---

مبحث حاضر به بررسی تکامل آزمونهای شنوایی از ابتدا تا به امروز می پردازد. بر طبق نظر اُلسن:⁽¹⁾« آگاهی از تاریخچه آزمونهای شنوایی یک موضوع پیش پا افتاده نیست بلکه، یک ادیولوژیست باید نسبت به آن آگاهی کامل داشته و خود را در جریان پیشرفت آن قرار دهد، تا بدین وسیله معلومات و مهارت کافی برای کاربرد و استفاده از تکنولوژی پیشرفته امروز را به دست آورد. »قدیمی ترین تاریخچه ای که در این مبحث عنوان می گردد مربوط به اوائل قرن شانزدهم می باشد ولی باید توجه داشت که قبل از این تاریخ نیز در زمینه صوت، شنوایی و موضوعات وابسته به آن مطالعاتی صورت گرفته است که نباید ذکر نقش محققین مربوطه را نادیده انگاشت.

---

تاثیر عملکرد شنوایی در کسب مهارتهای ارتباطی، به ویژه گفتار و زبان، بر همه آشکار است، به همین خاطر، بیشتر کوششها در ادیومتری رفتاری، بر روی بهبود و اصلاح روشهای ارزیابی نوزادان متمرکز گشته است. به عنوان نمونه ای از این روشها، می توان از متد پیشنهادی داوتز و نورترن (Downs & Northern) و Crib - O- Gram نام برد. طی سالهای متمادی، پیشرفتهای قابل ملاحظه ای در اندازه گیری حساسیت شنوایی اطفال صورت گرفته است" روشهایی چون ادیومتری مشاهده رفتاری VROCA, TROCA, VRA, (BOA) و ادیومتری بازی گونه از آن جمله می باشند" در مورد کاربرد تکنیک BOA در کودکان عقب مانده ذهنی نیز تحقیقاتی صورت گرفته است، که موفقیت این متد را در تخمین حساسیت شنوایی این افراد به اثبات می رساند" سایر روشها، که جهت تقویت پاسخهای طفل، از پاداش استفاده می کنند نیز توسط پژوهشهای مربوطه مورد تاکید قرار گرفته اند"همچنین بررسی روند تکامل شنیداری در اطفال، از طریق مقایسه نتایجی که از تحقیقات مربوط به تمایز فرکانس و شدت (توسط آزمون Luescher) ، تغییرات حاصل در فرکانس رزوتانس گوش خارجی و همچنین سطوح LDL (Loudness Discomfortable Level) کسب شده ، صورت می گیرد.

---

زمینه و هدف: صوت انسان مانند سایر رفتارهای او قابل مشاهده و اندازه‏گیری است. بررسی‏ها نشان داده‏اند که جنبه‏های مختلف صوت در زنان و مردان و احتمالاً در زبانهای مختلف تفاوت دارد. از نظر بالینی، آگاهی از صوت طبیعی برای تشخیص اختلالات صوت مفید است. هدف از این مطالعه اندازه‏گیری و مقایسه فرکانس پایه صوت در زنان ومردان در زبان‏های مختلف می‌باشد.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی توصیفی - تحلیلی و غیر مداخله‏ای نمونه‏های مورد بررسی مردان و زنان جوان ایرانی فارس ، کرد و ترک بوده‏اند. برای جمع‏آوری نمونه صوت آزمودنی‏ها ، از خواندن جمله‏ هایی به زبان فارسی استفاده شد و تجزیه و تحلیل آنها با نرم افزار Dr.Speech  صورت گرفت.
یافته ‏ها: میانگین فرکانس پایه در زنان 46 ± 168 هرتز و در مردان 48 ±120 هرتز بود که تفاوت معنی‏داری داشت اما مقایسه فرکانس پایه صوت برحسب زبان مادری اختلاف معنی داری نشان نداد.
نتیجه گیری: در فرکانس پایه زنان و مردان تفاوت معنی داری مشاهده می‏شود که به ‌نظر می‌رسد این تفاوت متأثر از زبان مادری آنها نباشد.

