---

این بررسی در مورد افراد دچار کم شنوایی ناشی از نویز و ضربه صوتی انجام گرفته و طی آن شدتی که حداکثر دامنه رفلکس را ایجاد می کند، در دو گروه اندازه گیری شده است. سیگنال آزمایشی، تون خالص 1 کیلو هرتز است که به مدت 1 ثانیه ارائه گردیده است. همه افراد مورد مطالعه مرد و در محدوده سنی 20 تا 40 سال بودند. نتیجه بررسی نشان می دهد دامنه رفلکس اکوستیک در فرکانس 1 کیلو هرتز در افراد مورد مطالعه مبتلا به کم شنوایی ناشی از نویز، نسبت به افراد مبتلا به کم شنوایی ضربه صوتی کمتر است.

---

گاهی در افرادی که انتظار داریم به واسطه میزان کم شنوایی‏شان استفاده مفید از سمعک داشته باشند، پس از یک دوره، شکایت عمده آنها رشد نامناسب بلندی صدای سمعک در سطوح مختلف ورودی است. در حال حاضر از جالب‏ترین و مقبول‏ترین شیوه‏های کاربردی فیتینگ سمعک، تنظیم آن مطابق با الگوی رشد بلندی آسیب دیده است. باید بدانیم در صورت افت عملکرد سلول‏های مویی خارجی و داخلی، رشد بلندی چگونه خواهد بود و با استفاده از چه مدارهایی می‏توان تا حد امکان الگوی رشد بلندی آسیب دیده را به الگوی رشد بلندی طبیعی نزدیک ساخت؟

---

هدف: این مطالعه با هدف تعیین وضعیت شنوایی مبتلایان به تالاسمی تحت درمان با دسفرال مراجعه کننده به دو مرکز تالاسمی قدس قزوین و مرکز طبی کودکان تهران صورت گرفته است.
مواد و روش ها: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی مقطعی بوده و در طی آن 195 فرد مبتلا به تالاسمی (30-3 سال) در دو مرکز شنوایی شناسی قدس قزوین و مجتمع بیمارستان امام خمینی (ره) تهران تحت معاینات کامل اتولوژیک به همراه ادیومتری صوت خالص و ایمیتانس ادیومتری قرار گرفتند.
یافته‏ها: از مجموع 195 بیمار مورد بررسی 43.1% دچار انواع افت شنوایی بودند که این افت در 16% موارد افت انتقالی و در 4.6% موارد حسی-عصبی بود. 22.5% از مبتلایان افت شنوایی فرکانس های بالا داشتند که این افت در 12% آنها می توانست به تاثیر دسفرال مربوط باشد. همچنین در این مطالعه بین سن شروع دسفرال و همچنین سطح فریتین مبتلایان و بروز افت شنوایی فرکانس های بالا ارتباط معنی داری مشاهده نشد. ولی ارتباط معنی داری بین دوز مصرف روزانه و مدت مصرف دسفرال و بروز افت شنوایی فرکانس های بالا مشاهده گردید (P<0.05). انجام این بررسی به تفکیک مراحل مراجعه مبتلایان نیز یافته های مشابهی را نشان داد.
نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که با توجه به وجود انواع کاهش شنوایی در این مبتلایان و هم چنین بعلت احتمال ایجاد افت شنوایی فرکانس های بالا در بیماران تحت درمان با دسفرال، انجام معاینات اتولوژیک و آزمایشات دوره ای شنوایی به منظور پیشگیری از بروز ضایعات شنوایی دایمی در آنها ضروری می باشد

