌پنج <5 نشان می‌داد. همچنین کاهش شنوایی در گروه دچار یرقان نیازمند تعویض خون، کاهش بیشتری نشان داد (7/22%) که اختلاف آماری آن با گروه بدون یرقان معنی‌دار بود. سایر عوامل پرخطر شناخته شده در این مطالعه اختلاف آماری معنی‌داری نشان ندادند.
نتیجه گیری: در این بررسی مشخص شد که شیوع کاهش شنوایی در نوزادان بستری در NICU بالاتر از جمعیت عادی است و این کاهش شنوایی در آپگار دقیقه پنج 5£ و بیماران مبتلا به یرقان نیازمند تعویض خون اختلاف آماری معنی‌داری با گروه با آپگار دقیقه پنج <5 و بیماران بدون یرقان دارد و لازم است برنامه غربالگری جامعی برای تشخیص به موقع و مداخله درمانی در این گروه مد نظر قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: انجمن اطفال آمریکا در سال ۱۹۹۹ استانداردهایی را برای برنامه غربالگری شنوایی نوزادان مطرح کرده است. هدف از این مطالعه دستیابی به اطلاعات آماری دقیق غربالگری شنوایی نوزادان اهواز و مقایسه آن با استانداردهای فوق بود.

روش بررسی: در این مطالعۀ توصیفی مقطعی پرونده‏های موجود در یکی از دو مرکز اصلی انجام غربالگری شنوایی نوزادان در شهر اهواز (مرکز بهداشت غرب اهواز) از ۱۳۸۷ تا پایان ۱۳۹۰ بررسی شد. پس از استخراج کلیه اطلاعات از پروندۀ نوزادان، از آمار توصیفی و جدول‏های توزیع فراوانی برای ارائه نتایج استفاده شد.

یافته‏ها: از ۲۵۰۷۳ نوزاد مورد بررسی، ۲۵ نوزاد کم‏شنوا شناسایی شد. میزان مثبت کاذب و ارجاع به مرحلۀ تشخیص به‏ترتیب برابر با ۶/۲ و ۴۸/۰ درصد بود که هر دو کمتر از ملاک جهانی مطرح شده در این زمینه بودند به‏علاوه مشکل شنوایی ۹۲ درصد از نوزادان، تا قبل از سه ماهگی شناسایی شده بود.

نتیجه‏گیری: مقایسۀ یافته‏های پژوهش حاضر با استانداردهای انجمن اطفال آمریکا، حاکی از آن است که به جز دو مورد همه موارد به‏طور کامل و یا نسبتاً کامل رعایت شده‏اند. اما برای رعایت همه موارد مطرح شده در استاندارد جهانی موجود در این زمینه باید تلاش‏های بیشتری صورت پذیرد.

---

زمینه و هدف: برنامه‏های جامع غربالگری شنوایی نوزادان با استفاده از گسیل‏های صوتی برانگیخته گذرا کاربرد گسترده‏ای دارند. هدف از مطالعه حاضر مقایسۀ وی‍‍ژگی‏های این آزمون در نوزادان تازه متولد در بازه‏های زمانی مختلف بود.

روش بررسی: در این مطالعه مقطعی که در بیمارستان تأمین اجتماعی زاهدان انجام شد، ۵۴ نوزاد به‏هنگام سالم در ۱۲، ۲۴، ۳۶، ۴۸ ساعتی و یک هفتگی با گسیل‏های صوتی گذرا غربالگری شدند. سطح ارجاع و گذر، مدت زمان آزمایش، تعداد دفعات تکرار برای رسیدن به جواب قطعی و سطح همکاری والدین مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته‏ها: سطح ارجاع با افزایش سن روندی رو به کاهش داشت . بیشترین کاهش مربوط به فاصلۀ سنی ۱۲ تا ۲۴ ساعتی بود (گوش چپ(p=۰/۰۱۲) گوش راست(p=۰/۰۵۷). تکرار آزمایش فقط در ساعت ۱۲ عمر نوزادان توانست سطح ارجاع را به میزان قابل توجهی کاهش دهد (گوش راست p<۰/۰۰۱ و گوش چپ p=۰/۰۰۱). مدت زمان آزمایش با افزایش سن نوزادان با کاهشی قابل توجه از ۷۵ ثانیه در ۱۲ ساعت اول تولد به ۲۱ ثانیه در ۲۴ ساعت رسید. میانۀ مدت زمان انجام آزمایش در ۳۶، ۴۸ ساعتی و یک هفتگی تولد به‏ترتیب ۱۳، ۴/۸ و ۳/۱۴ ثانیه بود. از والدین ۵۴ نوزادی که قرار بود یک هفته بعد مراجعه کنند، ۵ نفر مراجعه کردند.

نتیجه‏گیری: در این مطالعه تأثیر افزایش سن و تکرار آزمایش بر کاهش سطح ارجاع تأیید شد، اما در مجموع سطح ارجاع بالا در ساعات اولیۀ پس از تولد و همکاری ضعیف والدین، از مهم‏ترین موانع انجام طرح جامع غربالگری شنوایی نوزادان در زاهدان بود.