مجله دندانپزشکی

زمینه وهدف: بیماری پریودنتیت (periodontitis) یکی از عواملی است که باعث آسیب زدن به لثه‌ها و ساختارهای نگه دارنده‌ دندان‌ها می‌شود. پروتئین ماتریکس‌ متالوپروتئینازیک (Matrix-metallo-proteinase)، به عنوان کلاژناز بینابینی شناخته شده و کلاژناز فیبروبلاست(Fibroblast)  آنزیمی است که در انسان توسط ژن MMP-1 کد گذاری می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی پلی‌مورفیسم 1G/2G در ژن MMP-1 و ارتباط آن با بیماری پریودنتال در جمعیت ایرانی بود.
روش بررسی: در این پژوهش 50 نفر بیمار مبتلا به بیماری پریودنتال و 50 نفر به عنوان گروه کنترل از شهر کرمان انتخاب شدند. DNA از نمونه‌ خون افراد با استفاده از کیت استخراج شد. پرایمرهای مورد نظر توسط سایت NCBI کنترل شدند. سپس با تکنیک Tetra arms PCR تکثیر پلی‌مورفیسم موردنظر انجام شد. در مرحله بعد نمونه‌ها بر روی ژل الکتروفورز منتقل و بررسی انجام پذیرفت. نتایج با نرم افزار SPSS آنالیز شد (83/0P<). در این تحقیق از آزمون T-test یا همان  Chi- (X²) Squerاستفاده شده است.
یافته‌ها: درصد ژنوتیپ 1G/1G در گروه بیمار 8% و در مقابل برای گروه کنترل 0%، درصد ژنوتیپ 2G/2G برای گروه بیمار 24% و برای گروه کنترل 18% و در نهایت درصد ژنوتیپ 1G/2G برای گروه بیمار 68/0% و گروه کنترل 82% گزارش شده است. نتایج Tetra-arms PCR ژنوتایپینگ نمونه‌ها با روش تعیین توالی تآیید شدند.
نتیجه‌گیری: یافته‌ها حاکی از آن است که در این پژوهش MMP-1-1607 1G/2G (rs1799750) با بیماری پریودنتال در جمعیت ایرانی رابطه معنی‌داری وجود ندارد. بهتر است برای تأیید نتایج نمونه‌گیری از نقاط مختلف ایران با تعداد نمونه‌های بیشتری انجام پذیرد.

زمینه و هدف: اروژن به حل شدن شیمیایی دندان به واسطه اسید بدون دخالت باکتری گفته می‌شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر رزین اینفیلترنت (Icon) وMI past plus  و لیزر Nd:YAG بر میکروهاردنس مینا بود.
روش بررسی: 40 نمونه مینایی از دندان مولر سوم تهیه شد. میکروهاردنس ابتدایی در همه نمونه‌ها اندازه‌گیری شد. با استفاده از اسید هیدورکلریک اروژن مصنوعی ایجاد شد. میکروهاردنس نمونه‌ها اندازه‌گیری شد. نمونه‌ها به طور تصادفی به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول: MI paste plus، گروه دوم: +MI paste plus لیزرNd:YA ، گروه سوم: رزین اینفیلترنت بدون اچ، گروه چهارم: رزین اینفیلترنت با اچ، با استفاده از اسید هیدروکلریک مجدداً اروژن ایجاد شد و سپس تحت ترموسیکل قرار گرفتند. در نهایت میکروهاردنس نمونه‌ها اندازه‌گیری شد. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS23 و آزمون‌های تحلیل واریانس یک طرفه و مقایسه‌های چندگانه توکی و T زوجی انجام شد و 05/0>P به عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: میکروهاردنس در مرحله سوم نسبت به مرحله دوم در همه گروه‌ها افزایش معنی‌داری یافته بود (000/0P<) همچنین مقایسه مقدار افزایش میکروهاردنس بین گروه‌ها به جز گروه دوم با گروه چهارم از نظر آماری معنی‌دار بود.
نتیجه‌گیری: همه مواد به کار گرفته دراین مطالعه به طور معنی‌داری باعث افزایش میکروهاردنس مینای اروژن یافته شدند.

زمینه وهدف: تکنیک بلاک عصب آلوئولار تحتانی  (Inferior alveolar nerve block) (IANB)متداول‌ترین تکنیکی است که از آن جهت بی‌حسی در مندیبل استفاده می‌شود. با توجه به فاکتورهای متعددی که می‌تواند باعث شکست این تکنیک شود. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر آگاهی و تجربه در موفقیت تکنیک IANB بوده است.
روش بررسی: در این مطالعه 115 دانشجوی دانشکده دندانپزشکی شیراز در دو گروه شرکت داشتند. یک گروه شامل 53 دانشجوی مبتدی، بدون تجربه تزریق و گروه دیگر 62 دانشجو با تجربه یک ساله از تزریق IANB بودند. هر دانشجو یک بار تزریق را بر روی بیمار خود انجام داد و موفقیت یا عدم موفقیت تزریق وی مورد ارزیابی قرارگرفت. همچنین جهت ارزیابی آگاهی علمی دانشجویان در این خصوص، پرسشنامه‌ای شامل 6 سئوال در مورد نحوه انجام تکنیک طرح گردید که هر دانشجو قبل از انجام تزریق آن را تکمیل می‌کرد. پس ازتکمیل و جمع‌آوری پرسشنامه‌ها، داده‌ها به نرم افزار SPSS18 داده شده و آنالیز آماری به وسیله chi-square درسطح خطای 05/0 انجام شد.
یافته‌ها: میزان آگاهی در گروه مبتدی و دارای تجربه به ترتیب 6/71% و 3/86% به دست آمد. میزان موفقیت تکنیک IANB، 1/%47 در گروه مبتدی و 3/64% در گروه دارای تجربه بود میزان موفقیت IANB و آگاهی نسبت به انجام این تکنیک، در گروه دارای تجربه در مقایسه با گروه مبتدی بالاتر بود که از نظر آماری معنی‌دار بود (به ترتیب 02/0P= و 01/0P=). اختلاف معنی‌دار آماری بین دوجنس دیده نشد (06/0P=).
نتیجه‌گیری: آگاهی و تجربه نقش مهمی را در موفقیت تکنیک IANB به عهده دارد.

