---

زمینه و هدف: پردازش زمانی، که شامل وضوح، ترتیب، تجمع و پوشش زمانی می­باشد مؤلفۀ اصلی توانایی­های پردازش شنیداری است. نتیجۀ تحقیقات در مورد پردازش زمانی در افراد موسیقی­دان و غیرموسیقی­دان برتری موسیقی­دانان را نسبت به دیگر افراد در مبحث تمایز زمانی نشان می­دهد. در این مطالعه پردازش زمانی در افراد موسیقی­دان و غیر­موسیقی­دان با شنوایی هنجار با آزمون فاصله در نویز مورد بررسی قرار گرفت.
روش بررسی: این مطالعۀ هم­گروهی هم­زمان غیرمداخله­ای روی 24 فرد موسیقی­دان با میانگین سنی 3/25 سال و 24 فرد غیرموسیقی­دان با میانگین سنی 5/24 سال دارای شنوایی هنجار با شرایط سنی و جنسی مشابه در دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گرفت. پس از انجام آزمون فاصله در نویز، آستانۀ تقریبی و درصد پاسخ­های صحیح افراد استخراج شد و با آزمون ناپارامتری من­ویتنی­یو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته­ها: بین درصد پاسخ­های صحیح و آستانۀ تقریبی دو گروه مورد و شاهد اختلاف معنی­داری مشاهده شد(p<0/001)، در حالی که بین درصد پاسخ­های صحیح و آستانۀ تقریبی دو جنس در هر دو گروه مورد و شاهد اختلاف معنی­داری به­دست نیامد(p>0/05).
نتیجه­گیری: کمتر بودن مقدار آستانۀ تقریبی و بیشتر بودن میزان درصد پاسخ­های صحیح افراد موسیقی­دان نسبت به افراد غیرموسیقی­دان نشان­دهندۀ پردازش زمانی شنوایی سریع­تر در این افراد بود که می­تواند ناشی از تربیت موسیقایی سیستم شنوایی مرکزی آنها باشد.

---

زمینه و هدف: پردازش زمانی که شامل وضوح، ترتیب، تجمع و پوشش زمانی است، مؤلفه اصلی توانایی‌های پردازش شنوایی است که اهمیت ویژه‏ای در درک اصوات پیچیده مانند گفتار و موسیقی دارد. نتیجه پژوهش‏ها در مورد پردازش زمانی در افراد نابینا برتری آنها را نسبت به دیگر افراد در مبحث تمایز زمانی نشان می‏دهد. هدف از این مطالعه مقایسۀ پردازش زمانی در افراد بینا و نابینا با شنوایی هنجار توسط آزمون فاصله در نویز بود.
روش بررسی: این پژوهش توصیفی‏ـ‏تحلیلی غیرمداخله‌ای روی 22 نابینای مادرزاد، 11 زن و 11 مرد، با میانگین سنی 22/26 سال و 22 فرد بینا، 11 زن و 11 مرد، با شنوایی هنجار با میانگین سنی 04/24 سال در دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. پس از انجام آزمون فاصله در نویز، آستانۀ تقریبی و درصد پاسخ‏های درست افراد استخراج شده و با آزمون ناپارامتری من‏ـ‏ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‏ها: بین میانگین درصد پاسخ‏های درست و میانگین آستانۀ تقریبی در گروه مورد و شاهد اختلاف معنی‏داری مشاهده شد(p<0/05) در حالی که نتایج هر دو جنس در دو گروه مورد و شاهد اختلاف معنی‏داری نشان نداد(p>0/05).
نتیجه‏گیری: کمتر بودن مقدار آستانۀ تقریبی و بیشتر بودن میزان درصد پاسخ‏های درست افراد نابینا نسبت به افراد بینا نشان‏دهندۀ پردازش زمانی سریع‏تر در افراد نابینا احتمالاً به‏دلیل ساخت‏پذیری عصبی جبرانی به دنبال محرومیت از بینایی است.

