---

TACTILE AIDS یا سیستم کمک لامسه‏ای وسیله‏ای است که از طریق آن می‏توان صدا را به صورت ارتعاش به پوست منتقل کرد. در حدود 60 سال است که برای انتقال صدا به پوست از طریق وسایل کمک لامسه‏ای کوشش‏هایی به‏عمل آمده است، تا همین اواخر، این کوشش‏ها با پیشرفت کمی روبه‏رو بودند زیرا به نظر نمی‏رسید که انتقال اطلاعات گفتاری از طریق پوست برای افراد دچار کاهش شنوایی عملی باشد. اولین بار در سال 1924 شخصی به نام Goult دستگاهی ساخت که قادر بود گفتار را به پوست منتقل کند. به علت سنگین و بزرگ بودن وسایل کمک لامسه اولیه، استفاده از آن‏ها محدود به محیط آزمایشگاه بود و ساختن نمونه پرتابل نیز غیرممکن، زیرا منبع تأمین انرژی این وسایل در آن زمان به‏حدی بزرگ بود که برای شخص استفاده‏کننده، به‏خصوص بچه‏ها، ایجاد مشکل می‏کرد. خوشبختانه با پیشرفت‏های تکنولوژیکی ظرفیت استفاده عملی از این وسایل افزایش یافته و نمونه‏های متعددی از آن‏ها وارد بازار شده‏اند.

---

این مورد در طبقه‏بندی نورولوژیک جای می‏گیرد. بیمار کودکی است که در وضعیت تحصیلی‏اش به‏عنوان فرد مبتلا به ناتوانی یادگیری مطرح شده است. وی، اولین بار قبل از سیزده سالگی برای ارزیابی اختلال در پردازش شنوایی مرکزی (CAPD) ارجاع داده شده بود.مادر با گذشت زمان متوجه مشکلات عدیدۀ شنوایی فرزندش شده بود و به همین جهت انجام آزمایش مربوط به توانایی‏های پردازش مرکزی شنوایی ضروری به نظر می‏رسید. کودک در شنیدن در حضور نویز و مسیر گفتاری دچار مشکل است و اغلب از اطرافیان می‏خواهد آنچه را گفته‏اند تکرار کنند. در مکان‏یابی صدا نیز بدون مشکل نیست. هیچ‏گونه اختلال تعادلی ندارد. کودک در مدرسه پیشرفت خوبی داشت و تنها مشکل وی در خواندن بود زیرا سطح خواندن او حدود یک پایه، پایین‏تر از حد انتظار بود. قوای هوشی کلی وی در حد هنجار بود.

---

زمینه و هدف: یکی از بارزترین شکایات کودکان مبتلا به اختلال یادگیری، مشکل آن‏ها در درک گفتار در حضور نویز زمینه است. مطالعات مختلف نشان داده اند که دسته زیتونی- حلزونی داخلی در شنوایی در حضور نویز نقش دارند. با استفاده از مهار دگرسویی گسیل‏های صوتی برانگیخته گذرای گوش با محرک تن برست،  می توان عملکرد این اعصاب را ارزیابی کرد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی ویژگی‏های فرکانسی دسته زیتونی- حلزونی داخلی با استفاده از مهار دگرسویی گسیل های صوتی برانگیخته گذرای گوش با محرک تن برست در فرکانس های 1، 2، 3و4 کیلو هرتز در پاسخ به نویز سفید دگرسویی در دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری بود.
روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع مورد- شاهد بود. گروه های مورد مطالعه از 34 دانش آموز مبتلا به اختلال یادگیری  11-7 ساله و 31 دانش آموز هنجار در محدوده سنی مشابه تشکیل شده بود. مهار دگرسویی گسیل های صوتی برانگیخته گذرای گوش با محرک تن برست با مقایسه دامنه‏های آنها در دو حالت با و بدون ارائه نویز سفید دگرسویی ارزیابی شد.
یافته‏ها: در حالت بدون ارائه نویز، تفاوت آماری معنی داری در دامنه گسیل ها بین دو گروه دیده نشد. در هر دوگروه، با ارائه نویز نسبت به حالت بدون ارائه نویز، کاهش آماری بارزی در دامنه  در فرکانس های 1، 2، 3و4 کیلو هرتز دیده شد. مقدار این کاهش در فرکانس‏های 1، 2و4 کیلو هرتز در دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری به طور معنی داری کمتر از گروه هنجار بود.
نتیجه‏گیری: کاهش بارز اثر مهاری گسیل‏های صوتی برانگیخته گذرای گوش با محرک تن برست در فرکانس‏های 1، 2و4 کیلو هرتزدر دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری، می تواند نشان دهنده کاهش فعالیت دسته زیتونی- حلزونی داخلی در این نواحی فرکانسی باشد. بنابراین پیشنهاد می شود که ارزیابی عملکرد دسته زیتونی- حلزونی داخلی با استفاده از مهار در مجموعه آزمون‏های تشخیصی کودکان مبتلا به اختلال یادگیری لحاظ شود.

