روش بررسی: 27 دانش آموز استثنایی از نوع عقب مانده ذهنی با دامنه سنی 7 تا 10 سال (میانگین 11/8 و انحراف معیار 09/1) به روش مقطعی در این مطالعه شرکت نمودند. پس از کسب رضایت از والدین و آشنایی دانش آموز با نحوه انجام آزمون مراحل ارزیابی با تست پرد و پگ بورد انجام شد. دانش آموزان در 15 جلسه 40 دقیقه ای برنامه درمانی هماهنگی چشم و دست شرکت کردند و پایان درمان مجددا ارزیابی شدند.
یافته ها : میانگین سرعت حرکت (تعداد در 30 ثانیه) دست غالب و مغلوب، میانگین هماهنگی دو دست و میانگین مهارت دست قبل از مداخله و بعد از مداخله در سطح 05/0p≤ اختلاف میانگین معنیدار بود. میانگین افزایش سرعت حرکت دست غالب و مغلوب، میانگین افزایش هماهنگی حرکت دودست و میانگین افزایش مهارت دست در سطح 05/0p≤ در دختران و پسران معنیدار نبود. افزایش مهارت دست به افزایش خرده آزمون سرعت حرکت دست غالب ارتباط بیشتری داشت (05/0p≤ ).
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که فعالیتهای هماهنگی چشم و دست بر مهارت دست دانش آموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر تاثیر مثبت داشته است. مهارتهای ساده نظیر سرعت حرکت دست در مقایسه با مهارتهای پیچیده (شامل مهارتهای دو دست) در زمان کوتاهتری بهبود یافته است. بر اساس شواهد موجود، برنامه های جامع توان بخشی شامل فعالیت هماهنگ چشم و دست برای افرادعقب مانده ذهنی آموزش پذیرپیشنهاد می شود.
Hadian M, Abdolvahab M, Mortazavi S, Bagheri H, Jalili M, Faghih Zadeh S. The effect of eye - hand coordination activities on hand skills of educable mental retarded students (7-10 years). mrj 2007; 1 (2 and 3) :48-54 URL: http://mrj.tums.ac.ir/article-1-167-fa.html
هادیان محمدرضا، عبدالوهاب مهدی، مرتضوی سعیده، باقری حسین، جلیلی محمود، فقیه زاده سقراط. بررسی تاثیرفعالیتهای هماهنگی چشم ودست برمیزان مهارت دست دانش آموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر (10 -7 سال). توانبخشی نوین. 1386; 1 (2 و 3) :48-54