زمینه و هدف: زنجیره‌های الاستومریک (چین‌‌ها) یکی از ابزارهای رایج برای جابجایی‌های دندانی در درمان‌های ارتودنسی به شمار می‌روند. هدف از انجام این مطالعه مقایسه رفتار الاستومریک و میزان اضمحلال نیرو در چین‌های با برندهای تجاری مختلف موجود در ایران در بازه‌های زمانی مختلف است.
روش بررسی: یازده چین الاستومریک مورد استفاده در این مطالعه از برند‌های: ClassOne، ASTAR، G&H، TSNPT، MIB (چینی)،  MIB(فرانسوی(،  ultra chainو دو برند American و Orthotechnology در دو نوع ساده و حافظه‌دار انتخاب شده بودند. چین‌ها به طولی که در آن، قادر به اعمال ۱۵۰ گرم نیرو باشند کشیده شده و سپس میزان اضمحلال نیرو در هر یک از گروه‌ها در بازه‌های زمانی ۱، ۳ و ۲۴ ساعت و ۳، ۷ و ۲۱ روز و ضریب الاستیسیته در اولین مرحله و در روز ۲۱ مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌های به دست آمده با استفاده از آنالیزهای آماری ANOVA و Tukey و Games-Howel مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: تمام چین‌ها تا روز ۲۱ افت معنی‌دار ضریب الاستیسیته (به جز G&H، Class One، Ortho Technology ساده) و اضمحلال معنی‌دار نیرو را (به جز گروه (memory chain) American) نشان دادند. بالاترین میزان اضمحلال معنادار نیرو در بازه ۲۱ روزه مربوط به گروه ASTAR خاکستری (05/0P<) و کمترین آن در ultra chain و MIB (فرانسوی) و American بود (05/0P<).
نتیجه‌گیری: همه چین‌ها اضمحلال نیروی معنی‌دار وابسته به زمان (بیشتر در روز اول) را نشان می‌دهند. فقط در برند  (memory) Americanاین میزان در هیچ یک از بازه‌های زمانی از نظر آماری معنی‌دار نبود. در میان بقیه چین‌ها پس از روز ۲۱ بیشترین اضمحلال نیرو به برند Astar خاکستری و کمترین به ultra chain، MIB (فرانسوی) تعلق داشت.

زمینه و هدف: اهمیت بالای ارزیابی عملکرد بالینی دانشجویان علوم پزشکی، انتخاب درست ابزار و روش ارزیابی متناسب با رشته، از اهداف مهم در حیطه آموزش پزشکی می‌باشد. هدف مطالعه حاضر طراحی ابزار مناسب ارزیابی مهارت‌های بالینی دانشجویان دندانپزشکی عمومی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در واحد درسی پروتز کامل عملی بود. دومین هدف تعیین روایی و پایایی چک لیست و هدف سوم تعیین میزان رضایتمندی اعضاء هیأت علمی و دانشجویان بود.
روش بررسی: چک لیست ارزیابی مهارت‌های بالینی، طی جلسات پانل تخصصی  طراحی شد. روایی و پایایی چک لیست بوسیله روایی محتوایی توسط ضریب لاوشه (CVI) (content validity index) و پایایی، به وسیله بازآزمایی و پایایی بین ارزیابان ارزیابی شد. دانشجویان (تعداد = 15 نفر) با استفاده از فرم جدید ارزیابی شدند. نهایتاً میزان رضایتمندی دانشجویان و اساتید بررسی شد. اطلاعات به دست آمده به صورت توصیفی با بیان میانگین و انحراف معیار و در غالب فراوانی‌های نسبی و مطلق گزارش شد.
یافته‌ها: روایی محتوایی کل چک لیست (CVI) 96/0 و پایایی بیش از 8/0 (بین 82/0 تا 97/0) ( (P<0.05به دست آمد که موید روایی و پایایی این ابزار است. پایایی بین ارزیابان  99/0 (بین 991/0 تا 998/0) بود که توافق نظر بالای ارزیابان در نمره دهی به دانشجو با استفاده از این ابزار را نشان می‌دهد. درصد بالایی از رضایت مندی ارزیابان و ارزیابی شوندگان به دست آمد.
نتیجه گیری: چک لیست طراحی شده، روایی و پاپایی و رضایتمندی را در حد قابل قبولی دارا می‌باشد، به نظر می‌رسد که استفاده از آن بتواند جایگزین مناسبی برای روش سنتی Global rating جهت ارزیابی مهارت‌های بالینی دانشجویان دندانپزشکی در واحد پروتز کامل عملی باشد.