---

هدف: برای بررسی مهارت آگاهی واج شناختی کودکان آسیب دیده شنوایی در مقایسه با کودکان عادی پژوهشی صورت گرفت که در این مقاله به بررسی مهارت تشخیص قافیه و تقطیع کلمه به هجا در این کودکان پرداخته شده است.
مواد و روش ها: کودکان مورد مطالعه 320 نفر بودند که نیمی دارای شنوایی سالم و نیم دیگر مبتلا به افت شنوایی مادرزادی بودند که در گوش بهتر بالاتر از 70 دسی بل افت شنوایی داشتند و از هر پایه تحصیلی اول تا چهارم، 20 دختر و 20 پسر، انتخاب شدند. کودکان آزمون تصویری مربوط به تشخیص قافیه و تعیین هجاهای کلمه را اجرا کردند.
یافته ها: 1) امتیاز آزمودنی های آسیب دیده شنوایی در آزمون تشخیص قافیه و تعیین هجاهای کلمات در مقایسه با کودکان عادی پایین تر است. 2) کودکان آسیب دیده شنوایی، در اجرای آزمون مربوط به قافیه، در مقایسه با فعالیت تقطیع کلمه به هجا، مهارت بیشتری دارند، در حالی که آزمودنی های عادی در تقطیع کلمه به هجا در مقایسه با شناخت قافیه مهارت بیشتری دارند.
بحث: شنوایی از عوامل مهم در آگاهی واج شناختی افراد است و آموزش رسمی در مدارس خاص ناشنوایان، نقص شنوایی کودکان مبتلا به افت شنوایی را برای رشد مهارت های واج شناختی جبران نمی کند.

---

هدف: تعیین شیوع انواع کاهش شنوایی و عوامل مرتبط با آن در مراجعین به کلینیک شنوایی شناسی بیمارستان بوعلی تهران
مواد و روشها : این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی به صورت مقطعی در کلینیک شنوایی شناسی بیمارستان بوعلی تهران از مهر 1379 تا مهر 1380روی 6020 گوش مربوط به 3010 مراجعه کننده (1651 مرد و 1359 زن) انجام شده است.
یافته ها: بیشترین علت مراجعه افراد مورد بررسی کاهش شنوایی (5/20%) می‌باشد. نوع کاهش شنوایی در 1319 گوش (9/21%) حسی ـ عصبی ، در 1059 گوش (6/17%) انتقالی و در 234 گوش (9/3%) آمیخته است. میزان کاهش شنوایی در هر دو گوش راست و چپ افراد مورد مطالعه بیشتر درحد ملایم (14%) است. تفاوت های مشاهده شده در میانگین آستانه های شنوایی میان دو جنس از نظر آماری معنی دار نیست (05/0P>) در حالیکه تفاوت های مشاهده شده در میانگین آستانه های شنوایی در گروه های سنی مختلف از نظر آماری معنی دار است (05/0P<) بیشترین شکل ادیوگرام ملاحظه شده شکل صاف (1/55%) است. نمای 2333 گوش (8/38%) در اتوسکوپی دارای حالتهای ناهنجار است. تمپانوگرام های ناهنجار در (2/37%) موارد مشاهده گردید که بیشترین مورد مربوط به نوع B(9/15%) است. به طور کلی 2/2% از افراد مورد بررسی سابقه استفاده از سمعک را داشته اند که بیشترین نوع سمعک استفاده شده از نوع پشت گوشی (5/1%) است. 2/6% از افراد با توجه به نوع و میزان کم شنوایی شان نیاز به خدمات توانبخشی داشتند.
بحث: نتایج حاصله تنها در این پژوهش معتبر بوده و تعمیم آن نیازمند پژوهشهای گسترده تری است.