---

زمینه و هدف: پردازش زمانی شنوایی جنبۀ مهمی از عملکرد شنوایی است و نقص در آن می‏تواند مانع کسب گفتار، زبان و خواندن شود. وضوح زمانی از زیرمجموعه‏های پردازش زمانی است و با آزمون‏های تشخیص فاصله قابل ارزیابی است. از آنجا که اختلالات واج‏شناختی کودکان نارساخوان‏ـ‏نارسانویس به نقایص پردازش زمانی شنوایی هم مربوط است، این مطالعه با هدف بررسی نتایج آزمون فاصله در نویز در آنها انجام شده است.
روش بررسی: آزمون فاصله در نویز روی 28 کودک هنجار و 24 کودک نارساخوان‏ـ‏نارسانویس 12-11 ساله انجام شد. سپس میانگین آستانۀ تقریبی و درصد پاسخ‏های درست در دو گروه مقایسه شد.
یافته‏ها: میانگین آستانۀ تقریبی و درصد پاسخ‏های درست گوش راست و چپ در دو گروه تفاوتی نداشت. میانگین آستانۀ تقریبی کودکان نارساخوان‏ـ‏نارسانویس با 97/6 و انحراف معیار 09/1 میلی‏ثانیه بیشتر از گروه هنجار با 05/5 و انحراف معیار 92/0 میلی‏ثانیه و میانگین پاسخ‏های درست آنها با 05/58 و انحراف معیار 98/4 درصد کمتر از گروه هنجار با 97/69 و انحراف معیار 16/7 درصد به‏دست آمد(p<0/001).
نتیجه‏گیری: وضوح زمانی ناهنجاری در کودکان نارساخوان‏ـ‏نارسانویس براساس آزمون فاصله در نویز دیده شد. از آنجا که نواحی ساقۀ مغز و قشر شنوایی، بخشی از پردازش زمانی شنوایی را عهده‏دار هستند، احتمالاً تفاوت‏های ساختاری و عملکردی افراد هنجار و نارساخوان‏ـ‏نارسانویس در این نواحی سبب رمزگذاری ناهنجار اطلاعات زمانی شنوایی و در نتیجه نقایص پردازش زمانی شنوایی می‏شود.

---

زمینه و هدف: صرع لوب گیجگاهی از شایع‏ترین سندرم‏های صرعی در بزرگسالان است. برخی از این بیماران با وجود عملکرد شنوایی محیطی طبیعی، دچار اختلال شنوایی مرکزی از جمله اختلال پردازش زمانی هستند. آزمون فاصله در نویز از آزمون‏های جدید برای ارزیابی وضوح زمانی است. هدف از این مطالعه ارزیابی وضوح زمانی در افراد مبتلا به صرع لوب گیجگاهی یک‏طرفه بود.
روش بررسی: در این پژوهش مقطعی‏ـ‏مقایسه‏ای، 25 فرد مبتلا به صرع لوب گیجگاهی (11 نفر مبتلا به صرع لوب گیجگاهی نیمکرۀ راست و 14 نفر مبتلا به صرع لوب گیجگاهی نیمکرۀ چپ) و 18 فرد هنجار در محدودۀ سنی 50-15 سال با آزمون فاصله در نویز مورد ارزیابی قرار گرفتند. پارامترهای آزمون فاصله در نویز با آزمون آنالیز واریانس یک‏طرفه تجزیه و تحلیل و بین سه گروه مورد مقایسه قرار گرفت.
یافته‏ها: اختلاف معنی‏داری در گوش راست، گوش چپ و میانگین دو گوش آستانۀ تقریبی و درصد پاسخ درست آزمون فاصله در نویز بین گروه‏های مبتلا به صرع لوب گیجگاهی و گروه هنجار مشاهده شد(p<0/05). اما اختلاف بین گروه مبتلا به صرع لوب گیجگاهی نیمکرۀ راست و صرع لوب گیجگاهی نیمکرۀ چپ معنی‏دار نبود(p>0/05).
نتیجه‏گیری: کمتر بودن میزان درصد پاسخ درست و بیشتر بودن مقدار آستانۀ تقریبی در افراد مبتلا به صرع لوب گیجگاهی در مقایسه با افراد هنجار نشانگر اختلال در عملکردهای پردازش زمانی و به‏ویژه وضوح زمانی است که احتمالاً به‏دلیل درگیری ساختارهای مرتبط با پردازش زمانی است.