زمینه و هدف: قراردهی فوری ایمپلنت به دنبال کشیدن دندان، درمانی است که مزایای زیادی دارد. پیشنهاد شده است که جهت حفظ استخوان آلوئول، ضخامت استخوان پلیت باکال جهت ایمپلنت فوری، باید حداقل 2 میلی‌متر باشد. هدف از این پژوهش، اندازه‌گیری ضخامت استخوان کورتیکال باکال در ناحیه دندان‌های پرمولر فک بالا با استفاده از توموگرافی کامپیوتری اشعه مخروطی (Cone Beam Computed Tomography) بود.
روش بررسی: در این مطالعه اپیدمیولوژیک توصیفی، از 29 بیمار مراجعه کننده (زن و مرد) به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی جندی شاپور اهواز که جهت جایگذاری ایمپلنت طی مهر ماه 93 تا شهریور 94 اقدام کرده بودند، تصویر توموگرافی کامپیوتری اشعه مخروطی تهیه شد. ضخامت استخوان کورتیکال باکال، عمود بر محور طولی ریشه‌ها در 3 و 5 میلی‌متر اپیکال‌تر از نقطهCEJ  و درمحل اپکس ریشه اندازه‌گیری شد. تمامی اندازه‌گیری‌ها توسط دو متخصص رادیولوژی فک و صورت به صورت جداگانه انجام شد. پس از جمع‌آوری تمام اطلاعات، داده‌ها با استفاده از نرم فزار SPSS نسخه 22 و با استفاده از آماری توصیفی و آزمون آماری T-test تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: میانگین ضخامت استخوان کورتیکال باکال در پرمولر دوم به میزان قابل ملاحظه بیشتر از 1 میلی‌متر بود (001/0P=). اما میانگین ضخامت استخوان کورتیکال در ناحیه باکال پرمولر اول نزدیک به 1 میلی‌متر بود و تفاوت آماری قابل ملاحظه‌ای نداشت (29/0P=).
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که استخوان باکال در ناحیه پرمولر دوم ضخامت کافی جهت قراردهی ایمپلنت فوری را با قابلیت پیش بینی پذیری بالاتری نسبت به پرمولر اول ماگزیلا دارد.
 
 

زمینه و هدف: جراحی دندان عقل نهفته یکی از شایع‌ترین جراحی‌های ناحیه دهان محسوب می‌شود. از جمله عوارض ناشی از این جراحی می‌توان به عفونت، اریتم، تریسموس، درد اشاره کرد. تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها برای پیشگیری از عفونت‌های بعد از جراحی در شرایط خاص قابل قبول است. در این مطالعه بر آن شدیم میزان عفونت در بیمارانی که آنتی‌بیوتیک دریافت نکرده‌اند و بیماران مصرف کننده دو نوع آنتی‌بیوتیک پس از جراحی دندان مولر سوم نهفته مندیبل را بررسی کنیم.
روش بررسی: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دوسوکور انجام شد. در این مطالعه 90 بیمار 18 تا 34 سال به ‌صورت تصادفی در سه گروه قرارگرفتند (گروه 1: تجویزپلاسبو روز اول 2 عدد سپس روزانه یک عدد به مدت 4 روز، گروه 2: تجویز آموکسی‌سیلین500 میلی گرم هر 8 ساعت به مدت 5 روز، گروه 3: تجویز آزیترومایسین250 میلی گرم برای روز اول 2 عدد سپس روزانه یک عدد به مدت 4 روز). تمامی بیماران توسط یک جراح واحد، یک پروتوکل، یک تکنیک جراحی، یک نوع فلپ و میزان برابر استئوتومی انجام شدند. برای هر سه گروه بیماران بعد جراحی علاوه بر داروهای مورد بررسی، CHX و ژلوفن 400 میلی گرم نیز تجویز شد. بیماران پس از 7 روز فالو شدند و از نظر عفونت (تریسموس، اریتم و هالیتوزیس) ارزیابی شدند. تحلیل نتایج بر اساس آزمون کای اسکوئر و مقایسه سه گروه با استفاده از آزمون کروسکال والیس انجام شد.
یافته‌ها: بیماران از نظر سه علامت عفونت (تریسموس، اریتم و هالیتوزیس) مورد مقایسه قرار گرفتند. علائم‌ هالیتوزیس و اریتم در گروه اول بیش از دو گروه دیگر مشاهده شد ولی پس از انجام آنالیزهای آماری بین بیماران سه گروه از نظر هالیتوزیس و اریتم تفاوت معنی‌داری دیده نشد (149/0P=، 072/0P=). تریسموس شدید در هیچکدام از سه گروه گزارش نشد اما بیشترین میزان تریسموس متوسط در گروه 2 و تریسموس ضعیف در گروه اول گزارش شد و در گروه سوم هیچگونه تریسموس مشاهده نشد. به طور کلی توزیع وجود تریسموس در هر سه گروه از نظر آماری معنی‌دار بودند (004/0P=).
نتیجه‌گیری: مقایسه علائم عفونت از نظر آماری بین سه گروه مورد مطالعه نشان داد فقط میزان تریسموس بین سه گروه تفاوت معنی‌دار داشت (004/0P=. نتایج حاصل حاکی از عدم تأثیر‌گذاری معنی‌دار آنتی‌بیوتیک‌ها در کاهش میزان اکثر عوارض بعد از جراحی خصوصاً عفونت بود.

زمینه و هدف: بیماری‌های پریودنتال شایع بوده و نه تنها تهدیدی برای سلامت دهان و دندان بیماران و جامعه به حساب می‌آیند بلکه بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان و دندان نیز تأثیر می‌گذارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه تأثیر درمان غیر جراحی پریودنتال بر کیفیت زندگی مرتبط با بهداشت دهان و دندان در بیماران مبتلا به دو گروه عمده بیماری‌های پریودنتال (پریودنتیت و ژنژیویت) انجام شد.
روش بررسی: 47 بیمار مبتلا به ژنژیویت و پریودنتیت مراجعه کننده به بخش پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی یزد در سال 98 مورد مطالعه قرار گرفتند.
 به منظور ارزیابی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان، از پرسشنامه 14 سؤالی تأثیر سلامت دهان (OHIP-14) استفاده شد. در ابتدای مطالعه هر دو گروه بیماران پرسشنامه را تکمیل نمودند. سپس برای گروه پریودنتیت جرم‌گیری و تسطیح سطح ریشه و برای گروه ژنژیویت جرم‌گیری انجام شد. 12-9 هفته بعد از درمان پریودنتال بیماران مجدداً پرسشنامه را تکمیل نمودند. داده‌ها توسط نرم افزار  SPSS22 و آزمون‌های آماری T مستقل، مجذور کای، من ویتنی و ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: میانگین نمره کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ژنژیویت که قبل از درمان 68/18±11/19 بود، بعد از درمان به 41/11±26/13 رسید و میانگین نمره کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پریودنتیت که قبل از درمان 80/9±29/23 بود، بعد از درمان به 68/9±95/13 رسید، که به طور معنی‌داری کمتر (بهتر) شده بود (05/0>P). بین میانگین نمره کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان در بیماران مورد بررسی بر حسب سن و جنس تفاوت آماری معنی‌داری مشاهده نشد (05/0 نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه درمان بیماری‌های پریودنتال باعث بهبود کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان در مبتلایان به بیماری‌های ژنژیویت و پریودنتیت می‌گردد.
 