---

هدف: ارزیابی ادیولوژیک شیرخواران و کودکان مبتلا به بیماری مننژیت در مرحله حاد و در هنکام بهبودی از بیماری مننژیت ، به کمک آزمون های EOAE , ABR و آزمون های رفتاری شنوایی
مواد و روشها : تعداد نمونه های مورد مطالعه در این پژوهش ‌شامل 40 نوزاد و کودک در محدوده سنی بدو تولد تا 12 سال بودند. تمامی بیماران فوق در 72-24 ساعت پس از تشخیص قطعی ابتلاء به بیماری مننژیت ، از نظر وضعیت شنوایی به کمک آزمون ABR (باهدف ردیابی آستانه شنوایی) مورد بررسی قرار می‌گرفتند که در 24 ساعت قبل از ترخیص از بیمارستان نیز مجدداً آزمون تکرار می‌شد. همچنین در 14-7 روز پس از بهبودی و ترخیص بیماران از بیمارستان ، تمام 40 بیمار مورد مطالعه تحت آزمون های رفتاری شنوایی و آزمونهای EOAE قرار گرفتند تا علاوه بر تایید نتایج آزمون ABR ، عملکرد حلزون شنوایی نیز مورد بررسی قرار گیرد.
نتایج: براساس نتایج آزمایش ABR در ابتدای مرحله حاد بیماری ، از 40 بیمار مورد مطالعه ، 4 بیمار (10 درصد) مبتلا به کاهش شنوایی حسی ـ عصبی (SNHL)3 شدید تا عمیق دوطرفه و 1 بیمار (5/2 درصد) مبتلابه SNHL شدید تا عمیق یکطرفه شده بودند. در 35 بیمار دیگر (5/87 درصد) عملکرد شنوایی کاملاً هنجار ملاحظه شد. نتایج فوق در آزمایش ABR در مرحله دوم ، که در 24 ساعت قبل از ترخیص بیماران از بیمارستان صورت می‌پذیرفت و همچنین در آزمون های رفتاری شنوایی که در 14-7 روز پس از ترخیص از بیمارستان انجام می‌شد ، مجدداً ملاحظه شد (اصل کراس ـ چک). درخصوص آزمون ‌EOAE در 35 بیمار باشنوایی هنجار براساس آزمون ABR ، عملکرد حلزون شنوایی نیز هنجار بود.از 5 بیمار مبتلا به SNHL در 3 بیمار عملکرد ناهنجار حلزون شنوایی و در 2 بیمار عملکرد هنجار حلزون شنوایی ملاحظه شد.
 بحث: آسیب شنوایی ناشی از ابتلاء به بیماری مننژیت ، درصورت رخداد ، در مرحله حاد بیماری قابل نمایان بوده که در پژوهش حاضر 5/12 درصد از جمعیت مورد مطالعه را متأثر نموده است. همچنین می‌توان عنوان نمود که در بیماری مننژیت علاوه بر احتمال آسیب به عصب شنوایی (و احتمالاً مسیر ساقه مغزی شنوایی ), آسیب به حلزون شنوایی نیز (در حضور و یا عدم حضور آسیب به مراکز عصبی شنوایی) محتمل است.

---

هدف: مطالعات ژنتیکی انجام شده نشان داده اند که ازدواج فامیلی می تواند احتمال بروز انواع اختلالات ژنتیکی از جمله اختلالات شنوایی را بالاتر ببرد. هدف از این تحقیق تعیین شیوع ازدواج فامیلی بین والدین کودکان کم شنوای مدارس ابتدایی باغچه بان تهران بود
مواد و روش ها: برای انجام این تحقیق پرسشنامه هایی به تمام مدارس ابتدایی باغچه بان تهران برده شد و مادران 614 نفر کل دانش آموزان به سؤالات پرسشنامه در مورد ازدواج فامیلی و سایر عوامل مؤثر بر شنوایی مربوط به دوران بارداری مادر یا نوزادی فرزندشان پاسخ دادند.
در مورد کسانی که به سوال مربوط به ازدواج فامیلی پاسخ نداده بودند، اطلاعات از بین پرونده دانش آموزان جمع آوری شد.تنها از دو نفر از این تعداد اطلاعاتی در دست نیست.
 یافته ها: از میان کل کودکان کم شنوای مقطع ابتدایی تهران (614نفر) ، والدین 389 نفر(64%) ازدواج فامیلی داشتند (به درجات مختلف ) و والدین 223 نفر (36%) نسبتی نداشتند. از دو نفر هم اطلاعاتی در دست نیست. در این بین 3/32% سابقه فامیلی کم شنوایی ، 2/29% خواهر و برادر کم شنوا ، 17% سابقه عفونت گوش در نوزادی داشتند. سایر عوامل خطرزا نیز در این تحقیق بررسی شده اند. همچنین رابطه معنی داری بین ازدواج فامیلی و وجود چند فرزند کم شنوا در خانواده مشاهده شد(p<0.005) و این مسئله نشانگر آن است که در ازدواج فامیلی ممکن است بیش از یک فرزند مبتلا به کاهش شنوایی شود .
 نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای ازدواج فامیلی بین والدین کودکان کم شنوا می توان گفت که همخونی والدین یکی از علل مهم کاهش شنوایی در ایران است و با توجه به مسایل فرهنگی و اجتماعی موجود در جامعه کنونی باید در اطلاع رسانی به مردم درباره خطرات ازدواج فامیلی تلاش نمود.

