---

با کشف کاربردهای بیشتر برای دستگاه‏های استخراج‏کنندۀ پتانسیل‏های برانگیخته در زمینه‏های مختلف تشخیصی؛ اهمیت آن‏ها روزبه‏روز بیشتر می‏شود. از جمله کاربردهای مهم این سیستم‏ها؛ بررسی چگونگی عملکرد سیستم شنوایی و یا به عبارت دیگر شنوایی سنجی است.تشخیص کم‏شنوا و ناشنوایی و دلایل علمی آن؛ به‏خصوص در مورد نوزادان از اهمیت فراوانی برخوردار است، چرا که در این مورد مسئله یادگیری زبان و تکلم و افزایش اطلاعات محیطی نیز وجود دارد.از آنجا که روش‏های معمول شنوایی سنجی که نتیجه و دقت آن‏ها به‏طور کامل به همکاری بیمار وابسته است؛ در مورد نوزادان و حتی کودکان و موارد مشابهی که بیمار توانایی همکاری ندارد قابل کاربرد نیست؛ اهمیت وجود سیستم‏های استخراج‏کنندۀ پتانسیل‏های برانگیختۀ شنوایی بیش از پیش آشکار می‏شود.متأسفانه به علت وجود مشکلات تکنولوژیکی در طراحی و ساخت این سیستم‏ها و نتیجتاً قیمت‏های بسیار بالای آن‏ها تعداد اندکی از این سیستم‏ها در مراکز تشخیصی‏-‏درمانی داخل کشور موجود است.

---

در آزمون (Auditory brainstem response=ABR) همانند دیگر آزمایش های شنوایی جهت بدست آوردن پاسخ های خالص یک گوش لازم است که در گوش غیر آزمایشی با استفاده از نوفه (Noise) پوشش انجام گیرد. یعنی با استفاده از نوفه، گوش غیر آزمایشی از شرکت در پاسخ ها حذف می گردد. در بررسی حاضر تاثیر نوفه بر روی زمان نهفتگی (Latency) امواج ABR، بویژه زمان نهفتگی مطلق موج V و زمان های نهفتگی بین قله ای I-III و I-V و III-V مورد مطالعه قرار گرفته و با آزمون های آماری میزان تاثیر نوفه بر زمان نهفتگی از نظر معنی دار بودن و یا عدم آن تحت بررسی قرار گرفته است. نوفه در چهار حالت 0، 30، 50 و 70 دسی بل SPL به گوش غیر آزمایشی ارایه می گردید. در حالی که شدت محرک آزمایشی (Click بادوام 120 میکروثانیه) در تمامی حالات ارایه نوفه ثابت بود. این بررسی نشان داده است که در محدوده شرایط آزمایشی ما، تاثیر بیشتر بر روی زمان نهفتگی مطلق موج V و زمان نهفتگی بین قله ای I-V بوده و تاثیر بر روی زمان نهفتگی بین قله ای I-III و III-V ناچیز بوده است. در مجموع به نظر می رسد که این تاثیر بیشتر در مناطق پایین ساقه مغز و در محل ارتباطات بین دو طرف دستگاه عصبی شنوایی بوده است. بعلاوه در شدت های پایین نوفه که امکان تداخل آن به طرف مقابل وجود ندارد باز هم تغییرات زمان نهفتگی دیده می شد که این امر بیشتر بر "پوشش مرکزی" دلالت دارد.

