---

این بررسی در مورد افراد دچار کم شنوایی ناشی از نویز و ضربه صوتی انجام گرفته و طی آن شدتی که حداکثر دامنه رفلکس را ایجاد می کند، در دو گروه اندازه گیری شده است. سیگنال آزمایشی، تون خالص 1 کیلو هرتز است که به مدت 1 ثانیه ارائه گردیده است. همه افراد مورد مطالعه مرد و در محدوده سنی 20 تا 40 سال بودند. نتیجه بررسی نشان می دهد دامنه رفلکس اکوستیک در فرکانس 1 کیلو هرتز در افراد مورد مطالعه مبتلا به کم شنوایی ناشی از نویز، نسبت به افراد مبتلا به کم شنوایی ضربه صوتی کمتر است.

---

زمینه و هدف: آماده‏سازی صوتی ارائه یک محرک بی‏خطر، با شدت متوسط است که مقاومت گوش را در برابر صدای شدید بعدی افزایش می‏دهد. ازاین رو در این مطالعه ضمن بررسی تأثیر آماده‏سازی صوتی بر تغییر آستانه پاسخ‏های برانگیختۀ شنوایی ساقۀ مغز با محرک کلیک،‌ به بررسی تأثیر فرکانس آماده‏سازی بر حفاظت شنوایی در خوکچه‏های هندی نیز پرداخته شد.
روش بررسی: پانزده خوکچه هندی به‏صورت تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند. گروه‏های آماده‏سازی 6 ساعت در روز به‏مدت 5 روز، ‌به‏ترتیب در معرض 1 و 4 کیلوهرتز نویز اکتاو باند با شدت 85 دسی‏بل SPL قرار گرفته و در روز ششم در معرض نویز شدید، 4 کیلوهرتز و 105 دسی‏بل  SPL، به‏مدت چهار ساعت قرار گرفتند. گروه شاهد فقط در معرض نویز شدید، 4 کیلوهرتز و 105 دسی‏بل SPL، به‏مدت چهار ساعت قرار گرفت. آستانه‏گیری با آزمون پاسخ‏های برانگیختۀ شنوایی ساقۀ مغز با محرک کلیک، یک ساعت پس از پایان مواجهه با نویز شدید و سپس هفت روز بعد انجام شد.
یافته‏ها: پاسخ‏های برانگیختۀ شنوایی ساقۀ مغز، تغییرات کمتر آستانۀ گروه‏های آماده‏سازی صوتی را نسبت به گروه شاهد نشان داد(001/0p≤). در مقایسۀ آستانه‏های کلیک در دو گروه آماده‏سازی صوتی 1 و 4 کیلوهرتز، تغییر آستانه در گروه آماده‏سازی 4 کیلوهرتز کمتر بود اما این تفاوت از لحاظ آماری معنی‏دار نبود.
نتیجه‏گیری: نتایج الکتروفیزیولوژیک مطالعه حاضر تأکید کرد که آماده‏سازی صوتی تأثیر حفاظتی در برابر نویز شدید ایجاد کرده و فرکانس آماده‏سازی تأثیر معنی‏داری در تغییر آستانۀ پاسخ‏های برانگیختۀ شنوایی ساقۀ مغز با محرک کلیک ندارد.