---

زمینه و هدف: اندازه‏گیری‏های فیزیولوژیک عملکرد حلزون و عصب شنوایی، در افتراق اختلالات ناشی از آسیب عصب هشتم از موارد نقص عملکرد سلول‏های موئی حلزون کاربرد دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی عملکرد پاسخ‏های حلزونی (گسیل‏های صوتی گوش و پتانسیل میکروفنی حلزون) و پاسخ شنوایی ساقه مغز روی گروهی از بزرگسالان مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی و افراد با شنوایی طبیعی انجام شد.
روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر، روی 16 بزرگسال مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی (32 گوش) در محدوده سنی 30-14 سال و 16 فرد با شنوایی طبیعی در محدوده سنی 30-16 سال از دو جنس صورت گرفت و نتایج پاسخ گسیل‏های صوتی گذرای گوش، پتانسیل میکروفنی حلزون و پاسخ شنوایی ساقه مغز در دو گروه مقایسه و در ارتباط با سن، جنس، گوش و میزان کم شنوایی، بررسی و تفسیر گردید.
یافته‏ها: در افراد مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی، متوسط کم شنوایی در حدود 1/48 دسی‏بل بود و ادیوگرام با کم‏شنوایی در فرکانس‏های پائین و سپس صاف، بالاترین فراوانی را داشت. در گوش‏های مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی به جز دو مورد، گسیل‏های صوتی گذرای گوش در تمام گوش‏ها ثبت گردید و میانگین آن به متوسط پاسخ در افراد شاهد نزدیک بود. مقدار زمان نهفته و دامنه بزرگترین قله فاز معکوس پتانسیل میکروفنی حلزون در افراد مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی نسبت به افراد شاهد، به میزان معنی‏داری بالاتر بود. دامنه گسیل‏های صوتی گذرای گوش و پتانسیل میکروفنی حلزون مستقل از میزان کم‏شنوایی بود و افزایش سن بر برخی اندازه‏گیری‏های پتانسیل میکروفنی حلزون تأثیر داشت. در بزرگسالان مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی، پاسخ شنوایی ساقه مغز حتی با تعداد تحریک بسیار پائین، مشاهده نگردید.
نتیجه‏گیری: در بزرگسالان مشکوک به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی با درک گفتار ضعیف‏تر نسبت به میزان آستانه‏های شنوایی، شکل ادیوگرام با کم‏شنوایی در فرکانس‏های پایین و صاف، شایع‏تر است. در این افراد، غالباً پاسخ شنوایی ساقه مغز ثبت نشده و اندازه‏گیری هر دو پاسخ گسیل‏های صوتی گوش و پتانسیل میکروفنی حلزون در بررسی عملکرد سلول‏های موئی حلزون توصیه می‏شود.