زمینه و هدف: ضایعات پیش سرطانی مخاط دهان به عنوان یک ناهنجاری مهم نیاز به دانش کافی دندانپزشکان دارد. تحقیق حاضر با هدف تعیین میزان آگاهی دندانپزشکان عمومی اصفهان در ارتباط با ضایعات پیش سرطانی حفره دهان طراحی گردید.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی- تحلیلی به روش مقطعی از نوع پرسشنامه‌ای در سال 1398 انجام گرفت و میزان آگاهی 115 دندانپزشک عمومی شهر اصفهان بر حسب جنس و سال فراغت از تحصیل مورد بررسی قرار گرفت و بعد از نمره دهی میانگین نمرات که بین 0 تا 14 بود مورد استفاده قرار گرفت. داده‌های به دست آمده در Microsoft Excel Microsoft وارد و سپس با نرم افزار SPSS21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مقایسه متغیر‌های کمی با استفاده از آزمون‌های t مستقل و آزمون One-Way ANOVA و Mann-Whitney انجام شدند. 05/0 P<به عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: میانگین سن±انحراف معیار شرکت‌کنندگان در گروه کمتر از پنج سال فارغ التحصیل 9/4±6/28، در گروه بین 5 تا 10 سال فارغ التحصیل 0/4±6/30 و در گروه بالاتر از 10 سال فارغ التحصیل 0/10±9/47 بود. نمره آگاهی در کل جمعیت مورد مطالعه با میانگین ± انحراف معیار 79/2±97/5 بود. بین متوسط نمره آگاهی در زنان 99/2±96/5 و مردان 61/2±98/5 تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (58/0P=). میانگین ± انحراف معیار نمره آگاهی شرکت‌ کنندگان در گروه کمتر از پنج سال فارغ التحصیل 2/2±8/7، در گروه بین 5 تا 10 سال فارغ التحصیل 9/2±8/5 و در گروه بالاتر از 10 سال فارغ التحصیل 1/2±4/4 بود (05/0P=).
نتیجه‌گیری: دندانپزشکان عمومی شهر اصفهان جهت تشخیص زودرس ضایعات پیش سرطانی حفره دهان، نیاز به دوره‌های بازآموزی آسیب شناسی دارند.

زمینه و هدف: Enoxolone یک ماده طبیعی گرفته شده از گیاه شیرین بیان است که از لحاظ ساختار بسیار شبیه کورتیزون می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه بالینی دوسویه کور که به شکل کارآزمایی بالینی انجام شد، ارزیابی اثر خمیردندان آرترودنت حاوی 1% Enoxolone بر روی شاخص‌های پلاک دندانی، التهاب و خونریزی لثه‌ای مورد بود.
روش بررسی: از 40 بیمار دارای ژنزیویت درخواست شد که دوبار در روز به مدت 3 دقیقه دندان‌های خود را به روش آموزش داده شده (Modified Stilman)، مسواک بزنند و لثه‌های خود را با خمیردندان به مدت 1 دقیقه ماساژ دهند و سپس دهان خود را بشویند. بیماران به دو گروه تقسیم شده بودند: تست، که خمیردندان آرترودنت حاوی Enoxolone و گروه کنترل که خمیردندان کرست فاقد این ماده را دریافت کرده بودند. در ابتدای مطالعه و 21 روز بعد از استفاده از خمیردندان‌ها، شاخص‌های پلاک دندانی، التهاب و خونریزی لثه‌ای اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری Paired T Test و آنالیز نان پارامتریک Wilcoxon و Mann-Whitney مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته‌ها: در هر دو گروه، سه شاخص مورد مطالعه به صورت قابل ملاحظه‌ای نسبت به ابتدای ارزیابی کاهش یافته بود و در مقایسه بین دو گروه مشخص شد که شاخص‌های لثه‌ای و خونریزی از لثه در گروهی که از خمیردندان آرترودنت استفاده کرده بودند، نسبت به گروهی که خمیردندان کرست به آن‌ها داده شده بود، کاهش معنی‌داری یافته بود در حالی که ایندکس پلاک تفاوت قابل ملاحظه‌ای نشان نداد (143/0P=).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه بالینی و محدودیت‌های آن مشخص شد که Enoxolone دارای اثرات ضد التهابی بر روی لثه بود.

