---

در دنیایی که بسر میبریم تعداد بیشماری از افراد با کمبود شنوایی عمیق وجود دارند که نمی‏توانند از تقویت صوتی به وسیله سمعک بهره گیرند. دسته‏ای از این افراد کسانی را شامل می‏شوند که به دلیل کمبود سلول‏های مویی قادر نیستند تحریک صوتی را از طریق روندهای سالم مکانیکی که درون حلزون رخ می‏دهد، به صورت مؤثر به احساس شنوایی تبدیل کنند. حلزون سالم از طریق عملکرد قیچی‏وار سلول‏های مویی که منجر به تغییرات شیمیایی درون جسم سلولی می‏گردد، به سیگنال‏های صوتی اجازه انتقال می‏دهد و آنگاه سیگنال صوتی به محل اتصال دندریت‏ها در عصب شنوایی منتهی می‏گردد. در مورد حلزون آسیب دیده جایی که سلول‏های مویی‏ـ یا بخش‏های دیگر حلزون‏ـ بدی عملکرد دارند، اثرات قیچی‏وار هیدرو مکانیکی رخ نداده و انتقال صوت به عصب شنوایی صورت نخواهد پذیرفت.

---

مبحث حاضر به بررسی تکامل آزمونهای شنوایی از ابتدا تا به امروز می پردازد. بر طبق نظر اُلسن1)آگاهی از تاریخچه آزمونهای شنوایی یک موضوع پیش پا افتاده نیست بلکه، یک ادیولوژیست باید نسبت به آن آگاهی کامل داشته و خود را در جریان پیشرفت آن قرار دهد، تا بدین وسیله معلومات و مهارت کافی برای کاربرد و استفاده از تکنولوژی پیشرفته امروز را به دست آورد.قدیمی ترین تاریخچه ای که در این مبحث عنوان می گردد مربوط به اوائل قرن شانزدهم می باشد ولی باید توجه داشت که قبل از این تاریخ نیز در زمینه صوت، شنوایی و موضوعات وابسته به آن مطالعاتی صورت گرفته است که نباید ذکر نقش محققین مربوطه را نادیده انگاشت.

---

چگونگی عملکرد پروتز کاشت حلزون1ـ صوت توسط میکروفن دریافت می‏شود. این میکروفن غالباً در سمعک پشت گوشی قرار گرفته است.2ـ صوت توسط سیمی از میکروفن به بخش پردازنده گفتار هدایت می‏شود.3ـ قسمت پردازندۀ گفتار عناصر صوتی را که بیشترین استفاده جهت درک گفتار را دارند،انتخاب و کدبندی می‏کند.4ـ کدهای الکتریکی از طریق سیم نازکی به حلقۀ انتقال‏دهنده فرستاده می‏شود.5ـ حلقۀ انتقال‏دهنده که حلقه‏ای به قطر تقریبی  mm34 و با پوشش پلاستیکی است، کدها را به بخش گیرنده-‏تحریک‏کننده منتقل می‏سازد.6ـ بخش گیرنده-‏تحریک‏کننده کدها را به سیگنال‏های الکتریکی تبدیل و در طول نوار الکترودها منتقل می‏نماید.7ـ سیگنال‏های الکتریکی به نوار باریک الکترودها فرستاده می‏شود. نوار الکترودها که از باندهای الکتریکی کوچک و باریکی تشکیل شده است، سیگنال‏ها را در طول حلزون به فیبرهای عصب شنوایی منتقل می‏کند. هر الکترود به‏گونه‏ای برنامه‏ریزی شده است که به صورت مجزا سیگنال‏هایی را که از نظر بلندی (loudness) و تیزی (pitch) متفاوتند، دریافت دارد.8ـ فیبرهای عصب شنوایی توسط الکترودها تحریک می‏شوند و پیام به مغز می‏رود.9ـ مغز سیگنال‏ها را دریافت کرده و تفسیر می‏کند و در این زمان است که شخص احساسی از صوت را تجربه می‏نماید.