---

زمینه و هدف: بیلی‏روبین بالای بدو تولد، یکی از مهم‏ترین عوامل آسیب‏رسان به دستگاه شنوایی است که در صورت عدم درمان مناسب می‏تواند به آسیب مغزی منجر گردد. در مطالعه حاضر، وضعیت شنوایی گروهی از کودکان با سابقۀ زردی شدید نوزادی با استفاده از آزمایش‏های الکتروآکوستیک و الکتروفیزیولوژیک شنوایی بررسی شد.
روش بررسی: این مطالعه روی 45 کودک با میانگین سنی 81/14±1/16 ماه و درجه­ی زردی mg/dl 17 و بالاتر صورت گرفت و آزمایش‏های گسیل‏های صوتی گذرای گوش، رفلکس صوتی، پاسخ شنوایی ساقه مغز و پاسخ برانگیخته پایدار شنوایی برای آنها انجام شد.
یافته‏ها: متوسط درجۀ زردی در کودکان mg/dl 95/8±37/29 بود که در 2/22 درصد موارد کمتر از mg/dl 20، در 4/24 درصد بین mg/dl 20 تا 30 و در 0/48 درصد موارد بالاتر از mg/dl 30 بود. 7/26 درصد کودکان بدون درمان، 4/44 درصد فتوتراپی و در 9/28 درصد آنها تعویض خون انجام شده بود. کمبود اکسیژن در 9/48 درصد موارد و تولد زودرس در 6/26 درصد کودکان مشاهده شد. گسیل‏های صوتی گذرای گوش در 1/71 درصد کودکان ثبت گردید و نتایج رفلکس صوتی، پاسخ شنوایی ساقه مغز و پاسخ برانگیخته پایدار شنوایی تنها در 1/11 درصد کودکان طبیعی بود. مشخصات نوروپاتی/ناهمزمانی شنوایی در 7/57 درصد کودکان مشاهده شد.
نتیجه‏گیری: انجام آزمایش‏های شنوایی حساس به منطقۀ آسیب در زردی، برای آگاهی از تأثیرات عملکردی و شدت اختلال، ضروری است. با توجه به فراوانی بالای نوروپاتی/ناهمزمانی شنوایی در نوزادان با بیلی‏روبین بالا، برای شناسایی آنها لازم است وضعیت شنوایی حداقل با دو آزمایش گسیل‏های صوتی گوش و پاسخ شنوایی ساقه مغز مورد بررسی قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: اشکال در دریافت و تلفیق ورودی‏های حسی به‏خصوص حس شنوایی از بارزترین مشکلات کودکان مبتلا به اتیسم می‏باشد. ساقه مغز در دریافت، کدبندی و تلفیق حس شنوایی نقش کلیدی دارد. با استفاده از پاسخ شنوایی ساقه مغز می‏توان عملکرد بخش شنوایی ساقه مغز را مورد بررسی قرار داد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی ویژگی‏های پاسخ شنوایی ساقه مغز در کودکان مبتلا به اتیسم در مقایسه با کودکان هنجار می‏باشد.
روش بررسی: این مطالعۀ مورد ـ شاهدی روی 30 کودک (58 گوش) مبتلا به اتیسم و 30 کودک (57 گوش) هنجار 12-6 ساله انجام شد. کودکان مبتلا به اتیسم با استفاده از پرسش‏نامه اصلاح‏شده مصاحبه تشخیصی اتیسم به دو زیرگروه خفیف و شدید تقسیم شدند. پاسخ‏های شنوایی ساقه مغز با استفاده از محرک کلیک در گروه‏های مورد و شاهد ثبت و مقایسه شد.
یافته‏ها: میانگین زمان نهفتگی امواج  III، V، I-III و I-V بین دو گروه هنجار و اوتیسم تفاوت معنی‏داری داشت (p<0/05). با مقایسه نتایج دو زیرگروه اتیسم با گروه هنجار مشاهده شد که در واقع زمان نهفتگی امواج در زیرگروه اتیسم شدید نسبت به گروه هنجار و زیرگروه اتیسم خفیف به صورت معنی‏داری افزایش یافته بود (p<0/05) و دو گروه دیگر تفاوتی نداشتند.
نتیجه‏گیری: افزایش زمان نهفتگی امواج در گروه مبتلا به اتیسم شدید، نشان‏دهندۀ درگیری سطوح پایین ساقه مغز می‏باشد. احتمالاً درگیری ساقه مغز سبب تشدید علائم اوتیسم در کودکان می‏گردد. از این رو، پیشنهاد می‏شود ارزیابی عملکرد ساقه مغز با استفاده از پاسخ‏های شنوایی در مجموعه آزمون‏های تشخیصی اتیسم گنجانده شود.