---

زمینه و هدف: از آنجا که علت شناسی لکنت نخستین و اساسی ترین قدم در راه درمان این اختلال محسوب می شود و نیز به علت تحقیقات اندک انجام گرفته در راستای تعیین  ارتباط لکنت با ساختارهای زبانشناختی در زبان فارسی ،  مطالعه حاضر با هدف مقایسه ی نوع کلمات ناروان در زبان فارسی در کودکان و بزرگسالان مبتلا به لکنت تلاشی است در راستای پاسخگویی به برخی از ابهامات بی شماری که هنوز پیرامون لکنت وجود دارد.
روش بررسی: جامعه­ی مورد بررسی در این تحقیق 50 فرد مبتلا به لکنت مراجعه کننده به مراکز درمانی و آموزشی خصوصی و دولتی شهر کرج در قالب 5 گروه سنی 10 نفره 6-3 ساله، 9-7 ساله، 12-10 ساله، 16-13 ساله و 17 سال به بالا می باشد. کوچکترین فرد این جامعه 3 سال و بزرگترین فرد 32 سال سن داشت و 42 نفر از این افراد مذکر بودند. ابتلای این افراد به لکنت توسط 2 آسیب شناس گفتار و زبان تأیید گردید و از هر فرد دست کم 5 دقیقه گفتار خودانگیخته ضبط گردید. بافت‏های مختلفی که کلمات عملکردی و معنایی در کنار هم قرار می گرفتند مانند کلمه عملکردی-معنایی و کلمه عملکردی ـ عملکردی ـ برنامه معنایی تعیین گردید و درصد ناروانی‏های موجود در آنها بر حسب نوع کلمات مشخص شد. سپس این داده ها توسط آزمون‏های کروسکال والیس و من‏ویتنی مورد بررسی قرار گرفتند.  
یافته‏ها : نتایج نشان می­دهند که نوع کلمات لکنت شده در بافت کلمه‏ی عملکردی-عملکردی-معنایی در کودکان زیر 13 سال اغلب کلمه عملکردی اول است، در حالیکه با افزایش سن از میزان ناروانی روی کلمه عملکردی اول کاسته می شود و لکنت روی کلمه معنایی و دومین کلمه عملکردی افزایش می یابد. نوع کلمات با لکنت بیان شده در بافت کلمه عملکردی-معنایی نیز در کودکان زیر 13 سال غالباً کلمات عملکردی است، در حالیکه با افزایش سن از میزان لکنت روی این کلمات کاسته شده و بر ناروانی روی کلمات معنایی افزوده می‏شود.  یافته ها همچنین حاکی از وجود اختلاف معنی دار  بین گروه سنی پنجم و سایر گروه­های سنی در درصد لکنت روی کلمه عملکردی دوم در بافت کلمه عملکردی-عملکردی-معنایی است. همچنین نوع کلمه با لکنت بیان شده در بافت کلمه عملکردی ـ معنایی  در هر دو گروه کلمات عملکردی و معنایی تفاوت معنی داری را بین گروه سنی اول با سایر گروهها نشان می‏دهد.
نتیجه‏گیری: می­توان چنین نتیجه گرفت که افراد فارسی زبان مبتلا به لکنت، درگروههای سنی مختلف، الگوهای ناروانی متفاوتی را نشان می‏دهند کودکان مبتلا به لکنت غالباً روی کلمات عملکردی دچار ناروانی هستند و با افزایش سن تغییری در ناروانی­ها در جهت افزایش لکنت روی کلمات معنایی پدید می آید. از آنجا که بروز همزمان لکنت هم روی کلمه عملکردی و هم معنایی در بافت­های کلمه عملکردی ـ معنایی و کلمه عملکردی ـ عملکردی ـ معنایی در همه گروه­های سنی نادر است ، این مورد تأییدی است بر این نظر که ناروانی روی کلمه‏ی عملکردی در کودکان مبتلا به لکنت به منظور کسب زمان کافی جهت تکمیل برنامه ریزی زبانی کلمه معنایی متعاقب آن صورت می گیرد. این یافته ها بر اساس فرضیه EXPLAN به دست آمده است وبا مدل EXPLANکه این یافته ها را توجیه می کند، با نتایج بدست آمده در زبان انگلیسی ، اسپانیایی و آلمانی همسویی دارد.