---

بروز کمبود شنوایی و ناشنوایی در کودکان اثرات شدیدی را بر توسعه مهارت‏های زبانی و کلامی کودک خواهد داشت، که با اقدامات به موقع می‏توان این اثرات را کاهش داد. در درجۀ اول، جهت استفادۀ مفید از توانایی شنیداری باقی مانده، از سمعک‏های موجود استفاده می‏شود. در رابطه با کودکانی که باقی مانده شنوایی ندارند ویا این باقی مانده آنقدر ناچیز است که حتی با استفاده از پر قدرت‏ترین سمعک‏ها هم نمی‏توان کمکی به آن‏ها کرد، با استفاده از کاشت الکترود در حلزون (Cochlear Implant) توانایی شنیداری جهت این دسته از کودکان فراهم می‏گردد. کاشت الکترود در حلزون نتیجۀ بررسی‏ها و تحقیقات فراوان مراکز متعدد طی دو دهۀ اخیر است، اگرچه تلاش به‏منظور ایجاد شنوایی توسط تحریک الکتریکی سیستم شنیداری تاریخچه‏ای بس طولانی دارد. در حال حاضر، کاربرد کاشت حلزون در کودکان از تحقیقات صرف خارج شده و جنبۀ بالینی وسیعی پیدا کرده است به‏طوری که در حدود 1000 کودک در سراسر جهان انواع کاشت حلزون را که شامل تک کاناله وچند کاناله می‏شود، دریافت می‏کنند. البته در ابتدا کاربرد کاشت‏های حلزون به‏دلیل عوارض ناشناخته و طولانی مدت تحریک الکتریکی و قراردادن الکترودها در حلزون سؤال برانگیز بود، ولی اثرات منفی که بروز سریع ناشنوایی در سنین پایین بر توسعۀ درک گفتار، تولید آن و توانش زبانی دارد، ضرورت استفاده از کاشت حلزون را کاملاً ایجاب می‏کند. در بخثی که پیش رو خواهید داشت، در مورد تیم کاشت حلزون، معیار انتخاب بیمار، ارزیابی‏های پیش عمل جراحی و در نهایت برنامه‏ریزی یا فیتینگ این وسیله در کودکان مطلبی ارائه می‏گردد.

 

---

TACTILE AIDS یا سیستم کمک لامسه‏ای وسیله‏ای است که از طریق آن می‏توان صدا را به صورت ارتعاش به پوست منتقل کرد. در حدود 60 سال است که برای انتقال صدا به پوست از طریق وسایل کمک لامسه‏ای کوشش‏هایی به‏عمل آمده است، تا همین اواخر، این کوشش‏ها با پیشرفت کمی روبه‏رو بودند زیرا به نظر نمی‏رسید که انتقال اطلاعات گفتاری از طریق پوست برای افراد دچار کاهش شنوایی عملی باشد. اولین بار در سال 1924 شخصی به نام Goult دستگاهی ساخت که قادر بود گفتار را به پوست منتقل کند. به علت سنگین و بزرگ بودن وسایل کمک لامسه اولیه، استفاده از آن‏ها محدود به محیط آزمایشگاه بود و ساختن نمونه پرتابل نیز غیرممکن، زیرا منبع تأمین انرژی این وسایل در آن زمان به‏حدی بزرگ بود که برای شخص استفاده‏کننده، به‏خصوص بچه‏ها، ایجاد مشکل می‏کرد. خوشبختانه با پیشرفت‏های تکنولوژیکی ظرفیت استفاده عملی از این وسایل افزایش یافته و نمونه‏های متعددی از آن‏ها وارد بازار شده‏اند.