---

زمینه و هدف: عوامل پرخطر از جمله آسفکسی، مننژیت، نوع زایمان و غیره موجب کاهش شنوایی در نوزادان و متعاقب آن تأخیر در رشد گفتار و زبان، مشکلات عاطفی و تحصیلی می‌باشد. هدف از این پژوهش بررسی شیوع کاهش شنوایی در نوزادان بستری در بخش مراقبت‌های ویژه (NICU) و تعیین ارتباط آن با عوامل پرخطر بوده است.
روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر روی234 نوزاد بستری در NICU بیمارستان‏های امام رضا و قائم مشهد در تابستان82 انجام شد. اطلاعات براساس پرونده‌های پزشکی و پرسش از والدین جمع‌آوری شد. آزمون گسیل های صوتی گوش برای همه نوزادان انجام شد. در مواردی که پاسخ گسیل‏های صوتی گوش مشکوک به نظر می‌رسید آزمون مجدد به عمل آمد و در صورت لزوم در مرحله دوم ادیومتری پاسخ های برانگیخته شنوایی ساقه مغز نیز انجام شد. سرانجام یافته‌ها تحت آنالیز آماری قرار گرفت.
یافته‌ها: 11 بیمار (7/4%) دچار کاهش شنوایی  بودند (شامل 9 پسر و 2 دختر) به‌صورت: یک نفر کاهش شنوایی ملایم،2 نفر ملایم تا متوسط،2 نفر متوسط تا شدید و یک نفر شدید تا عمیق، یک نفرغیرقابل تعیین (به‌علت عدم همکاری خانواده) و4 نفر نوروپاتی شنوایی. کاهش‌شنوایی درگروه با آپگار دقیقه پنج 5 شیوع بیشتری داشت (18%) و اختلاف آماری معنی‌دار با گروه با آپگار دقیقه‌پنج <5 نشان می‌داد. همچنین کاهش شنوایی در گروه دچار یرقان نیازمند تعویض خون، کاهش بیشتری نشان داد (7/22%) که اختلاف آماری آن با گروه بدون یرقان معنی‌دار بود. سایر عوامل پرخطر شناخته شده در این مطالعه اختلاف آماری معنی‌داری نشان ندادند.
نتیجه گیری: در این بررسی مشخص شد که شیوع کاهش شنوایی در نوزادان بستری در NICU بالاتر از جمعیت عادی است و این کاهش شنوایی در آپگار دقیقه پنج 5£ و بیماران مبتلا به یرقان نیازمند تعویض خون اختلاف آماری معنی‌داری با گروه با آپگار دقیقه پنج <5 و بیماران بدون یرقان دارد و لازم است برنامه غربالگری جامعی برای تشخیص به موقع و مداخله درمانی در این گروه مد نظر قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: بر پایۀ بررسی‏های گذشته، کاهش شنوایی منجر به نقص هماهنگی عضلات وساختارهای اساسی درگیر در تکالیف زمانبندی حرکتی گفتار می شود و در فراگیری صداهای گفتار تأثیر منفی می گذارد. از این رو، هدف از انجام این پژوهش، مقایسۀ توانایی انجام حرکات تکراری و متناوب (دیادوکوکینزیس) دهانی توسط دانش آموزان پسر سالم و دانش آموزان دچار کم شنوایی است.
روش بررسی: این مطالعه روی 61 دانش‌آموز دبیرستانی پسر 18-15 ساله انجام شد که 46 نفر از آنها دچار افت شنوایی متوسط ـ شدید، شدید و عمیق بوده، و 15 نفر آنها شنوایی هنجار داشته اند. مدت زمان صرف شده برای انجام تکالیف دیادوکوکینزیس دهانی، با نرم افزار تحلیل‌گر گفتاری Dr. Speech نسخه‏ی چهارم سنجیده شد. سپس داده‏ها توسط نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‏ها: گروه دارای شنوایی هنجار تمام تکالیف دیادوکوکینزیس را نسبت به گروه دارای کاهش شنوایی سریع‏تر انجام داده‏اند غیر از گروه مبتلا به کم شنوایی متوسط ـ شدید، که در بیشتر تکالیف تفاوت معنی‏داری نداشتند. در بین گروه مبتلا به کم شنوایی نیز عملکرد گروه دچار افت شنوایی عمیق با دو گروه دیگر تفاوت معنی‏داری داشت.
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش همانند بیشتر تحقیقات مشابه، حاکی از وجود مشکل در زمانبندی‏های حرکتی گفتار در افراد دچار کاهش شنوایی است. در مجموع تفاوت‏ها نشان می‌دهند اختلالات موجود در زمانبندی‏های حرکتی گفتار با درجات مختلف کاهش شنوایی همسو می‌باشند.