---

زمینه و هدف: تنفس انرژی اولیه برای تولید گفتار را فراهم می‏نماید. با توجه به‏اینکه هیچ شاخصی برای مقایسه میزان حداکثر مدت زمان آواسازی در افراد هنجار و مبتلا به اختلالات گفتاری در ایران وجود نداشت از این‏رو این پژوهش با هدف استاندارد کردن این میزان در دانش‏آموزان مقطع راهنمایی شهر تهران انجام شد.
روش بررسی: در این بررسی مقطعی ـ تحلیلی 576 دانش‏آموز پایه های اول تا سوم راهنمایی از مناطق مختلف تهران  انتخاب گردیدند. هر دانش‏آموز ابتدا یک دم معمولی انجام می‏داد سپس واکۀ/a/  را با حداکثر توان خود تاحدی که احساس انقباض در ناحیه گردن و حنجره نداشته باشد به‏صورت کشیده تولید می‏کرد. این آزمایش برای سه بار متوالی انجام می‏گرفت و بیشترین زمان به عنوان حداکثر مدت زمان آواسازی تأیید می‌شد.
یافته‏ها: تجزیه و تحلیل داده‏ها نشان می‏دهد که میانگین حداکثر مدت زمان آواسازی به ترتیب پایه، در دخترها 3/15، 65/15و 16/17 ثانیه، در پسرها 41/15،7/16و01/17 ثانیه و بدون در نظر گرفتن جنسیت 36/15،17/16و08/17 ثانیه بود. اختلاف میانگین در بین پایه اول و سوم معنی‏دار بود(p<0/003).
نتیجه‏گیری: نتایج نشان می‏دهد که با افزایش سن میزان حداکثر مدت زمان آواسازی در بین افراد مورد مطالعه افزایش یافته است. همچنین این میزان در پسرها در پایۀ اول و دوم بیشتر از دخترها و در دخترها در پایه سوم بیشتر از پسرها می‏باشد.

---

زمینه و هدف: فنون تصویربرداری عصبی در پردازش شنیداری و دیداری گفتار از رویکردهای جدید علوم اعصاب در مطالعات ساختاریِ سازوکارهای عالیِ درگیر در این فرآیند به‏شمار می‏رود. این مطالعه به‏منظور بررسی فعالیت مغزی در هنگام درک محرک‏های گفتاری دیداری و شنیداری در افراد هنجار فارسی‏زبان توسط تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی صورت گرفت.
روش بررسی: تصاویر حاصل از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی فعالیت مغزی 19 زن 30-20 ساله با ارائۀ محرک بینایی /ka/ و محرک شنوایی /pa/ به‏روش طراحی بلوک در قالب دو سری تصاویر T1-weighted و عملکردی، ثبت گردید. سپس نتایج با استفاده از نرم‏افزار FSL تجزیه تحلیل شد و نتایج گروهی با یکدیگر مقایسه گردید.
یافته‏ها: در پاسخ به محرک دیداری، بخش‏های میانی و نیز سطوح قشری فعال گردید، اما در پاسخ به محرک شنیداری بیشتر فعالیت‏ها در عمق دیده شد. در این راستا، منطقه مارجینال فوقانی قدامی چپ و قسمت‏هایی از سیستم حرکتی گفتار شامل قشر اینسولار و سینگولیت با محرک دیداری، و منطقه مارجینال فوقانی خلفی چپ و شکنج گیجگاهی فوقانی راست با محرک شنیداری فعال شدند. به‏علاوه در این بررسی در تعداد 15 نفر از افراد اثر McGurk در سطح رفتاری نیز به اثبات رسید.
نتیجه‏گیری: فعال شدن منطقه‏ای واحد، شکنج مارجینال فوقانی چپ، در پاسخ به هر دو محرک دیداری و شنیداری، فرضیۀ وجود منطقۀ مشترک پردازش واج‏شناختی ورودی حواس را مطرح می‏نماید. شدت فعالیت با محرک شنیداری بیشتر می‏باشد، و همچنین مناطق با محرک دیداری گستردگی و تعدد بیشتری دارند که نشان از ناآشنایی مغز افراد هنجار در درک محرک‏های دیداری گفتاری است.