---

مقصود از ارائه این مطالعه، ارزیابی امتیاز تشخیص گفتاری (Speech recognition score=SRS) در افراد استفاده کننده از سمعک بود تا بدین وسیله مشخص شود که تک سیلاب های بی معنی، مواد گفتاری مناسبی جهت ارزیابی سودمندی سمعک در افراد کم شنوا می باشند. سودمندی سمعک به صورت اختلاف امتیاز تشخیص گفتاری افراد بدون سمعک و با سمعک با استفاده از یک سمعک پشت گوشی (Panasonic/5400) بررسی می گردید. یک نمونه 60 نفری شامل 30 نفر دانش آموز کم شنوا با کم شنوایی غالب حسی-عصبی در حد متوسط و متوسط شدید در محدوده سنی7.5 تا 14 سال (15 دختر و 15 پسر) و 30 نفر دانش آموز با شنوایی طبیعی در همین محدوده سنی (15 دختر و 15 پسر) شامل تحقیق مورد نظر می شدند. در افراد کم شنوا تطبیق سمعک بوسیله ارزیابی بهره الحاقی (Insertion gain) براساس روش تجویز بهره NAL انجام می شد و سپس ارزیابی تشخیص گفتار در شرایط سکوت از طریق ارائه 25 کلمه تک سیلاب بی معنی ضبط شده بر روی نوار، یکبار بدون سمعک و بار دیگر با سمعک انجام می گردید. نمونه ها پاسخ را در لیست مخصوصی که در اختیار آنان قرار می گرفت علامت می زدند و در افراد شنوا نیز ارزیابی تشخیص گفتار به همین صورت انجام شد. نتایج اثبات می کنند که تفاوت SRS بدون سمعک و با سمعک در افراد کم شنوا معنی دار بوده و در واقع سمعک باعث افزایش توانایی تشخیص گفتاری در این افراد می گردد. اما توانایی تشخیص گفتاری افراد کم شنوا کاملا بهبود نمی یابد (حداکثر امتیاز کسب شده 60%). همچنین مشخص شد در محدوده فرکانسی که تقویت سمعک مطلوب نیست پاسخ های تشخیص گفتاری فرد نسبت به سیلاب هایی که در آن محدوده فرکانس قرار دارند، کاهش می یابد. نمونه های شنوا امتیاز بالاتر از 88% کسب کردند. در نهایت معلوم گردید که در کنار یک ارزیابی آبجکتیو مثل ارزیابی بهره الحاقی، ارزیابی عملکرد سمعک با استفاده از آزمون گفتاری تک سیلاب بی معنی نیز اطلاعات زیادی در مورد طیف فرکانسی عملکرد سمعک به شنوایی شناس می دهد.

---

کم شنوایی حتی زمانی که محدود به یک گوش باشد، برای ارتباط و یادگیری معلولیت به حساب می آید. گرچه طبق تجربیات بالینی این موضوع درست به نظر نمی‏رسد، اما هیچگونه اطلاعات عینی جهت ارزیابی یا حتی ارجاع وجود ندارد تا مشخص نماید چه نوع کم‏شنوایی می‏تواند معلولیت حقیقی برای موفقیت‏های تحصیلی محسوب شود. یافته‏هایی که در اینجا ارائه شده به‏طور ضمنی وجود معلولیتی بالقوه در زمینه‏های تحصیلی را در نتیجه کم‏شنوایی یک‏طرفه نشان می‏دهد، اگرچه آن را اثبات نمی‏کند. این مطالعه آینده‏نگر، آزمون‏های غربالگری ادیولوژی و اتولوژی را مدتی بیش از 9 سال در یکی از دانشگاه‏های معتبر مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است.