---

زمینه و هدف: گفتار از ضروری‏ترین نیازهای زندگی اجتماعی است و کودک برای یادگیری آن نیازمند سلامتی حواس بدن و محیط غنی از گفتار می باشد که حس شنوایی از مهمترین این نیازهاست. در کودکانی که ازنظر شنوایی با مشکل مواجهند، تقویت هر چه زودتر این حس، مورد تأکید قرار گرفته است. فناوری کاشت حلزون در دهه‏های اخیر، خدمات فراوانی را به کودکان کم شنوا ارائه کرده است. در ایران با توجّه به جدیدبودن و محدودیت کاشت حلزون، تاکنون پژوهشی که تأثیر زمان جراحی را بر گفتار کودکان نشان دهد، صورت نگرفته است. از این رو هدف از اجرای این پژوهش، بررسی و مقایسه خطاهای تولیدی در کودکان کاشت حلزون با زمان‏های مختلف جراحی می‏باشد.
روش بررسی: در این مطالعه که به روش مقطعی در شهرستان یزد انجام شد، تعداد 10 نفر از کودکان کاشت حلزون شده قبل از سن سه سالگی، با 11 نفر از کودکان کاشت حلزون شده بعد از چهار سالگی مورد مطالعه قرار گرفتند. کودکان مورد بررسی، 5/2 تا 3 سال از عمل جراحی آنها می‏گذشت و هیچ‏گونه مشکل آناتومیک، بینایی و هوشی نداشتند. سپس با استفاده از آزمون فونتیک تصویری، خطاهای تولیدی کودکان استخراج گردید. جهت بررسی بیشتر انواع خطاهای تولیدی، از گفتار پیوسته نیز استفاده شد تا تکمیل کننده آزمون فونتیک باشد. از طریق آزمون t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‏ها: نتایج حاصله نشان داد که در خطای جانشینی و کل خطاها اختلاف معنی‏داری بین دو گروه وجود دارد ولی در مورد سایرخطاها اختلاف معنی‏داری بین دو گروه مشاهده نشد.
نتیجه‏گیری: یافته‏ها نشان می‏دهد کودکانی که بعد از چهار سالگی مورد جراحی قرار گرفته بودند اختلال تولیدی شدیدتری نسبت به گروه دیگر داشتند.  این مطلب بیانگر آن است که جراحی زودتر کودکان کاندیدای کاشت حلزون در رشد مهارت‏های گفتاری و کاهش خطاهای تولیدی آنها تأثیر بسزایی دارد.