زمینه و هدف: کامپوزیت‌های خود باند شونده جهت کاهش زمان و خطا‌های حین کار معرفی شدند. این کامپوزیت‌ها می‌توانند بدون نیاز به استفاده از ادهزیو مجزا، با ساختار دندانی اتصال میکرو‌مکانیکی برقرار کنند. با توجه به اطلاعات محدود در مورد کیفیت این اتصال، هدف از این مطالعه بررسی ریزنشت مینایی و عاجی آن‌ها در مقایسه با سیستم‌‌های ادهزیوی مرسوم بود.
روش بررسی: 30 دندان پره مولر سالم، انتخاب و در سطوح باکال و لینگوال آن‌ها، حفرات کلاس V استاندارد با لبه اکلوزالی در مینا و لبه جینجیوالی در عاج ایجاد شد. سپس بر اساس مواد مورد استفاده، نمونه‌‌ها به طور تصادفی به ۳ گروه شامل: 1) Vertise flow, 2) SE bond + ValuxTM Plus 3) Single bond + ValuxTM Plus تقسیم شدند. بعد از پرداخت نهایی ترمیم‌‌ها، نمونه‌‌ها تحت ۱۰۰۰ سیکل حرارتی با دمای ۲±۵۵ و ۲±۵ درجه سانتی‌گراد قرار گرفتند. در نهایت و پس از برش، میزان نفوذ رنگ به وسیله استریومیکروسکوپ ارزیابی شد. آنالیز آماری داده‌‌های حاصل، با استفاده از آزمون کروسکال والیس و من- ویتنی انجام شد.
یافته‌‌ها: کمترین میزان ریزنشت اکلوزال، مربوط به گروه ۲ بود (005/0P<) و تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های ۱ و ۳ مشاهده نشد (58/0=P). همچنین تفاوت معنی‌داری در ریزنشت در لبه عاجی سه گروه مورد مطالعه وجود نداشت (23/0=P). از سوی دیگر، در هر گروه، ریزنشت جینجیوالی به طور معنی‌داری از ریزنشت اکلوزالی بیشتر بود (005/0P<).
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج، قابلیت سیل کنندگی کامپوزیت خود باند شونده قابل مقایسه با ادهزیو‌های مرسوم بود.

زمینه و هدف: طی سالیان متمادی از مواد مختلفی برای ساخت دنچرهای متحرک استفاده شده است. دندان‌هایی که در ساخت دنچرها استفاده می‌شوند باید خواص فیزیکی و مکانیکی مطلوبی داشته باشند تا نیازهای فانکشن مضغی را برآورده سازند و زیبایی مطلوب را تأمین نمایند. هدف از مطالعه حاضر تعیین فراوانی جنس و فرم دندان دنچر قبلی و مدت زمان استفاده از آن در بیماران مراجعه کننده به بخش پروتز دانشکده دندانپزشکی تبریز در طی سال‌های 1385 تا 1395 بود.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی، بر اساس بررسی پاراکلینیکال برروی کلیه پرونده‌های پروتز متحرک بیماران مراجعه کننده به بخش پروتز دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در طی 10 سال از 1395-1385 انجام شد. از پرونده‌ها، مشخصات کامل دنچرهای قبلی در ارتباط با جنس و فرم دندان دنچر قبلی و مدت زمان استفاده از آن استخراج و توسط آمار توصیفی و نرم افزار SPSS20 درصد فراوانی موارد ذکر شده محاسبه و ثبت شد.
یافته‌ها: نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد که از 471 بیمار، 151 نفر از پروتز متحرک استفاده می‌کردند، بررسی جنس دندان دنچر قبلی نشان داد که فراوانی استفاده از دنچر‌های حاوی دندان رزینی با 3/48% بسیار بیشتر از دندان‌های چینی با 8/13 بود. بررسی فرم دندان‌ها نشان داد که در 8/13 درصد فرم دندان کاسپ‌دار، 3/48% بدون کاسپ و 9/37% جنس و فرم دندان مشخص نبود (01/0>P). در ادامه ارزیابی‌ها نشان دادند 1/24% بیماران از دنچر خود به ‌صورت روزانه استفاده می‌کردند و 4/41% بیماران به‌صورت شبانه ‌روزی از آن استفاده می‌کردند.
نتیجه‌گیری: بررسی‌ پرونده 10 ساله بیماران دارای دنچر دانشکده دندانپزشکی تبریز مستندی بر استفاده رایج از دندان‌های دنچر رزینی بود و همچنین استفاده شبانه روزی دنچر و فرم بدون کاسپ دندان‌های دنچر درصد بیشتری از موارد را به خود اختصاص داده بود.

زمینه و هدف: پوسیدگی دندانی یکی از بیماری‌های رایج دوران کودکی است که بر کیفیت زندگی تأثیر قابل توجهی دارد. با وجود مشکلات متعدد و چالش‌هایی که برای ارائه خدمات دندانپزشکی برای نابینایان وجود دارد ضرورت آموزش بهداشت دهان و دندان به کودکان نابینا کاملاً مشخص می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت بهداشت دهان کودکان نابینا قبل و بعد از آموزش با استفاده از روش‌های آموزشی مخصوص نابینایان است.
روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی 50 کودک نابینای 8 تا 12 ساله به روش سیستماتیک انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل (25 نفر در هر گروه) تقسیم شدند. سپس پلاک ایندکس Sillness&Loe در همه 50 نفر اندازه‌گیری شد و پس از آموزش روش چرخشی مسواک زدن در 3 جلسه با فواصل دو هفته به روش hand over hand و بریل به گروه مداخله، در آخر مجددا پلاک ایندکس هر دو گروه ثبت شد. از آزمون‌های آماری  ANOVA, T-test, Mann -Whitney استفاده شد (05/0=α).
یافته‌ها: در ابتدا میانگین پلاک ایندکس گروه مداخله 52/0±03/2و در انتهای مطالعه 34/0±23/1بود (001/0P<). شاخص مذکور در گروه کنترل قبل از مداخله 49/0±26/2 و در انتهای مطالعه 44/0±19/2 بود. تغییرات پلاک ایندکس بین دو گروه نیز معنی‌دار بود (001/0P<).
نتیجه‌گیری: آموزش بهداشت سبب تغییرات مطلوب پلاک ایندکس در کودکان نابینا می‌شود.

