دوره 16، شماره 1 - ( دوره 16، شماره 1 1399 )                   جلد 16 شماره 1 صفحات 80-71 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشجوی دکترای تخصصی آمار زیستی، گروه آمار زیستی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2- استاد، گروه آمار زیستی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران ، kazem_an@modares.ac.ir
3- استاد، مرکز تحقیقات پروتئومیکس و گروه آمار زیستی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
4- مربی، گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی جیرفت، جیرفت، ایران
5- دانشیار، گروه مامایی و بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده:   (2981 مشاهده)
مقدمه و اهداف: دیابت بارداری یک عارضه طبی در بارداری بوده که تشخیص دیرهنگام آن می‏تواند اثرات نامطلوبی روی مادر و جنین بگذارد. هدف از انجام این پژوهش، برآورد پارامترهای دقت یک نشانگر زیستی برای پیش‏بینی زودهنگام دیابت بارداری در غیاب یک تست استاندارد مرجع کامل بود.
روش کار: این مطالعه روی 523 خانم باردار که در سال‌های 96 و 97 به بیمارستان‏های مهدیه و طالقانی تهران مراجعه کرده بودند، انجام شد. مقادیر اندازه‏گیری شده بتا گنادوتروپین جفتی انسانی به عنوان پیشگوی دیابت بارداری برای همه زنان شرکت‏کننده در هفته 17-14 بارداری در چک لیست مربوط ثبت شد. برای برآورد حساسیت، ویژگی و مساحت زیر منحنی راک، از مدل متغیر پنهان بیزی استفاده شد. برآورد بیزی پارامترها در بسته نرم‏افزاری R2OpenBUGS در نرم‏افزار R نسخه 3.5.3 محاسبه شد.
یافته‌ها:میانه سن بارداری زنان شرکت کننده در این مطالعه، 33 سال بود. در غیاب تست مرجع کامل، نتایج مدل به‏کار رفته برای مقدارهای حساسیت، ویژگی و مساحت زیر منحنی راک مربوط به بتا گنادوتروپین جفتی انسانی به ترتیب برابر با 78 درصد (فاصله باورمند 95 درصد:  0/83-0/66)، 83 درصد (فاصله باورمند 95 درصد: 0/89-0/74) و 72/0 (فاصله باورمند 95 درصد:  0/88-0/64) بود.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های به‏دست آمده در این مطالعه، بتا گنادوتروپین جفتی انسانی در غیاب تست مرجع کامل می‏تواند برای پیش‏بینی زودهنگام دیابت در خانم‏های باردار مناسب باشد.
 
متن کامل [PDF 3573 kb]   (1026 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: اپیدمیولوژی
دریافت: 1399/4/8 | پذیرش: 1399/4/8 | انتشار: 1399/4/8

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.