---

اثرات نویز بر رشد جنین حیوانات مشاهده شده است. نویز متناوب نقایصی به صورت کوتولگی، ناهنجاریهای دیگر نیز ایجاد می نماید. تغییرات هورمونی مرتبط با نویز قابل ملاحظه بوده است. اثر صدا (نویز ) بر زنان شاغل در محیط های صنعتی به دو گونه است:1- بر جنین 2- بر دوران بارداری . اثر بر جنین می تواند دستگاه شنوایی و یا سایر بدن (غیر شنوایی) عامل تخریبی باشد. جنین در محیطی پویا رشد می کند و عوامل خارجی متعدد چون صدا و ارتعاش به طور مستقیم آن را تحت فشار قرار می دهد. اطلاع از چگونگی واکنش جنین نسبت به صداهای محیطی سبب جلب توجه پژوهشگران به مسایل پیش از تولد و نیز تاثیر مضر و احتمالی نویز شدید بر دستگاه شنوایی شده است. قرار گرفتن مادر باردار در معرض سر و صدا در طول دوران پیش از تولد می تواند در درک گفتار و تشخیص صدا توسط نوزاد دخالت داشته باشد. ممکن است این تجربه های اولیه صدا ( دوران جنینی) در زندگی آنی کودک مؤثر باشد. همان اندازه که حضور در نویز برای شنوایی بزرگسالان خطرآفرین است، می تواند برای شنوایی جنین نیز مخاطره آمیز باشد. شایان ذکر است صدا برای انتقال به جنین در فرکانسهای پایین (کمتر از 1000 هرتز) تا 10 دسی بل کاهش و تا فرکانسهای 5000 هرتز تا حدود 20 دسی بل هم افت می یابد. فشار صورتی رسیده به حلزون شنوایی جنین منجر به پاسخهای رفتاری چون پلک زدن حرکات بدن و اندامها و پاسخهای غیر رفتاری شنوایی از قبیل تغییر در میزان ضربان قلب و افزایش سطح گلوکز مغز می شود. وجود مایع در گوش خارجی و میانی جنین گوسفند سبب کاهش صداهای رسیده به حلزون می شود. در جنین این حیوان کاهش صدا در فرکانسهای پایین، نسبت به انسان، بیشتر است. امواج ABR جنین که به مدت 16 ساعت در معرض نویز دارای باند پهن (WBN) با شدت dBSPL 120 قرار گرفته بود، قبل و پس از نویز ثبت شد. آستانه و زمان نهفتگی امواج ABR بلافاصله پس از نویز افزایش یافت که از نظر آماری معنی دار بود. در طی 24 تا 96 ساعت، آستانه ها و زمان نهفتگی بهبود یافت. در ارزیابی شنوایی 75 کودک که در دوران جنینی آنها مادر در معرض نویز صنعتی قرار داشت، فقط 40 مورد شنوایی کاملاً طبیعی داشتند و 35 مورد دچار کاهش شنوایی تا حدود 20 تا 55 دسی بل در فرکانسهای بالا بودند (دانیل و همکاران 1988). در پژوهش دیگری 131 کودک که مادر آنها در بارداری در معرض نویز 65 تا 95 دسی بل بود، تحت ارزیابی شنوایی قرار گرفتند (لایند و همکاران 1989) نتایج چنین گزارش شد : کودکانی که مادر آنها در معرض نویز با شدت 95-85 دسی بل بودند 3 برابر بیشتر در خطر ابتلا به کم شنوایی در فرکانسهای بالا قرار داشته اند. بعلاوه ارتباط خوبی بین قرار گرفتن در معرض صداهایی با فرکانس پایی و خطر کم شنوایی در فرکانس 4 کیلوهرتز دیده شده است. مک دونالد و همکاران، ارتباط بین حضور در نویز و سقط جنین خود به خودی را مطرح می کنند. در حالی که برخی از محققین به وجود چنین ارتباطی اعتقاد ندارند. همچنین در گزارشات مختلف از پژوهشگران، صحبت از وجود ناهنجاریهای مادرزادی در کودکان با شرایط فوق (باردار در حضور نویز)، نقایص ساختمانی در جنین و تغییرات فشار خون مادران باردار و کمی وزن نوزاد متولد شده و غیر اشاره دارد. از نظر رشد و بررسی اختلالات کودکان و مسایل دیگری نظیر تغییرات خونی و ... تلاش بر انجام تحقیق روی زنان ساکن اطراف فرودگاه بود که به لحاظ شرایط اجتماعی، اقتصادی و غیره و عدم امکان حذف مداخله این موارد، پژوهش و بررسی اثرنویز بر تولید مثل روی حیوانات آزمایشگاهی صورت گرفت