---

زمینه و هدف: با اثبات قابلیت سازماندهی مجدد دستگاه‏های حسی بزرگسالان به‏دنبال تغییرات محیطی و توجه به اینکه سمعک با تحریک دستگاه شنوایی دچار محرومیت حسی، موجب تغییر در محرک‏های دریافتی می‏گردد، به نظر می‏رسد که سمعک قادر به ایجاد تغییراتی در توانایی‏های دستگاه شنوایی از جمله حد افتراق شدت باشد. کاربرد سمعک موجب رخداد اصلاحات درکی و فیزیولوژیک می‏گردد. این مطالعه با هدف بررسی تأثیرات ناشی از کاربرد سمعک بر عملکرد تمایز شدتی انجام شده است.
روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع مقطعی‏ـ‏تحلیلی بود. گروه مورد مطالعه شامل 30 نفر شامل 15 زن و 15 مرد، کاربر تک‏گوشی سمعک، با کم‏شنوایی حسی عصبی متوسط یا متوسط شدید متقارن در دو گوش، در محدودۀ سنی 65-45 سال با میانگین 73/57 و انحراف معیار 12/8 سال بودند. حد افتراق شدت در دو فرکانس 500 و 2000 هرتز و دو سطح شدتی 10 و 40 دسی‏بل SL در گوش‏های کاربر سمعک و گوش‏های فاقد سمعک ارزیابی و مقایسه گردید.
یافته‏ها: نتایج مطالعه نشانگر برتری امتیازها در سطوح شدتی و فرکانسی بالا بوده و امتیازهای حد افتراق شدت در گوش‏های کاربر سمعک نسبت به گوش‏های فاقد سمعک به‏طور معنی‏داری کمتر، به‏عبارتی بهتر بود(p<0/05)، ولی در فرکانس 500 هرتز و سطح شدتی 10 دسی‏بل SL تفاوت معنی‏داری بین دو گروه دیده نشد(p=0/132).
نتیجه‏گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان‏دهندۀ تأثیر کاربرد سمعک بر عملکرد تمایز شدتی بوده و با تأیید رخداد اصلاحات درکی، امکان رخداد ساخت‏پذیری عملکردی به‏دنبال کاربرد سمعک را مطرح می‏سازد که جهت تأیید، نیاز به انجام مطالعات بیشتری است.

---

زمینه و هدف: تمامی فعالیت‏های روزمره زندگی نیاز به کنترل تعادل در حالت سکون و جابه‏جایی دارند. طی سال‏های اخیر افزایش چشمگیری در شکل‏گیری ابزارهای ارزیابی عملکردی تعادل دیده می‏شود. آزمون‏های عملکردی تعادل بر حفظ تعادل ایستا، تعادل در هنگام انتقال وزن یا حرکات ارادی (تعادل پویا)، پاسخ‏های تعادلی هنگام به‏هم خوردن تعادل، و تحرک عملکردی تأکید دارند. این آزمون‏ها، استاندارد و در دسترس هستند که عملکرد را مورد ارزیابی قرار می‏دهند و نیاز به کمترین ابزار دارند و یا بدون تجهیزات انجام می‏شوند و زمان کمی برای اجرا نیاز دارند. تعادل عملکردی برای انجام بسیاری از فعالیت‏های ایستا و پویا که در زندگی روزمره دیده می‏شود پیش‏نیاز محسوب می‏شود و لازمه آن تعامل مناسب بین سیستم‏های حسی و حرکتی است. با توجه به نقش حیاتی تعادل در زندگی روزمره و کاربرد فراوان آزمون‏های عملکردی تعادل در تشخیص و ارزیابی بیماران، مروری بر این آزمون‏های عملکردی انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه بانک‏های اطلاعاتی موجود و در دسترس نظر Google Sholar، Pubmed، Science Direct، Scopus، Magiran، Iran Medex، Iran Doc جستجو شد و آزمون‏هایی معرفی شدند که علاوه بر بررسی روایی و پایایی آنها در مطالعات مختلف، توسط محققان ایرانی بیشترین مورد استفاده را داشتند.
نتیجه‏گیری: به نظر می‏رسد آزمون Berg بیش از بقیۀ آزمون‏ها توسط محققان داخل و خارج مورد بررسی قرار گرفته است و در سالمندی و اکثر بیماری‏های نورولوژیک از روایی و پایایی بالایی برخوردارند.

---

زمینه و هدف : آموزش و توانبخشی مناسب برای کودکان کم‏شنوا، مستلزم سنجش نیازها است، هدف پژوهش حاضر بررسی نیازهای آموزشی‏ـ‏توانبخشی کودکان آسیب‏دیدۀ شنوایی از منظر والدین به‏عنوان یکی از منابع اطلاعاتی بود.

