مجله دندانپزشکی

---

آماس حاد اصلی ترین علت دردهای پس از درمان ریشه است و داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) سبب کاهش این آماس می شوند. هدف از این مطالعه بررسی هیستوپاتولوژیک تجویز سیستمک ایبوپروفن بر روند آماس حاد بافت پری آپیکال به دنبال درمان ریشه در گربه بود. در این مطالعه از 56 دندان کانین 14 گربه استفاده شد که نمونه ها به سه گروه آزمایش، کنترل مثبت و کنترل منفی تقسیم شدند. در گروه آزمایش از 24 دندان 6 گربه استفاده شد که حیوانات از 36 ساعت قبل از درمان ریشه، بروفن را به صورت خوراکی دریافت کرده بودند. گروه کنترل مثبت نیز شامل 24 دندان از 6 گربه با دندانهای درمان ریشه شده، بدون دریافت دارو بود. گروه کنترل منفی شامل 8 دندان از 2 گربه با دندانهای دست نخورده بود. حیوانات در فواصل زمانی 6، 12 و 24 ساعت وایتال پروفیوژن شدند و پس از انجام مراحل دکلسیفیکاسیون و رنگ آمیزی، مقاطع هیستولوژیک 6 میکرونی آماده شد. ناحیه پری اپیکال نمونه ها از نظر شدت ارتشاح سلولهای آماسی، ادم، وازودیلاتاسیون و میزان گسترش آماس در بافت اطراف مورد بررسی قرار گرفت. نمونه کنترل منفی جهت مقایسه بافت پری اپیکال دست نخورده مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون غیر پارامتری Mann Whitney تجزیه و تحلیل نتایج زیر حاصل شد: در نمونه های 6 ساعته بین گروه آزمایش و کنترل مثبت از نظر کاهش شدت ادم، ارتشاح سلولهای آماسی و دیلاتاسیون عروقی تفاوت معنی دار بود. در نمونه های 12 ساعته تفاوت متغیرها بین دو گروه آزمایش و کنترل مثبت معنی دار نبود؛ هر چند که دارو موجب کاهش آماس شده بود. در نمونه های 24 ساعته نیز در گروه آزمایش تغییرات عروقی و گسترش آماس در بافت اطراف به طور معنی داری کاهش یافته بود. طبق نتایج حاصل از این مطالعه تغییرات عروقی و ادم و گسترش آماس در فضاهای اطراف بدون توجه به زمان با تجویز دارو کاهش قابل توجهی داشت.

---

با توجه به اهمیت مدل‌های کانال ریشه در تحقیق و آموزش درمان ریشه دندان به دانشجویان, در این مقاله روشی ارائه شده است که به سادگی و با استفاده از مواد ارزان قیمت موجود در بازار این مدل‌ها توسط خود دانشجویان قابل ساخت باشد. در این روش از پلی‌استر به دلیل سهولت تهیه و نیز ارزان‌بودن در ساخت مدل‌ها استفاده شده است. برای قالب نیز از سرنگ معمولی استفاده گردید که علاوه بر ارزان‌ و در دسترس بودن به پلی‌استر نمی‌چسبد و سطحی صاف و شفاف بر روی آن ایجاد می‌کند. برای ایجاد کانال در مدل‌ها از اسپریدر معمولی استفاده شد که با تغییر انحنا, طول و نازکی آن اشکال مختلف کانال قابل ساخت است. ضریب سختی راکول A مدل‌های ساخته‌شده «33» است که نزدیک به عاج دندان «31» و مدل‌های خارجی «5/35» می‌باشد. مدل‌های ساخته‌شده از جنس پلی‌استر از قدرت تحمل حرارت تا 280 درجه سانتیگراد و مقاومت کافی در برابر حلالی مثل کلروفرم برخوردار بوده و برای انجام تمامی روشها از جمله Vertical Condensation و درمان مجدد, مناسب هستند. شفافیت این مدل‌ها, افراد را به انجام کار بر روی آنها ترغیب می‌کند؛ به همین دلیل استفاده از آنها در آموزش درمان ریشه توصیه می‌گردد.

---

بیان مسأله: عقاید ضد و نقیضی در مورد ارتباط بیماریهای پالپ و بیماریهای پریودنتال وجود دارد.  تأثیر متقابل این دو نسج بر روی هم می‌تواند در طرح درمان دندان مورد نظر, اهمیت بسزایی داشته باشد.

هدف: این تحقیق با هدف بررسی کلینیکی اثر درمان ریشه در بهبود نسوج پریودنتال در دندانهای مبتلا به پریودنتیت مزمن پیشرفته انجام شد.

روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی کنترل‌شده تصادفی, 32 دندان که بر اساس آزمونهای حیات پالپ دچار نکروز یا پالپیت غیرقابل برگشت بودند، به صورت Split Mouth از 7 بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن پیشرفته بامعیارهای خاصی انتخاب شدند. دندانها به طور تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند و شاخصهایی چون عمق پاکت، سطح چسبندگی کلینیکی، لقی و نوع تحلیل استخوان در هر دو گروه ثبت شد. ریشه دندانهای گروه مورد درمان شدند. هر دو گروه وارد مرحله اول درمان پریودنتال (جرمگیری) شدند. شاخصهای عنوان شده در فواصل یک و سه ماه بعد نیز در هر دو گروه اندازه‌گیری شدند. به منظور مقایسه عوامل مورد بررسی از آزمونهای آماری مناسب هر بخش شامل Paired t, Wilcoxon و Mann-Whitney استفاده شد.

