زمینه و هدف: یکونیم درصد از کودکان استثنایی مبتلا به اختلال شنوایی هستند و این خود عاملی است که روند آموزش و یادگیری را تحت تأثیر قرار میدهد. هدف در این مطالعه بررسی اثر بازخورد آگاهی از نتیجه با بسامد مختلف بر یادگیری حرکتی کودکان دچار اختلال شنوایی بود.
روش بررسی: در این مطالعه ۲۴ نفر از پسران و دختران ۷ تا ۱۴ ساله (محدودۀ سنی ۵۶/۱۰ با انحراف معیار ۵۳/۲) با اختلال شنوایی براساس امتیازهای بهدست آمده در پیشآزمون بهطور تصادفی در سه گروه هشت نفری همسان قرار گرفتند و بهمدت هشت جلسه به شیوۀ مورد نظر، بازخورد صفر، ۵۰ و ۱۰۰ درصد تمرین کردند. آزمونهای اکتساب، یادداری و انتقال اجرا شد و تحلیل دادهها از روشهای تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی و همچنین تحلیل واریانس دوطرفه با اندازهگیری مکرر انجام گرفت.
یافتهها: نتایج تحقیق نشان داد که تمام گروهها در طی جلسات تمرینی و در مراحل مختلف پیشرفت داشتهاند. با این حال نتایج بین سه گروه تمرینی حاکی از اختلاف معنیدار در مراحل اکتساب(p=۰/۰۰۸)، یادداری(p=۰/۰۰۱) و انتقال(p=۰/۰۳۵) بود. به این معنی که در مرحلۀ اکتساب گروه تمرینی بازخورد ۱۰۰درصد و در مراحل یادداری و انتقال گروه تمرینی بازخورد ۵۰ درصد عملکرد بهتری داشتند.
نتیجهگیری: براساس نتایج تحقیق، بازخورد بیش از حد باعث بهبود عملکرد در مرحلۀ اکتساب و ایجاد اختلال در مرحلۀ یادداری میشود و بازخورد ۵۰ درصد میتواند باعث بهبود یادگیری یک مهارت حرکتی شود که اصول مربوط به بازخورد در این کودکان نیز مورد تأیید قرار میگیرد.