---

زمینه: آنمی فانکونی بیماری ارثی بوده و به‏صورت اتوزومال مغلوب منتقل می‏شود و با پان‏سیتوپنی پیشرونده و اختلالات مادرزادی متعدد و افزایش استعداد ابتلا به لوسمی میلوژن حاد و کانسرهای اپیتلیال به‏ویژه در ناحیه سر و گردن و سیستم ادراری و تناسلی مشخص می‏شود. فنوتیپ ظاهری این بیماری به صورت قد کوتاه، لکه‏های شیر قهوه‏ای متعدد روی پوست، چشمان کوچک، عقب ماندگی ذهنی و اختلالات اسکلتی و اختلالات شنوایی می‏باشد.
مورد: بیمار مورد نظر مرد 23 ساله کشاورزی است که مورد شناخته شده آنمی فانکونی از ده سالگی می‏باشدکه تحت درمان بوده و از 5 سال قبل درمان را  بدون اطلاع پزشک قطع کرده است. بیمار در سن 23 سالگی با تشخیص پنومونی در اورژانس بیمارستان بستری و تحت درمان قرار گرفت در آن زمان به دلیل کاهش شنوایی که از چند ماه قبل ذکر می‏نمود به واحد ادیومتری ارجاع شد. طی آزمایش‏های ادیومتری کاهش شنوایی عمیق دو طرفه مشاهده گردید.
نتیجه‏گیری: یکی از اختلالات مادرزادی دیده شده در این بیماری اختلالات شنوایی است که بیشتر به صورت افت شنوایی انتقالی تنگی مجرای شنوایی خارجی و بدشکلی‏های لاله گوش و گاهی کاهش شنوایی حسی ـ عصبی پیشرونده می‏باشد. در بیمار مورد نظر در معاینات بالینی لاله و مجرای گوش و پرده تمپان طبیعی و نتایج آزمون تمپانومتری نوع An بوده و نتیجه ادیومتری افت شنوائی عمیق دوطرفه را نشان می‏داد که این مورد از یافته‏های بسیار نادر در بیماری مورد نظر می‏باشد.

---

زمینه و هدف: آماده‏سازی صوتی ارائه یک محرک بی‏خطر، با شدت متوسط است که مقاومت گوش را در برابر صدای شدید بعدی افزایش می‏دهد. ازاین رو در این مطالعه ضمن بررسی تأثیر آماده‏سازی صوتی بر تغییر آستانه پاسخ‏های برانگیختۀ شنوایی ساقۀ مغز با محرک کلیک،‌ به بررسی تأثیر فرکانس آماده‏سازی بر حفاظت شنوایی در خوکچه‏های هندی نیز پرداخته شد.
روش بررسی: پانزده خوکچه هندی به‏صورت تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند. گروه‏های آماده‏سازی 6 ساعت در روز به‏مدت 5 روز، ‌به‏ترتیب در معرض 1 و 4 کیلوهرتز نویز اکتاو باند با شدت 85 دسی‏بل SPL قرار گرفته و در روز ششم در معرض نویز شدید، 4 کیلوهرتز و 105 دسی‏بل  SPL، به‏مدت چهار ساعت قرار گرفتند. گروه شاهد فقط در معرض نویز شدید، 4 کیلوهرتز و 105 دسی‏بل SPL، به‏مدت چهار ساعت قرار گرفت. آستانه‏گیری با آزمون پاسخ‏های برانگیختۀ شنوایی ساقۀ مغز با محرک کلیک، یک ساعت پس از پایان مواجهه با نویز شدید و سپس هفت روز بعد انجام شد.
یافته‏ها: پاسخ‏های برانگیختۀ شنوایی ساقۀ مغز، تغییرات کمتر آستانۀ گروه‏های آماده‏سازی صوتی را نسبت به گروه شاهد نشان داد(001/0p≤). در مقایسۀ آستانه‏های کلیک در دو گروه آماده‏سازی صوتی 1 و 4 کیلوهرتز، تغییر آستانه در گروه آماده‏سازی 4 کیلوهرتز کمتر بود اما این تفاوت از لحاظ آماری معنی‏دار نبود.
نتیجه‏گیری: نتایج الکتروفیزیولوژیک مطالعه حاضر تأکید کرد که آماده‏سازی صوتی تأثیر حفاظتی در برابر نویز شدید ایجاد کرده و فرکانس آماده‏سازی تأثیر معنی‏داری در تغییر آستانۀ پاسخ‏های برانگیختۀ شنوایی ساقۀ مغز با محرک کلیک ندارد.

---

زمینه و هدف: پاسخ پایدار شنوایی روشی نوین برای تخمین آستانۀ شنوایی به‏ویژه در جمعیت سخت‏آزمون است. اطلاعات کمی در خصوص آستانۀ پاسخ پایدار شنوایی راه استخوانی به ‎ ویژه در افراد کم ‎ شنوا وجود دارد. هدف پژوهش حاضر، تعیین و مقایسۀ پاسخ پایدار شنوایی راه استخوانی در افراد با شنوایی هنجار و مبتلا ‎ به کاهش شنوایی حسی بود.

