|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
1 نتیجه برای کمیته مشترک شنوایی اطفال
مهناز احمدی،
دوره 3، شماره 1 - ( 1-1375 )
چکیده
برآورد سنی که در آن ضایعات شنوایی در جامعه بطور معمول تشخیص داده می شوند، جهت مقایسه با ملاک های مورد قبول و تخمین کاستی های موجود در برنامه ریزی های تشخیصی و باز توانی لازم می باشد. بر این اساس، طی یک بررسی گذشته نگر مقطعی از فروردین تا خرداد ماه 1371، سن تشخیص کم شنوایی و عوامل وابسته، در بین جمعی از دانش آموزان مدارس ناشنوایان باغچه بان، تهران مورد مطالعه قرار گرفت. این بررسی توسط پرسشنامه ای سه قسمتی با همکاری والدین 445 نفر از دانش آموزان واحدهای 2، 6، 10 مجتمع باغچه بان تهران در نیمه دوم سال تحصیلی 71-1370 انجام گردید. نتایج نشان می دهد که میانگین سن تشخیص کم شنوایی - اعم از مادر زادی و اکتسابی - در جمعیت تحت مطالعه معادل سه سال و شش ماهگی می باشد. در حالیکه میانگین سن تردید والدین نسبت به وجود شنوایی طبیعی در کودک حدود یک سال و ده ماهگی است. مقایسه سن تشخیص کم شنوایی میزان کم شنوایی (در کم شنوایی متوسط تا عمیق) سن تشخیص کاهش می یابد (P<0.01). در بین منابع ارجاع دهنده برای انجام اولین آزمون شنوایی، کمترین تشخیص مربوط به ارجاع توسط پزشکان می باشد. بر خلاف انتظار، میانگین سن تردید و تشخیص کم شنوایی در افرادی که دارای تاریخچه مثبت وجود کم شنوایی در خانواده می باشد، بالاتر از افرادی است که تاریخچه خانوادگی کم شنوایی نداشته اند (P<0.01). در حال، هیچگونه ارتباطی بین سن تشخیص تعداد افراد ناشنوای خانواده مشاهده می شود (P<0.02).
|
|
|
|
|
| This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License which allows users to read, copy, distribute and make derivative works for non-commercial purposes from the material, as long as the author of the original work is cited properly. |
|
|
|
|
