زمینه وهدف: پوسیدگی دندانی همچنان یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مزمن دوران کودکی می‌باشد. با توجه به نقش دندانپزشکان عمومی و اهمیت اولین معاینه در پیشگیری، این مطالعه با هدف بررسی میزان آگاهی و نگرش دندانپزشکان عمومی از زمان و نحوه معاینه کودکان در اولین ملاقات دندانپزشکی صورت گرفت.
روش بررسی: 140 نفر از دندانپزشکان عمومی از طریق سرشماری در این مطالعه مقطعی شرکت کردند. جهت ارزیابی سطح آگاهی از پرسشنامه شامل سؤالات دموگرافیک و 14 سؤال مربوط به دامنه سنی بیماران اطفال پذیرش شده، علت عدم تمایل احتمالی از پذیرش آن‌ها، نحوه اولین ملاقات کودک با دندانپزشک و توصیه‌های لازم به والدین، استفاده گردید. جهت تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آزمون من ویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید.
یافته‌ها: بر اساس نتایج به دست آمده میزان آگاهی دندانپزشکان در دو جنس مساوی بود (067/0=P). بین محل کار (68/0=P)، سن (77/0=P) و سابقه کار (84/0=P)، با میزان آگاهی رابطه معنی‌داری وجود نداشت. میزان علاقه دندانپزشکان در زمینه دریافت آموزش‌های لازم، جهت معاینه و درمان کودکان0-2 ساله، متوسط اعلام شد. در ارتباط با دامنه سنی بیماران پذیرش شده، 17/51% از دندانپزشکان، بیماران اطفال 8-12 ساله را در محل کار خود می‌پذیرفتند. 5/34% بد رفتاری کودک حین درمان را، دلیل اصلی عدم تمایل به پذیرش بیمار اطفال دانستند. 9/46%، افزایش آگاهی والدین در پیشگیری از پوسیدگی دندان‌های شیری را مؤثرترین نتیجه ملاقات کودک با دندانپزشک در سنین پایین دانستند.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر بیانگر آن است که دندانپزشکان عمومی، دارای آگاهی نسبتاً خوبی از زمان و نحوه معاینه کودکان در اولین ملاقات دندانپزشکی بودند. اما با توجه به تمایل اندک دندانپزشکان برای درمان کودکان به نظر می‌رسد، رسیدن به سطح مطلوبی از آگاهی و انگیزه در این زمینه، نیازمند آموزش‌های بیشتر در قالب کارگاه و سمینار می‌باشد.