---

بررسی حاضر با هدف ساخت و ارزشیابی فهرست های 25 واژه ای تک هجایی متوازن واجی همراه پاسخ بسته جهت آزمون بازشناسی گفتار کودکان 4 تا 6 ساله فارسی زبان در دو مرحله انجام شده است. مرحله نخست ساخت آزمون و مرحله دوم ارزشیابی آن است. در مرحله اول جهت طراحی آزمون معیارهای واتسن (1957) مد نظر قرار گرفت و چهار فهرست 25 واژه ای از واژه های تک هجایی ساخته شد. این فهرست ها از نظر واجی متوازن و دارای پاسخ سه گزینه ای به شکل تصویر بودند و در یکی از استودیوهای سیمای جمهوری اسلامی ایران روی نوار مغناطیسی ضبط شدند. در مرحله ارزشیابی، آزمون روی 33 کودک طبیعی که به طور تصادفی از مهد کودک های شهر تهران انتخاب شده بودند، اجرا گردید. براساس نتایج بدست آمده، آزمون ساخته شده در این مطالعه پایا و از نظر توازن واجی و همسانی فهرست ها به لحاظ دشواری معنای واژه ها معتبر است. اعتبار این آزمون از نظر آشنا بودن واژه ها به دلیل رعایت توازن واجی، عدم دسترسی به گنجینه واژه های حقیقی کودکان 4 تا 6 ساله، لزوم تصویر پذیری واژه ها و وجود دو واژه تصویر پذیر مشابه دیگر در واژگان این کودکان اندکی کاهش نشان می دهد. برای رفع این مشکل از شیوه نشان دادن تصاویر به کودک پیش از شروع آزمون استفاده می شود.

---

AI (شاخص درک گفتار) اندازه گیری میزان نمادهای گفتاری قابل شنیدن با مقدار صفر تا یک است. AI شاخص کارآمدی برای ارزیابی معلولیت شنوایی و اندازه گیری سودمندی بالقوه استفاده از سمعک بوده، مطالعات مختلف حاکی از توانایی آن در پیش بینی میزان مشکل درک گفتار افراد کم شنوا است. بررسی حاضر که روی 40 فرد دارای شنوای طبیعی و 40 فرد کم شنوای حسی-عصبی با میانگین افت شنوایی 40 تا 70 دسی بل HL در محدوده سنی 25 تا 65 سال در دو جنس صورت گرفت، در نظر دارد توانایی AI را برای پیش بینی عملکرد تشخیص گفتار بدون سمعک و با سمعک، در سکوت مورد مطالعه قرار دهد. برای محاسبه AI از روش کلینیکی پاولوویک (1988) و برای آزمون تشخیص گفتار از فهرست های 25 تایی واژه های تک هجایی استاندارد استفاده شد. تنظیم و تطبیق سمعک به روش گوش واقعی، با اندازه گیری بهره الحاقی صورت گرفت. نتایج نشان داد، AI قادر است نتیجه آزمون تشخیص گفتار بدون سمعک و با سمعک را به خوبی پیش بینی کند (P<0.05) و مقادیر آن از سن و جنس متاثر نمی شود (P>0.05). همچنین تکرار اندازه گیری بهره الحاقی و آزمون تشخیص گفتار مبین اعتبار بالای امتیازات AI با سمعک و تشخیص گفتار بود (P>0.05)

---

مشاهده لب های گوینده مانند شنیدن گفتار با چشم است (به جای گوش) و به طور قابل ملاحظه ای درک گفتار را بهبود می بخشد. در این مقاله مروری داشته ام بر پژوهش های شصت سال گذشته در مورد لب خوانی، مشکلات پژوهشی، مطالعات بر روی عوامل موثر بر آن، مسائل مربوط به سوبرتری و منطقه بندی مغزی و عملکردهای نوروسایکولوژیک و درکی آن. بررسی های متعدد بر روی گفتار خوانی حاکی از آن است که افراد کم شنوا در مقایسه با افراد شنوای هنجار، دارای مهارت های گفتار خوانی برتری نیستند. FMRI همچنین نشان داده است که نشانه های زبان شناختی بینایی در مورد اصوات گفتاری قشر شنوایی را فعال می سازند. در اینجا اطلاعات و بحث هایی در مورد تمامی جنبه های پدیده لب خوانی و استفاده آن در شنوایی شناسی توانبخشی ارائه شده است.