---

زمینه و هدف: اختلال یادگیری که به گروهی ناهمگن از اختلال‏ها اشاره دارد و ممکن است با مشکل در شنیدن، خواندن، نوشتن یا توانایی ریاضی بروز یابد. این کودکان به‏خاطر مشکل ناکارایی توجه در کلاس با مشکلات تحصیلی زیادی روبه‏رو می‏گردند. این پژوهش با هدف مقایسه توجه شنیداری در این گروه از کودکان با گروه عادی انجام گرفته است.
روش بررسی: تعداد 27 دانش‏آموز پسر مبتلا به اختلال یادگیری 9-7 ساله به‏صورت غیراحتمالی ساده از بین نمونه‏های در دسترس انتخاب شدند، و 27 دانش‏آموز پسر عادی به‏عنوان گروه شاهد وارد این پژوهش شدند. جهت بررسی توجه شنیداری، انتخابی و تقسیم شده، به‏ترتیب از آزمون‏های گفتار در نویز فارسی و اعداد دایکوتیک استفاده شد.
یافته‏ها: میانگین امتیاز گفتار در نویز در مقایسه هر دو گوش گروه مبتلا به اختلال یادگیری، در سنین 7 و 8 سال، اختلاف معنی‏دار با میانگین امتیاز در گروه عادی نشان نداد(p>0/05). در مقایسه بین 9 ساله‏ها تنها در گوش راست میانگین امتیاز دانش‏آموزان عادی بیشتر بود(p=0/033). در اعداد دایکوتیک، بین میانگین امتیازها در گوش راست بین دو گروه تفاوت معنی‏داری مشاهده نشد(p>0/05). اما در سنین 7 و 8 سال در گوش چپ میانگین امتیاز دانش‏آموزان عادی بیشتر بود(p<0/05).
نتیجه‏گیری: در کودکان مبتلا به اختلال یادگیری در نسبت سیگنال به نویز مطلوب، توجه شنیداری انتخابی متأثر نمی‏شود لیکن به نظر می‏رسد توجه شنیداری تقسیم‏شده به‏دلیل عدم رشد کامل سیستم شنوایی مرکزی و یا اختلال پردازش شنیداری مرکزی متأثر می‏گردد.

