---

زمینه و هدف: یکی از توانایی‏های مهم دستگاه پردازش شنوایی مرکزی، پردازش زمانی شنیداری است. آزمون فاصله در نویز ابزار بالینی مناسبی جهت ارزیابی تفکیک زمانی است. به نظر می‏رسد این جنبه از پردازش در افراد مبتلا به اسکلروز متعدد با مخاطراتی روبه‏رو است. از این رو، هدف از انجام این مطالعه مقایسۀ نتایج آزمون فاصله در نویز در افراد دچار اسکلروز متعدد و هنجار 18 تا 40 ساله بود.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی، روی 20 بیمار مبتلا به اسکلروز متعدد از نوع راجعه با میانگین سنی 9/28 سال، و 26 فرد سالم با میانگین سنی 7/27 سال با شنوایی هنجار در محدودۀ سنی 18 تا 40 ساله انجام گرفت. شاخص‏های مورد بررسی شامل آستانۀ تقریبی و درصد پاسخ‏های درست آزمون بود.
یافته‏ها: یافته‏ها، نشان‏دهندۀ افزایش آستانۀ تقریبی کشف فاصله در نویز و کاهش پاسخ‏های درست در افراد مبتلا به اسکلروز متعدد در مقایسه با افراد هنجار بود(p<0/0001). همچنین، نتایج مطالعه نشان داد که بین افزایش طول مدت بیماری و آستانۀ تقریبی 78 درصد و بین پاسخ‏های درست آزمون 82 درصد همبستگی وجود داشت(p<0/0001).
نتیجه‏گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، به نظر می‏رسد افراد دچار اسکلروز متعدد درجاتی از اختلال در پردازش تفکیک زمانی دارند که احتمالاً از درگیری دستگاه اعصاب مرکزی و نقص در پردازش شنیداری مرکزی ناشی می‏شود و برای بررسی مشکلات مربوط به‏تفکیک زمانی در افراد مبتلا به اسکلروز متعدد می‏توان از آزمون فاصله در نویز استفاده کرد.

---

زمینه و هدف: یکی از انواع اختلالات زبان در دوران رشد که در دهه‏های اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده است، آسیب ویژۀ زبانی است. پژوهش‏های زیادی دربارۀ کودکان مبتلا به آسیب ویژۀ زبانی انجام شده است، ولی تاکنون دلیل مشخصی برای وجود نقایص زبانی در آنها مشخص نشده است. برخی از پژوهش‏ها نقص در حافظۀ کاری واجی و سرعت پردازش شنیداری را علت بروز اختلال زبانی در این کودکان می ‎ دانند. بنابراین هدف این مطالعه مروری، جمع ‎ آوری نتایج مطالعاتی است که به بررسی این دو عامل در این کودکان پرداخته‏اند.

یافته‏های اخیر: پژوهش‌ها نشان داده است که کودکان مبتلا به آسیب ویژۀ زبانی با محدودیت در ظرفیت حافظۀ کاری واجی مواجه هستند. این نقص حافظه می‌تواند یکی از دلایل احتمالی آسیب‌های زبانی در کودکان مبتلا به آسیب ویژۀ زبانی باشد، همچنین در این کودکان، اختلال در سرعت پردازش اطلاعات، به ‎ ویژه از جنبۀ شنیداری دیده شده است.

نتیجه‏گیری: با توجه به ارتباط حافظۀ کاری واجی و سرعت پردازش شنیداری با زبان، هنوز نیاز به پژوهش‏های بسیاری است تا بتوان به درستی نوع و چگونگی این ارتباطات را توضیح داد. به هر حال با توجه به نقش حافظۀ واجی و سرعت پردازش شنیداری در فراگیری زبان، پیشنهاد می ‎ شود که در ارزیابی و درمان کودکان مبتلا به آسیب ویژۀ زبانی، باید روی ظرفیت حافظۀ کاری واجی و سرعت پردازش شنیداری نیز متمرکز شد.