---

هدف: ارزیابی ادیولوژیک شیرخواران و کودکان مبتلا به بیماری مننژیت در مرحله حاد و در هنکام بهبودی از بیماری مننژیت ، به کمک آزمون های EOAE , ABR و آزمون های رفتاری شنوایی
مواد و روشها : تعداد نمونه های مورد مطالعه در این پژوهش ‌شامل 40 نوزاد و کودک در محدوده سنی بدو تولد تا 12 سال بودند. تمامی بیماران فوق در 72-24 ساعت پس از تشخیص قطعی ابتلاء به بیماری مننژیت ، از نظر وضعیت شنوایی به کمک آزمون ABR (باهدف ردیابی آستانه شنوایی) مورد بررسی قرار می‌گرفتند که در 24 ساعت قبل از ترخیص از بیمارستان نیز مجدداً آزمون تکرار می‌شد. همچنین در 14-7 روز پس از بهبودی و ترخیص بیماران از بیمارستان ، تمام 40 بیمار مورد مطالعه تحت آزمون های رفتاری شنوایی و آزمونهای EOAE قرار گرفتند تا علاوه بر تایید نتایج آزمون ABR ، عملکرد حلزون شنوایی نیز مورد بررسی قرار گیرد.
نتایج: براساس نتایج آزمایش ABR در ابتدای مرحله حاد بیماری ، از 40 بیمار مورد مطالعه ، 4 بیمار (10 درصد) مبتلا به کاهش شنوایی حسی ـ عصبی (SNHL)3 شدید تا عمیق دوطرفه و 1 بیمار (5/2 درصد) مبتلابه SNHL شدید تا عمیق یکطرفه شده بودند. در 35 بیمار دیگر (5/87 درصد) عملکرد شنوایی کاملاً هنجار ملاحظه شد. نتایج فوق در آزمایش ABR در مرحله دوم ، که در 24 ساعت قبل از ترخیص بیماران از بیمارستان صورت می‌پذیرفت و همچنین در آزمون های رفتاری شنوایی که در 14-7 روز پس از ترخیص از بیمارستان انجام می‌شد ، مجدداً ملاحظه شد (اصل کراس ـ چک). درخصوص آزمون ‌EOAE در 35 بیمار باشنوایی هنجار براساس آزمون ABR ، عملکرد حلزون شنوایی نیز هنجار بود.از 5 بیمار مبتلا به SNHL در 3 بیمار عملکرد ناهنجار حلزون شنوایی و در 2 بیمار عملکرد هنجار حلزون شنوایی ملاحظه شد.
 بحث: آسیب شنوایی ناشی از ابتلاء به بیماری مننژیت ، درصورت رخداد ، در مرحله حاد بیماری قابل نمایان بوده که در پژوهش حاضر 5/12 درصد از جمعیت مورد مطالعه را متأثر نموده است. همچنین می‌توان عنوان نمود که در بیماری مننژیت علاوه بر احتمال آسیب به عصب شنوایی (و احتمالاً مسیر ساقه مغزی شنوایی ), آسیب به حلزون شنوایی نیز (در حضور و یا عدم حضور آسیب به مراکز عصبی شنوایی) محتمل است.

---

هدف: هدف از این پژوهش مقایسه زمان نهفتگی موج V در ABR از طریق انتقال هوایی و انتقال استخوانی بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 34 جوان (17 زن، 17 مرد) با شنوایی طبیعی تحت آزمون ABR از طریق انتقال هوایی و استخوانی قرار گرفتند. سپس زمان نهفتگی حاصله از دو روش با یکدیگر مقایسه شد.
یافته ها: زمان نهفتگی موج V در ABR با استفاده از مرتعش کننده استخوانی حدود 5/0 میلی ثانیه بیشتر از ABR با استفاده از گوشی بود که با کاهش شدت این تفاوت کمتر می شود. زمان نهفتگی موج V در هر دو طریق انتقال هوایی و استخوانی در زنان کمتر از مردان بود.
نتیجه گیری: به نظر می رسد که مقایسه زمان نهفتگی موج V پاسخهای برانگیخته شنوایی با استفاده از گوشی و با استفاده از مرتعش کننده استخوانی همانند ادیومتری رفتاری می تواند در تخمین حدّت حسی عصبی کودکان سخت آزمون یا مبتلا به آترزی بویژه نوزادان مفید باشد.