---

به منظور بررسی توانایی تشخیص گفتار در حضور نویز، آزمون تشخیص گفتار در حضور نویز در گروهی از کودکان دبستانی مبتلا به اوتیت میانی همراه با افیوژن در سه نسبت سیگنال به نویز 5+، 0 و 5- دسی بل مورد مطالعه قرار گرفت. در این بررسی 60 دختر و پسر دبستانی مبتلا به اوتیت میانی همراه با افیوژن (گروه مورد) و 30 دختر و پسر دبستانی دارای شنوایی هنجار (گروه شاهد) در محدوده سنی 9-7 سال شرکت داشتند (جمعا 180 گوش). متوسط سنی در گروه مورد 8.05 سال و در گروه شاهد 8.25 سال بود. برای کودکان هر دو گروه مورد و شاهد، آزمون تشخیص گفتار در سکوت و در حضرت نویز در سه نسبت سیگنال به نویز انجام شد. نویز مورد استفاده، نویز گفتاری بود که به صورت همان طرفی ارائه شد. نتایج بدست آمده وجود تفاوت معنادار میان کودکان گروه مورد و گروه شاهد را در هر سه نسبت سیگنال به نویز، نشان داد.

---

کاشت حلزون شنوایی که نمایانگر یک موقعیت شگفت‏انگیز پزشکی و مهندسی است، بیش از هر پروتز دیگری با سیستم عصبی انسان در تقابل می‏باشد. کاشت حلزون شنوایی به کودک با کم‏شنوایی عمیق کمک می‏کند تا گفتار معمولی را بفهمد و تولید کند و یک بزرگسال ناشنوایی بعد از دوره زبان‏آموزی را قادر می‏سازد با تلفن ارتباط برقرار نماید. اگرچه این نتایج حیرت‏آور در همه بیماران دیده نمی‏شود، اما به ما نشان می‏دهند که چه چیزی ممکن و شدنی است.

---

این مورد در طبقه‏بندی نورولوژیک جای می‏گیرد. بیمار کودکی است که در وضعیت تحصیلی‏اش به‏عنوان فرد مبتلا به ناتوانی یادگیری مطرح شده است. وی، اولین بار قبل از سیزده سالگی برای ارزیابی اختلال در پردازش شنوایی مرکزی (CAPD) ارجاع داده شده بود.مادر با گذشت زمان متوجه مشکلات عدیدۀ شنوایی فرزندش شده بود و به همین جهت انجام آزمایش مربوط به توانایی‏های پردازش مرکزی شنوایی ضروری به نظر می‏رسید. کودک در شنیدن در حضور نویز و مسیر گفتاری دچار مشکل است و اغلب از اطرافیان می‏خواهد آنچه را گفته‏اند تکرار کنند. در مکان‏یابی صدا نیز بدون مشکل نیست. هیچ‏گونه اختلال تعادلی ندارد. کودک در مدرسه پیشرفت خوبی داشت و تنها مشکل وی در خواندن بود زیرا سطح خواندن او حدود یک پایه، پایین‏تر از حد انتظار بود. قوای هوشی کلی وی در حد هنجار بود.

---

باور کلی براین است که آموزش دریافت گفتار و به‏طور اختصاصی‏تر، آموزش گفتارخوانی برای بزرگسالان دچار ضایعه شنوایی اکتسابی بسیار سودمند است. پژوهشگرانی چون Abrahamson، Kopra و Dunlop (1981) Owens و Raggio (1987)، Walden، Erdman، Montgomary، Schwartz، Prosac (1981)، Montgomaryّ، Prosac، Walden، Sherr و Jones (1977) به این نکته اذعان داشتند (Pichora-Faller و همکاران، 1991؛ Alpiner و Mc Carthy، 1977، 2000) که نشانه‏های دیداری حتی در درک گفتار افراد دارای شنوایی هنجار نیز نقش مهمی برعهده دارند. از این رو افراد معمولاً مایلند هنگام گفتگو به چهره گوینده نگاه کنند.