---

زمینه و هدف: حافظۀ شنوایی، اساس رشد مهارت‏های زبانی و فرآیند یادگیری است. هدف از پژوهش حاضر بررسی روند حافظه و یادگیری شنوایی‏ـ‏کلامی در زنان جوان 18 تا 30 سال با استفاده از نسخۀ فارسی آزمون حافظه و یادگیری شنوایی‏ـ‏کلامی ری بود.
روش بررسی: مطالعۀ توصیفی و مقطعی حاضر روی 70 زن هنجار در محدودۀ سنی 18 تا 30 سال با میانگین 2/23 و انحراف معیار 4/2 سال که به روش نمونه‏گیری غیر احتمالی انتخاب شدند، انجام شد و جنبه‏های مختلف حافظه از جمله یادآوری فوری، یادآوری تأخیری، توانایی بازشناسی، سرعت فراموشی، تأثیر تداخل و روند یادگیری با استفاده از نسخۀ فارسی آزمون شنوایی‏ـ‏کلامی ری بررسی شد.
یافته‏ها: میانگین امتیازهای افراد مورد مطالعه از 94/8 با انحراف معیار 91/1 در مرحلۀ اول آزمون ری به 70/13 با انحراف معیار 18/1 در مرحلۀ پنجم افزایش یافت. میانگین یادگیری کلی افراد، 19/12 با انحراف معیار 08/1 و میانگین افزایش یادگیری 76/4 بود. همچنین، میانگین امتیازهای افراد در مرحلۀ یادآوری تأخیری و بازشناسی به‏ترتیب برابر 47/13 با انحراف معیار 2/1 و 72/14 با انحراف معیار 53/0 به‏دست آمد. میزان تداخل پیش‏گستر، تداخل پس‏گستر، سرعت فراموشی و بازیابی به‏ترتیب 86/0، 96/0، 01/1 و 90/0 به‏دست آمد.
نتیجه‏گیری: براساس یافته‏ها، عملکرد حافظه و یادگیری شنوایی‏ـ‏کلامی در زنان فارسی‎‏زبان با جمعیت مشابه در سایر کشورها مطابقت دارد که این امر نشان‏دهندۀ روایی نسخۀ فارسی آزمون حافظۀ شنوایی‏ـ‏کلامی ری در این گروه است.

---

زمینه و هدف: پردازش زمانی شنوایی جنبۀ مهمی از عملکرد شنوایی است و نقص در آن می‏تواند مانع کسب گفتار، زبان و خواندن شود. وضوح زمانی از زیرمجموعه‏های پردازش زمانی است و با آزمون‏های تشخیص فاصله قابل ارزیابی است. از آنجا که اختلالات واج‏شناختی کودکان نارساخوان‏ـ‏نارسانویس به نقایص پردازش زمانی شنوایی هم مربوط است، این مطالعه با هدف بررسی نتایج آزمون فاصله در نویز در آنها انجام شده است.
روش بررسی: آزمون فاصله در نویز روی 28 کودک هنجار و 24 کودک نارساخوان‏ـ‏نارسانویس 12-11 ساله انجام شد. سپس میانگین آستانۀ تقریبی و درصد پاسخ‏های درست در دو گروه مقایسه شد.
یافته‏ها: میانگین آستانۀ تقریبی و درصد پاسخ‏های درست گوش راست و چپ در دو گروه تفاوتی نداشت. میانگین آستانۀ تقریبی کودکان نارساخوان‏ـ‏نارسانویس با 97/6 و انحراف معیار 09/1 میلی‏ثانیه بیشتر از گروه هنجار با 05/5 و انحراف معیار 92/0 میلی‏ثانیه و میانگین پاسخ‏های درست آنها با 05/58 و انحراف معیار 98/4 درصد کمتر از گروه هنجار با 97/69 و انحراف معیار 16/7 درصد به‏دست آمد(p<0/001).
نتیجه‏گیری: وضوح زمانی ناهنجاری در کودکان نارساخوان‏ـ‏نارسانویس براساس آزمون فاصله در نویز دیده شد. از آنجا که نواحی ساقۀ مغز و قشر شنوایی، بخشی از پردازش زمانی شنوایی را عهده‏دار هستند، احتمالاً تفاوت‏های ساختاری و عملکردی افراد هنجار و نارساخوان‏ـ‏نارسانویس در این نواحی سبب رمزگذاری ناهنجار اطلاعات زمانی شنوایی و در نتیجه نقایص پردازش زمانی شنوایی می‏شود.

---

زمینه و هدف: یادگیری و حافظه، دو کارکرد شناختی سطح بالا در انسان هستند که کم‏شنوایی بر آنها تأثیرگذار است. در بررسی حاضر، دو آزمون معاینۀ مختصر وضعیت شناختی و آزمون یادگیری شنوایی‏ـ‏کلامی ری، برای بررسی وضعیت شناختی و یادگیری و حافظۀ واژگانی در بزرگسالان ناشنوای استفاده‏کننده از زبان اشاره، اجرا شد.