---

زمینه و هدف: بروز بالای اختلالات گفتاری در کودکان مبتلا به فلج مغزی ممکن است با نقص در پردازش محرک شنوایی در ارتباط باشد. از این رو ضروری است تا با استفاده از آزمون‏های الکتروفیزیولوژیک و رفتاری شنوایی، وجود هرگونه آسیب محیطی و مرکزی سیستم شنوایی مورد بررسی دقیق قرار گیرد.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، 15 کودک مبتلا به دایپلژی اسپاستیک با میانگین سنی 77/5 و انحراف معیار 26/2 سال و 15 کودک هنجار با میانگین سنی 33/5 و انحراف معیار 80/1 سال، تحت آزمون‏های ادیومتری تن خالص، ایمیتانس و پاسخ‏های شنوایی ساقه مغز قرار گرفتند و نتایج دو گروه با یکدیگر مقایسه گردید.
یافته‏ها: آستانه‏های شنوایی و وضعیت گوش میانی در افراد مورد مطالعه در محدودۀ هنجار قرار داشت. اما در غالب موارد، هنگام ثبت رفلکس دگرسویی، آستانه‏ها افزایش نشان داد. مقایسه زمان نهفتگی مطلق و بین‏موجی پاسخ‏های شنوایی ساقه مغز در دو گروه مورد و شاهد، حاکی از افزایش معنی‏دار زمان نهفتگی امواج انتهایی، به‏ویژه موج V بود(p=0/04) که در نتیجه آن، فاصله بین موجی III-V(p=0/02) نیز افزایش چشمگیری نسبت به گروه شاهد نشان داد.
نتیجه‏گیری: به نظر می‏رسد اختلالات عصبی به‏خصوص در مسیر پلی‏ـ‏مشبکی‏ـ‏نخاعی و هسته‏های پلی‏ـ‏مشبکی و قسمت‏های بالایی پل که مجاور با هسته‏های شنوایی نوار جانبی و برجستگی تحتانی قرار دارند موجب به‏هم‏ریختگی هم‏زمانی عصبی و افزایش زمان نهفتگی امواج انتهایی پاسخ‏های برانگیختۀ شنوایی می‏شود. همچنین نقص عملکرد در مراکز مولد امواج پاسخ‏های برانگیختۀ شنوایی در این کودکان نیز می‏تواند در این امر دخیل باشد.

---

زمینه و هدف: یکی از شاخص‏های خطر، تولد زودرس است که در صورت وقوع، نیازمند انجام ارزیابی‏های جامع شنوایی است. در این تحقیق با ثبت پاسخ شنوایی ساقۀ مغز، تأثیر جنس و سرعت ارائۀ تحریک بر پاسخ کودکان با تولد زودرس مورد بررسی قرار گرفت .

روش بررسی: مطالعۀ حاضر از نوع مقطعی‏ـ‏مقایسه‏ای بود که با روش نمونه‏گیری در دسترس انجام شد. ادیومتری پاسخ‏های برانگیختۀ شنوایی ساقۀ مغز در 30 کودک هنجار و 30 کودک زودرس از دو جنس، در محدودۀ سنی چهار تا شش سال، با محرک کلیک در دو سرعت ارائۀ تحریک بالا و پایین (سیکل بر ثانیه 1/21 و 1/51)، انجام شد.

یافته‏ها: بین کودکان زودرس و هنجار در فواصل بین امواج I-III در دو سرعت ارائۀ بالا و پایین، فواصل بین امواج III-V در سرعت ارائۀ پایین، I-V در سرعت ارائۀ بالا و زمان نهفتگی مطلق موج III در هر دو سرعت ارائه تفاوت معنی‏داری مشاهده شد(p<0/05). سرعت ارائۀ تحریک بر تعداد شاخص‏های پاسخ شنوایی ساقۀ مغز بیشتری در گروه مورد نسبت به گروه هنجار تأثیر داشت. جنس نیز بر برخی شاخص‏های پاسخ شنوایی ساقۀ مغز تأثیر داشت.

نتیجه‏گیری: در هر دو سرعت ارائۀ تحریک، کودکان زودرس نسبت به هنجار، زمان نهفتگی‏های طولانی‏تری نشان دادند. سرعت ارائۀ تحریک در کودکان زودرس بیش از هنجار تأثیر داشت. این یافته‏ها مؤید تأثیر منفی تولد زودرس بر عملکرد هم‏زمانی عصبی در پاسخ به محرکهای زودگذر شنوایی است.

---

زمینه و هدف: مطالعات، وقوع تغییرات فیزیولوژیک در اثر استفاده طولانی‏مدت از سمعک در یک گوش، در کم‏شنوایی‏های قرینه را نشان داده است. در این مطالعه، احتمال وقوع شکل‏پذیری عصبی در افراد کم‏شنوای استفاده‏کننده از سمعک در یک گوش بررسی شد.