---

زمینه و هدف: بر پایۀ بررسی‏های گذشته، کاهش شنوایی منجر به نقص هماهنگی عضلات وساختارهای اساسی درگیر در تکالیف زمانبندی حرکتی گفتار می شود و در فراگیری صداهای گفتار تأثیر منفی می گذارد. از این رو، هدف از انجام این پژوهش، مقایسۀ توانایی انجام حرکات تکراری و متناوب (دیادوکوکینزیس) دهانی توسط دانش آموزان پسر سالم و دانش آموزان دچار کم شنوایی است.
روش بررسی: این مطالعه روی 61 دانش‌آموز دبیرستانی پسر 18-15 ساله انجام شد که 46 نفر از آنها دچار افت شنوایی متوسط ـ شدید، شدید و عمیق بوده، و 15 نفر آنها شنوایی هنجار داشته اند. مدت زمان صرف شده برای انجام تکالیف دیادوکوکینزیس دهانی، با نرم افزار تحلیل‌گر گفتاری Dr. Speech نسخه‏ی چهارم سنجیده شد. سپس داده‏ها توسط نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‏ها: گروه دارای شنوایی هنجار تمام تکالیف دیادوکوکینزیس را نسبت به گروه دارای کاهش شنوایی سریع‏تر انجام داده‏اند غیر از گروه مبتلا به کم شنوایی متوسط ـ شدید، که در بیشتر تکالیف تفاوت معنی‏داری نداشتند. در بین گروه مبتلا به کم شنوایی نیز عملکرد گروه دچار افت شنوایی عمیق با دو گروه دیگر تفاوت معنی‏داری داشت.
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش همانند بیشتر تحقیقات مشابه، حاکی از وجود مشکل در زمانبندی‏های حرکتی گفتار در افراد دچار کاهش شنوایی است. در مجموع تفاوت‏ها نشان می‌دهند اختلالات موجود در زمانبندی‏های حرکتی گفتار با درجات مختلف کاهش شنوایی همسو می‌باشند.

---

زمینه و هدف: اجرای آزمون های پردازش مرکزی شنوایی، به دلیل فراوانی مشکلاتی که ممکن است پردازش مرکزی شنوایی را دچار اختلال نماید، ضروری است. آزمون های رفتاری از جمله آزمون شناسایی جملات ساختگی، به دلیل محدودیت های آزمون‏های الکتروفیزیولوژیک و به دلیل ساختار خود آزمون که سبب تحریک ساقه و قشر مغز می‏شود، از جایگاه ویژه ای برخوردار است. هدف این بررسی، ساخت آزمون به زبان فارسی و ارزشیابی مقدماتی آن است.
روش بررسی: نخست، آزمون جملات ساختگی به زبان فارسی تهیه شد، سپس روی لوح فشرده ضبط شد، پس از آن روی 60 نفر از افراد دارای شنوایی هنجار 35-20 ساله مراجعه کننده به دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران بمدت سه ماه مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته‏ها: بین مقادیر امتیازات کسب شده در آزمون طراحی شده به زبان فارسی با مقادیر امتیازات نمونه انگلیسی آزمون تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین، مقایسه‏ی امتیازات آزمون بین زنان و مردان نیز تفاوت معنی داری را نشان نداد.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج بدست آمده از این پژوهش،  این آزمون با آزمون انگلیسی شباهت دارد و می تواند در ارزیابی پردازش شنوایی مرکزی مورد استفاده قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: نوروپاتی شنوایی گونه ای اختلال شنوایی است که در آن شنوایی محیطی هنجار است ولی عصب هشتم و ساقه مغز ناهنجار می باشند. از نظر بالینی، بیماران مبتلا به گسیل های صوتی هنجار دارند اما پتانسیل های شنوایی ساقه مغز وجود ندارند یا غیر طبیعی اند. نوروپاتی شنوایی اولین بار اواخر دهه 1970 گزارش شد. در آن زمان با استفاده از روش های مختلف توجیه نبود پتانسیل های شنوایی ساقه مغز در عین وجود آستانه های شنوایی امکان پذیر گردید. درک گفتار در این افراد به مراتب بدتر از میزان کم شنوایی است که ادیوگرام نشان می دهد. لازم به ذکر است که نوروپاتی شنوایی ممکن است عملکرد سیستم دهلیزی را نیز متاثر کند.
معرفی بیمار: در بررسی حاضر با استفاده از آزمون های الکتروفیزیولوژیک و رفتاری عملکرد سیستم شنوایی یک کودک مبتلا به نوروپاتی شنوایی در مدت 5 سال مورد ارزیابی قرار گرفته است. یافته های ادیولوژیک پس از درمان های متعدد توانبخشی تغییرات قابل توجهی را نشان می دهد.
نتیجه گیری: نوروپاتی شنوایی عارضه ای است که می تواند اختلالی را در سلول های مویی داخلی که اطلاعات صوتی را از طریق سیستم عصبی به مغز منتقل می کنند ایجاد نماید. علل دیگر این عارضه، وجود نقص در ارتباط بین سلول های مویی داخلی با اعصابی که از گوش داخلی به مغز می روند یا وجود اختلال در خود عصب است. این افراد تقریبا همواره دارای گسیل های واضح صوتی گوش، حذف پتانسیل های شنوایی ساقه مغز و آستانه های رفتاری متفاوت می باشند که ممکن است این آستانه ها ثابت بوده، بدتر و یا حتی بهتر شود.
 

