---

زمینه و هدف: بیلی‏روبین بالای بدو تولد، یکی از مهم‏ترین عوامل آسیب‏رسان به دستگاه شنوایی است که در صورت عدم درمان مناسب می‏تواند به آسیب مغزی منجر گردد. در مطالعه حاضر، وضعیت شنوایی گروهی از کودکان با سابقۀ زردی شدید نوزادی با استفاده از آزمایش‏های الکتروآکوستیک و الکتروفیزیولوژیک شنوایی بررسی شد.
روش بررسی: این مطالعه روی 45 کودک با میانگین سنی 81/14±1/16 ماه و درجه­ی زردی mg/dl 17 و بالاتر صورت گرفت و آزمایش‏های گسیل‏های صوتی گذرای گوش، رفلکس صوتی، پاسخ شنوایی ساقه مغز و پاسخ برانگیخته پایدار شنوایی برای آنها انجام شد.
یافته‏ها: متوسط درجۀ زردی در کودکان mg/dl 95/8±37/29 بود که در 2/22 درصد موارد کمتر از mg/dl 20، در 4/24 درصد بین mg/dl 20 تا 30 و در 0/48 درصد موارد بالاتر از mg/dl 30 بود. 7/26 درصد کودکان بدون درمان، 4/44 درصد فتوتراپی و در 9/28 درصد آنها تعویض خون انجام شده بود. کمبود اکسیژن در 9/48 درصد موارد و تولد زودرس در 6/26 درصد کودکان مشاهده شد. گسیل‏های صوتی گذرای گوش در 1/71 درصد کودکان ثبت گردید و نتایج رفلکس صوتی، پاسخ شنوایی ساقه مغز و پاسخ برانگیخته پایدار شنوایی تنها در 1/11 درصد کودکان طبیعی بود. مشخصات نوروپاتی/ناهمزمانی شنوایی در 7/57 درصد کودکان مشاهده شد.
نتیجه‏گیری: انجام آزمایش‏های شنوایی حساس به منطقۀ آسیب در زردی، برای آگاهی از تأثیرات عملکردی و شدت اختلال، ضروری است. با توجه به فراوانی بالای نوروپاتی/ناهمزمانی شنوایی در نوزادان با بیلی‏روبین بالا، برای شناسایی آنها لازم است وضعیت شنوایی حداقل با دو آزمایش گسیل‏های صوتی گوش و پاسخ شنوایی ساقه مغز مورد بررسی قرار گیرد.