مجله دندانپزشکی

  زمینه و هدف: پورفیروموناس ژینژیوالیس همواره یکی از اصلی‌ترین عوامل ایجاد بیماری پریودنتال بوده که برای مهار آن به صورت رایج از آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده می‌گردد. عوارض متعدد داروهای سنتتیک و نیز گسترش مقاومت دارویی موجب تمایل به مواد ضدمیکروبی با منشاً طبیعی مثل گیاهان شده است. هدف از این تحقیق بررسی اثر آنتی‌باکتریال اسانس دارچین در رشد این باکتری، در پاکت‌های عمیق بیماران مبتلا به پریودنتایتیس مزمن بود.

  روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی پس از نمونه‌برداری از پاکت‌های عمیق بیماران مبتلا به پریودنتایتیس مزمن پیشرفته ، کشت و تشخیص باکتری با رنگ‌آمیزی گرم و تست بیوشیمیایی انجام شد. اسانس دارچین در غلظت‌های گوناگون ( mg/ml 1500و750،500،250، 250،10،50،100) با حلال روغنی تهیه و توسط دیسک در محیط کشت قرار داده شد. از دیسک آنتی‌بیوتیک‌های آموکسی‌سیلین، مترونیدازول، سیپروفلوکسازین، آمیکاسین و جنتامایسین به عنوان کنترل مثبت و از دیسک بلانک آغشته به روغن (حلال) به عنوان کنترل منفی استفاده شد. سپس هاله عدم رشد در اطراف دیسک‌ها براساس متد انتشار دیسک و حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) تعیین گردید. برای مقایسه نتایج از تست One-way ANOVA استفاده شد.

  یافته‌ها: نتایج نشان داد که اسانس دارچین در غلظ ت mg/ml 750 MIC= ، اثر مهارکنندگی باکتری و در غلظت mg/ml 1500 MIC= اثر کشندگی نشان داد که البته این اثر در مقایسه با آنتی‌بیوتیک‌های رایج مورد استفاده (آموکسی‌سیلین، مترونیدازول)، بسیار ضعیف‌تر بوده است ( 001/0 P< ).

  نتیجه‌گیری: بر طبق یافته‌ها، اسانس دارچین در محیط آزمایشگاهی اثر آنتی‌میکروبیال بر روی میکروارگانیسم پورفیروموناس ژینژیوالیس حاصل از بیماران مبتلا به پریودنتایتیس دارد.

  زمینه و هدف: از آنجاییکه پوسیدگی ثانویه، مهم‌ترین علتی است که منجر به شکست ترمیم‌های رزینی می‌شود، تولید مواد رزینی با خاصیت ضدمیکروبی، همواره مورد توجه بوده است. هدف از این مطالعه، بررسی عملکرد شیاربندهای فلورایددار و بدون فلوراید حاوی نانوذرات نقره بر استرپتوکوک موتانس بود.

  روش بررسی: در این مطالعه، خواص ضدمیکروبی شیاربندهای فلورایددار (Clinpro 3M) و بدون فلوراید (Concise 3M) پس از افزودن نانوذرات نقره با درصدهای وزنی 0، 01/0، 02/0، 03/0، 04/0، 05/0 با تست تماس مستقیم مورد بررسی قرار گرفت. شیاربندها بر دیواره‌های میکروتیوب‌های 500 میکرولیتری شکل داده شد و پس از کیور شدن توسط دستگاه لایت‌کیور، در مجاورت باکتری‌های غوطه‌ور در محیط مایع قرار گرفتند. سپس در زمان‌های 3، 24 و 48 ساعت، 10 میکرولیتر از محیط مایع بر روی محیط کشت بلاد آگار، کشت داده شد. بعد از 24 ساعت انکوباسیون در محیط 37 درجه سانتی‌گراد، تعداد کلونی‌های موتانس با دستگاه شمارنده کلونی شمارش شد. داده‌ها با آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) و آزمون T مستقل ارزیابی شدند.

  یافته‌ها: شیاربندهای فلورایددار نسبت به شیاربندهای بدون فلوراید در غلظت‌های پایین (02/0-0)، تأثیر معنی‌داری در جلوگیری از رشد استرپتوکوک موتانس داشتند ) 001/0 P≤ ). گروه‌های حاوی نانوذرات نیز به طور معنی‌داری رشد باکتری‌ها را کاهش دادند (001/0 P≤ ) که این خصوصیت با افزایش میزان نانوذرات، به وضوح افزایش یافت.

  نتیجه‌گیری: اگرچه شیاربندهای فلورایددار خواص ضدمیکروبی از خود نشان دادند، اما با افزایش درصد وزنی نانوذرات نقره، خاصیت ضدمیکروبی قوی‌تر و مؤثرتری از خود نشان دادند.