روش بررسی: مطالعۀ مقطعی‏ـ‏مقایسه‏ای حاضر روی 30 ناشنوای مادرزاد بزرگسال استفاده‏کننده از زبان اشاره فارسی و 46 بزرگسال هنجار در محدودۀ سنی 19 تا 27 سال در دسترس از دو جنس، با حداقل سطح سواد در حد دیپلم، انجام شد. بعد از انجام آزمون معاینۀ مختصر وضعیت شناختی، آزمون یادگیری شنوایی‏ـ‏کلامی ری برای بررسی یادگیری و حافظۀ واژگانی، با ارائۀ دیداری از طریق رایانه اجرا شد.

یافته‏ها: میانگین امتیاز آزمون معاینۀ مختصر شناختی و میانگین امتیازهای مراحل مختلف آزمون ری، در افراد ناشنوای مادرزاد نسبت به گروه هنجار، پایین‏تر بود و اختلاف مشاهده شده به‏جز دو بخش از مراحل آزمون ری، در کلیه موارد معنی‏دار بود(p=0/018). بین امتیاز دو آزمون تنها در افراد هنجار، ارتباط معنی‏داری مشاهده شد(p=0/043). جنسیت بر نتایج آزمون‏ها تأثیری نداشت.

نتیجه‏گیری: وضعیت شناختی، یادگیری و حافظۀ واژگانی در افراد ناشنوای مادرزاد نسبت به افراد هنجار، ضعیف‏تر است. به‏نظر می‏رسد استفاده از زبان اشاره به‏عنوان شیوۀ اصلی برقراری ارتباط در افراد ناشنوا، ضعف در یادگیری و حافظۀ واژگانی را باعث می‏شود.

---

زمینه و هدف: یکی از مشکلات دانش ‎ آموزان نارساخوان ضعف آنها در پردازش شنیداری، دیداری و حافظۀ فعال آواشناختی و دیداری‏ـ‏فضایی است. از این رو هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامۀ تمرین رایانه‏ای شناختی بر عملکرد حافظۀ فعال دانش‏آموزان نارساخوان بود.

روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع مداخله‏ای و تجربی با دو گروه ناهمسان همراه پیش‏آزمون‏ـ‏پس‏آزمون با ‏گروه شاهد بود. نمونه‏گیری در دسترس شامل 25 دانش‏آموز نارساخوان دبستانی 12-7 سال که به‏صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری مورد، دریافت‏کنندۀ 30 جلسه تمرین‏های ناوابسته به زبان برنامۀ مداخلۀ BrainWare Safari و 10 نفری شاهد قرار گرفتند. مجموعه آزمون‏های حافظۀ فعال کودکان و آزمون خواندن و نارساخوانی (نما) برای هر دو گروه در پیش‏آزمون‏ـ‏پس‏آزمون اجرا شد. روش تحلیل کواریانس چندمتغیری، تک‏متغیری و بررسی اندازۀ اثر در تحلیل داده‏ها مورد استفاده قرار گرفت.

یافته‏ها: نتایج بیانگر تفاوت گروه‏ها در حافظۀ فعال دیداری‏ـ‏فضایی بود(p<0/001). همچنین تفاوت گروه‏ها در دو خرده‏آزمون یادآوری مستقیم مکعب‏ها و یادآوری معکوس مکعب‏ها معنی‏دار بود(p<0/01) و در حافظۀ مازها این تفاوت معنی‏دار نبود(p>0/01). نتایج آزمون خواندن و نارساخوانی نشان داد که تفاوت معنی‏داری در هیچ یک از خرده‏آزمون‏ها وجود ندارد(p>0/05)، اما نتایج بررسی اندازۀ اثر آنها بیانگر تأثیرات مداخله در شش مورد از خرده‏آزمون‏ها بود.

نتیجه‏گیری: برنامۀ تمرین رایانه ‎ ای شناختی BrainWare Safari، موجب بهبودی عملکرد حافظۀ فعال دیداری‏ـ‏فضایی دانش‏آموزان نارساخوان می‏شود و همچنین این برنامه بر برخی ویژگی‏های عملکرد خواندن تأثیر می‏گذارد.