یافته‌ها: در گروه مورد سطح چسبندگی کلینیکی در دوره یک ماهه بر خلاف دوره سه‌ماهه کاهش معنی‌داری را نشان داد؛ در گروه شاهد سطح چسبندگی کلینیکی در دوره یک ماهه کاهش یافت ولی از نظر آماری معنی‌دار نبود؛ افزایش این شاخص در فاصله زمانی یک تا سه ماه در گروه شاهد رخ داد امّا از نظر آماری معنی‌دار نبود. در این زمینه در مقایسه بین دو گروه اختلاف معنی‌داری در دوره سه ماهه و فاصله زمانی یک تا سه ماه ایجاد شد (05/0P<). شاخصهای دیگر اختلاف معنی‌داری را درهر گروه و بین گروهها نشان ندادند.

نتیجه‌گیری: معنی‌دار شدن تغییرات شاخص سطح چسبندگی در مقایسه بین گروهی می‌تواند نشانگر تأثیر احتمالی پاتوژن‌های با منشأ پالپ در پیشرفت بیماری پریودنتال باشد؛ بنابراین در نمونه‌های پیشرفته پریودنتیت بالغین، ارزیابی حیات پالپ و احتمال نیاز به انجام درمان ریشه برای حذف پاتوژن‌های مخرب قبل از درمانهای پریودنتال می‌تواند مؤثر باشد.

---

  زمینه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی تأثیر چرخه‌ها ی حرارتی و فشاری بر استحکام شکست دندان‌های ترمیم شده با سه نوع مختلف پست تقویت شده با الیاف (Fiber reinforced composite post) بود.

  روش بررسی: 60 دندان ثنایای میانی فک فوقانی کشیده شده انسانی که ازنظر اندازه تشابه داشتند، انتخاب شد، سپس نمونه‌ها به سه گروه 20 تایی تقسیم شدند ( 20 n= ). در هر گروه درمان ریشه انجام شد و سپس تاج از 2 میلی‌متر بالاتر از محل CEJ قطع شد . در هر گروه از یکی از انواع پست Hetco ، پست Anthogyr و پست Svenska استفاده شد. پست‌ها با سمان پاناویا سمان و با کامپوزیت ترمیم شدند. 10 دندان از هر گروه 6000 بار در چرخه حرارتی 5 و 55 درجه قرار گرفته و تحت 1200000 چرخه فشاری در دستگاه دهان مصنوعی قرار داده ‌شدند. سپس استحکام شکست آن‌ها اندازه‌گیری شده و نتایج با ANOVA و T-student مقایسه شد (05/0 = α ) . 

  یافته‌ها: میانگین نیروی لازم برای شکست ترمیم‌ها در گروه هتکو قبل از چرخه‌ها 742/192 ± 098/581 و بعد از آن 59/213 ± 74/564، در گروه Anthogyr قبل از چرخه‌ها 878/135 ± 358/664 و بعد از آن33/390 ± 12/629 و در گروه Svenska قبل از چرخه‌ها برابر 133/379 ± 258/780 و بعد از آن 59/282 ± 84/779 نیوتن به دست آمد. در مقایسه بین گروه‌ها تفاوت معنی‌داری دیده نشد و در هر گروه هم قبل و بعد از چرخه تفاوت وجود نداشت (05/0 < P ) .

  نتیجه‌گیری: ترمیم‌های انجام شده با پست‌های گلاس فایبر ایرانی مقاومت به شکست مشابه با دو نوع پست مشابه خارجی پس از اعمال چرخه‌های حرارتی مکانیکی داشت.

---

  زمینه و هدف : علی ‌ رغم پیشرفت ‌ها ی چشمگیر در علم دندانپزشکی، دردهای پس از درمان ریشه از جمله مشکلاتی است که هنوز بیماران از آن رنج می‌برند . هدف از این مطالعه مقایسه دردهای پس از درمان ریشه در بیمارانی که با روش بیهوشی عمومی و یا روش بی‌حسی موضعی درمان می‌ شوند، بود .

  روش بررسی : در این مطالعه کارآزمایی بالینی 50 بیمار نیازمند درمان ریشه دندان مولر مندیبل انتخاب شدند. 25 نفر از این بیماران به علت ترس، اضطراب یا رفلکس تهوع با بیهوشی عمومی و 25 نفر دیگر به طور معمول تحت بی‌حسی موضعی مورد درمان قرار گرفتند. تمام دندان‌ها به طول کارکرد مناسب
به روش Crown down ب ه وسیله فایل ‌ های روتاری آماده ‌ سازی و به روش تراکم جانبی پر شدند. سپس بیماران با استفاده از فرم سنجش درد Heft-parker visual analog scale شدت درد را در زمان ‌ های 6، 12، 24 و 48 ساعت پس از درمان ثبت نمودند. اطلاعات حاصله با روش‌های T-test ، Chi-square و Mann-Whitney از نظر آماری بررسی گردید.

  یافته ‌ه ا : میانگین شدت درد در زمان ‌ های 6، 12، 24 ساعت پس از درمان ریشه در دو گروه بی‌حسی موضعی و گروه بیهوشی عمومی ازنظر آماری اختلاف معنی‌دار داشت (05/0 P< ) .

  نتیجه ‌ گیری : دردهای پس از درمان ریشه در بیمارانی که تحت بیهوشی عمومی درمان شد ند نسبت به بیمارانی که تحت بی‌حسی موضعی درمان ریشه شد ند کمتر بود .