زمینه و هدف: انجام تست SLR فعال در بیماران با دیسفانکشن مفصل ساکروایلیاک با لرزش و سنگینی و حس درد در مفصل همراه است . در تشخیص دیسفانکشن ساکروایلیاک این تست به عنوان یک تست معتبر تشخیصی، کیفیت انتقال نیرو بین تنه و پا را بررسی میکند. با توجه به نقش عضلات در ثبات این مفصل و با توجه به اینکه این بیماران به راحتی قادر به انجام تست SLR فعال نیستند، هنوز مطالعهای مبنی بر مقایسه تغییرات زمانبندی عضلات در حین انجام این تست و مقایسه مدت زمان بالا آوردن پا بین افراد مبتلا به درد مفصل ساکروایلیاک و افراد سالم نشده است.
روش بررسی: در این مطالعه 11 زن مبتلا به درد ساکروایلیاک و 15 زن سالم که از نظر سن، قد و وزن مطابقت داشتند، در وضعیت طاق باز طی تست SLR فعال بررسی شدند. ثبت الکترومیوگرافی سطحی از عضلات رکتوس ابدومینوس، ابلیک اکسترنوس، ابلیک اینترنوس، اداکتور لونگوس ، بایسپس فموریس، گلوتئوس ماگزیموس و ارکتور اسپاین در حین تست SLR فعال انجام شد. زمانبندی فعالیت عضلات و طول مدت زمان بالا آوردن پا در نرم افزار Data Log بررسی گردید.
یافته ها: از نظر آماری تفاوت قابل ملاحظه ای در مدت زمان بالا اوردن پا بین دو گروه مشاهده نشد و زمان شروع فعالیت اداکتور لونگوس در بیماران با تاخیر همراه بود) 006/0(P=.
نتیجه گیری: تاخیر در شروع فعالیت اداکتور لونگوس نشان دهنده تغییر در استراتژی ثبات ناحیه لومبوپلویک است که ممکن است باعث اختلال انتقال نیرو از لگن شود.
Jaffarian Z, Shadmehr A, talebin S, fakhari Z. Comparison of changes in timing of stabilizer muscles of pelvic ring and ramp time duration with sacroiliac joint pain during the active SLR test. mrj 2008; 2 (2) :20-27 URL: http://mrj.tums.ac.ir/article-1-139-fa.html
جعفریان زهره، شادمهر آزاده، طالبیان سعید، فخاری زهرا. مقایسه تغییرات زمانبندی عضلات ثبات دهنده لگن و مدت زمان انجام تست SLR در دو گروه افراد سالم و بیماران مبتلا به درد مفصل ساکروایلیاک طی آزمون SLR فعال. توانبخشی نوین. 1387; 2 (2) :20-27