روش بررسی: مطالعۀ حاضر روی ۱۲ بزرگسال با میانگین سنی ۹۲/۶۱ سال با کم‏شنوایی متقارن حسی عصبی متوسط تا شدید با حداقل دو سال سابقۀ استفاده از سمعک تک‏گوشی انجام شد. با انجام آزمایش پاسخ شنوایی ساقۀ مغز با ارائه محرک کلیک از طریق راه هوایی، زمان نهفتگی و دامنۀ موج V در سه سطح شدت ۸۰، ۹۰ و ۱۰۰ دسی‏بل HL بین دو گوش، مقایسه شد.

یافته‏ها: علی‏رغم زمان نهفتگی کوتاه‏تر گوش با سمعک نسبت به گوش بدون سمعک در زمان نهفتگی موج V ، تفاوت معنی‏داری بین دو گوش مشاهده نشد(p>۰/۳۸۹) . اختلاف دامنۀ موج V دو گوش در سطح شدت ۹۰ دسی‏بل HL ، تفاوت معنی‏داری را نشان داد(p=۰/۰۴۳). میانگین زمان نهفتگی در زنان نسبت به مردان کوتاه‏تر و متوسط دامنۀ پاسخ، بزرگ‏تر بود. همچنین بین دو جنس در زمان نهفتگی موج V تفاوت معنی‏داری مشاهده شد(۰۳۷/۰>p).

نتیجه‏گیری: در کم‏شنوایی‏های دوطرفه، استفاده از سمعک در یک گوش می‏تواند باعث شکل‏پذیری عصبی در راه‏های شنوایی در سطح ساقۀ مغز شود و آزمایش پاسخ شنوایی ساقۀ مغز قادر است تغییرات ایجاد شده را نشان دهد.

---

زمینه و هدف: در حالی که در اکثر مبتلایان به وزوز می ‎ توان درجاتی از آسیب شنوایی را مشاهده کرد، درصد کمی از مراجعه‏کنندگان به درمانگاه ‎ های گوش، گلو و بینی و مراکز ارزیابی شنوایی را نیز افرادی تشکیل می ‎ دهند که با وجود آستانه ‎ های شنوایی هنجار از ابتلا به وزوز گوش شکایت می ‎ کنند. مطالعۀ حاضر به‏منظور درک بهتر از دلایل احتمالی بروز پدیدۀ وزوز و با هدف بررسی تغییرات احتمالی در عملکرد ساختارهای شنوایی ساقۀ مغز در افراد دچار وزوز مزمن و برخوردار از آستانه ‎ های شنوایی هنجار انجام شد.

روش بررسی: روش بررسی این پژوهش به‏صورت مقطعی‏ـ‏مقایسه‏ای بود و در مجموع ۵۲ گوش، ۲۶ گوش با وزوز و ۲۶ گوش بدون وزوز، مورد بررسی قرار گرفتند. مؤلفه‎های پاسخ برانگیختۀ ساقۀ مغز از جمله زمان نهفتگی و دامنۀ امواج در دو گروه تعیین شد.

یافته‎ها: اختلاف میانگین زمان نهفتگی مطلق امواج I ، III و V بین دو گروه کمتر از ۱/۰ میلی‏ثانیه بود که از نظر آماری تفاوت معنی‏داری نداشت. همچنین در مقادیر زمان نهفتگی بین‏قله ‎ ای امواج I-III ، III-V و I-V در دو گروه اختلاف معنی‏داری مشاهده نشد. تنها نسبت دامنۀ V/I در گروه مبتلا به وزوز به ‎ طور معنی‏داری بزرگ‏تر بود(p=۰/۰۴).

نتیجه‏گیری: به نظر می ‎ رسد تغییراتی که در دامنۀ امواج به ‎ ویژه امواج انتهایی ‎ تر، ایجاد می‏شوند می‏تواند به‏عنوان نشانه ‎ ای از تغییرات پلاستیک فعالیت نورون‏ها و نقش احتمالی آن در ایجاد وزوز در افراد با شنوایی هنجار در نظر گرفته شود.