---

زمینه و هدف: سرعت گفتار شاخص مهمی در ارزیابی و درمان اختلالات ناروانی گفتار مانند لکنت، شتابان گویی، آپراکسی، دیزآرتری است از این رو پژوهش حاضر به منظور هنجاریابی سرعت گفتار و سرعت خواندن در دانش آموزان دختر کلاس دوم و پنجم ابتدایی شهر تهران و مقایسه آنها انجام شده است.
روش بررسی: این پژوهش روی 200 دانش آموز دختر در شهر تهران انجام شد. 100 نفر از پایه دوم و 100 نفر از پایه پنجم انتخاب شدند. فارسی زبان بودن، نداشتن اختلالات گفتار و زبان، اختلالات عصب شناختی و اختلالات رفتاری، از جمله شرایط انتخاب آزمودنی ها بود. متن مربوط به خواندن از کتاب فارسی آنها انتخاب شده بود. نمونه گفتاری نیز از طریق تعریف داستان بدست آمد و سپس نمونه های ضبط شده از لحاظ تعداد واژه و هجا شمارش شدند. معیار شمارش واژه ها تعداد تکواژهای آزاد بود و کلمات مرکبی که شامل دو تکواژ آزاد بودند به عنوان دو کلمه شمارش شدند. میان اندازهایی که ناکلمه بودند شمارش نشده اند ولی میان اندازهای کلمه ای و کلمات تکرار شده، مورد شمارش قرار گرفته اند. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون های t مستقل و t زوجی استفاده شده است.
یافته ها: در پایه دوم میانگین سرعت گفتار آزاد 189.8 هجا در دقیقه (99.1 کلمه در دقیقه 3.1 هجا در ثانیه) و میانگین سرعت خواندن 189.4 هجا در دقیقه (94.9 کلمه در دقیقه، 3.1 هجا در ثانیه) بوده است در حالیکه در پایه پنجم میانگین سرعت گفتار آزاد 210.2 هجا در دقیقه (109.5 کلمه در دقیقه، 3.4 هجا در ثانیه) و سرعت خواندن 223.9 هجا در دقیقه (119.0 کلمه در دقیقه، 3.7 هجا در ثانیه) بوده است.
نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد سرعت خواندن در پایه پنجم به طور معنی داری از سرعت گفتار آزاد بیشتر است ولی در پایه دوم بین این دو متغیر تفاوت معنی داری وجود ندارد. سرعت گفتار و سرعت خواندن در دانش آموزان پایه پنجم به طور معنی داری بیشتر از دانش آموزان پایه دوم است.