روش بررسی: روش این پژوهش توصیفی‏ـ‏پیمایشی بود. داده‌ها توسط پرسش‏نامه محقق‏ساخته و با مشارکت ۶۴ نفر از والدین کودکان کم‏شنوای مراکز آموزشی خراسان رضوی گردآوری شد.

یافته‏ها: نتایج نشان داد از نظر والدین اجرای برنامۀ متناسب با ویژگی‏های فرزندان، تمایل به مشارکت بیشتر در برنامه و استفاده از آموزش شنیداری/کلامی به‏عنوان یکی از روش‏های مناسب مهم‏ترین نیازهای آموزشی، توانبخشی و مراجع آگاهی‏دهنده به خانواده‏ها، مراکز استثنایی و تبلیغات بوده و عدم برخورداری از امکانات مناسب، لجبازی فرزندان و عدم همکاری آنها مهم‏ترین مانع اجرای برنامه‏ها در مرکز و منزل و نیز برقراری ارتباط کلامی و گفتار خوب، اولویت اول انتظارات والدین از برنامۀ آموزشی توانبخشی بود. توسط آزمون کای دو از بین تمامی نظرات والدین دربارۀ نیازهای آموزشی و توانبخشی پاسخی که به‏طور معنی‏داری با بقیه تفاوت داشت، مشخص شد(p<۰/۰۵). بین پیشنهادات والدین دربارۀ رفع مشکلات آموزشی کودکان کم‏شنوا تفاوت معنی‏داری مشاهده نشد همچنین جنس کودک و سطح تحصیلات والدین تأثیر معنی‏داری بر نظرات آنها نداشت(p>۰/۰۵).

نتیجه‏گیری: لازم است نیازهای والدین در قالب کارگاه‏های آموزشی و مشاوره‏ای بیشتر مدنظر قرار گیرد. تصریح می‏شود اغلب این کودکان با روش شنیداری‏ـ‏کلامی آموزش دیده‏اند و نتایج این مطالعه به این معنی نیست که روش‏های آموزشی و توانبخشی دیگر، فاقد ویژگی‏های مورد بررسی هستند.

---

زمینه و هدف: بهترین روش ارزیابی شنوایی، ادیومتری رفتاری است. در افرادی که قادر به همکاری در ارزیابی رفتاری نیستند، آستانه‏های شنوایی براساس پاسخ‏های برانگیخته شنوایی تخمین زده می‏شود. از آنجا که تصمیم‏گیری‏ها و اقدامات توانبخشی براساس آستانه‏های رفتاری انجام می‏شود باید میزان تفاوت آستانه پاسخ‏های برانگیخته با آستانه‏های رفتاری مشخص شود. هدف این بررسی تعیین میزان تفاوت بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار شنوایی، تفاوت آستانه پاسخ پایدار شنوایی با سمعک و بدون سمعک در بزرگسالان کم‏شنوا بود.

روش بررسی: این مطالعه به روش نیمه‏تجربی‏ـ‏مقایسه‏ای در ۲۶ فرد ۱۴ تا ۵۵ ساله با کم‏شنوایی متوسط تا شدید انجام شد. ابتدا آزمون‏های رفتاری و پاسخ پایدار شنوایی بدون سمعک و سپس با سمعک انجام شد. در پایان بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار شنوایی و همچنین آستانه‏های رفتاری و پاسخ پایدار شنوایی با آزمون t زوجی و همبستگی مقایسه شدند.

یافته‏ها: میانگین تفاوت رفتاری‏ـ‏پاسخ پایدار شنوایی در آستانه‏گیری بدون سمعک ۱۹/۶، با سمعک ۳۳/۴ و تفاوت بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار شنوایی ۴۳/۲ دسی‏بل بود. بین بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار در هیچ‏یک از فرکانس‏ها تفاوت معنی‏دار وجود نداشت(p>۰/۰۵).

نتیجه‏گیری: تفاوت بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار شنوایی کمتر از تفاوت آستانه رفتاری و آستانه پاسخ پایدار شنوایی است و در فرکانس‏های مختلف، تغییرپذیری کمتری دارد. بنابراین شاید بهتر باشد به جای استفاده از آستانه‏های پاسخ پایدار برای تنظیم سمعک افراد سخت‏آزمون، از بهره پاسخ پایدار استفاده شود.