زمینه و هدف: اضطراب از مشکلات شایع در مراجعه کنندگان به کلینیک‌های دندانپزشکی است که با عوامل زیر‌بنایی شخصیت ارتباط دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش صفات شخصیتی در پیش‌بینی اضطراب دندانپزشکی انجام یافت.
روش بررسی: نوع مطالعه توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری مراجعه‌کنندگان به کلینیک‌های دندانپزشکی شهر تبریز در سال 97 بود. در این تحقیق، نمونه 211 نفر (110 مرد و 101 زن) از مراجعه کنندگان به کلینیک‌های دندانپزشکی شهرستان تبریز، به روش نمونه‌‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شخصیتی نئو- فرم کوتاه و پرسشنامه اضطراب دندانپزشکی بود و داده‌ها از طریق روش آماری همبستگی و رگرسیون در نرم افزار SPSS22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد میانگین سنی زنان مراجعه کننده 30 و میانگین سنی مردان 31 بود. 49 درصد مراجعان مجرد و 51 درصد متأهل بودند و تحصیلات اغلب مراجعین زیردیپلم بود. همچنین یافته‌های تحلیل رگرسیون نشان داد اضطراب دندانپزشکی با عامل شخصیتی روان ‌رنجوری به صورت مثبت (49/0=r، 01/0=P) و با عوامل برون‌گرایی (19/0-=r، 05/0=P)، دلپذیر بودن (21/-0=r، 01/0=P) و با وجدان بودن (35/-0=r، 01/0=P) رابطه منفی معنی‌داری دارد. دو عامل روان‌ رنجوری (71/4=t، 01/0=P) و با وجدان بودن (44/2=t، 01/0=P) توانستند اضطراب دندانپزشکی را پیش‌بینی کنند (05/0>P).
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌ها می‌توان بیان کرد اضطراب منتشر با احساس خطر که در بسیاری از افراد در مواجهه با مداخلات دندانپزشکی مشاهده می‌شود، از درون افراد بر می‌خیزد که با شناخت عوامل ریشه‌ای، می‌توان تا حدودی با تقویت عوامل شخصیتی بازدارنده و ضربه‌گیر برای اضطراب، بهترین استفاده را از خدمات دندانپزشکی برد و از اجتناب افراد برای مراجعه به دندانپزشکی پیشگیری نمود.ش

زمینه و هدف: علاقه‌مندی و رضایت دانشجویان نسبت به رشته‌ تحصیلی در زمان تحصیل نقش مهمی بر ارتقاء دانش، فعالیت‌های آینده و نیز بهداشت و درمان کشور دارد. این مطالعه با هدف بررسی نگرش دانشجویان دندانپزشکی نسبت به رشته‌ تحصیلی و آینده‌ شغلی خود انجام گرفت.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی- مقطعی بر مبنای یک پرسشنامه پژوهشگر ساخته استاندارد در سال 1397 انجام شد. اطلاعات دموگرافیک دانشجویان جمع آوری شد و سؤالات پرسشنامه در زمینه دیدگاه دانشجویان نسبت به رشته تحصیلی و آینده شغلی دندانپزشکی بود. از آزمون ANOVA و رگرسیون معکوس استفاده شد و حد معنی‌داری 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: در این تحقیق 2/62% از پاسخ دهندگان دختر و 8/37% پسر بودند. دانشجویان به ترتیب تحت تأثیر فاکتور‌های درآمد بالا، توصیه اطرافیان و علاقه شخصی خود این رشته را انتخاب کرده بودند. دانشجویان دختر به شکل معنی‌داری بیشتر از دانشجویان پسر، این رشته را تحت تأثیر علاقه شخصی خود انتخاب کرده بودند و نیز بیشتر از پسران به کار کردن در زمینه دندانپزشکی علاقه داشتند (05/0P<). همچنین اغلب دانشجویان از افزایش پذیرش دانشجو در این رشته ابراز نگرانی کرده بودند.
نتیجه‌گیری: در مجموع دانشجویانی مورد مطالعه نگرش مثبتی نسبت به رشته تحصیلی خود و آینده شغلی این رشته داشتند. آنان به کار کردن در زمینه دندانپزشکی علاقه داشتند، اما عواملی مانند عدم آشنایی کافی با این رشته و افزایش پذیرش دانشجو باعث نگرانی ایشان از آینده شغلی این رشته بود.

زمینه و هدف: ترس و اضطراب دندانپزشکی می‌تواند مانعی برای مراقبت‌های دندانپزشکی و در نتیجه سلامت ناکافی دهان و دندان در افراد باشد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین میزان اضطراب و ترس از دندانپزشکی در بالغین مراجعه کننده به کلینیک تخصصی دانشکده‌ دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران با وضعیت پوسیدگی‌های دندانی و عواقب بالینی پوسیدگی‌های درمان نشده بود.
روش بررسی: تحقیق به صورت مقطعی و توصیفی- تحلیلی روی مراجعین بالای 18 سال در سال 1398-1397 انجام شد. برای تعیین میزان ترس و اضطراب دندانپزشکی به ترتیب از دو پرسشنامه‌ استاندارد شامل شاخص ارزیابی ترس از دندانپزشکی (Dental Fear Scale) و شاخص اندازه گیری اضطراب دندانپزشکی اصلاح شده (Modified Dental Anxiety Scale) استفاده شد. متغیرهای دموگرافیک بیماران ثبت گردید و وضعیت پوسیدگی‌های دندانی و عواقب بالینی پوسیدگی‌های درمان نشده، به ترتیب با شاخص‌های DMFT (Decayed, Missing, and Filled Teeth) و PUFA (Pulpal involvement, Ulceration caused by dislocated tooth fragments, Fistula and Abscess) ندازه‌ گیری شدند. به منظور آنالیز آماری داده‌ها از آزمون همبستگی Pearson و مدل رگرسیون خطی چند گانه با روش Backward استفاده شد.
یافته‌ها: در مجموع 283 فرد بالغ با میانگین سنی 8/11±6/38 سال در این تحقیق ارزیابی شدند. میانگین نمرات اضطراب و ترس دندانپزشکی افراد به ترتیب برابر 49/4±04/12 و 87/33±16/41 بود. میزان تحصیلات به صورت معکوس (03/0=P، 14/0-=β) و وضعیت تأهل به صورت مستقیم (01/0=P، 17/0=β) رابطه معنی‌داری با میزان اضطراب داشتند. همچنین تأهل در میزان ترس از دندانپزشکی اثر معنی‌دار داشت (001/0>P، 25/0=β). همبستگی مستقیم و معنی‌داری بین اضطراب دندانپزشکی و اجزای D (001/0>P، 36/0=r) و M (02/0=P، 14/0=r) از شاخص DMFT دیده شد و ارتباط اضطراب دندانپزشکی و جزء U از شاخص PUFA معکوس و معنی‌دار (045/0=P،  12/0-=r) بود. ارتباط بین ترس دندانپزشکی با اجزای D (001/0>P، 36/0=r) و M (001/0>P، 23/0=r) از شاخص DMFT معنی‌دار و مستقیم بود.
نتیجه‌گیری: اضطراب دندانپزشکی در حد متوسط بود، اما ترس از دندانپزشکی چندان شایع نبود. اضطراب و ترس با وضعیت پوسیدگی دندان‌ها ارتباط داشت. با افزایش نمرات اضطراب و ترس، شاخص‌های پوسیدگی دندانی در نمونه‌ها افزایش می‌یافت.