---

زمینه و هدف: از آنجا که در بسیاری از اختلالات گفتار و زبان، سرعت حرکات تکراری و متناوب دهان یعنی دیادوکوکینزیس کاهش یافته ­است این‏طور تصور شده است که بین سرعت دیادوکوکینزیس و سرعت گفتار ارتباط وجود دارد. البته این مورد توسط برخی محققان مطرود قلمداد شده و صحت این ارتباط همچنان زیر سؤال است. از این رو این پژوهش با هدف بررسی وجود چنین ارتباطی بین سرعت دیادوکوکینزیس و سرعت گفتار و خواندن در افراد طبیعی انجام گرفت.
روش بررسی: این پژوهش توصیفی‏ـ تحلیلی روی 100 نفر از دانش‏آموزان دختر پایه دوم شهر تهران انجام شد. مهارت خواندن و سرعت گفتار و حرکات متناوب دهان در آزمودنی‏ها بررسی گردید. برای ثبت و اندازه‏گیری زمان از نرم افزارCool Edit  استفاده شد. برای توصیف داده‏ها آمار توصیفی و برای تجزیه و تحلیل داده‏ها، آزمون t  زوجی به‏کار گرفته شد.
یافته‏ها: در تکالیف دیادوکوکینزیس میانگین زمان تولید تک هجایی‏های /tâ/، /pâ/ و //kâ به‏ترتیب 10/4، 15/4 و 74/4 بود و میانگین سرعت خواندن 1/3 هجا در ثانیه و سرعت گفتار آزاد 8/2 هجا در ثانیه بود. بین سرعت گفتار آزاد و تکالیف دیادوکوکینزیس ارتباطی یافت نشد. اما بین سرعت خواندن و برخی از تکالیف دیادوکوکینزیس /kâ/ (p=0/03) و/pâtâkâ/  (p=0/00) ارتباط معنی‏داری به‏دست آمد.
نتیجه‏گیری: به نظر می‏رسد برای افزایش سرعت خواندن می‏توان از تکالیف دیادوکوکینزیس مرتبط استفاده نمود. سرعت دیادوکوکینزیس دولبی در تک هجایی‏ها بالاترین سرعتی است که می‏توان در طی درمان انتظار داشت.

---

زمینه و هدف: در شنوایی شناسی بالینی ارزیابی هر گوش به‏طور جداگانه مستلزم اطلاع نسبت به کاهش بین‏گوشی است بنابراین هدف کلی از این پژوهش بررسی کاهش بین‏گوشی در مورد محرک گفتاری فارسی در افراد طبیعی 25ـ18 ساله می‏باشد.
روش بررسی: پژوهش حاضر با استفاده از یک بررسی مقطعی‏ـ‏تحلیلی در 50 فرد هنجار 25ـ18 ساله با شنوایی طبیعی که شامل 25 زن و 25 مرد بود در دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران صورت گرفت. در این بررسی آستانه دریافت گفتار با و بدون ارائه نویز با استفاده از روش نزولی ارزیابی می‏گردید سپس میزان کاهش بین‏گوشی برای کلمات اسپوندایک فارسی با استفاده از گوشی رو گوشی  TDH-39 محاسبه می‏گردید.
یافته‏ها: در این پژوهش میانگین کاهش بین‏گوشی گفتاری 25/3±06/53 دسی‏ًبل به‏دست آمد. بین میانگین کاهش بین‏گوشی گفتاری در زنان (dB40/3±24/52) و مردان (93/2±88/53) اختلاف معنی‏داری مشاهده نشد(p>0/05).کمترین مقدار کاهش بین‏گوشی گفتاری در زنان و برابر 45 دسی‏بل به‏دست آمد و بیشترین مقدار کاهش بین‏گوشی گفتاری در مردان و برابر 60 دسی‏بل بود. در ضمن مشخص گردید زبان مادری نیز روی میزان کاهش بین‏گوشی گفتاری تأثیر ندارد.
نتیجه‏گیری: در ارزیابی‏های گفتاری فارسی کمترین میزان کاهش بین‏گوشی گفتاری را می‏توان 45 دسی‏بل در نظر گرفت ولی برای تعمیم نتایج نیاز به بررسی در تعداد نمونه‏های بیشتر می‏باشد.