روش بررسی: مطالعۀ مقطعی حاضر روی ۱۰ فرد با شنوایی هنجار و ۱۰ فرد مبتلا ‎ به کاهش شنوایی حسی در محدودۀ سنی ۳۰-۱۵ سال، انجام شد. پاسخ پایدار شنوایی و ادیومتری تن خالص در پاسخ ‏به محرک راه استخوانی در فرکانس ‎ های ۵۰۰ و ۲۰۰۰ هرتز در هر دو گروه ثبت شد.

یافته‏ها: در هر دو گروه بین آستانۀ ادیومتری تن خالص و پاسخ پایدار شنوایی راه استخوانی اختلاف معنی‏دار آماری وجود نداشت. تفاوت بین آستانۀ رفتاری و پاسخ پایدار شنوایی هم در افراد با شنوایی هنجار، هم در مبتلایان به کاهش شنوایی حسی، در فرکانس ۵۰۰ هرتز بیشتر از ۲۰۰۰ هرتز بود و این اختلاف از نظر آماری معنی‏دار بود (به ‎ ترتیب ۰۳۳/۰=p و ۰۱۷/۰=p). مقایسۀ تفاوت بین ادیومتری تن خالص و پاسخ پایدار شنوایی راه استخوانی بین دو گروه اختلاف معنی‏دار آماری نشان ‎ داد(۰۰۱/۰=p).

نتیجه‏گیری: در هر دو گروه مورد مطالعه، اختلاف بین آستانۀ پاسخ پایدار شنوایی و ادیومتری راه استخوانی از ‎ نظر آماری معنی‏دار نبود پاسخ پایدار شنوایی راه استخوانی با افزایش افت شنوایی و افزایش فرکانس، به آستانۀ رفتاری نزدیک‏تر می ‎ شود.

---

زمینه و هدف: حلزون و دهلیز از نظر تکاملی با هم در ارتباط هستند. بنابراین در افراد دچار کاهش شنوایی حسی عصبی شدید تا عمیق احتمال بیشتری از اختلال عملکرد دهلیزی وجود دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی عملکرد ساکول با استفاده از آزمون پتانسیل‏های عضلانی برانگیخته دهلیزی در کودکان دچار کاهش شنوایی شدید تا عمیق کاندیداهای کاشت حلزون بود.

روش بررسی: سی کودک شامل ۱۷ پسر و ۱۳ دختر با کاهش شنوایی حسی عصبی شدید تا عمیق در محدودۀ سنی ۱۵-۳ سال به‏عنوان گروه مورد و ۱۷ کودک شامل ۹ پسر و ۸ دختر با شنوایی هنجار در محدودۀ سنی ۱۳-۳ سال به‏عنوان گروه شاهد در این مطالعه شرکت داشتند. برای هر دو گروه آزمون پتانسیل‏های برانگیخته دهلیزی برای بررسی عملکرد ساکول در هر دو گوش انجام شد.

یافته‏ها: مقایسۀ میانگین مقادیر آستانه در دو گروه تفاوت معنی‏دار آماری نشان داد(p<۰/۰۵). همچنین مقایسه میانگین دامنه بین دو گروه از نظر آماری معنی‏دار بود(p<۰/۰۵). اما مقایسۀ میانگین زمان نهفتگی p13 و n23 بین دو گروه از نظر آماری اختلاف معنی‏دار مشاهده نشد(p>۰/۰۵). در گروه مورد از بین ۳۰ کودک تحت بررسی ۸ کودک (۶۶/۲۶%) پاسخ‏های عضلانی برانگیخته دهلیزی ثبت نشد.

نتیجه‏گیری: در کودکان با کاهش شنوایی حسی عصبی شدید تا عمیق کاندیدای کاشت حلزون در مقایسه با کودکان دارای شنوایی هنجار احتمال وجود ناهنجاری ساکول بیشتر بود. بنابراین ارزیابی عملکرد دهلیزی در این جمعیت اهمیت زیادی دارد.