زمینه و هدف: رادیوگرافی یکی از مهم‌ترین روش‌های پاراکلینیکی در تشخیص صحیح و انتخاب درمان در دندانپزشکی است. به دلیل خطرات احتمالی اشعه X برای بیماران، مسئولیت حرفه‌ای دندانپزشک ایجاب می‌کند که از انجام رادیوگرافی‌های غیر ضروری پرهیز گردد. هدف این مطالعه بررسی آگاهی دندانپزشکان شهر زنجان نسبت به اصول حفاظت در برابر اشعه در سال 1398 بود.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی- توصیفی، به 107 دندانپزشک عمومی و متخصص شاغل در شهر زنجان مراجعه و پرسشنامه‌های طراحی ‌شده‌ای بین آن‌ها توزیع گردید. سطح آگاهی دندانپزشکان در 27 سؤال از موارد تجویز رادیوگرافی ارزیابی و در هر یک از سؤالات مذکور، آگاهی آن‌ها بر حسب جنس، سن، سابقه کاری، شرکت در دوره بازآموزی، داشتن دستگاه اشعه ایکس در محل طبابت و نوع فعالیت مقایسه گردید. پس از جمع‌آوری داده‌ها، با کمک آزمون Chi-square، T مستقل و ANOVA توسط نرم افزار SPSS ورژن 22 تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که میزان آگاهی دندانپزشکان عمومی (08/3±35/14) از اصول حفاظت در برابر اشعه نسبت به دندانپزشکان متخصص (35/2±19/17) کمتر بود و افرادی که در کارگاه‌های بازآموزی شرکت کرده بودند (99/2±85/13) آگاهی کمتری نسبت به افرادی که شرکت نکرده بودند (3±97/15) داشتند که از نظر آماری معنی‌دار بود (05/0>P) اما تفاوت معنی‌داری از نظر آماری در آگاهی دندانپزشکان نسبت به اصول حفاظت در برابر اشعه بر اساس جنس، سن، نوع فعالیت، داشتن دستگاه اشعه ایکس در محل طبابت و سابقه تجربه کلینیکی مشاهده نگردید (05/0≤P).
بحث و نتیجه‌گیری: آگاهی دندانپزشکان، به تفکیک در حیطه‌های مختلف مورد بررسی، در سطح متوسط بود. لذا طراحی و برگزاری هدفمندتر دوره‌های بازآموزی جهت حفظ و ارتقاء سطح آگاهی دندانپزشکان با توجه به دستورالعمل‌های ارائه شده توسط مراجع، کماکان لازم به نظر می‌رسد.

زمینه و هدف: افزودن نانو ذرات به رزین کامپوزیت‌های دندانی سبب کاهش چسبندگی باکتری‌ها و پوسیدگی ثانویه می‌شود. ترموسایکلینگ می‌تواند شرایط آزمایش را به محیط دهان نزدیک کند. هدف از انجام این مطالعه تعیین اثر ترموسایکلینگ بر میزان ریزنشت مخلوط نانو ذره اکسید مس و کامپوزیت فلو بود.
روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی 88 دندان پرمولر برحسب کاربرد نانو ذره اکسید مس با غلظت‌های 1/0% و 3/0% وزنی و ترموسایکلینگ به تعداد 0، 1000، 5000 و 15000 بار، به هشت گروه تقسیم شدند. شیارهای اکلوزالی دندان‌ها به وسیله مخلوط کامپوزیت فلو و محتوای نانو ذره اکسیدمس سیل و سپس دندان‌ها ترموسایکل شد. در ادامه دندان‌ها به مدت 24 ساعت در متیلن بلوی 2% غوطه‌ور و سپس مورد برش قرار گرفتند. ریزنشت توسط استریومیکروسکوپ (hp/USA) بررسی شد. داده‌ها با آزمون‌های آماری کروسکال والیس و من ویتنی آنالیز و حد معنی‌داری 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: در گروه‌های محتوای نانو ذرات اکسید مس با غلظت 1/0%، با افزایش تعداد دورهای ترموسایکل، ریزنشت به میزان معنی‌داری افزایش یافت (032/0=P). اختلاف میزان ریزنشت بین گروه‌های در معرض 0 و 15000 ترموسایکل معنی‌دار بود (019/0=P). در گروه‌های با غلظت 3/%0، ترموسایکل بر ریزنشت اثر معنی‌داری نداشت (780/0=P). نمونه‌های در معرض 0 و 1000 و 5000 و 15000ترموسایکل در دو غلظت نانو ذره اکسید مس اختلاف معنی‌داری در ریزنشت نشان ندادند.
نتیجه‌گیری: در گروه‌های حاوی نانو ذرات اکسید مس با غلظت 1/0%، میزان ریزنشت با افزایش تعداد ترموسایکلینگ به 15000 دور ترموسایکل نسبت به گروه کنترل افزایش یافت و در غلظت 3/0% ترموسایکلینگ تغییر معنی‌داری ایجاد نکرد.

