زمینه و هدف: افت شنوایی از شایع‏ترین بیماری‎ های مزمن در سالمندان است. استفاده از سمعک به‏منظور بهبود مشکل شنوایی، تأثیر مثبتی بر کیفیت زندگی این دسته از افراد دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی رضایتمندی افراد سالمند کم‏شنوا از سمعک براساس نوع و میزان کم‏شنوایی آنان بود.

روش بررسی: این پژوهش مقطعی روی ۴۰ سالمند دارای سمعک انجام گرفت. این افراد براساس گروه‏بندی سالمندی سازمان جهانی بهداشت به دو گروه سنی ۷۴-۶۵ سال و ۹۰-۷۵ سال تقسیم شدند که در هر گروه ۲۰ نفر قرار داشتند. ارزیابی میزان رضایتمندی از سمعک با استفاده از پرسش‏نامه سنجش رضایتمندی از سمعک در زندگی روزمره صورت پذیرفت.

یافته‏ها: در مطالعۀ حاضر میزان رضایتمندی از سمعک در گروه سنی ۷۴-۶۵ سال به‏طور معنی‏داری بیشتر از گروه ۹۰-۷۵ سال بود(p=۰/۰۲). میزان رضایتمندی در افراد دچار کم‏شنوایی آمیخته به نحو معنی‏داری بیشتر از مبتلایان به کم‏شنوایی حسی‏ـ‏عصبی به‏دست آمد(p=۰/۰۲). میانگین امتیازات بیماران با کم‏شنوایی شدید در بعد تأثیرات منفی به‌نحو معنی‏داری بیشتر از گروه‏های کم‏شنوایی متوسط و متوسط تا شدید بود(p=۰/۰۱).

نتیجه‏گیری: میانگین نمرۀ کلی رضایتمندی افراد، حاکی از رضایت نسبتاً بالای آنها از سمعک خود بود. از طریق مشاورۀ دقیق در مورد توانایی‏ها و محدودیت‏های تقویت ‎ کننده می ‎ توان تأثیرات منفی را در گروه‏های مبتلا به کم‏شنوایی متوسط و متوسط تا شدید کاهش داد.