زمینه و هدف: یک‏ونیم درصد از کودکان استثنایی مبتلا به اختلال شنوایی هستند و این خود عاملی است که روند آموزش و یادگیری را تحت تأثیر قرار می‏دهد. هدف در این مطالعه بررسی اثر بازخورد آگاهی از نتیجه با بسامد مختلف بر یادگیری حرکتی کودکان دچار اختلال شنوایی بود.

روش بررسی: در این مطالعه 24 نفر از پسران و دختران 7 تا 14 ساله (محدودۀ سنی 56/10 با انحراف معیار 53/2) با اختلال شنوایی براساس امتیازهای به‏دست آمده در پیش‏آزمون به‏طور تصادفی در سه گروه هشت نفری همسان قرار گرفتند و به‏مدت هشت جلسه به شیوۀ مورد نظر، بازخورد صفر، 50 و 100 درصد تمرین کردند. آزمون‏های اکتساب، یادداری و انتقال اجرا شد و تحلیل داده‏ها از روش‏های تحلیل واریانس یک‏طرفه و آزمون تعقیبی توکی و همچنین تحلیل واریانس دوطرفه با اندازه‏گیری مکرر انجام گرفت.

یافته‏ها: نتایج تحقیق نشان داد که تمام گروه‏ها در طی جلسات تمرینی و در مراحل مختلف پیشرفت داشته‏اند. با این حال نتایج بین سه گروه تمرینی حاکی از اختلاف معنی‏دار در مراحل اکتساب(p=0/008)، یادداری(p=0/001) و انتقال(p=0/035) بود. به این معنی که در مرحلۀ اکتساب گروه تمرینی بازخورد 100درصد و در مراحل یادداری و انتقال گروه تمرینی بازخورد 50 درصد عملکرد بهتری داشتند.

نتیجه‏گیری: براساس نتایج تحقیق، بازخورد بیش از حد باعث بهبود عملکرد در مرحلۀ اکتساب و ایجاد اختلال در مرحلۀ یادداری می‏شود و بازخورد 50 درصد می‏تواند باعث بهبود یادگیری یک مهارت حرکتی شود که اصول مربوط به بازخورد در این کودکان نیز مورد تأیید قرار می‏گیرد.