زمینه و هدف: با افزایش سن و عدم توانایی بر رعایت بهداشت دهان نسبت به قبل، احتمال از دست رفتن دندان‌ها بیشتر شده و در آینده نیاز به کاشت ایمپلنت‌های دندانی را افزایش خواهد داد. همچنین احتمال ایجاد پری ایمپلنتایتیس را به ویژه در سنین بالاتر در شکست درمان‌های ایمپلنت افزایش می‌دهد. شیوع بالای ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی و پری ایمپلنتایتیس در افراد بی‌دندان مسن امروزه مورد توجه درمان‌های ایمپلنت قرار گرفته است. هدف این مطالعه بررسی تأثیر بیماری‌های قلبی عروقی بر پری ایمپلنتایتیس در افراد دچار شکست درمان ایمپلنت‌های دندانی بود.
روش بررسی: برای رسیدن به هدف پژوهش، از یک مطالعه گذشته نگر استفاده شد. در این مطالعه پرونده بیمارانی که طی سال‌های 1388 الی 1397 به کلینیک دندانپزشکی شهید منتظری شهر تهران مراجعه کرده و درمان ایمپلنت آن‌ها با شکست مواجه شده بود، استخراج شد که در مجموع 793 نفر دچار شکست درمان شده بودند. متغیرهای این مطالعه، اطلاعات دموگرافیکی شامل سن و جنس، وضعیت سلامت از نظر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی و پری ایمپلنتایتیس بود که با بررسی پرونده‌های بیماران دارای متغیر‌های مطالعه شناسایی و سپس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. تمامی اطلاعات توسط نرم افزار آماری SPSS25 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند و از تجزیه و تحلیل آماری به منظور بررسی و تعیین متغیر اثر گذار با روش Chi-square استفاده کردیم.
یافته‌ها: از مجموع 793 بیمار شامل 368 زن (4/46 درصد) و 425 مرد (6/53 درصد) با میانگین سنی79/50 سال بودند که 42 نفر از بیماران (3/5 درصد) دارای بیماری قلبی و 44 نفر (5/5 درصد) دارای پری ایمپلنتایتیس بودند. بر طبق آزمون خی دو ارتباط میان پری ایمپلنتایتیس و بیماری‌های قلبی و عروقی با سطح معنی‌دار کمتر از 05/0 بود (011/0=P).
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد بیماری‌های قلبی عروقی و پری ایمپلنتایتیس ارتباط معنی‌داری با هم دارند.

زمینه و هدف: با وجود لزوم آموزش دندانپزشکی پاسخگو، هدف از ارائه واحدهای درسی دندانپزشکی جامعه ‌نگر، راهکاری جهت بهبود سلامت دهان و دندان جامعه و جبران کاستی‌های نظام درمان بوده است. بنابر اهمیت ارزیابی، هدف این مطالعه تعیین وضعیت نگرش و باور دانشجویان دندانپزشکی در سال‌های آخر تحصیل نسبت به آموزش‌های دندانپزشکی مبتنی بر جامعه بود.
روش بررسی: مطالعه حاضر به صورت مقطعی بر روی 159 نفر از دانشجویان دندانپزشکی سال ششم (ورودی مهرماه و بهمن ماه) دانشکده دندانپزشکی اصفهان به صورت سرشماری انجام شد. این دانشجویان در سال تحصیلی 1397 پرسشنامه مربوطه را که توسط محققین در سه بخش نگرش نسبت به فعالیت در عرصه، آموزه‌ها و تجربیات از فعالیت در عرصه حین آموزش و موانع و مشکلات فعالیت در عرصه ساخته و روایی محتوایی و صوری آن تأیید شده بود به طور خود ایفاء، تکمیل نمودند. پس از جمع آوری اطلاعات و آنالیزهای توصیفی، ارتباط متغیر‌های جنسیت و سال ورود با نمرات نگرش با آزمونMann-Whitney  U مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته‌هااز مجموع 102 پرسشنامه پاسخ داده شده (ضریب پاسخ دهی64%)، نیمی از دانشجویان معتقد به لزوم فراهم کردن خدمات درمانی به صورت سرویس‌های سیار یا خارج از مطب برای جامعه بودند. 90% دانشجویان موافق تلفیق آموزش در عرصه با آموزش‌های متداول در دانشکده دندانپزشکی بوده و این خدمات را فرصتی برای استفاده از تجربیات و دانش خود برای ارتقای سلامت دهان و دندان جامعه می دانستند. 84% از آن‌ها قائل به تقویت اعتماد به نفس حین ارائه خدمات خارج از دانشکده بودند. در بسیاری از گزاره‌های حیطه نگرش به ارائه خدمت در عرصه درصد قابل توجهی (50% تا 60%) نظری نداشتند.
نتیجه‌گیری: اگرچه در بسیاری از حوزه‌های نگرشی نسبت به ارائه خدمات در عرصه‌های اجتماعی و نیز نگرش به آموزه‌ها و تجربیات از دندانپزشکی مبتنی بر جامعه نگرش خوب و مثبتی وجود دارد، توجه و کار در حوزه نگرشی- عاطفی آموزش در این زمینه در کنار محتوای آموزشی ضروری به نظر می‌رسد.