---

زمینه و هدف: توجه نقش علّی در پردازش گفتار و زبان دارد و مطالعات در زمینۀ ارتباط توجه با تحول و رشد گفتار و زبان محدود است. به این خاطر هدف این مطالعه، بررسی تفاوت بین کارکرد توجه انتقالی در کودکان مبتلا به لکنت دوران رشد و همتایان غیرلکنتی بود.

روش بررسی: در این مطالعه کارکرد توجه انتقالی ۳۰ کودک لکنتی و ۳۰ کودک غیرلکنتی شامل ۲۱ پسر، ۹ دختر با استفاده از آزمون مرتب کردن کارت‏های ویسکانسین بررسی شد. داده‏های به‏دست آمده از طریق آزمون‏های من‏ویتنی و t مستقل تجزیه و تحلیل شد.

یافته‏ها: تحلیل بین دو گروه تفاوت‏های معنی‏داری را در همه شاخص‏های مربوط به آزمون ویسکانسین نشان داد. در گروه کودکان لکنتی تعداد طبقات تکمیل شده، به‏شکل معنی‏داری نسبت به گروه غیرلکنتی کمتر بود(p<۰/۰۵). ولی خطاهای درجاماندگی، پاسخ‏های نادرست، کل کوششها، مدت زمان اجرای آزمون و تعداد تلاش برای تکمیل الگوی اول نسبت به گروه غیرلکنتی بیشتر بود و تفاوت داده‏ها در همه شاخص‏ها در گروه لکنتی و کودکان غیرلکنتی معنی‏دار بود(p<۰/۰۵).

نتیجه‏گیری: یافته‏های این مطالعه نشان داد کودکان لکنتی و غیرلکنتی از نظر کارکرد توجه انتقالی با هم تفاوت دارند و کودکان لکنتی عملکرد ضعیف‏تری در انتقال توجه داشتند. و این یافته‏ها همسو با چارچوب‏های نظری رشد لکنت است که بر نقش ممکن فرایندهای توجه در لکنت رشدی اشاره می‏کند.

---

زمینه و هدف: موسیقی در تمامی فرهنگ ‎ ها وجود دارد و اکثر محققان به ‎ دنبال این موضوع هستند که چگونه موسیقی بر جنبه‎های مختلف رشد شناختی از جمله درک، حافظه و مهارت‏های زبانی تأثیر می‎گذارد. تحقیقات انجام شده در حیطۀ علوم اعصاب در زمینۀ موسیقی طی سال‏های اخیر رشد قابل توجهی داشته است. در مطالعۀ حاضر تأثیر موسیقی زمینه خنثی و موسیقی زمینه مثبت در قیاس با وضعیت سکوت، بر عملکرد حافظۀ شنوایی‏ـ‏کلامی افراد هنجار مورد مطالعه قرار گرفت.

روش بررسی: این مطالعه تحلیلی‏ـ‏مقایسه‎ای روی ۴۰ دانشجوی دختر و پسر با شنوایی و گفتار هنجار در محدودۀ سنی ۱۸ تا ۲۶ سال از بین نمونه‎های در دسترس انجام شد. پس از انجام ارزیابی‏های شنوایی و گفتاری، به‏منظور بررسی تأثیر موسیقی زمینه بر حافظۀ کاری، آزمون حافظۀ شنوایی‏ـ‏کلامی ری در سه موقعیت سکوت، موسیقی برانگیزانندۀ احساس مثبت و موسیقی خنثی اجرا شد.

یافته‎ها: میانگین امتیاز آزمون حافظۀ شنوایی‏ـ‎کلامی در موقعیت سکوت نسبت به دو موقعیت همراه با موسیقی برانگیزانندۀ احساس مثبت(p=۰/۰۰۳) و موسیقی خنثی(p=۰/۰۱)، به‏میزان معنی‏داری بالاتر بود. جنس بر نتایج آزمون تأثیری نداشت.

نتیجه‎گیری: به نظر می‎رسد همراهی موسیقی رقابتی (موسیقی مثبت و خنثی) و سوگیری بخشی از توجه شنوایی به آن، بر عملکرد حافظۀ کاری کلامی تأثیر منفی دارد که احتمالاً به‏دلیل تداخل موسیقی با پردازش اطلاعات کلامی در مغز است.