---

زمینه و هدف: دیابت شیرین یک بیماری متابولیک پیش‏رونده است. وجود تناقض بین نتایج بررسی ارتباط بین آسیب‏ شنوایی و بیماری دیابت حاکی ‏از واکنش پیچیدۀ بیماری بر مسیر شنوایی است. در این مطالعه ویژگی شنوایی مبتلایان به دیابت شیرین نوع II با استفاده ازآزمون‏های رفتاری و الکتروفیزیولوژیک مورد بررسی قرار گرفت.

روش بررسی: در این مطالعۀ مقطعی ۳۰ فرد مبتلا ‏به دیابت شیرین نوع II در محدودۀ سنی ۴۵-۴۰ سال با میانگین سنی ۷/۴۳ و انحراف معیار ۳/۱ و ۳۰ فرد سالم همتا با میانگین سنی ۵/۴۱ و انحراف معیار ۵/۱ سال با آزمون‏های پاسخ شنوایی ساقۀ مغز و ادیومتری تن‏ خالص ارزیابی و نتایج در دو گروه مقایسه شد.

یافته‏ها: آستانۀ شنوایی افراد دیابتی در محدودۀ هنجار به‏دست‏آمد. اما بین گروه دیابتی و هنجار، تفاوت آماری معنی‏داری در زمان نهفتگی مطلق امواج III، I و V و نیز زمان نهفتگی بین قله‏ای امواج III-V ،III-I  و I-V مشاهده شد(p<۰/۰۵).

نتیجه‏گیری: افزایش زمان نهفتگی امواج پاسخ‏های شنوایی ساقۀ مغز نشان‏دهندۀ کاهش سرعت انتقال عصب شنوایی در بیماران دیابتی است و از ‏آنجا که این ناهنجاری می‏تواند قبل از بروز کم‏شنوایی رخ دهد، استفاده از پاسخ‏های شنوایی ساقۀ مغز می‏تواند به ‎ عنوان یکی از ابزارهای بررسی تأثیر دیابت بر سیستم عصبی شنوایی قبل از بروز کم‏شنوایی، سودمند باشد.

---

زمینه و هدف: مطالعات، وقوع تغییرات فیزیولوژیک در اثر استفاده طولانی‏مدت از سمعک در یک گوش، در کم‏شنوایی‏های قرینه را نشان داده است. در این مطالعه، احتمال وقوع شکل‏پذیری عصبی در افراد کم‏شنوای استفاده‏کننده از سمعک در یک گوش بررسی شد.

روش بررسی: مطالعۀ حاضر روی ۱۲ بزرگسال با میانگین سنی ۹۲/۶۱ سال با کم‏شنوایی متقارن حسی عصبی متوسط تا شدید با حداقل دو سال سابقۀ استفاده از سمعک تک‏گوشی انجام شد. با انجام آزمایش پاسخ شنوایی ساقۀ مغز با ارائه محرک کلیک از طریق راه هوایی، زمان نهفتگی و دامنۀ موج V در سه سطح شدت ۸۰، ۹۰ و ۱۰۰ دسی‏بل HL بین دو گوش، مقایسه شد.

یافته‏ها: علی‏رغم زمان نهفتگی کوتاه‏تر گوش با سمعک نسبت به گوش بدون سمعک در زمان نهفتگی موج V ، تفاوت معنی‏داری بین دو گوش مشاهده نشد(p>۰/۳۸۹) . اختلاف دامنۀ موج V دو گوش در سطح شدت ۹۰ دسی‏بل HL ، تفاوت معنی‏داری را نشان داد(p=۰/۰۴۳). میانگین زمان نهفتگی در زنان نسبت به مردان کوتاه‏تر و متوسط دامنۀ پاسخ، بزرگ‏تر بود. همچنین بین دو جنس در زمان نهفتگی موج V تفاوت معنی‏داری مشاهده شد(۰۳۷/۰>p).

نتیجه‏گیری: در کم‏شنوایی‏های دوطرفه، استفاده از سمعک در یک گوش می‏تواند باعث شکل‏پذیری عصبی در راه‏های شنوایی در سطح ساقۀ مغز شود و آزمایش پاسخ شنوایی ساقۀ مغز قادر است تغییرات ایجاد شده را نشان دهد.